Έχουμε πολλές φορές εδώ και χρόνια δει τη Νομισματική ιστορία του κόσμου στη μεταπολεμική εποχή (Μπρέτον Γουντς, κατάργηση του κανόνα του χρυσού από το Νίξον, πετρελαική κρίση του 1973, κτλ).
Έχουμε δει ότι οι ΗΠΑ στο Μπρέτον Γουντς, εκμεταλλευόμενες τη συντριπτική υπεροπλία τους έναντι των υπόλοιπων ιμπεριαλιστών, επέβαλλαν το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και ισοδύναμο με το χρυσό, με μια σταθερή μεταξύ τους ισοτιμία.(Αποθεματικό νόμισμα κυρίως σημαίνει !Αγοράζω δολάρια για να αγοράσω πετρέλαιο , για να αγοράσω χαλκό , και χάλυβα κ.ο.κ.)
Όσο όμως περνούσαν τα χρόνια, οι ΗΠΑ αναγκάζονταν να τυπώνουν ολοένα και πιο πολλά δολάρια (δίλημμα Τρίφιν), και στο τέλος απλά αδυνατούσαν να κρατήσουν σταθερή την ισοτιμία ανάμεσα στο (σταθερό) χρυσό, και το (διαρκώς πληθωριζόμενο) δολάριο. Έτσι, κατήργησαν τον "κανόνα του χρυσού", ώστε να τυπώνουν ελεύθερα όσα δολάρια ήθελαν. Έτσι φτάσαμε και στη λεγόμενη "πετρελαική κρίση" το 1973, με τους πετρελαιάδες να αρνούνται να πουλάνε πετρέλαιο σε δολάρια (που διαρκώς θα έχαναν την αξία τους), και ζητούσαν να πληρώνονται σε χρυσό. Κάτι αντίστοιχο ζούμε και σήμερα, ως συνέχεια εκείνης της εποχής. Και μάλλον οι πετρελαιάδες δε θα δέχονται για πάντα να πληρώνονται σε κάτι που διαρκώς υποτιμάται...:
Έχουμε δει ότι η ενσωμάτωση της Κίνας στην παγκόσμια αγορά οδήγησε στο να μεταφερθεί το κεφάλαιο εκεί, αφήνοντας τη Δύση χωρίς παραγωγικό ιστό. Οι τράπεζες υποκατέστησαν τη φυγή αυτή των κεφαλαίων και επιχειρήσεων , παρέχοντας άφθονη "ρευστότητα" (δάνεια). Τα δάνεια αυτά όμως δε μπορούν πλέον να αποπληρωθούν. Οι τράπεζες ζητούν τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων σε "πακέτα σωτηρίας", ρημάζοντας τους λαούς, ενώ βέβαια οι επιχειρήσεις αρνούνται να επενδύσουν τα κεφάλαια τους στη Δύση αν δε "κινεζοποιηθούν" αρκετά οι εργαζόμενοι της Δύσης.
Έτσι, οι κυβερνήσεις που ασκούν Νομισματική πολιτική και εκδίδουν νόμισμα( Γιατί δεν ασκούν όλες Νομισματική πολιτική καθότι δεν εκδίδουν νόμισμα):
(α) τυπώνουν χρήμα , γιατί όσα και αν αρπάζουν από τους λαούς δε φτάνουν, και πρέπει να τυπώσουν κι άλλα για να διασώσουν τις τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι τα νομίσματα πέφτουν διαρκώς σε αξία έναντι του χρυσού
(β) ψηφίζουν μέτρα "λιτότητας", ώστε οι εργαζόμενοι να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί", για να επενδύσουν οι βιομήχανοι.
Ως τότε, πολλά κεφάλαια απλά δεν επενδύονται (διότι δεν υπάρχει προοπτική κέρδους για τους ιδιοκτήτες των κεφαλαίων , υπάρχει μεγάλη "αβεβαιότητα" στην αγορά). Αυτό αυξάνει την ανάγκη τους ιδιοκτήτες των κεφαλαίων προκειμένου να βρουν μια αποθήκη του συσσωρευμένου πλούτου τους, για όταν ξανα-υπάρξει η προοπτική "ανάπτυξης" (όταν δηλαδή οι εργαζόμενοι έχουν "κινεζοποιηθεί" αρκετά). Όμως, τα νομίσματα δεν είναι πλέον τόσο χρήσιμα για αυτές τις επιδιώξεις, διότι διαρκώς υποτιμούνται. Κάνουν μόνο για συναλλαγές, όχι για φύλαξη-αποθήκευση πλούτου.
Έτσι, ξαναγυρίζουν γα απόθεμα στον "ξεπερασμένο" χρυσό, που δεν αυξάνει τον πλούτο τους, αλλά τουλάχιστον παραμένει σταθερός.(Θα αγοράζουν χρυσό για να αγοράσουν πετρέλαιο και χάλυβα κ.ο.κ.)
Ήδη πολλοί λένε "ποιος θα το φανταζόταν ότι ο χρυσός θα ξεπερνούσε και τα 1500$ / ουγγιά" - και στο μέλλον πολλοί περισσότεροι θα πουν ακόμα περισσότερα και θα παρακολουθούν με έκπληξη νέα ρεκόρ, την ίδια ώρα που τα νομίσματα που έχουν στις τσέπες τους θα έχουν ολοένα και πιο μικρή "αγοραστική δύναμη"...
Από τον CIAO ANT 1 (Ψευδώνυμο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου