Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

Ομιλία στις 27 Φλεβάρη 2000, στη συγκέντρωση χιλίων γυναικών στο ξενοδοχείο Ιntercontinental με αφορμή την προκήρυξη Εθνικών εκλογών της 9ης Απριλίου 2000. Σήμερα οι αρνητικές συνέπειες της κρίσης για τους ανθρώπους, αφορούν πρώτα και κύρια τις γυναίκες.

"Το πρόβλημα σήμερα για την Πολιτική είναι, πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε αυτά τα συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Καθοριστικό είναι ότι για να δυναμώσει η Προοδευτική Πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες- για να επιβληθεί η Πολιτική στην οικονομία και στην αγορά, για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες, βασική προϋπόθεση είναι η συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών. Η συμμετοχή στα κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.Το έλλειμμα στην εκπροσώπηση είναι έλλειμμα στην πολιτική, είναι έλλειμμα στη δημοκρατία. "

Ι. Σας ευχαριστώ θερμά που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση να παρευρεθείτε στη σημερινή μας συνάντηση.

Αισθάνομαι ηθικά και πολιτικά την ανάγκη να τιμήσουμε σε αυτή την εκδήλωση την μνήμη της Πόπης Βουτσινά. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκάδα, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, πρωτοστάτησε στο αντιδικτατορικό κίνημα της γενιάς του Πολυτεχνείου, καταδιώχτηκε και βασανίστηκε άγρια από τη χούντα, έδωσε τη μάχη με τον καρκίνο και έφυγε. Θα τη θυμόμαστε όλοι ως ένα πρόσωπο, που μαζί με τις χιλιάδες άλλες γυναίκες συνέβαλαν στον αγώνα κατά της δικτατορίας και του συστήματος που παράγει τις δικτατορίες.

II. Η σημερινή συνάντηση πραγματοποιείται με την ευκαιρία της προκήρυξης των εθνικών εκλογών της 9ης Απριλίου. Την ψήφο του ελληνικού λαού διεκδικούν πολλά κόμματα. Όμως τη διακυβέρνηση της χώρας διεκδικούν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Ν.Δ. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν σημαντικά επιτεύγματα αυτή την περίοδο για τη χώρα.

Η Κυβέρνηση:

  • Πέτυχε να ζει η χώρα ειρηνικά σε μια περιοχή με έντονες συγκρούσεις, δεν επέτρεψε να αναπτυχθούν φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας λόγω της εισόδου λαθρομεταναστών στη χώρα μας από την κρίση που προέκυψε στις γειτονικές χώρες.
  • Πέτυχε μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης.
  • Εξυγίανση της οικονομίας και με αυτό τον τρόπο διασφάλιση της συμμετοχής της χώρας στην ΟΝΕ και στο Ενιαίο Ευρωπαϊκό Νόμισμα. Η Ελλάδα μπαίνει στην ΟΝΕ με τις μεγαλύτερες κοινωνικές δαπάνες σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ε.Ε. Το 1993 στο όριο της φτώχειας ζούσε το 33% του πληθυσμού της χώρας. Αυτό το ποσοστό μειώθηκε κατά 10% και πλέον. Ωστόσο, κατά την ίδια περίοδο κοινωνικές μειοψηφίες της ολιγαρχίας και των μεγάλων συμφερόντων απεκόμισαν μεγάλα κέρδη σε σχέση με τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις και τα στρώματα του ελληνικού λαού.

Γι’ αυτό βασικό θέμα αποτελεί η συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη. Ταυτόχρονα, ίσης σημασίας αποτελεί το θέμα των ανέργων και των κοινωνικά αποκλεισμένων, αυτών δηλαδή που είναι εκτός των τειχών και που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από το 1981 έχει αποδείξει διαχρονικά με τις πολιτικές του, την προσπάθεια για την αντιμετώπιση αυτών των κρίσιμης σημασίας προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Έγιναν μεγάλες προσπάθειες στην παιδεία, στην αγροτική οικονομία, στην εργασία , στην υγεία και στην δημόσια διοίκηση.

Σε αυτούς τους τομείς υπάρχουν ακόμη πολύ σημαντικά προβλήματα που θα απασχολήσουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. την επόμενη τετραετία. Ιδιαίτερης σημασίας θέμα θα πρέπει να αποτελέσει η κατάσταση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με βάση το δικαίωμα στην πληροφόρηση και τον πολιτισμό. Η Ν.Δ. δεν συνεισέφερε ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ως θα όφειλε. Βασικό μοτίβο της πολιτικής της, δήθεν σοβαρές διαπιστώσεις που στην πράξη διαψεύσθηκαν σε μεγάλα θέματα της εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής. Τη χειρότερη υπηρεσία που προσέφερε η Ν.Δ. στο δημόσιο βίο είναι η δημαγωγία και οι υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Ξαφνικά το συντηρητικό κόμμα ανακάλυψε τις δυσκολίες των αγροτών, των ανέργων, της δημόσιας υγείας και της δημόσιας εκπαίδευσης. Ποιός; Το κόμμα του νεοφιλελευθερισμού που βασική του κατεύθυνση έχει –όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά- την οικονομία της αγοράς χωρίς έλεγχο και κανόνες και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, της υγείας, της ασφάλισης; Αλλά οι Έλληνες γνωρίζουν από παλιά τη διαφορά ανάμεσα στο πρόσωπο και το προσωπείο και έχουν αρνητικές εμπειρίες από λαϊκίστικες δημαγωγίες. Είναι η ώρα του εκλογικού σώματος να κρίνει προθέσεις, προγράμματα και έργα.

ΙΙΙ. Στο σημερινό κόσμο, η παγκοσμιοποίηση είναι η προσφιλής διατύπωση από πολλές πλευρές. Υπάρχουν μεγάλα επιτεύγματα σε πολλές περιοχές του κόσμου, αλλά και προκλητικές ανισότητες και διαφορές.

Η Ελλάδα από άποψη ευημερίας είναι στις πρώτες 20 χώρες του κόσμου, αλλά από άποψη ανταγωνιστικότητας κατέχει θέση μετά από τις πρώτες 40 χώρες του κόσμου. Ορισμένοι ηγέτες, ενώ μιλούν για ειρήνη, δημοκρατία και κοινωνίες αλληλεγγύης, στην πράξη διεθνώς συμβαίνουν πράγματα που έχουν σχέση μόνο με τη βαρβαρότητα. Επινοούνται συγκρούσεις ανάμεσα σε πολιτισμούς για να αποκρύβουν βαθύτερα οικονομικά συμφέροντα. Τρεις φορές περισσότερα κράτη ιδρύθηκαν στον κόσμο μετά το 1990. 225 πρόσωπα στον κόσμο συγκεντρώνουν πλούτο ίσο με το εισόδημα του μισού πληθυσμού της γης, δηλαδή 225 πρόσωπα έχουν το ίδιο εισόδημα που έχουν 2,5 δις άνθρωποι.

Το 1/3 του πληθυσμού της γης, δηλαδή 1.5 δις άνθρωποι δεν έχουν πόσιμο νερό και στέγη. Το 80% των επενδύσεων πραγματοποιείται στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες στις οποίες συγκαταλέγεται και η Ελλάδα. Στις υπόλοιπες 100 και πλέον χώρες απομένει το 20% των επενδύσεων. Οι πολεμικές βιομηχανίες στις Η.Π.Α. διαθέτουν τα 2/3 του παγκόσμιου πλούτου, όταν υπάρχουν εκατομμύρια Αμερικανών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Πλέον προκλητικό παράδειγμα είναι ότι 3 άνθρωποι-πολίτες των Η.Π.Α.- διαθέτουν τόσο πλούτο, όσο είναι του ΑΕΠ 43 χωρών! Ο σημερινός κόσμος, λοιπόν, έχει πολλές όψεις και η χειρότερη του είναι η βαρβαρότητα.

Σε αυτό τον κόσμο είμαστε αντίθετοι. Είναι αντίθετοι δισεκατομμύρια πάνω στον πλανήτη που είναι στην άλλη πλευρά, στην πλευρά της πλειοψηφίας. Μπορεί να κυριαρχεί η μειοψηφία με την δύναμη και την επιβολή των συμφερόντων, αλλά η πλειοψηφία των ανθρώπων και οι προοδευτικές δυνάμεις αγωνίζονται για τον κόσμο της ισότητας, της ελευθερίας, των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Η μάχη ανάμεσα από τη μια πλευρά στα θεμέλια της ισότητας, της δημοκρατίας και της ειρήνης και από την άλλη της ανισότητας, της βαρβαρότητας και των πολεμικών αναμετρήσεων που παράγει το καπιταλιστικό σύστημα, είναι μια μάχη που διεξάγεται πάνω από δύο αιώνες.

Οι σοσιαλιστές δίνουν καθημερινά το παρόν και ενώνουν άνδρες και γυναίκες σε όλο τον κόσμο για τις κοινωνίες της ανάπτυξης, της ειρήνης, των δικαιωμάτων, των ευκαιριών, της συμμετοχής στα κέντρα λήψης αποφάσεων, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευημερίας για τις ανοιχτές κοινωνίες. Σ’ αυτόν τον αγώνα, άνδρες και γυναίκες, έχουμε τον ίδιο στόχο: την απελευθέρωση από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, γιατί το όραμα και η καθημερινή πράξη για κοινωνίες με ανθρώπινο πρόσωπο καταξιώνουν τον πολιτισμό των ανθρώπων.

IV. Η αρχή της ισότητας των φύλων, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Σύμφωνα με το άρθρο 4 του Συντάγματος του 1975 «άντρες και γυναίκες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και έχουν ίσα δικαιώματα». Η αρχή αυτή δεν εξαντλείται μόνο από τον κύκλο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά και από το δικαίωμα για κοινωνική προστασία, αλλά και γενικότερα από τα δικαιώματα του πολίτη. Με βάση αυτή τη συνταγματική αρχή, έχουν ψηφιστεί από το 1981 σημαντικοί νόμοι που έχουν επιπτώσεις στην οικογένεια, την ισότητα, τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση.

Ωστόσο, η ισότητα που ρητά αναγνωρίζει το Ελληνικό Σύνταγμα δεν είναι ακόμη ουσιαστική. Οι δυσμενείς προκαταλήψεις και οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που υπάρχουν σε βάρος των γυναικών, παίζουν πιο σημαντικό ρόλο από την νομική ισότητα που θεσπίζει το Σύνταγμα. Η ισότητα ως δικαίωμα των γυναικών δεν περιλαμβάνει μόνο την ισότητα των ευκαιριών, αλλά την ισότητα στο αποτέλεσμα. Αυτός πρέπει να είναι ο κύριος στόχος μιας δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας.

Ας χρησιμοποιήσουμε τη μεταφορά των δύο δρομέων σε έναν αγώνα δρόμου. Ο ένας ξεκινά από τη γραμμή αφετηρίας και ο άλλος δύο μέτρα πριν από τη γραμμή του τέρματος. Αυτή θα μπορούσε να είναι η εικόνα και για τους άνδρες και για τις γυναίκες με βάση την ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Ωστόσο, η εικόνα της γυναίκας είναι σε ακόμη πιο δυσμενή θέση σε σχέση με τον άνδρα. Για παράδειγμα, της γυναίκας που έχει το βάρος της συνοχής και της ειρήνης στην οικογένεια, που σταματά την εργασία της για να φροντίσει τα παιδιά της και επανέρχεται στην αγορά εργασίας μερικά χρόνια αργότερα. Της γυναίκας που εγκαταλείπει μια δουλειά που υπόσχεται πολλά, για να προωθήσει την καριέρα του άντρα της. Υπάρχει, όμως και η περίπτωση των δύο δρομέων που ξεκινούν από το ίδιο ακριβώς σημείο.

Ο ένας τερματίζει πρώτος, ο άλλος τερματίζει δεύτερος. Αυτή είναι η εικόνα της σύγχρονης γυναίκας που αγωνίζεται για τη συμμετοχή της στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, της γυναίκας της καριέρας που χάνει άδικα καθημερινές μάχες ή που κερδίζει ελάχιστες σε σχέση με την προσφορά της και τις δυνατότητες της. Η εικόνα της γυναίκας που οδηγείται σε λιγότερο καλά αμειβόμενα επαγγέλματα και απασχολείται σε κατώτερες ιεραρχικά θέσεις.

Στην ελληνική κοινωνία σήμερα διαμορφώνονται θετικές προϋποθέσεις για τις γυναίκες να ξεπεράσουν τη διάκριση μεταξύ των φύλων στην εργασία, να ξεπεράσουν τα εμπόδια τους, να γνωρίσουν καλύτερα των εαυτό τους, να εκπαιδευτούν και να διεκδικήσουν μια καλύτερη θέση στην κοινωνία και τον πολιτισμό. Η γυναίκα σήμερα αυτενεργεί για να αποδείξει τις ικανότητες της και για να γίνει καλύτερη. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη έντονα στο DNA τους τα στερεότυπα του φύλου τους, οι προκαθορισμένοι ρόλοι που γίνονται εντονότεροι από την τηλεόραση ή τα παιδικά παιχνίδια. Και η πλάνη είναι τόσο έντονη, ώστε πολλές φορές θεωρούν τη θέση τους ως προσωπικά επιλεγμένη και όχι ως κοινωνικά καθορισμένη. Διεθνώς η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί μια από τις πλέον θεμελιώδεις λειτουργίες. Και όμως η «ισότητα» εξακολουθεί να είναι εύθραυστη και ο τρόπος που αντιμετωπίζεται χαρακτηρίζεται από αντιφάσεις, σύγχυση και αποσπασματικότητα.

Ως πρόβλημα με ιδιαίτερη σημασία πρέπει να επισημάνουμε το γεγονός, ότι οι γυναίκες της υπαίθρου βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση σε σχέση με τις γυναίκες που διαβιούν στα αστικά κέντρα. Η προσπάθεια για την κατοχύρωση της συμμετοχής των γυναικών σε όλα τα όργανα που διαμορφώνουν την πολιτική κατάσταση σήμερα, αποτελεί ουσιαστικά προσπάθεια για τη διασφάλιση της Δημοκρατίας σε μια χώρα. Στην πυραμίδα της πολιτικής εξουσίας και των κομμάτων των σύγχρονων κοινωνιών οι γυναίκες συμμετέχουν σε πολύ περιορισμένο βαθμό.

Οι διαφορές των δύο φύλων είναι κοινωνικά θεσμοποιημένες. Η ανισότητα στο χώρο της οικογένειας, της εκπαίδευσης, της αγοράς εργασίας επεκτείνεται αναπόφευκτα και στην πολιτική. Η συμμετοχή των γυναικών στην οικονομική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας έχει αυξηθεί, αλλά στην πολιτική ζωή εξακολουθεί να είναι περιορισμένη. Για παράδειγμα στη Γαλλία οι γυναίκες άρχισαν να αναλαμβάνουν αρμοδιότητες και ευθύνες στην άλλοτε ανδροκρατούμενη πολιτική. Ανάλογες εξελίξεις υπάρχουν στη Δανία και την Ολλανδία. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος, γιατί δεν αρκεί να επιτύχουμε την θεσμοθετημένη συμμετοχή των γυναικών στα διάφορα αντιπροσωπευτικά όργανα και θεσμούς, πρέπει να επιτύχουμε τη διευρυμένη αποδοχή της γυναίκας από το σύνολο της κοινωνίας. Δεν αρκεί να επιτύχουμε ποσοστά συμμετοχής, για παράδειγμα στα ψηφοδέλτια των κομμάτων ή της αυτοδιοίκησης, απαιτείται και αλλαγή νοοτροπίας του εκλεκτορικού σώματος.

Σήμερα δεν υπάρχει η αντιπαλότητα του παρωχημένου φεμινισμού των περασμένων δεκαετιών με τους άνδρες, η συνδρομή των οποίων είναι πλέον απαραίτητη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ο.Η.Ε. «οι άμισθες εργασίες των γυναικών ξεπερνούν τα 11 τρισεκατομμύρια δολάρια ετήσια. Η αγορά αλλά και η κοινωνία ολόκληρη δεν θα επιζούσαν, αν δεν υπήρχε το δωρεάν έργο των γυναικών» Ο Τέταρτος Πυλώνας Της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την εργασία αναφέρεται ρητά στη δημιουργία ίσων δυνατοτήτων και ευκαιριών για τους άνδρες και τις γυναίκες, στον εκσυγχρονισμό, δηλαδή των οικονομιών, αλλά και των κοινωνικών υποδομών ώστε να αναπτύσσεται πλήρως το ανθρώπινο δυναμικό χωρίς να δημιουργούνται προβλήματα στον κοινωνικό και οικογενειακό ιστό. Η γυναικεία εργασία αποτελεί βασικό σημείο στις κατευθυντήριες γραμμές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Υπουργών για τα εθνικά σχέδια εργασίας των Κρατών-Μελών της Ε.Ε.

Απαιτούνται δράσεις που θα εξασφαλίζουν τη σταδιακή μείωση της ανεργίας των γυναικών και την άρση των εμποδίων που περιορίζουν την εξέλιξη των γυναικών και την αξιοποίηση των δεξιοτήτων τους. Παρόλα αυτά, οι στατιστικές μελέτες της Ε.Ε. δείχνουν ότι ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς. Το ωρομίσθιο των εργαζομένων γυναικών στην Ευρώπη εξακολουθεί να παραμένει κατά 27.5% κατώτερο από εκείνο των ανδρών στα Κ-Μ κατά μέσο όρο εκτός από την Ιρλανδία, την Αυστρία και την Πορτογαλία. Η διαφορά πέφτει στο 12% στη Γερμανία και ανεβαίνει στο 32% στην Ελλάδα και 34% στην Αγγλία. Επίσης, το δικαίωμα για ίση αμοιβή που προβλέπεται σε όλες τις εθνικές νομοθεσίες, καταστρατηγείται, εφόσον οι γυναίκες αμείβονται τουλάχιστον κατά 20% λιγότερο από τους άνδρες σε θέσεις αντίστοιχων προσόντων και υποχρεώσεων.

Στην Ελλάδα, οι γυναίκες με πτυχίο ΑΕΙ συμμετέχουν κατά 22% στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις, ενώ αντίστοιχα για τους άνδρες το ποσοστό είναι 12%. Στις υψηλές εισοδηματικές τάξεις οι γυναίκες είναι το 5%, όταν οι άνδρες αντιστοιχούν στο 23%. Στην Ελλάδα οι γυναίκες και ιδιαίτερα οι νέες αντιμετωπίζουν- σε σύγκριση με άλλες κοινωνικές ομάδες-πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα ένταξης και εξέλιξης στην αγορά εργασίας. Συγκεκριμένα, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης και υψηλότερα ποσοστά ανεργίας από ότι οι άνδρες, υπό-εκπροσωπούνται σε ορισμένους κλάδους και επαγγέλματα ενώ υπέρ-εκπροσωπούνται σε άλλους, αμείβονται χαμηλότερα από τους άνδρες και η εξέλιξη τους στην αγορά εργασίας είναι δυσκολότερη από ότι των ανδρών.

Οι γυναίκες αποτελούν το 52.5% του πληθυσμού εργάσιμης ηλικίας στη χώρα μας, ο οποίος κατά το έτος 1997 ανήρχετο σε 8.900.000. Ταυτόχρονα, οι γυναίκες αποτελούν μόνο το 39.2% του εργατικού δυναμικού, που κατά το έτος 1997 ανήρχετο σε 4.300.000 και το 36.7% των απασχολουμένων. Παράλληλα, το 60.7% των ανέργων και το 67.2% των ανέργων μακράς διάρκειας είναι γυναίκες. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 παρατηρείται μια αυξανόμενη τάση συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας η οποία εντείνεται τα τελευταία χρόνια.

Απαιτείται δέσμευση των πολιτικών κομμάτων με τις εξής κατευθύνσεις: α) η αρχή της ισότητας να αποτελέσει βασική αρχή των στρατηγικών τους στόχων, β) να υπάρξει αποκεντρωμένη πολιτική για την ισότητα και των αντίστοιχων προγραμμάτων σε όλα τα επίπεδα της διοικητικής διάρθρωσης κάθε χώρας, γ) τη συμμετοχή των γυναικών, την πληροφόρηση και στήριξη τους, καθώς και την εφαρμογή πολιτικών ισότητας, δ) να αναδειχθεί η συλλογική δράση των γυναικών και η ανάδειξη τους σε κοινωνικούς εταίρους.

Οι εθνικές παρεμβάσεις στη λογική μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης του θέματος της ισότητας των φύλων, λειτουργούν προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της απασχόλησης των γυναικών σε δύο επίπεδα-πρώτον, σε πολιτικές με στόχο την ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στο σύνολο των επωφελούμενων, ιδίως των ανέργων με ειδικά κίνητρα για την συμμετοχή των γυναικών και –δεύτερον, σε πολιτικές με στόχο τον περιορισμό των εμποδίων που αποθαρρύνουν ή αποκλείουν τις γυναίκες από δυνατότητες και ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης, ιδίως στις εργαζόμενες, σε θέσεις και ειδικότητες περιορισμένου κύρους, χαμηλών αμοιβών και με ανεπαρκή ασφαλιστική κάλυψη.

Για παράδειγμα στην πολιτική κοινωνικής ασφάλισης οι προϋποθέσεις υπαγωγής στην ασφάλιση, οι καταβαλλόμενες εισφορές, οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, ο τρόπος υπολογισμού και το ύψος της σύνταξης είναι ακριβώς όμοιοι χωρίς διαφοροποιήσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στον αγώνα για την ισότητα των δύο φύλων ξεκινά από πολύ βαθιά. Αξίζει να αναφερθεί μια ενέργεια που θα έχει μακροχρόνια και έμμεση επίδραση στη διαφορετική θέση των γυναικών στην αγορά εργασίας. Συγκεκριμένα, συστάθηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ειδική επιτροπή, που θα εξετάσει τα προγράμματα σπουδών και τα βιβλία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων για να εντοπίσει επαγγελματικά και οικογενειακά στερεότυπα για τα δύο φύλα, τα οποία μεταδίδονται στα παιδιά μέσω των βιβλίων και των προγραμμάτων σπουδών και τα οποία πρέπει να αλλάξουν προς την κατεύθυνση της ισότητας των δύο φύλων, χωρίς να παραγνωρίζεται η διαφορετικότητα των δύο φύλων.

Το πρόβλημα της παροχής παιδείας αφορά και στην αποτελεσματικότητα του συστήματος. Γιατί παιδεία σημαίνει: ποιότητα εκπαίδευσης, σημαίνει αντιστοίχηση με τις ανάγκες της οικονομίας και της αγοράς εργασίας, σημαίνει ισότητα στην εκπαίδευση. Η γυναίκα πρέπει να αποτελεί κινητήρια δύναμη της «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» την οποία βιώνουμε σήμερα αλλά και όλων αυτών που θα ακολουθήσουν.

Με κριτήριο την αποδοτικότητα του συστήματος και τα «συνθήματα» «παιδεία για όλους» και «δωρεάν παιδεία» οι γυναίκες συμμετέχουν στη μεταρρύθμιση σαν μαθήτριες, φοιτήτριες, δασκάλες, καθηγήτριες αλλά και μάνες με την αγωνία για τα παιδιά τους. Συμμετέχουν στις μεταβολές που συμβαίνουν στην οικονομία και την κοινωνία προσπαθώντας να μειώσουν την απόσταση ανάμεσα στην εκπαίδευση που χρειάζονται οι νέες και οι νέοι μας και στην εκπαίδευση που λαμβάνουν και να την κατευθύνουν προς τις ανάγκες του μέλλοντος. Σήμερα στην Ευρώπη τα εκπαιδευτικά συστήματα προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του διεθνούς ανταγωνισμού, των τεχνολογικών αλλαγών, των αιτημάτων των επιχειρήσεων και του κόσμου της εργασίας για παροχή ενός εργατικού δυναμικού με υψηλή εξειδίκευση. Η επένδυση σε εκπαίδευση και κατάρτιση πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες για αφομοίωση και ανάπτυξη της έρευνας, των τεχνολογιών και της καινοτομίας.

Ο γυναικείος πληθυσμός αποτελεί το βασικό υλικό στο οποίο πρέπει να επενδύσουμε και να εκπαιδεύσουμε σε τομείς νέας τεχνολογίας και καινοτομίας. Η εκπαίδευση πρέπει να στοχεύει στην προαγωγή και παρακίνηση της νέας σκέψης και η γυναίκα αποτελούσε πάντοτε και αποτελεί το μοχλό που ανακαινίζει το παλιό, το αναχρονιστικό, το πεπαλαιωμένο. Οι γυναίκες πρέπει να αποτελέσουν τη βάση ενός επαρκούς ανθρώπινου δυναμικού ποιοτικά καταρτισμένου ιδιαίτερα σε τομείς της κοινωνίας της πληροφορίας και της νέας τεχνολογίας καταρρίπτοντας έτσι τον μύθο του «αρσενικού» θετικού επιστήμονα.

Οι γυναίκες έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση σε ότι για παράδειγμα αφορά την ικανότητα τους να χειριστούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και συνεπώς αναπτύσσουν αρνητική στάση απέναντι στη χρήση τους, ενώ η οικογένεια δεν στηρίζει το ίδιο αγόρια και κορίτσια στην προσέγγιση τους στις νέες τεχνολογίες. Λέγεται ότι ο υπολογιστής είναι γένους αρσενικού, ενώ η πληκτρολόγηση είναι γένους θηλυκού. Στο δημόσιο τομέα το 99.5% των ατόμων που ασχολούνται με την εισαγωγή στοιχείων στους Η/Υ είναι γυναίκες δακτυλογράφοι, ενώ στην ειδικότητα των προγραμματιστών-αναλυτών, οι άντρες καταλαμβάνουν το 90% των θέσεων. Η μόνη πλουτοπαραγωγική πηγή μας είναι οι άνθρωποι, είναι οι πολίτες που σε ένα μεγάλο τμήμα τους είναι γυναίκες και η επένδυση σε εκπαίδευση είναι παραγωγική επένδυση. Η δύναμη των ανθρώπων με περιορισμένα εισοδήματα είναι η γνώση.

Η «μεταρρύθμιση» χρειάζεται τις γυναίκες, χρειάζεται τις προϋποθέσεις για να αναπτυχθούν νέες πρωτοβουλίες που θα επιταχύνουν τις αλλαγές, που θα υλοποιήσουν τις τομές, Κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, δύο μεγάλες μορφές επανασυγκρότητσης του κόσμου έλαβαν χώρα: Η πρώτη είναι η οικολογική δράση και σκέψη που αντικαθιστά την κυριαρχία του ανθρώπου επί της φύσης με την ευθύνη του ανθρώπου έναντι ενός φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, που ολοένα και περισσότερο κινδυνεύει και φτωχαίνει. Το δεύτερο κίνημα που παράλληλα εξελίχθηκε είναι το κίνημα των γυναικών.

Σταδιακά το κίνημα των γυναικών οδήγησε στη δημιουργία ενός πολύ πιο θεμελιώδους κινήματος, του κινήματος για την ισοτιμία που βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής των ποσοστώσεων η οποία προσπαθεί να επαναφέρει την ισότητα μέσα σε μια κατάσταση ανισότητας. Το κίνημα για την ισοτιμία διακηρύσσει ότι το υποκείμενο των δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν υφίσταται παρά μόνο υπό τη μορφή της δυαδικότητας άνδρα-γυναίκας και ότι συνεπώς η οικουμενικότητα των δικαιωμάτων είναι αδιαχώριστη από την αναγνώριση των διαφορών μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι γυναίκες θέλουν να είναι ίσες και διαφορετικές. Τα κοινωνικά αυτά κινήματα είναι κινήματα πολιτισμού. Βασικό μας μέλημα είναι να συνδυάσουμε τον παράγοντα φύλο με την έννοια «αειφόρος ανάπτυξη» και την περιβαλλοντική φροντίδα για οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη.

Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει αλλαγές στους μηχανισμούς και τους τρόπους διαχείρισης του περιβάλλοντος. Οι εξελίξεις σε τομείς όπως γυναίκες και χρήση γης, γυναίκες στην προστασία και την διαχείριση του περιβάλλοντος, γυναίκες-ποιότητα και ασφάλεια τροφίμων καθώς και στην αποκατάσταση και διατήρηση της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς, προωθούν περισσότερες γυναίκες σε κορυφαίες θέσεις λήψης αποφάσεων.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι η υπόθεση των τροφίμων, όπως παράγονται, επεξεργάζονται ή παρασκευάζονται, ταυτοποιούνται και διατίθενται στην αγορά σήμερα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη χρήση φυτοφαρμάκων στις καλλιέργειες, ζωοτροφών βιομηχανικά και χημικά επεξεργασμένων στην κτηνοτροφία, συντηρητικών, βελτιωτικών, χρωστικών και άλλων χημικών ουσιών στην επεξεργασία με τη νίτρο-ρύπανση και πολύ-ρύπανση στην ποιότητα του νερού, με τις ορμόνες και τις διοξίνες. Αυτές οι εξελίξεις στα τρόφιμα συνδέονται με τις κοινωνικές δομές, την οικονομική εξουσία και την πολιτική θέληση και δυνατότητα να επιβληθούν συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων. Χρειάζονται συγκρούσεις με κατεστημένα συμφέροντα και έλεγχος από όλους τους πολίτες. Τέτοιες συγκρούσεις έγιναν τα τελευταία χρόνια.

Όπως και ανάλογες συγκρούσεις έγιναν για την προστασία του περιβάλλοντος και των δασών κόντρα στη θεωρία του πολιτικού κόστους και κόντρα στα συγκεκριμένα συμφέροντα με την απόφαση που πήραμε στην Ελλάδα, να αναλάβει το πυροσβεστικό σώμα την δασοπυρόσβεση στη χώρα, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι πυρκαγιές κατά 94% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η οικολογία, η διατροφή, η αειφόρος ανάπτυξη προσκρούουν σε συμφέροντα.

Δεν είναι φολκλόρ και τα συμφέροντα αυτά είναι διεθνώς δικτυωμένα. Συνδέονται με τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών και άλλων κερδοφόρων δραστηριοτήτων. Το πρόβλημα σήμερα για την πολιτική είναι, πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε αυτά τα συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Από την έκθεση των ανωτέρω, προκύπτουν πολλά συμπεράσματα. Καθοριστικό είναι ότι για να δυναμώσει η προοδευτική πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες- για να επιβληθεί η πολιτική στην οικονομία και στην αγορά, για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες, βασική προϋπόθεση είναι η συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών. Η συμμετοχή στα κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Γιατί σήμερα όσοι κατακρίνουν την πολιτική θα πρέπει να αντιληφθούν ότι βρίσκεται σε θέση αδυναμίας να επιβληθεί σε εγχώρια και διεθνή δίκτυα συμφερόντων. Όταν δεν συμμετέχουμε στις εξελίξεις, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι θα τις διαμορφώνουν άλλοι. Υπάρχουν χώρες, όπου οι πολίτες δεν συμμετέχουν ούτε στις εκλογές. Για παράδειγμα ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. εκλέγεται με τη συμμετοχή ενός μέρους του εκλογικού σώματος, που απέχει πολύ από το ήμισυ του εκλογικού σώματος της χώρας αυτής. Το έλλειμμα στην εκπροσώπηση είναι έλλειμμα στην πολιτική, είναι έλλειμμα στη δημοκρατία. Πάρτε μέρος, λοιπόν, δραστήρια τόσο στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση, όσο και γενικότερα στα κοινά σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 2000.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ένα σχόλιο με αφορμή την παραίτηση του συναγωνιστή και φίλου μου Νίκου Μπίστη από το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Ο συναγωνιστής και φίλος μου Νίκος Μπίστης αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ.

Άλλοι έπρεπε και πρέπει να παίρνουν δρόμο, μαζί με τα αφεντικά τους.

Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ θα ξαναβρεθεί σε κοινούς αγώνες , παρά τις διαφορές, με προοδευτικούς πολιτικούς .

ΣΥΜΦΩΝΩ με τη τελευταία παράγραφο του κειμένου αποχώρησης του Νίκου:

''Η λύση θα έχει προοδευτικό πρόσημο. Δεν θα είναι έργο ούτε της δεξιάς, ούτε μιας συγκυβέρνησης αποτυχόντων, ούτε ενός σχήματος με ακροδεξιά στίγματα, ούτε μιας συνάθροισης τεχνοκρατών ευρέως φάσματος ''.

ΣΩΣΤΟΣ

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Με αφορμή το άρθρο του Παντελή Καψή "Μήπως είχε δίκιο ο Μάρξ’’ στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" 29 Αυγούστου 2011, Στέφανος Τζουμάκας.

Χάρηκα διαβάζοντας το άρθρο του Παντελή Καψή στο Κυριακάτικο ‘’Βήμα’’ της 21ης Αυγούστου με τίτλο : ‘’Μήπως είχε δίκιο ο Μαρξ’’;

Ο Παντελής Καψής –από φοιτητής – εντάχθηκε στην Αριστερά και ίσως μπορεί να συμβάλλει σε μια σωστή προβληματική για τα αίτια, τα αποτελέσματα και το τι πρέπει να κάνουν οι ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ πολιτικοί, οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις.

Γιατί δύο χρόνια τώρα, δεν υιοθέτησε -ως συγκρότημα, συμπεριλαμβανομένου και του ΜΕGΑ channel - τη διαγραφή ενός μέρους του χρέους, αποσιωπώντας τα πραγματικά δεδομένα της δημιουργίας του.

Αντίθετα το συγκρότημα υιοθέτησε τη προπαγάνδα ορισμένων κυβερνητικών παραγόντων περί γενικής ενοχής του τύπου ’’μαζί τα φάγαμε’’, με μια ακατάσχετη ηθικολογία περί διαφθοράς, όταν -για παράδειγμα- οι έχοντες συγκέντρωσαν πάνω από τρία τρις ευρώ τα τελευταία 25 χρόνια, δηλαδή πάνω από οκτώ φορές το δημόσιο χρέος. Και όταν οι δυνάμεις του κεφαλαίου συγκέντρωσαν πλέον του 60% του πλούτου και οι δυνάμεις της εργασίας ολιγότερο του 40%.

Υιοθέτησε μια ακατάσχετη κινδυνολογία περί χρεοκοπίας κλπ , που διευκόλυναν όλους τους θιασώτες του ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ, να επιβάλουν για τα ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ και τα ΚΑΡΤΕΛ το απυρόβλητο ταυτόχρονα με μια αντί-εργατική νομοθεσία, με τη φτηνή εργασία και με μια πρωτοφανή επίθεση στη μισθωτή εργασία.

Δεν άγγιξε το παρασιτικό κεφάλαιο και τις παρασιτικές του δραστηριότητες, ενισχύοντας ταυτόχρονα το ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ κεφάλαιο και το δημιουργικό επιχειρείν, ενώ ήξεραν ότι το πρώτο πρόβλημα είναι η διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Και ήξεραν επίσης στο συγκρότημα ότι το δεύτερο πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή.

Τώρα που οι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΙ του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου απέτυχαν, τώρα που οι νεοφιλελεύθερες επιλογές και τα νεοφιλελεύθερα μέτρα ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ –για τους μη έχοντες- οδηγούν στη ύφεση, χτυπάει και ο Παντελής Καψής το καμπανάκι! Συμφωνώ μαζί του!

Ποτέ δεν είναι αργά.

Άλλωστε είναι και ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ γνώστης, ως οικονομολόγος με σπουδές και στη Μ. Βρετανία.

Και ξέρει ότι εκεί θα κατέληγαν οι δήθεν μονόδρομοι, και όλο το λεξιλόγιο της βίβλου περί ‘’θυσιών ‘’ και περί ‘’σωτηρίας’’.

Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται μια σωστή προβολή, μια έντιμη στάση στη κρίση, μια προετοιμασία ότι η κρίση θα διαρκέσει τουλάχιστο μια ΔΕΚΑΕΤΙΑ και ότι χρειάζεται ανασύνταξη της χώρας μέσο-μακροπρόθεσμα και ότι πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι πρέπει να μιλήσουμε για την Ελλάδα του 2020.

Στον Π. Καψή, δεν άρεσαν τα ‘’βεγγαλικά’’, τα ‘’μεγάλα σκηνικά’’. Η παραπληροφόρηση, η παπαγαλία των δελτίων των οκτώ, η κινδυνολογία πρέπει να λάβει τέλος. Όπως επίσης και η καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων για δουλειές των επιτήδειων και του ποδαριού.

Και για δήθεν ανάκαμψη το 2012, σαν τη δήθεν ανάκαμψη του 2011.

Η χώρα και οι πολίτες ξέρουν να διακρίνουν ανάμεσα στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα- που μπούκωσαν δύο χρόνια τώρα- και στις πραγματικές δυνατότητες. ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.

Η χώρα χρειάζεται τη προβολή της πραγματικότητας και όχι τη ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ της. Για παράδειγμα -κατά περιόδους το συγκρότημα- έκανε αφιερώματα και ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ για τη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ και όχι την ΕΙΚΟΝΙΚΗ κατάσταση της χώρας. Και γνωρίζουν τα ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ των Βιομηχανικών Περιοχών ανά κάθε Δήμο.

Είναι τα γνήσια τέκνα του παρασιτικού κεφαλαίου. Τώρα - αρκετοί παρασιτικοί κύκλοι - ετοιμάζονται να εντάξουν τα ‘’ώριμα έργα’’ στο πακέτο του ΕΣΠΑ, που και αυτό το ΒΑΦΤΙΣΑΝ ως νέο σχέδιο Μάρσαλ, γιατί δεν έχουν αίσθηση των δεδομένων.

Για να μη βαφτίσουν ορισμένοι ένα νέο παρασιτισμό σε ανάπτυξη.

Για να μην έχουμε μετά τη τη φούσκα των νεκροταφείων των βιομηχανικών περιοχών και μετά τη φούσκα του χρηματιστηρίου, τις νέες φούσκες των φωτοβολταικών, της πράσινης ανάπτυξης και της ανακύκλωσης.

Θα μπορούσε -με τα μέσα που διαθέτει - το συγκρότημα να παρουσιάσουν -ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΜΕGΑ channel- ανά Δήμο και ανά κλάδο τα νεκροταφεία των ΒΙΠΕ, τη διάλυση της βιομηχανικής παραγωγής τη διάλυση των συνεταιριστικών και άλλων αγροτικών επιχειρήσεων ,την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας , την κατάταξη της χώρας στη τελευταία θέση ως προς τις εξαγωγές στην ΕΕ των 17 και τη μεταφορά των παραγωγικών υποδομών σε άλλες βαλκανικές χώρες .

Για να αποκτήσει η χώρα ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, με εικόνες κατά το ‘’ μια εικόνα χίλιες λέξεις’’ , για να έχει μια στοιχειώδη αξιοπιστία ο λόγος .

Γιατί το συγκρότημα δεν έχει ταυτιστεί με την ανάπτυξη. Έχει ταυτισθεί με το ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟ κεφάλαιο και όχι με το ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ κεφάλαιο.

Ακόμη, θα μπορούσε να κάνει ένα ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ στις ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Η κερδοφορία των τραπεζών -τα τελευταία δέκα χρόνια -υπερέβη τα 42 δις ευρώ.

Πώς γίνεται- με τόσα κέρδη- και έλαβαν εγγυήσεις και ζεστό ΚΡΑΤΙΚΟ χρήμα της τάξης των εκατό δις , ως αποτέλεσμα της κρίσης ρευστότητας.;;;

Η Τράπεζα Ελλάδος, που υποτίθεται εποπτεύει για τη ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ πολιτική των τραπεζών, δημόσια δεν είχε αποδώσει ευθύνες ΜΗ ΟΡΘΗΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ πολιτικής των τραπεζών .Και εν τω μεταξύ ρευστότητα στην αγορά δεν υπάρχει.

Που πήγαν τα κέρδη και η κρατική χρηματοδότηση;

Επίσης, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το προηγούμενο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είχε έτοιμη τη λίστα με φοροφυγάδες άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ έκαστος...Γιατί δεν δίνεται ακόμη στη δημοσιότητα; Για να συμμετέχουμε σε σήριαλ αποπροσανατολισμού, λαμογιάς και φοροκλοπής μερικών ‘’κλεφτοκοτάδων’’;

Ακόμα θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η Goldman Sachs ήταν σύμβουλος υπουργείου οικονομικών, που βεβαίωνε τις αγορές για άριστη πιστοληπτική ικανότητα της χώρας επί πέντε και πλέον έτη. Δηλαδή εξαπατούσαν τις ομογάλακτες αγορές για πολλαπλά οφέλη και ταυτόχρονα χειραγωγούσαν την ελληνική οικονομία, μετέχοντας σε κερδοσκοπικά παίγνια του καπιταλισμού ‘’καζίνο’’.

Μια έρευνα επ αυτού –από το συγκρότημα- πολλά θα είχε να ωφελήσει τη χώρα και τον Ελληνικό Λαό, και προφανώς να προτρέψει τις εισαγγελικές και διωκτικές αρχές για τα περαιτέρω.

Ανάλογα κακουργήματα ήδη διώκει η επικεφαλής της υπηρεσίας της αμερικάνικης κεφαλαιαγοράς καθώς και εισαγγελείς του Ιταλικού κράτους.

Στα πλαίσια αυτής της ΑΝΤΙ-ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ καμπάνιας το συγκρότημα δεν θα μπορούσε να παρέχει τέτοια ασυλία στον -κατά τα άλλα- αγαπητό Αντώνη Σαμαρά. Δηλαδή το θέμα είναι η ΔΟΣΗ της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς;; H δόση στη λιτότητα και στις περικοπές;; Τελικά τι έχουμε Κρίση εσόδων ή Κρίση εξόδων και δαπανών ;;

Γιατί ο αρχηγός της Δεξιάς προτείνει – με φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου- περαιτέρω μείωση ΕΣΟΔΩΝ και αναπόφευκτα περαιτέρω μείωση του κοινωνικού κράτους, παρά τα δάκρυα και τους λυγμούς της Λαϊκής Δεξιάς.

Θα έχουμε εθνικές εκλογές. Ποιο θα είναι το μοτίβο του συγκροτήματος;;

Εμείς οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ νομίζετε ότι θα παραμείνουμε παρατηρητές ενός σκηνικού όπου ο Α. Σαμαράς και η Δεξιά θα βγαίνουν φιλολαικότερα απέναντι σε μια ομάδα στελεχών, γνωστών σοσιαλ-φιλελεύθερων στελεχών της κυβέρνησης;;

Ασφαλώς και δεν θα έχει τέτοια ασυλία η Δεξιά και ο Α.Σαμαράς, όπως δεν θα έχει τέτοια ασυλία και η ομάδα των σοσιαλ-φιλελεύθερων από το ΠΑΣΟΚ. Η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων, των μελών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστές και ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΟΣΗ ΕΙΤΕ ΧΩΡΙΣ ΔΟΣΗ!

Τέλος, ποια είναι η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ βάση των κυβερνητικών σχημάτων εθνικής ομοψυχίας που γράφει και προωθεί ο Σταύρος Ψυχάρης;; Μήπως οι παλινορθώσεις και οι αντιμεταρρυθμίσεις, για τις οποίες τρίβει τα χέρια του ο Γ. Καρατζαφέρης. Θυμίζω πως όταν υπερασπίζαμε τις μεταρρυθμίσεις, ήταν όντως μεταρρυθμίσεις με κέντρο το πολίτη και τον άνθρωπο. ΔΕΝ ΤΙΣ ΒΑΦΤΙΖΑΜΕ. Μήπως, στην υποτιθέμενη ‘’κοινωνική βάση’’ περιλαμβάνονται και οι χιλιάδες άνεργοι και οι νεόπτωχοι και οι επαγγελματίες με τα νέα λουκέτα; Πάλι έτσι θα την υπερβεί την κρίση η παρασιτική ολιγαρχία;; Mε αχυράνθρωπους και από το χώρο του ΠΑΣΟΚ αλλά και της Νέας Δημοκρατίας και με αποφυγή του να καταβάλλει έστω και ορισμένα από τη λαφυραγώγηση του εθνικού πλούτου τη τελευταία 25ετία;

Σωστό το άρθρο του Παντελή Καψή, σε αντίθετη κατεύθυνση το συγκρότημα. 29 Αυγούστου 2011, Στέφανος Τζουμάκας.

Ακολουθεί το άρθρο του Παντελή Καψή "Μήπως είχε δίκιο ο Μαρξ;", όπως δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ στις21/8/2011.

Έφτασε λοιπόν το τέλος του καπιταλισμού;
Εντάξει, το ερώτημα είναι ρητορικό, το αδιέξοδο όμως στο οποίο μοιάζει να οδηγείται η παγκόσμια οικονομία είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και μπορεί όλοι να συμφωνούν ότι υπάρχει έλλειμμα ηγεσίας, ότι η Μέρκελ και ο πρόεδρος Ομπάμα είναι υπερβολικά αναποφάσιστοι και διστακτικοί, την ίδια στιγμή ωστόσο υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις για το τι περιμένουμε να κάνουν. Βρίσκονται, βλέπετε, μπροστά σε μια θεμελιώδη αντίφαση του συστήματος- για να χρησιμοποιήσουμε αριστερή ορολογία.

Από τη μια πλευρά είναι το χρέος. Πώς και γιατί δημιουργήθηκε είναι μεγάλη ιστορία. Ας αρκεστούμε στο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ- καθώς η παραγωγή μετακομίζει στην Κίνα και στην Ινδία με τα φτηνά εργατικά χέρια-, στους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν και πάνω απ΄ όλα βέβαια στα τεράστια ποσά που ξοδεύτηκαν σε όλες τις αναπτυγμένες οικονομίες για να αντιμετωπιστεί το χρηματιστηριακό κραχ του 2008.

Από την άλλη πλευρά είναι ο φόβος της ύφεσης. Οσο περισσότερο χρεώνονται τα νοικοκυριά και οι κυβερνήσεις τόσο πιο πιθανό φαίνεται το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσουν ή να αναγκαστούν σε δραστικά μέτρα λιτότητας. Αυτό φυσικά προκαλεί ανασφάλεια, οι καταναλωτές μειώνουν τις δαπάνες τους, η μείωση της ζήτησης ωστόσο δημιουργεί τον γνωστό φαύλο κύκλο με απολύσεις και νέα μείωση των εισοδημάτων.

Η κατάρρευση των χρηματιστηρίων είναι απλώς το σύμπτωμα αυτής της ανασφάλειας καθώς οι «αγορές», οι περιβόητοι κερδοσκόποι δηλαδή αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία ή οι απλοί αποταμιευτές, περιμένοντας ότι οι οικονομίες και οι επιχειρήσεις θα δεινοπαθήσουν, εγκαταλείπουν τις μετοχές και στρέφονται σε «ασφαλείς» τοποθετήσεις όπως είναι ο χρυσός ή ισχυρά χαρτιά όπως είναι τα ομόλογα της Γερμανίας.

Στο παρελθόν η λύση θα ήταν απλή: αύξηση των κρατικών δαπανών ώστε να τονωθεί η αγορά και τα εισοδήματα. Σήμερα ωστόσο μια τέτοια κίνηση, που οδηγεί βέβαια σε αύξηση των ελλειμμάτων αλλά και του χρέους, απλώς επιτείνει την ανασφάλεια.

Να αυξήσουμε λοιπόν τα ελλείμματα ή να τα μειώσουμε; Ιδού το ερώτημα μπροστά στο οποίο, όπως ο Αμλετ, οι κυβερνήσεις της Δύσης μοιάζει να παραλύουν. Υπάρχουν φυσικά απαντήσεις. Ηδη έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα πεδίο συναίνεσης για άμεσα μέτρα στήριξης της ανάπτυξης με παράλληλες διαρθρωτικές αλλαγές - π.χ., στα ασφαλιστικά συστήματαώστε σε βάθος χρόνου να μειωθούν τα ελλείμματα. Ταυτόχρονα ακόμη και συντηρητικοί οικονομολόγοι αναγνωρίζουν ότι μια στρατηγική εξόδου από την κρίση θα πρέπει να περιλαμβάνει διαγραφή χρεών για κράτη και νοικοκυριά, φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών, ενίσχυση των επενδύσεων και προστασία των εισοδημάτων.

Δυστυχώς από τη θεωρία στην πράξη η απόσταση είναι μεγάλη. Και ο συντονισμός τόσων οικονομιών με αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Την τελευταία φορά που το δοκιμάσαμε, στις αρχές του 20ού αιώνα, μεσολάβησαν επαναστάσεις, δικτατορίες και ένας πόλεμος προτού επανέλθει η ισορροπία. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τα παθήματα έγιναν μαθήματα.

Οσο για την Ελλάδα, μπροστά σε όλα αυτά οι δυνατότητες αντίδρασης είναι μηδενικές. Αν επικρατήσει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη θύελλα μόνοι μας. Στο μέτρο που θα διαμορφωθεί μια νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ωστόσο και παρά το ότι η ύφεση έχει αποδειχθεί πολύ μεγαλύτερη από τις προβλέψεις, στο υπουργείο Οικονομικών επιμένουν ότι το 2012 μπορεί να αρχίσει η ανάκαμψη. Αν φυσικά καταφέρουμε ως τότε να μη φαγωθούμε μεταξύ μας!


Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Εξουσία η Goldman Sachs ελέω των κυβερνήσεων. Πηγή: www.newsbomb.gr

Σοκ προκαλούν οι κυνικές δηλώσεις του χρηματιστή Αλέσιο Ραστάνι στο BBC, αφήνοντας άφωνους τόσο τους παρουσιαστές όσο και το κοινό του δικτύου.

Εξουσία η Goldman Sachs ελέω των κυβερνήσεων

«Οι κυβερνήσεις δεν ελέγχουν τον κόσμο. Η Goldman Sachs ελέγχει τον κόσμο» ομολόγησε ο χρηματιστής, τονίζοντας ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν καμία δύναμη, κι ότι οι αγορές είναι αυτές που ασκούν την εξουσία.

«Το ευρώ δεν ενδιαφέρει τις αγορές», ανέφερε ο Ραστάνι, που με στυγνό τρόπο παραδέχθηκε ότι ό, τι κι αν κάνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, δεν τον ενδιαφέρει.

«Είμαι έμπορος. Όταν βρίσκω ευκαιρία να βγάλω λεφτά, την εκμεταλλεύομαι. Οι περισσότεροι χρηματιστές δεν ενδιαφέρονται καν για το αν (οι ηγέτες της ευρωζώνης) θα φτιάξουν την οικονομία και την κατάσταση», ανέφερε.

Ο 34χρονος χρηματιστής δεν έμεινε εδώ. Με αλαζονική συμπεριφορά υπογράμμισε ότι δουλειά των αγορών είναι να βγάλουν λεφτά από τους πολίτες.

«Το ονειρευόμουν εδώ και τρία χρόνια. Σας εξομολογούμαι ότι κάθε βράδυ ονειρευόμουν μια ακόμη ύφεση», σημείωσε, υποστηρίζοντας ότι όταν η αγορά καταρρέει, αν ξέρει κανείς τι θα κάνει, τότε μπορεί να βγάλει λεφτά.

Αναφερόμενος στην Goldman Sachs, ο Ραστάνι ξεκαθάρισε: « Δεν είναι στιγμή για να περιμένεις από την κυβέρνηση να δώσει λύση. Οι κυβερνήσεις δεν ελέγχουν τον κόσμο. Η Goldman Sachs ελέγχει τον κόσμο. Δε νοιάζεται για τα πακέτα διάσωσης, όπως δεν νοιάζονται και τα μεγάλα κεφάλαια».

Μάλιστα, ανέλαβε και ρόλο... σταυροφόρου, υποστηρίζοντας ότι με αυτά που λέει απλώς «θέλει να βοηθήσει τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να βγάζουν λεφτά από μια αφορά που καταρρέει». Στα πλαίσια αυτά μάλιστα, έδωσε και μια ... φιλική συμβουλή: «Προστατεύστε τις περιουσίες σας. Προετοιμαστείτε και δράστε τώρα».

Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο από την εκπομπή του BBC, στην παρακάτω διεύθυνση:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=j6szSpFqB0I


Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη Στέφανου Τζουμάκα στον δημοσιογράφο Σ. Κοτρώτσο (REAL FM) την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011.

ΔΗΜ. Καλησπέρα, κύριε Τζουμάκα

Σ.Τ. Καλησπέρα σας.

ΔΗΜ. Η αφορμή για την συνομιλία μας κύριε Τζουμάκα είναι αυτή η συνέντευξη που δώσατε στην εφημερίδα μετρό, στην οποία η φρασεολογία που χρησιμοποιείτε για μια σειρά στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και για όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι εξαιρετικά σκληρή και αναφέρομαι, κατά τη γνώμη μου δίκαιη αλλά εν πάση περιπτώσει, εσείς θα μας το πείτε αυτό, και αναφέρομαι σε αυτό που λέτε ότι ο κύριος Βενιζέλος, ο κύριος Λοβέρδος, η κυρία Διαμαντοπούλου που θέλουν να διαδεχθούν τον κύριο Παπανδρέου, εκφράζεται τις αμφιβολίες σας για το αν μπορούν να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία και μιλάτε επίσης, για πολιτική εκτροπή και για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα όσον αφορά τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης.

Σ.Τ. Ναι, κοιτάξτε να δείτε υπάρχουν θέματα αρχής εδώ που δεν αφορά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη Ν.Δ. Αφορά την πολιτική ζωή της χώρας, αφορά το Σύνταγμα. Άκουσα τώρα, δεν το ήξερα, ότι κάποιοι βουλευτές έγραψαν σήμερα ένα άρθρο…

ΔΗΜ. Ναι, ναι 6 βουλευτές…

Σ.Τ. Μπορεί ορισμένοι από αυτούς τους βουλευτές συμμετείχαν στην εκτροπή του Πρωθυπουργού. Λοιπόν, αυτοί δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το ξέρουν. Και τα αφεντικά τους που τους έβαλαν να το γράψουν αυτό σήμερα, θέλουν να τους φτιάξουνε κόμμα. Καθαρά πράγματα…

ΔΗΜ. Υπονοείτε αυτό που λένε πολλοί ότι πάει να γίνει ένας…

Σ.Τ. Δεν υπονοώ τίποτα…

ΔΗΜ Το λέτε ξεκάθαρα…ότι πάει να γίνει..

Σ.Τ. Δεν πάει να γίνει, το φτιάχνουν… τι λόγια είναι αυτά που λέτε…Το φτιάχνουν τα αφεντικά τους.

ΔΗΜ. Το φτιάχνουνε…

Σ.Τ. Έτσι μπράβο…δεν πάει να γίνει από μόνο του…

ΔΗΜ. Και βλέπουμε πώς στη συνέντευξη μιλάτε για το παρασιτικό κεφάλαιο και ιδιοκτήτες ΜΜΕ.

Σ.Τ. Ακριβώς, αυτοί θα τους φτιάξουν ένα κόμμα δεξιά του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ανάμεσα στη Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

ΔΗΜ. Θα είναι και ο κύριος Παπαδήμος και εν πάση περιπτώσει στελέχη…

Σ.Τ. Δεν το γνωρίζω…Ετοιμάζουν λοιπόν, κόμμα. Το ένα είναι αυτό. Το δεύτερο είναι ότι ορισμένοι από αυτούς που έχουν υπογράψει και το άρθρο σήμερα, έχουν συμμετάσχει σε ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, σε μια εκτροπή εκλεγμένου Πρωθυπουργού και πρέπει να έχουν την απάντηση του Ελληνικού λαού. Του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα την έχουν. Το τρίτο, ορισμένοι από αυτούς που θέλουν να γίνουν αρχηγοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχουν πρωτοστατήσει στην ανατροπή του Γ. Παπανδρέου, που θα μπορούσε να είναι και οποιοσδήποτε άλλος…

ΔΗΜ. Ναι..

Σ.Τ. Είναι θέμα δηλαδή ότι δεν μπορεί βουλευτές να συμπράττουν με καναλάρχες και επιχειρηματίες και να ανατρέπουν έναν Πρωθυπουργό. Δηλαδή, υπάρχει μια γραμμή πλέον….

ΔΗΜ. Φαντάζομαι δεν υπερασπίζεστε και τη διετία Παπανδρέου…Δεν υπερασπίζεστε την διαδικασία εκτροπής…

Σ.Τ. Υπερασπίζομαι την συνταγματική τάξη και την πολιτική τάξη…

ΔΗΜ. Ακριβώς…

Σ.Τ. Κοιτάξτε…εγώ πριν ο κύριος Γ. Παπανδρέου υπογράψει το Μνημόνιο, τρεις μήνες πριν, το Φλεβάρη του 2010, πήρα θέση κατά αυτής της πολιτικής. Εδώ και δύο χρόνια…

ΔΗΜ. Ναι, το θυμάμαι…

Σ.Τ. Και συμμετέχω σε μια πολιτική κίνηση κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και κατά του Μνημονίου. Είναι σαφής η θέση μου. Για τι σας άκουσα πριν που είπατε έχουμε ευθύνες. Εγώ όταν άσκησα πολιτική, την άσκησα με καθαρότητα, εντιμότητα και με σαφήνεια. Δεν θα κάνουμε γενίκευση ευθυνών…

ΔΗΜ. Όχι…προφανώς…το ίδιο λέμε και εμείς για τους δημοσιογράφους, έτσι δεν είναι; Δεν φταίμε όλοι το ίδιο.

Σ.Τ. Σωστό, συμφωνώ μαζί σας. Έτσι έχουν τα πράγματα. Θα σας πω και κάτι άλλο επειδή έχει σημασία και η εντιμότητα στην πολιτική. Παλιά μου θυμίσατε μια παλιότερη περίοδο και λέγαμε έντιμος πολιτικός είναι αυτός που ό,τι λέει το εννοεί και το κάνει. Όταν άρχισαν ορισμένοι πολιτικοί να λένε ψέματα, χάθηκε αυτή η αξία..

ΔΗΜ. Ναι, λέγαμε ότι έντιμος πολιτικός είναι αυτός που δεν κλέβει μετά…

Σ.Τ. Ναι, ναι…έντιμος πολιτικός, αυτός που δεν κλέβει..

ΔΗΜ. Από έκπτωση σε έκπτωση το πηγαίναμε…

Σ.Τ. Μετά όταν είδαμε ότι εξαγοράζονται κάποιοι πολιτικοί, που τους ελέγχουν δηλαδή οι επιχειρηματίες και άλλοι συνοδεύουν επιχειρηματίες στα γήπεδα…Λοιπόν, τότε είπαμε να μην είναι εξαγορασμένοι… Και τώρα θέλουν οι εξαγορασμένοι πολιτικοί να γίνουν υποψήφιοι αρχηγοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Έλεος…

ΔΗΜ. Πάντως, από εσάς, και δεν το λέω για να σας τσιγκλήσω, που ξέρετε να λέτε τα πράγματα με το όνομα τους, και πάλι αυτή η αοριστολογία, το παρασιτικό κεφάλαιο και κάποιοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ…Ονοματεπώνυμο δεν έχουν όλοι αυτοί;

Σ.Τ. Ακούστε να σας πω κάτι. Εγώ είμαι σοσιαλιστής και είναι γνωστή η στάση μου. Είμαι με το παραγωγικό κεφάλαιο. Είμαι με τους βιομήχανους που παράγουν, που εξάγουν, που έχουν θέσεις εργασίας. Είμαι με τους επιχειρηματίες που δουλεύουν, που έχουν πάθει εμφράγματα, που παθαίνουν ζημιές οι επιχειρήσεις τους, που προσπαθούν ξανά. Αλλά όταν λέμε παρασιτικό κεφάλαιο, εννοούμε αυτούς που δεν έχουν επιχείρηση που βγάζουνε λεφτά από αέρα…

ΔΗΜ. Και από το δημόσιο…

Σ.Τ. Και κάνουν συμβάσεις με το δημόσιο, λαδώνουν δημοσίους υπαλλήλους για να πάρουν τις δουλειές και μετά προσεταιρίζονται και ορισμένους πολιτικούς για να τους χρηματοδοτούν την πολιτική τους εκστρατεία, τα πολιτικά τους γραφεία και να είναι οι «ημέτεροι» τους..

ΔΗΜ. Άρα τι θα γίνει με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., κατακλείδα…

Σ.Τ. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει άποψη, έχει αρχές, έχει ιδέες και θα πρέπει να ξέρετε πώς έχει ξανά υποστεί πολιτικές ήττες το ΠΑ.ΣΟ.Κ….

ΔΗΜ. Εδώ όμως, έχουμε απόλυτη αλλοίωση της ιστορικής του φυσιογνωμίας…

Σ.Τ. Όχι, όχι…Ακούστε να δείτε…

ΔΗΜ. Μα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το σημερινό δεν είναι αυτό που υπηρετούσατε…

Σ.Τ. Ακούστε…Λοιπόν, στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα είναι τρεις τάσεις. Η μία είναι αυτοί που λένε όχι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, όχι στο μνημόνιο. Σε αυτή είμαστε η βάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δεν συμφωνεί με αυτή την πολιτική. Είναι τα στελέχη μας πανελλαδικά. Υπάρχει μία δεύτερη ομάδα στελεχών, πανελλαδικά επίσης, και σε αυτή είναι και η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που λέει «δεν γινόταν αλλιώς», ήμαστε κάτω από εκβιασμό, δεν θα παίρναμε δάνειο, αναγκαστήκαμε να το κάνουμε αλλά δεν είναι μέσα στις αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αυτό που κάναμε. Ο κύριος Παπανδρέου το είπε μέσα στο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου είπε ότι αυτό που κάνω, είναι κόντρα στις αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και υπάρχει και μία Τρίτη ομάδα, όλοι αυτοί που λένε τώρα «πάρε πρωτοβουλίες», πέρσι δεν λέγανε πάρε πρωτοβουλίες και τώρα αυτό δεν λέγανε, είναι η ίδια ομάδα αυτή. Η οποία είναι απολύτως ελεγχόμενη από συγκεκριμένο κανάλι και συγκεκριμένες εφημερίδες. Είναι οργανωμένο. Αυτή η ομάδα λέει «έτσι έπρεπε να γίνει» σωστά τα λένε Μέρκελ, Σαρκοζύ, γιατί δεν παίρνετε νέα μέτρα…

ΔΗΜ. Και αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, θα έπρεπε να το έχουμε εφεύρει…

Σ.Τ. Πολύ σωστά…Που το θυμηθήκατε…Οι άνθρωποι αυτοί…Μιλάμε για δεξιά τώρα…Αυτοί είναι η σύγχρονη δεξιά.

ΔΗΜ. Άρα διαδοχή στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να κλείνουμε αυτή τη συζήτηση και σας ευχαριστώ πολύ…

Σ.Τ. Θα μιλήσουμε πολιτικά. Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. το ζήτημα είναι ότι χρειάζεται αντί-νεοφιλελεύθερο σχέδιο και στη βάση αυτή θα κριθούν οι ηγεσίες. Πασαρέλες, τέλος.

ΔΗΜ. Εξ αυτών που είναι πάνω στην πασαρέλα αυτή τη στιγμή υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει αυτή την τάση που επισημαίνετε;

Σ.Τ. Θα τα συζητήσουμε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Έχουμε ακόμη συζήτηση.

ΔΗΜ. Γιατί συντεταγμένη μνημονιακή πολιτική έχουν όλοι εξ αυτών ακολουθήσει μέχρι τώρα…άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο…

Σ.Τ. Ναι, ναι…Θα τα συζητήσουμε, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα συζητήσει. Αλλά όλοι αυτοί που ζητάνε πρωτοβουλίες, που τους στέλνουν τα αφεντικά τους, που παίρνουν αποφάσεις έξω από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν έχουν σχέση, τέλος. Οι δρόμοι μας χωρίζουν.

ΔΗΜ. Κύριε Τζουμάκα σας ευχαριστώ για την επικοινωνία, να είστε καλά.

Σ.Τ. Να είστε καλά, σας ευχαριστώ.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Συνέντευξη του Στέφανου Τζουμάκα στον Σ. Κοτρώτσο του REAL FM (1 Δεκεμβρίου 2011)

Η συνέντευξη που παραχώρησε ο Στέφανος Τζουμάκας στον Σ. Κοτρώτσο (REAL FM) την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011.

Συνέντευξη Στέφανου Τζουμάκα στο δημοσιογράφο Γιώργο Κατσιγιάνη, εφ. metro, 30/11/2011



Από τον Γιώργο Κατσίγιαννη
www.metrogreece.gr

Ως πολιτική εκτροπή και κοινοβουλευτικό πραξικόπημα περιγράφει τη συγκρότηση της συγκυβέρνησης ο πρ. υπουργός Στ. Τζουμάκας, καταγγέλλοντας ότι διαπλεκόμενοι πολιτικοί από το ΠΑΣΟΚ λειτούργησαν ως προπομπός στην εξέλιξη αυτή, που αποτελούσε σχέδιο των τραπεζιτών, του παρασιτικού κεφαλαίου και των ιδιοκτητών ΜΜΕ. Εκφράζει δε αμφιβολίες για το αν οι Ευ. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος και Ά. Διαμαντοπούλου είναι ΠΑΣΟΚ.

-Η συγκυβέρνηση ήταν η σωστότερη λύση για τη σωτηρία της χώρας;

Η κινδυνολογία, ότι δήθεν αν δεν ακολουθηθεί αυτή η πολιτική, κινδυνεύουν τα συμφέροντα της χώρας, απεδείχθη χωρίς βάση δύο χρόνια τώρα. Είναι γνωστό ότι κινδυνεύουν τα συμφέροντα των μετόχων των τραπεζών, των κερδοσκόπων και των παρασιτικών κύκλων σε κάθε χώρα.

Προσπαθούν να εμφανίσουν τη διακινδύνευση των δικών τους συμφερόντων ως διακινδύνευση του κάθε έθνους και της κάθε χώρας αν δεν εφαρμοστεί το νεοφιλελεύθερο σχέδιο. Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα είναι μεν παρένθεση, αλλά οι κύκλοι αυτοί επιδιώκουν να αποτελέσει μονιμότητα το «μνημονιακό συγκρότημα», πράγμα που θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στην αντιδραστική οπισθοδρόμηση, στο «στραγγάλισμα» κάθε τι δημοκρατικού και προοδευτικού στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο, σε εκτεταμένη φτωχοποίηση της χώρας, σε ανεργία και διαρκή ύφεση.

-Ο Γ. Παπανδρέου εκβιάστηκε για να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία;

Πρόκειται για πολιτική εκτροπή, κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, συνιστά παραβίαση του Συντάγματος σχετικά με το σχηματισμό δημοκρατικών κυβερνήσεων με βάση την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας.

Προπομπός αυτής της εξέλιξης υπήρξε μια ομάδα σοσιαλ-φιλελεύθερων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, γνωστή για τις διασυνδέσεις της με εξωθεσμικά δίκτυα και τη διαπλοκή, που προπαγάνδιζε «λήψη πολιτικών πρωτοβουλιών», σχέδιο που προωθούσαν οι τραπεζίτες και το παρασιτικό κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία με την ιδιοκτησία των ΜΜΕ, εξυπηρετώντας προφανή συμφέροντα στο χώρο των τραπεζών, των καυσίμων, του φαρμάκου, των καρτέλ της αγοράς και λοιπών οικονομικών συμφερόντων.

Επιδίωξή τους ήταν η παραίτηση του πρωθυπουργού, η συγκρότηση δεξιάς συγκυβέρνησης, διασφαλίζοντας τα συμφέροντά τους και ικανοποιώντας το σχέδιο τόσο του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου των Βρυξελλών όσο και του εγχώριου συστήματος διαπλοκής.

-Υπάρχουν πολιτικοί που έκαναν περιουσία και έδιωξαν τα λεφτά τους στην Ελβετία;

Μπορεί και να υπάρχουν. Η έρευνα θα αποκαλύψει. Εντιμότητα στην πολιτική σημαίνει δέσμευση, σημαίνει «ό,τι λέω το εννοώ και το κάνω». Κυριάρχησε το ψέμα από αρκετούς πολιτικούς και υποχωρήσαμε να θεωρούμε έντιμους πολιτικούς όσους δεν χρηματίζονται.

Όταν εμφανίστηκαν φαινόμενα διαφθοράς, υποχωρήσαμε στο να θεωρούμε έντιμους πολιτικούς όσους δεν ελέγχονται ή δεν εξαγοράζονται.

Οι πιο ανυπόληπτοι πολιτικοί σήμερα είναι αυτοί που τους χρησιμοποιούν οι επιχειρηματίες και οι καναλάρχες για τους σκοπούς τους και τους προβάλλουν διαρκώς τα δελτία των 8. Δεν αφορά το σύνολο των πολιτικών, όμως, και δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο. Συμβαίνει στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ και σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

-Περιμένατε ποτέ να δείτε στα ίδια υπουργικά έδρανα στελέχη του ΛΑΟΣ και του ΠΑΣΟΚ;

Ασφαλώς και κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν περίμενε ότι οι καναλάρχες, οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι θα επέβαλλαν την άκρα Δεξιά στην κυβέρνηση, όπως επέβαλαν και τραπεζίτη πρωθυπουργό.

Η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου εξυπηρετεί την προσπάθεια νομιμοποίησής του ως πολιτική δύναμη της άκρας Δεξιάς. Άλλωστε είναι εμφανές ότι τα τελευταία δύο – τρία χρόνια γίνεται προσπάθεια από τα ΜΜΕ με στόχο το πολιτικό ξέπλυμα της Ακροδεξιάς. Το κόμμα του Καρατζαφέρη είναι γνωστό ότι είναι στην υπηρεσία του πιο σκληρού τμήματος της ολιγαρχίας.

-Πρέπει να παραιτηθεί ο Παπανδρέου από πρόεδρος ΠΑΣΟΚ;

Να αλλάξουμε πολιτική πρέπει. Ξέρετε, με πήρε μία μέρα ένας συνάδελφός σας από το «Athens News», την αγγλόφωνη εφημερίδα εδώ, των Αθηνών, γιατί εγώ συμμετέχω σε μία κίνηση εδώ και δύο χρόνια κατά του Μνημονίου και κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, και μου λέει «θέλετε να φύγει ο κ. Παπανδρέου;».

Όχι, λέω, ξέρετε ότι διαφώνησα με την πολιτική που επέβαλε το διευθυντήριο Βρυξελλών στην Αθήνα. Η Μέρκελ πρέπει να φύγει από το Βερολίνο. Εάν δεν φύγει η ακρίδα από το Βερολίνο και αν δεν φύγει και ο φιγουρατζής από το Παρίσι, ο Σαρκοζί, δεν μπορεί να ανασάνει η Ευρώπη. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό. Πρέπει να δοθεί ευρωπαϊκή λύση.

-Και αν αποχωρήσει, μετά τι; Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Βενιζέλος ή κάποιος άλλος;

Είναι όλοι αυτοί ΠΑΣΟΚ; Οι δύο έχουν έρθει από άλλα κόμματα στο ΠΑΣΟΚ. Η παράταξη επομένως και το ζήτημα της ηγεσίας της είναι υπόθεση, πρώτα και κύρια, των λαϊκών δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ.

Είναι υπόθεση των μελών και στελεχών του, αυτών που δεν έχουν εργασία ή ζουν σε καθεστώς εργασιακής επισφάλειας, που μειώθηκε το εισόδημά τους, είναι υπόθεση του εργαζομένου, του αγρότη, του μισθωτού, του αυτοαπασχολούμενου, του ελεύθερου επαγγελματία, του σπουδαστή, κάθε νέου και νέας. Το κεντρικό ζήτημα δεν είναι τα πρόσωπα.

Η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ δεν αφορά μια «πασαρέλα» πολιτικών προσώπων. Για το ΠΑΣΟΚ τίθεται θέμα συγκρότησης ενός αντι-νεοφιλελευθέρου σχεδίου, που θα αποτελέσει τη βάση για το προεκλογικό του πρόγραμμα....