Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Υπουργοί και βουλευτές ελέγχονται από επιχειρηματίες και ΜΜΕ

Στέφανος Τζουμάκας, μέλος Εθνικού Συμβουλίου
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ , 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 2010.

Έχουμε τρία συνταρακτικά γεγονότα για την Ελλάδα και την ΕΕ: Το πρώτον, είναι ότι η Ελλάδα μπήκε στο ΔΝΤ με τη συγκρότηση μηχανισμού στήριξης ,με κονδύλιο 110 δις ευρώ από κοινού με την Ε. Ε. και με τρόικα κηδεμονίας της χώρας. Αυτό είναι μεγάλη αρνητική εξέλιξη. Το δεύτερο είναι ότι - με παρέμβαση χώρας του δολαρίου(Πρόεδρος των ΗΠΑ) στην ηγεσία της Ε.Ε. - με πολιτική απόφαση της Ε.Ε. ,συγκροτήθηκε δεύτερος μηχανισμός στήριξης ,με κονδύλιο 750 δις ευρώ και με τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Δηλαδή μπήκε το ΔΝΤ στην Ευρωζώνη. Το τρίτο είναι ότι οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την απόφαση. Έχουν ήδη επιδιαιτητικό και ηγεμονικό ρόλο στα εσωτερικά της ΕΕ.

Όλο το σχέδιο για τη μείωση χρέους και ελλείμματος βασίζεται στην κατεδάφιση κατακτήσεων των εργαζομένων. Που με τη σειρά του βασίζεται στον ν.330/75 του Λάσκαρη που καταργούσε τις τάξεις. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου είπε δύο πράγματα: Ότι αυτή η πολιτική δεν είναι πολιτική ΠΑΣΟΚ και πως εφεξής πρέπει να βγούμε από την κηδεμονία.

Πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί για να χτίσουμε όλα όσα κατεδαφίστηκαν. Ποιος θα την πληρώσει την κρίση; Εδώ ορίστηκε κατώτατος μισθός και κατάργηση προσφυγής στην εργατική διαιτησία. Μιλάμε για ακραία φιλελεύθερα μέτρα. Άρα, χρειάζεται σχέδιο εθνικό, πανελλαδικό, περιφερειακό και κλαδικό για την ανάκτηση των κατακτήσεων και κουλτούρα αλληλεγγύης και συλλογικότητας σε επίπεδο κοινωνίας. Γι’ αυτό κι εμείς θα αγωνιστούμε. Για την κυβέρνηση υπάρχουν 3 θέματα:

1. Η ύφεση. Ήδη υπάρχει μείωση εθνικού πλούτου και πλέον χρειάζεται ανάπτυξη. Κυβέρνηση και παραγωγικές τάξεις πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αν δεν έχουμε ανάπτυξη δεν βγαίνουμε από την ύφεση.

2. Η έξοδος από τη φτώχεια. Να συνδράμει και η κυβέρνηση στην έξοδο από την κηδεμονία γιατί θα δημιουργηθεί μια «νέα φτώχεια».

3. Ποιος ηγείται της πολιτικής. Αυτό μας αφορά όλους - πολιτικές δυνάμεις κόμματα πολίτες. Γιατί εδώ πρέπει να ξανα-αρθρώσουμε λόγο υπέρ της πολιτικής. Ο λόγος που εκφέρεται σήμερα είναι κατευθυνόμενου φανατισμού και απέραντης υποκρισίας. Ο λόγος κατά της πολιτικής είναι η πιο αντιδραστική ακροδεξιά πολιτική, που εξυπηρετεί τα πιο διεφθαρμένα συμφέροντα στη χώρα. Δεν χρεοκόπησε η πολιτική, χρεοκόπησε η συντηρητική πολιτική. Ορισμένοι θέλουν να συμψηφίσουν τη χρεοκοπία της συντηρητικής πολιτικής με την πολιτική. Κι αυτό κυρίως το προωθούν τα κανάλια, ο Τύπος και άλλες δυνάμεις που συντηρούν έναν έρποντα κοινωνικό φασισμό και αποπροσανατολίζουν τους πολίτες γύρω από το ποιοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι: Είναι οι συντηρητικοί πολιτικοί και οι εκφραστές τους. Τον πλούτο της χώρας δεν τον πήραν οι «κλεφτοκοτάδες», αλλά το παρασιτικό κεφάλαιο που πολλαπλασίαζε τον πλούτο του επτά και πλέον φορές το χρόνο. Και τώρα όλοι αυτοί οι διεφθαρμένοι και οι έχοντες κήρυξαν τον πόλεμο κατά της πολιτικής. Σήμερα, ξαναμπαίνει θέμα δημοκρατίας στη χώρα. Θέλουν να κάνουν κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πραξικόπημα. Και σε αυτό όλες οι πολιτικές δυνάμεις και η κυβέρνηση έχουν μεγάλες ευθύνες. Έχουμε κρίση που χρειάζεται πολιτική διαχείριση και μάλιστα δημοκρατική. Και μέχρι τώρα η διαχείριση είναι συντηρητική.

Όσο για τη διαφθορά, το κεντρικό θέμα είναι ότι δεν υπάρχει αυτονομία στην πολιτική. Ένα μέρος του Υπουργικού Συμβούλιου και των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των κομμάτων είναι ελεγχόμενα από ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και από επιχειρηματικούς παράγοντες. Ο χρηματισμός πολιτικών είναι επακόλουθο. Όσοι σηκώνουν τη σημαία υπέρ της κάθαρσης και κατά της διαφθοράς ας αναρωτηθούν πόσο κοστίζει ο τηλεοπτικός χρόνος σε όσους είναι υπάλληλοι στα «δελτία των 20:00» πολλά χρόνια τώρα. Αλλιώς, θα είναι πόλεμος διεφθαρμένων κατά διεφθαρμένων.

Και, φυσικά, η μάχη κατά της διαφθοράς σχετίζεται με την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Αν δεν αλλάξει, στις εκλογικές περιφέρειες-μαμούθ θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν βουλευτές που θα παίρνουν χορηγίες.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Επιλογή στο αφιέρωμα του περιοδικού ‘Εψιλον 13 Ιουνίου 2010 (αποσπάσματα από ‘’ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ’’ συνέντευξη μου του 1994,στο ίδιο περιοδικό).

Κυριακή,13 Ιουνίου
1.000 ΤΕΥΧΗ «ΕΨΙΛΟΝ» ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ


Υπάρχουν δύο ειδών πολιτικοί. Αυτοί που θέλουν να κυβερνήσουν κι αυτοί που θέλουν να λύσουν προβλήματα. Εκείνος; Είναι το τρίτο είδος πολιτικού, αφού «απέναντι σε μια κατάσταση που είναι σε κρίση, δεν μπαίνω μέσα στην κρίση». Γιατί να μην είναι μια χαρά;

Αποσπάσματα από συνέντευξη του 1994

[...] Αυτή η συνέντευξη με τον Στέφανο Τζουμάκα δεν θυμίζει καθόλου συζήτηση με κυβερνητικό βουλευτή. Τα βάζει με το κίνημα, με την κυβέρνηση, με το πρόσφατο συνέδριο, με τον Τύπο. Και επισημαίνει ότι, για πολλούς, η πολιτική είναι βιοπορισμός.

Από τα υπάρχοντα συγκροτήματα Τύπου, δηλαδή, διαβλέπεις κινδύνους για τη δημοκρατία; «Μα, ορισμένα συγκροτήματα Τύπου έγιναν γι' αυτό το λόγο. Όταν στο Δημόσιο παράγεται πάνω από το 50% του ΑΕΠ κι όταν οι επιχειρηματίες προσδοκούν να πάρουν μια φέτα του παραγόμενου προϊ­όντος μέσα από διάφορες δραστηριότητες, χρειάζομαι εγώ για να υπογραμμίσω τον κίν­δυνο; Στη σημερινή κατάσταση, η στάση πολ­λών επιχειρηματιών του Τύπου καθορίζεται από την εξέλιξη των προσδοκιών τους για τα μεγάλα έργα και τις προμήθειες! Το πρόβλη­μα είναι αν υπάρχουν πολιτικοί που δεν έχουν ανάγκη την προβολή και το πλασάρισμα από τους επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Υπάρ­χουν πολιτικοί που θα ασκήσουν την πολιτι­κή με κανόνες, ούτως ώστε η σχέση των πολιτικών ή τω ν κομμάτων και των ΜΜΕ να ε ίνα ι διαφανής, καθορισμένη και επάλληλη;»

Και αν, θα προσέθετα, οι πολιτικές ομάδες δεν είχαν συμφέροντα από τη διαχείριση του κράτους... «Το είπα και στο συνέδριο μας: Για ορισμένους η πολιτική είναι επωφελής δραστηριότητα. Αυτό ισχύει και για ορισμένους που βρίσκονται γύρω από τους πολιτικούς... Εάν όμως υπήρχαν κανόνες, εδώ και χρόνια, αν λειτουργούσε ένας αυτόνομος οργανισμός για τις αναθέσεις των δημόσιων έργων (όπως αυτός που τώρα δημιουργεί το ΠΑΣΟΚ), τότε δεν θα υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα. Δεύτερο είναι ότι η πολιτική συνδέεται πια με το κράτος μέσω του πελατειακού συστήματος. Όσο η ελληνική κοινωνία θα συνεχίσει να μην παράγει, να μην επενδύει παραγωγικά, να μη δημιουργεί θέσεις απασχόλησης, οι Έλληνες θα θέλουν την ασφάλεια της απασχόλησης στο Δημόσιο. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι -και μέσα στο ΠΑΣΟΚ και σε άλλα κόμματα- που θέλουν να υποχρεώνουν τον κόσμο. Δεν υπάρχει, όμως, σκληρότερη εκ­μετάλλευση από τη διαχείριση ανθρώπων».

Εσύ για ποιο λόγο βρίσκεσαι στην πολιτική; «Δεν βρέθηκα στην πολιτική, μπήκα σ' έναν αγώνα και κατέληξα στην πολιτική».

Άραγε, γι' αυτό βρίσκεσαι σε κρίση τα τελευταία χρόνια; «Εγώ σε κρίση; Εγώ είμαι μια χαρά! Είμαι, όμως, απέναντι σε μια κατάσταση που είναι σε κρίση. Και δεν μπαίνω μέσα στην κρίση, δεν ενσωματώνομαι».

Η γοητεία του Μακιαβέλι είναι ότι υποθηκεύει την ηθική του για έναν ανώτερο σκοπό - για την ενοποίηση της Ιταλίας. «Και η γοητεία του ΠΑΣΟΚ είναι ότι θέλει να κάνει την κοινωνία να πάει ένα βήμα μπροστά. Όμως, στην Ελλάδα έχω γνωρίσει πολιτικούς δύο ειδών: Αυτούς που θέλουν να κυβερνήσουν τη χώρα (και μάλιστα ετοιμάζονται στο εξωτερικό και έρχονται εδώ με το στυλ "να τους κυβερνήσω αυτούς..."). Κι εκείνους που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τα προβλήματα της χώρας, μαζί με τη χώρα, με τις δυνάμεις της, τις κοινωνικές οργανώσεις της κλπ. Από τους πρώτους έχουμε, δυστυχώς, και στο ΠΑΣΟΚ».

Οι πολιτικοί του δικού σου χώρου πώς αντιλαμβάνονται το μέλλον; «Πάμε σε μια μεγάλη κρίση, όπου τα προβλήματα δεν θα τα διαχειρίζονται οι παραδοσιακοί πολιτικοί μηχανισμοί. Η πλειοψηφία των πολιτικών δεν αντιλαμβάνεται το μέλλον ή, μάλλον, δεν νιώθει καθόλου τη "νοσταλγία του μέλλοντος";, Η πολιτική απομακρύνεται από τα πρότυπα των αρχών του 20ού αιώνα, όπου επικρατούσαν ο οραματισμός, η επανάσταση, η αλλαγή της κοινωνίας. Σήμερα, όλο και περισσότερο, η πολιτική βασίζεται στη γνώση. Ξέρεις τι μύδρους εξαπέλυσαν τόσοι και τόσοι άνθρωποι στο ΠΑΣΟΚ, όταν είπε ο Παπανδρέου στην Κεντρική Επιτροπή ότι δεν υπάρχει ο εθνικός δρόμος για το σοσιαλισμό και την αυτοδύναμη ανάπτυξη; Διότι δεν έχουν αντιληφθεί ότι η μεγάλη κυβέρνηση του Δ.Ν.Τ. και της Διεθνούς Τραπέζης δεν αφήνει τέτοιες δυνατότητες. Οι κοινωνίες, όμως, πρέπει να βρίσκουν τους τρόπους να είναι ευτυχισμένες».

Διαβλέπω μιαν απογοήτευση την οποία αρνείσαι να παραδεχτείς. «Δεν είμαι απογοητευμένος. Αντίθετος, είμαι, φίλε μου! Στο είπα, παλιά είχα στενοχωρηθεί. Πίστευα ότι ήταν διαφορετική, καλύτερη η σύνθεση του χώρου μου. Σήμερα, όμως, ρωτάω ποιος λέει τι. Και δεν εννοώ σε επίπεδο κεντρικό μόνο, αλλά και σε επίπεδο βάσης. Νομίζεις ότι θα φτιάχνονταν στο ΠΑΣΟΚ οι περίφημοι μηχανισμοί αν δεν υπήρχαν πολίτες έτοιμοι να τους στελεχώσουν; Έχει χαλάσει πια κι ένα μέρος της βάσης». [...]

Τη συνέντευξη πήρε ο Στέφανος Κασιμάτης

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Σ' ΕΝΑΝ ''ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟ''

Σκεφτόμουν το πόσο στενοχωρημένος μπορεί να είσαι με τις εξελίξεις στο συνέδριό σας και συνηδητοποίησα ότι στενοχωρήθηκα κι εγώ!!!
Εγώ, που όλη μέρα σας κατηγορώ εσάς της Ανανεωτικής Πτέρυγας, για να μην πω σας βρίζω. (Όχι οτι συμφωνώ βέβαια και με τις άλλες τάσεις.)
Δεν ξέρω τί ποσοστό του παλιού ΚΚΕ εσωτερικού αντιπροσωπεύετε,αλλά φαντάζομαι αρκετά ικανό ώστε να μπορεί να μιλάει ο καθένας από εσάς στο όνομά του, ως κομμάτι της ιστορίας του και ως" νόμιμος κληρονόμος".
Συνειδητοποίησα οτι έχω τόσα κοινά μαζί σου που οι όποιες πολιτικές διαφωνίες που έχουμε και έχουμε πολλές, δεν με απασχολούν και πολύ.Οι πολιτικές σας θέσεις δεν ήταν ποτέ αυτό που μου άρεσε σ' εσάς. Γι άλλα πράγματα σας αγαπήσαμε.
Η μεγαλύτερη συνεισφορά του ΚΚΕ εσωτερικού ή μάλλον του Ρήγα, (υποψιάζομαι οτι άλλο ήταν ο Ρήγας Φεραίος -ειδικά η Β' Πανελλαδική- και άλλο το Κόμμα) είναι ότι άλλαξε ριζικά τον τρόπο που η Αριστερά βλέπει τα πράγματα.Τη ζωή και τη δράση ενός Αριστερού θα έλεγα.
Γκρέμισε την θρησκευτική αντίληψη περί Δευτέρας Παρουσίας ή οτι όλα θα λυθούν στον Σοσιαλισμό.
Ποιός μπορεί να ξεχάσει το εξώφυλλο του "Θούριου" με το ξύρισμα του Μαρξ, ή αυτό - το ακόμα καλύτερο- με την Μονρόε!!!!
Μας "αφήσε" αυτό το κόμμα,να χαμογελάμε,να ερωτευόμαστε,να φιλιόμαστε στο δρόμο,να βλέπουμε την Τέχνη και έξω από τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό,να μπορείς να διαβάζεις Μποντλέρ ή να βλέπεις Παζολίνι και να μην είσαι απαραίτητα μικροαστός, να μην είσαι αλητοτουρίστας,όπως μας αποκαλούσε ο Ριζοσπάστης, που πέρναμε το σακίδιο και τρέχαμε στα νησιά.. Συμπεριφορές αδιανόητες για έναν συνεπή Κομμουνιστή.Έπρεπε οπωσδήποτε να είσαι μονίμως βλοσηρός και θυμωμένος! -τί διάολο είναι δυνατόν να χαίρεσαι μέσα στον καπιταλισμό;;;;
Μας έδειξε δρόμους που τους περπατήσαμε και τους περπατάμε. Και κυρίως ήταν οι μόνοι που δεν μας έδερναν όταν διαφωνούσαμε!!!
Κάπου το'80 ήρθατε μαζί με εμάς τα γκρουπούσκουλα, τους Αριστεριστές. Κι εμείς πήγαμε μαζί σας, με σας τους μικροαστούς που είσαταν και σε κόμμα πολύ δεξιό για τα γούστα μας.Από διαλυμένους ή αδιέξοδους χώρους, όλοι.
Κι έπειτα από λίγο, δύσκολα ξεχώριζε κανείς τις διαφορές μας. Γίναμε όλοι,γενικώς και αορίστως,"του Χώρου" . Ανένταχτοι!!!
Μαζί στις καταλήψεις ,στα αμφιθέατρα,στις παραλίες,στα μπαράκια,στις συναυλίες,στα φεστιβάλ,στο κυνηγητό στα Εξάρχεια,στις πορείες που κάναμε 500 άνθρωποι για τα πολιτικά δικαιώματα και όχι μόνο.Μαζί πήγαμε κι ακούσαμε στην Εμπορική τον Γράψα να μας ζητάει συγνώμη που μας πλάκωσε στο ξύλο και τους δύο με τα ΚΝΑΤ στο Χημείο. Και επειδή δεν μας έπειθε και πολύ,καθόμαστε καλού-κακού,δίπλα δίπλα για να αντιδράσουμε εάν μας ξαναορμούσε!
Κι εμείς -ή έστω οι περσσότεροι-τόσα χρόνια σας στηρίζαμε πολιτικά και σας ψηφίζαμε κι ας διαφωνούσαμε ριζικά!!!(Συνεργασία με Μητσοτάκη,Μάαστριχτ κλπ,κλπ).Κι ας ψήφιζαν οι μισοί δικοί σας ΠΑΣΟΚ! Και σεις ως πιό "σοβαροί" τρέχατε άλλα τόσα χρόνια, μάρτυρες σε διάφορες δίκες όταν τόσο ωμά τύλιγε σε μιά κόλλα χαρτί, κάποιους από τον δικό μας χώρο η ασφάλεια .(Με βασικό κριτήριο σας, τα στοιχειώδη δικαιώματα μας ως πολίτες)
Κι έπειτα ήρθαν και οι άλλοι.Οι κακοί. Που τόσα χρόνια μάλλιασε η γλώσσα σου να τους πείσεις. Κάποιοι δεν κατάλαβαν, ακόμα και γιατί έφυγαν από το ΚΚΕ. Κάποιοι άλλοι ήρθαν και τα βρήκαν με τους υπόλοιπους παλιούς σου συντρόφους.Άλλοι πάλι,θεωρούν οτι έχουν βρεί έναν δρόμο που κάπου θα τους πάει, υπολογίζοντας και σε μας τα γκρουπούσκουλα όπως μας λες.Δεν ξέρω γιατί μας έχουν δεδομένους.Μην μας υποτιμάς εσύ που μας ξέρεις.
Διαφωνούμε μαζί τους , για άλλους λόγους εσύ και για άλλους εγώ. Πρέπει να τους αναγνωρίσουμε όμως κάτι. Μας έβαλαν όλους σε μία διαδικασία.Έχουν βλέπεις λογική κόμματος κι αυτό είναι καλό.Κινήσαν λίγο τα πράγματα. Σταχανοβίτες παιδάκι μου! Στα μπαράκια θα είμασταν ακόμα όλοι μας.
Εμείς οι απ' έξω ξέρεις,λειτουργούμε όπως και με τα φιλικά μας ζευγάρια που χωρίζουν.Πάντα έχουμε άποψη και πάντα παίρνουμε το μέρος του ενός ή του άλλου όταν αλληλοκατηγορούντε πριν χωρίσουν.Απορρούμε μάλιστα που είναι ακόμα μαζί! Αλλά μόλις μαθαίνουμε για το χωρισμό,τρέχουμε να τους τα φτιάξουμε αδιαφορώντας για τις αγεφύρωτες διαφορές τους.
Προσωπικά δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω.Ούτε να καταλάβω ποιός έχει το περισσότερο δίκιο ή το λιγότερο άδικο αν θέλεις. Εγώ παρά τις συμβουλές των γονιών μου να διαβάζω,για να μήν γίνω του δρόμου όπως μου έλεγαν,δεν τα κατάφερα παρ'ότι διαβαζα. Και θα είμαι στο δρόμο με την υπέροχη πιτσιρικαρία κι ότι βρέξει ας κατεβάσει! Έτσι για να σώσω την σοσιαλιστική μου ψυχή. Σκέφτεστε τίποτε καλύτερο;
Έχουμε όντως μεγάλες πολιτικές διαφορές.Αλλά είπαμε,για άλλα πράγματα σας αγαπήσαμε.Και ήταν τόσο, μα τόσο πολύ σημαντικά!!! Θεμελιώδη!!! Για όποια κοινωνία και να οραματίζεται κανείς....