Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Το Εκλογικό Σύστημα και η Αναθεώρηση του Συντάγματος

25 Ιουλίου 2016

Α. Η ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ
Θετική η εξέλιξη για την πολιτική ισοτιμία της ψήφου, η υπερψήφιση της απλής αναλογικής, ύστερα από πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελούσε πάγιο αίτημα του προοδευτικού πολιτικού κόσμου εδώ και δεκαετίες στη χώρα αλλά ήταν πολλαπλές οι υπαναχωρήσεις, που πάντα ανέκυπταν από τη δεξιά και τη συντηρητική πτέρυγα των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων. Να υπενθυμίσω ότι το 1987, με ομόφωνη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του «πρώην ΠΑΣΟΚ» υιοθετήθηκε η απλή αναλογική. Την επόμενη μέρα από τη σύνοδο της Χαλκίδας, ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, ακύρωσε την απόφαση στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, κατά τρόπο αυθαίρετο και πρωτοφανή, ύστερα από τις πιέσεις των κεντρώων υπουργών του, βουλευτών και άλλων συντηρητικών παραγόντων του πρώην ΠΑΣΟΚ, συντονισμένες από το συγκρότημα ΒΗΜΑ-ΝΕΑ.
Τριάντα χρόνια μετά, ποτέ δεν είναι αργά. Τα δεξιόφρονα απομεινάρια αυτού του χώρου, συνέχισαν και καταψήφισαν και τώρα. Το θέμα είναι να υπερασπιστούμε αυτό το νόμο γιατί οι δεξιοί και οι κεντρώοι και ορισμένοι σοσιαλδημοκράτες θα επιδιώξουν τη παλινόρθωση.
Β. Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός: «Πολύς αχός ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν»…
1. Το Συνταγματικό δικαστήριο. Ορισμένοι συνταγματολόγοι –ως συνδικαλιστές-επιδιώκουν κράτος δικαστών και ειδικών και δοθείσης ευκαιρίας, θέλουν να επιβάλουν ένα υπερ-σύστημα, μια υπερδομή, με τη θεσμοθέτηση συνταγματικού δικαστηρίου. Είναι δυνατόν θεσμοθετηθεί περαιτέρω και νέο δικαστήριο; Θα προωθηθεί περαιτέρω η δικαστική Δημοκρατία; Θα δικάζουν και υποθέσεις της πολιτικής με την αντιγραφή του αντίστοιχου Γερμανικού που το θέλουν ορισμένοι συνταγματολόγοι ;
2. Προεδρική δημοκρατία. Ορισμένοι «Βοναπάρτες» εζήλωσαν τις δόξες του Ναπολέοντα και επιζητούν προεδρική δημοκρατία! Με την παλαιότατη επιδίωξη όλων των δεξιόστροφων και της ολιγαρχίας, η σύνθεση του υπουργικού Συμβουλίου να μην προέρχεται από τη Βουλή αλλά από «κηπουρούς», τεχνοκράτες και επιχειρηματίες.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η παρούσα βουλή θα προτείνει ποιες διατάξεις του Συντάγματος θεωρεί ότι η επόμενη βουλή πρέπει να αναθεωρήσει. Και καλώς. Ωστόσο, ορισμένοι προσπαθούν να δημιουργήσουν την πεποίθηση, ότι αυτό αποτελεί μείζον θέμα ως προς το περιεχόμενο σε σχέση με τις αναζητήσεις και τις αντιπαραθέσεις σε θέματα ουσίας που αφορούν στην κρίση. Το πρόβλημα της χώρας είναι βαθύτατα πολιτικό και αφορά πρωτίστως σε ποίες κατευθύνσεις και με ποιες πολιτικές. Επί μέρους προβλήματα αποτελούν τόσο ο εκλογικός νόμος, που είχε αίσια εξέλιξη για το προοδευτικό κίνημα, όσο και η συνταγματική αναθεώρηση.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι συνταγματικό, ούτε της παπαγαλίας περί του πολιτικού συστήματος .Όλες οι χώρες έχουν παρόμοια συστήματα. Δεν τις οδήγησαν στη κρίση τα συστήματα Διακυβέρνησης, αλλά οι ηγέτες τους και οι πολιτικές που εφάρμοσαν. Δηλαδή, με ποιες κοινωνικές και πολιτικές αρχές και με ποιο πρόγραμμα. Όχι μπροστά το κάρο και πίσω το άλογο.
Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η προοδευτική έξοδος από τη κρίση και όχι η αναθεώρηση του Συντάγματος και αφορά στην επάνοδο στην προοδευτική οικονομική πολιτική, ύστερα από μια εξαετή δεξιά στρατηγική των δημοσιονομικών υποθέσεων και διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Το πρόβλημα της χώρας είναι καθοριστικά πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι να αποκτήσουμε κράτος δικαστών και παραγόντων έξω από τη προοδευτική πολιτική.
Κάθε συγκέντρωση εξουσιών ήταν και είναι πάντα δεξιάς κοπής.
Κάθε συγκέντρωση αρμοδιοτήτων στη κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας ήταν και είναι η επιτομή του συντηρητισμού, ήταν και είναι η εχθρότητα προς τον έλεγχο από τα κοινοβούλια και η επιδίωξη αυτονόμησης της εκτελεστικής εξουσίας πρωτίστως, από τη νομοθετική.
Η ενός ανδρός αρχή ήταν πάντα ότι δεξιότερο επικρατούσε σε περιόδους πολιτικών και κοινωνικών κρίσεων. Όπου οι αυθαιρεσίες των εν λόγω «μεγάλων ηγετών» οδηγούσαν σε βλάβη ή και εθνικές περιπέτειες. Παραδείγματα πολλά, τόσο από τα αρχηγικά κόμματα όσο και από τις προσωποπαγείς –μονοπρόσωπες πρακτικές αυταρχισμού, ηγετών της λεγόμενης προεδρικής δημοκρατίας
Ασφαλώς και ορισμένοι από τη δεξιά επιδιώκουν τη δυαρχία που ίσχυε από την εποχή των ανακτόρων για να προκαλούν πολιτικές κρίσεις και έλεγχο των πολιτικών και κοινωνικό-ικονομικών εξελίξεων. Ορισμένοι θέλουν να πάρουν τη ρεβάνς για τη παλινόρθωση της «δυαρχίας», που έχασε το 1985, με την κατάργηση των πραξικοπηματικών επεμβάσεων του Προέδρου της Δημοκρατίας και τη διάλυση της Βουλής. Τότε, με την αναθεώρηση του Συντάγματος αφαιρέσαμε την αρμοδιότητα να διαλύει ο Πρόεδρος τη Βουλή για να μην κυβερνά και να μη προκαλεί κρίσεις.
Θλιβερή εξέλιξη αποτελεί η απόπειρα για δημόσια συζήτηση των επιδιώξεων του Νέο-συντηρητισμού, για την εγκαθίδρυση στη χώρα του Βοναπαρτισμού, με τη δήθεν αθώα επιδίωξη «για την εκλογή του προέδρου από το λαό»!
Ποιοί πολιτικά θέλουν να τελειώσουν, να καταλύσουν τη Βουλή, να καταλύσουν την αρχή της Δεδηλωμένης, το πρωθυπουργικό σύστημα, τα κόμματα και τις οργανώσεις της ελληνικής κοινωνίας; Ποιοι θέλουν εκλογικές καμπάνιες και οπαδούς; Για ποιες πολιτικές επιδιώξεις; Για ποιους αξιωματούχους, σε βάρος της προοδευτικής πολιτικής;
Τα ουσιώδη είναι: Με ποια πολιτική, με ποιες αρχές και δυνατότητες, με ποια ηγεσία. Αξιωματούχος ή προοδευτικός πολιτικός; Ποιο είναι το καθοριστικό;
Στη περίοδο της δουλείας ήταν οι βασιλιάδες που ακόμα είναι αρχηγοί κρατών, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, ως αναφορά στα ανάκτορα, παρά του ότι η ανθρωπότητα διήλθε από τη δουλεία στη φεουδαρχία και μετά τη Γαλλική επανάσταση στο καπιταλισμό. Οι προ καπιταλιστικές σχέσεις στο εποικοδόμημα καλά κρατούν. Άνακτες και προεδρικοί Βοναπάρτες και μάλιστα οι δεύτεροι «εκλεγμένοι» από εκλογικές καμπάνιες που τις ονομάζουν λαό.
Το χειρότερο παράδειγμα και τριτοκοσμικής διακυβέρνησης αποτελεί το σύστημα εκλογής του προέδρου «από το λαό» στις Η.Π.Α. Όπου :
Οι πολιτικές δυνάμεις και τα κόμματα είναι ανύπαρκτα και ως υποκείμενα και ως θεσμοί και κάνουν μόνο εκλογικές καμπάνιες με βάση ευρύτερη χειραγώγηση τόσο από τα ΜΜΕ όσο και τα λόμπυ. Ο υποψήφιος Πρόεδρος επιλέγεται από διάφορα δίκτυα και εταιρίες δημοσίων σχέσεων και προβολής επιχειρηματικών συμφερόντων, χρηματοδοτών, δεξαμενών σκέψης ελεγχόμενων και χρηματοδοτούμενων κ.ο.κ και μετά το εν λόγω πρόσωπο, το ρίχνουν στην αρένα των δήθεν εσω-παραταξιακών εκλογών, με προδιαγεγραμμένη πορεία, με κατάληξη ένα συνέδριο για «σόου» και βέβαια καμιά σχέση με τη προοδευτική πολιτική! Δεν προσέρχεται στις κάλπες ούτε το 1/8 του εκλογικού σώματος!
Δεν λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης, δεν λογοδοτεί.
Τα άλλα εκλεγμένα σώματα μόνο εγκρίνουν ή απορρίπτουν και όταν τελειώνει η θητεία απευθύνεται σε ιδρύματα και επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν τις δημόσιες σχέσεις του. Γιατί κανείς έλεγχος ουσίας, δεν υπάρχει για τους «βοναπάρτες».
Ανάλογα συστήματα αποτελούν το Γαλλικό, όπου ο Πρόεδρος, διορίζει και Πρωθυπουργό κάποιον του περιβάλλοντος του, το ρωσικό όπου ο εκλεγμένος «βοναπάρτης» Πούτιν εναλλάσσει ρόλους με το φίλο του και όσο πιο ανατολικά ή νοτιότερα αναφερόμαστε συναντάμε τη δεσποτεία πάσης φύσης βοναπαρτών , όπως στη γείτονα όπου ο Ερντογάν δρομολογεί και δημοψήφισμα για τη μοναρχία που επιθυμεί.
Τα διλήμματα ιστορικά, ήταν και είναι οι προσφιλείς επιλογές των αδυνάτων. Τα έθεταν πάντα οι ηγεσίες που δεν είχαν βεβαιότητες, που δεν είχαν δυνατές πολιτικές για τους πολίτες και τις κοινωνίες.
Ο «βοναπαρτικός πρόεδρος του λαού» , είναι ακριβώς στον αντίποδα και στην αντίπερα όχθη από το θεσμό του εκλεγμένου Πρωθυπουργού και του Κοινοβουλίου, που τον κρίνει καθημερινά.
Είναι ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και όταν χάσει τις εκλογές, παραιτείται από αρχηγός του κόμματός του, ηττάται η πολιτική του, λογοδοτεί, εκλέγεται άλλη ηγεσία. Λειτουργούν δημοκρατικοί κανόνες για τον ηγέτη που κρίνεται και όχι του αξιωματούχου σε ανέλεγκτο και προσωποπαγές σύστημα αλλά του πολιτικού που κρίνεται και εκ του αποτελέσματος και όχι του αποχωρούντος για διαλέξεις και δημόσιες σχέσεις.
Η πολιτική ενός ηγέτη και των κυβερνήσεων του κρίνεται και από το λαό και από τα κόμματα καθώς και από τους ομοίους του και όχι από καμπάνιες συγκέντρωσης οπαδών και χρηματοδοτήσεων, με προσωποπαγή συστήματα του βοναπαρτισμού, με μοντέρνο περιτύλιγμα από γραφεία προβολής και δίκτυα ΜΜΕ.
Για τη χώρα, συνταγματικά, πρέπει να ενισχυθεί η απόδοση ευθυνών στα δημόσια πρόσωπα, η ενδυνάμωση της προστασίας των δικαιωμάτων και η σταθερότητα των κυβερνήσεων, καθώς –επιτέλους- και στο διαχωρισμό εκκλησίας -κράτους. Επίσης, επιλογές που θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση του Κοινοβουλίου καθώς και προτάσεις για δημοκρατική και αποτελεσματική λειτουργία του Πρωθυπουργού και των κυβερνητικών οργάνων.
Και αυτή η θέση σημαίνει: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προεδρεύει, η Κυβέρνηση κυβερνά, το Κοινοβούλιο δίδει ψήφο εμπιστοσύνης, οι Υπουργοί κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι βουλευτές που εκλέγονται ή είναι άνθρωποι της πολιτικής και όχι παραγονταραίοι, επιχειρηματίες ή δήθεν τεχνοκράτες «ουδέτεροι». Δεν υπάρχει ουδετερότητα στις καπιταλιστικές χώρες και στο κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης.
Τέλος, η κρίση συνολικά στην ΕΕ μας επιβάλλει τη προώθηση ξανά της ανεκπλήρωτης μέχρι τώρα εμβάθυνσης της πολιτικής ένωσης, για να σταματήσει η μονοκρατορία του Βερολίνου ή η απαράδεκτη και αποτυχημένη πρακτική της διακυβερνητικής με το προβάδισμα της Γερμανίας και της Γαλλίας σε βάρος των εταίρων κρατών. Έστω κατά αρχάς, με τη πλατφόρμα του Ιουνίου του 2015 των πέντε προέδρων: (Επιτροπής, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Ευρωζώνης) που πρότειναν κατευθύνσεις και χρονοδιάγραμμα με ορίζοντα το 2025, για τη προώθηση της Ένωσης των κρατών μελών της ευρωζώνης. Για το σχέδιο αυτό θα ζητηθεί η επεξεργασία και έγκριση από τους αντιπροσώπους των λαών των Κρατών Μελών της, ενός Συντάγματος ομοσπονδιακού τύπου για μια ευρωζώνη που θα μετασχηματισθεί σταδιακά σε Ένωση Κρατών, ένωση πολιτική και κοινωνική, οικονομική και νομισματική.
Εν κατακλείδι, το κατεπείγον αποτελεί η πραγματική προοδευτική πολιτική στην οικονομία και στη κοινωνία με τους πολίτες και τη νεολαία που ξενιτεύεται. Όταν μεγάλο τμήμα των πολιτών έχει προβλήματα επιβίωσης, η ηγεσία της χώρας οφείλει εκεί να δώσει το κύριο βάρος των προσπαθειών της. Να οργανώνει λύσεις, να οργανώνει πρωτοβουλίες για την οικονομική ανάκαμψη.
Η προώθηση συνταγματικού δικαστηρίου και οι απόπειρες για πιο συντηρητικό σύνταγμα δεν αφορούν τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

Στέφανος Τζουμάκας

Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

Δήλωση για τα 42 χρόνια Μεταπολίτευσης

Α. Ιούλιος 1974, 42 χρόνια πριν, εκπρόσωποι της χούντας κάλεσαν τον Κ. Καραμανλή της κοινοβουλευτικής δεξιάς να αναλάβει τη διακυβέρνηση. Η χώρα βρισκόταν σε εθνική κρίση από τη προδοσία της Χούντας στη Κύπρο και εξ αιτίας της Τουρκικής εισβολής και κατοχής της Κύπρου, με την υποστήριξη των ΗΠΑ.
Β. Η μεταπολίτευση αποτέλεσε το συμβιβασμό ανάμεσα στη κοινοβουλευτική δεξιά και την ακροδεξιά, με επιδιαιτητές τις ΗΠΑ και κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών.
Γ. Και είναι προφανές ότι και σήμερα χωρίς ριζοσπαστικές επιλογές με προοπτική θα έχουμε νέους συμβιβασμούς ανάλογους με το συσχετισμό των δυνάμεων προς προοδευτικές ή συντηρητικές κατευθύνσεις, στα πλαίσια της Αστικής Δημοκρατίας.
1. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ένα μεγάλο τμήμα της αστικής τάξης, μαζί με τους Γλύξμπουργκ και με αστούς πολιτικούς μετέβησαν στην Αίγυπτο. Στη χώρα έμειναν οι δυνάμεις της Αντίστασης. Όταν επέστρεψαν από το Κάιρο και αφού έκανε «μακελειό» ο Τσώρτσιλ με τα Δεκεμβριανά και σκότωναν οι Άγγλοι, μαζί με τους δοσίλογους, ορκίστηκε πρωθυπουργός ο Γέρος Παπανδρέου .Και στη κεντρική του ομιλία είπε το αξέχαστο : «Πιστεύομε και εις την Λαοκρατίαν».
2. Ιούλιος 1974 Τουρκική εισβολή και κατοχή στη Κύπρο, προδοσία, κατάρρευση της χούντας. Άλλοι πήγαν φυλακή και εξορία και ο Καραμανλής «έφερε τη Δημοκρατία από το Παρίσι». Ζήτησε από τους οπαδούς του να προσεύχονται για αυτόν. Ο Καραμανλής νομιμοποίησε το παράνομο ΚΚΕ, οδήγησε τους πρωταίτιους της χούντας στη Δικαιοσύνη και οργάνωσε μια αυταρχική αστική Δημοκρατία, με ποινικοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων. Συνέβαλε στη πολιτική απομόνωση των χουντικών και της άκρας δεξιάς, σάρκα εκ της σαρκός της με το παρακράτος, τις πολιτικές δολοφονίες και την επιβολή πραξικοπήματος των επίορκων ακροδεξιών αξιωματικών σε συνεργασία με τη CIA. Αυτούς τους φασίστες ο Καραμανλής τους ονόμασε «άφρονες». Όπως λένε στο χωριό μου, το αίμα νερό δεν γίνεται. Άφρονες, λοιπόν, ούτε ακροδεξιοί, ούτε φασίστες, ούτε πράκτορες των Αμερικανικών υπηρεσιών κατασκοπείας.
3. Με τη πτώση της χούντας και την ορκωμοσία του Καραμανλή, ο Ανδρέας Παπανδρέου -από το εξωτερικό- δήλωσε ότι έγινε «Αλλαγή φρουράς»! Ενώ δεν ήταν το ίδιο η χούντα και η κοινοβουλευτική δεξιά. Ήταν λάθος του.
4. Ο δε Χαρίλαος Φλωράκης-και αυτός από το εξωτερικό- δήλωσε: «Τι λάχανα, τι μπρόκολα»! Δηλαδή η Αστική Δημοκρατία και η στρατιωτικο-φασιστική δικτατορία, είναι όμοια!
Λες και ο Ανδρέας με τον Χαρίλαο είχαν κηρύξει τη χώρα σε … Προεπαναστατική περίοδο!!
Και μάλιστα όταν, 10 μήνες πριν, το ΚΚΕ έλεγε ότι δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες για αναμέτρηση με τη χούντα του Ιωαννίδη-Μαρκεζίνη, το Νοέμβρη του 1973.
5. Η πλειοδοσία για το τι είδους μεταπολίτευση επήλθε, από τότε συνεχίζεται. Ριζοσπάστες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ 13 Νοέμβρη 1974, στο Σύνταγμα, ζητούσαν στις 18 σοσιαλισμό! (18 Νοεμβρίου 1974, επόμενη μέρα των εκλογών! )
6.Την επόμενη μέρα -14 Νοέμβρη του 1974 -ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε άλλη ανιστόρητη δήλωση: « Ή Καραμανλής ή Τάνκς» .
7. Η μεταπολίτευση αποτέλεσε το συμβιβασμό ανάμεσα στη κοινοβουλευτική δεξιά και την ακροδεξιά, με επιδιαιτητές τις ΗΠΑ και κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών.
8. Με τη κρίση, από το 2010, πολλοί ρίχνουν το ανάθεμα στη Μεταπολίτευση και όλο το φασισταριό και κάθε πικραμένος στη Γενιά Πολυτεχνείου, λες και αυτοί που κυβέρνησαν Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Σημίτης είχαν καμιά σχέση με τη Γενιά του Πολυτεχνείου.
9. Ακολουθεί το αφήγημα για τη «νέα μεταπολίτευση», ως εκδοχή του διαφορετικού, ενώ η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και σε καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και μάλιστα με αρνητικές εξελίξεις σε σχέση με παρελθούσες περιόδους μετά την Μεταπολίτευση.
10.Τα εν λόγω, για τους ισχυρισμούς ορισμένων για μια «φαντασιακή Δημοκρατία» στα μέτρα θεμιτών μεν, αλλά συγκυριακών δε, πολιτικών επιδιώξεων. Και είναι προφανές ότι χωρίς ριζοσπαστικές επιλογές θα έχουμε νέους συμβιβασμούς ανάλογους με το συσχετισμό των δυνάμεων , προς προοδευτικές ή συντηρητικές κατευθύνσεις, στα πλαίσια της Αστικής Δημοκρατίας. Δεν συμφωνώ ιδεολογικά και κοσμοθεωρητικά, αλλά προηγούνται τα δεδομένα και σοβαρές προσπάθειες ανατροπής τους, για να μην ακουστεί ξανά το αμίμητο και άνευ περιεχομένου: «Πιστεύομε και εις την Λαοκρατίαν»!

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

Για το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο: Εντός εκτός και επί τα αυτά!

Εντός, εκτός και επί τα αυτά! Η επόμενη μέρα- μετά το δημοψήφισμα-για τη Μ. Βρετανία.(Η Γαλλία επέβαλε την επίσημη διατύπωση: Ηνωμένο Βασίλειο, για να μην συνεχίζονται οι συνειρμοί, με τη Γαλλική Βρετάνη).

Ερώτηση: Quo vadis? (Το Quo vadis? είναι λατινική φράση. Στα ελληνικά αποδίδεται με το : που πηγαίνεις και στα αγγλικά με το : "Where are you going?". Έχει δε αποδοθεί στον Απόστολο Πέτρο που δραπέτευσε από τη Ρώμη, προκειμένου να αποφύγει το μένος του Νέρωνα.. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Πέτρος χρησιμοποίησε τη φράση αυτή απευθυνόμενος στον Ιησού που όδευε προς τη Ρώμη, λέγοντάς του Quo vadis, domine?)

Διατύπωση προφανώς, με αμφίσημη έννοια.

Απάντηση: Εντός, εκτός και επί τα αυτά!

Πρώτο: Θα συνεχίσει το Η.Β. τη συμμαχική σχέση με τις ΗΠΑ και να απολαμβάνει το καθεστώς ειδικών σχέσεων και να έχει ειδικό βάρος τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ. Ήδη αποτελεί το μακρύ χέρι των ΗΠΑ, μαζί με τη ΠΟΛΩΝΙΑ για πολεμική περικύκλωση της Ρωσίας.

Δεύτερο: Θα συνεχίσει με το «εντός, εκτός και επί τα αυτά» να διευκολύνει τη Γερμανία στην συγκρότηση της Ένωσης των πολλών ταχυτήτων. Προ εικοσαετίας επιδίωξη του Σόιμπλε .Και ταυτόχρονα θα αποσταθεροποιεί τη Γερμανική Ευρώπη, όταν θα διαφωνούν οι ΗΠΑ.(Ο νόμος των αντιφάσεων και των αντιθέσεων).

Τρίτο: Θα συνεχίσει να επιβάλλει αρχηγό κράτους από το Βασιλικό Στέμμα, τόσο στην Αυστραλία, όσο και στον Καναδά.

Τέταρτο: Θα συνεχίσει να κατέχει το Γιβραλτάρ εντός της Ισπανίας και τη Βόρεια Ιρλανδία, καθώς και να έχει στρατιωτική βάση στη Δεκέλεια της Κύπρου ως εγγυήτρια δύναμη, από τη συνθήκη της Ζυρίχης.

Πέμπτο: Θα συνεχίσει να προωθεί τη διεθνή κλεπτοκρατία στην αποικία :Βρετανικές παρθένοι Νήσοι και όταν θα λειτουργεί ανταγωνιστικά με τις πολιτείες των ΗΠΑ, Ντελάουερ και Γουισκόνσιν, τότε οι κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ θα δώσουν την επόμενη λίστα τύπου Panama Papers

Έκτο: Θα συνεχίσει να αποτελεί, το city του Λονδίνου, το χρηματοπιστωτικό κέντρο του 70% των ευρωπαικών οικονομικών συναλλαγών, θα συνεχίσει να αποτελεί την ενδο ευρωπαική έδρα της κλεπτοκρατίας και απόκρυψης περιουσιών με τις onshore και off shore προς πλουτισμό όλων των παικτών, από τη Νέα Υόρκη, μέχρι το Πεκίνο. Η βρετανική ολιγαρχία ατάραχη, οι δημοσκοπήσεις σε χειραγώγηση .Ο τζόγος των ραντιέρηδων και τα στοιχήματα, ζουν ημέρες λαμπρές. Θα τους αποφέρουν κέρδη καθώς και η μαζική εξαγορά βρετανικών μετοχών, πέραν από τις αγορές συναλλάγματος, που το Λονδίνο κατέχει τη πρώτη θέση σε παγκόσμια κλίμακα.

Έβδομο: Ποιοι και γιατί καταστροφολογούν, καιρό τώρα, ποιοι έστησαν σκηνικό "μακελιού" ; Η τριχοτομημένη βρετανική δεξιά σε όλα τα στρατηγικά ζητήματα του νεοφιλελευθερισμού και του θατσερισμού έχει ενότητα πασίγνωστη. Οι τυχοδιώκτες ηγέτες τους, έπρεπε να καταστήσουν άλλους υπαίτιους για τα λαικά στρώματα που δεινοπαθούν από τα προγράμματα της πολυετούς ύφεσης, τους μετανάστες! Από τη μια πλευρά, δύο παρατάξεις της βρεττανικής δεξιάς που εκφράζουν το λούμπεν ακροδεξιό συνονθύλευμα του Brexit με φαντασιακό περιεχόμενο την επαναφορά μιας πάλαι ποτέ κραταιάς δύναμης και όχι χώρας, σε διεθνές επίπεδο .Και από την άλλη οι υπόλοιπες δυνάμεις που κινδυνολογούσαν προκειμένου να συνεχίσουν πιο έντονα τη στρατηγική των εξαιρέσεων των δικαιωμάτων και των ανθρώπων! Ναι στη διακίνηση, κεφαλαίων και αγαθών που ωφελείται η Αγγλία και η λίρα .Αλλά μέχρι εκεί!

Όγδοο: Η νέα επιλεκτική σχέση της Βρετανίας με την Ε.Ε θα έχει ως βάση τη συμφωνία του συμβουλίου το Φλεβάρη του 2016, οπου το Ηνωμένο Βασίλειο θα έχει τη δυνατότητα να ΜΗ συμμετέχει στη τραπεζική ένωση, στη δημοσιονομική ένωση, στην εποπτεία του τραπεζικού τομέα. Να ΜΗ συμμετέχει σε υπεράσπιση δικαιωμάτων, εξασφάλισης ελεύθερης κυκλοφορίας ανθρώπων, σε πολιτικές εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης. Και βέβαια έξω από τη συνθήκη Σένγκεν. Και με απαιτήσεις από όλη την ΕΕ να καταργήσει ρυθμίσεις που δεν προωθούν την ανταγωνιστικότητα κατά το θατσερικό πρόταγμα .

Ένατο: Η περαιτέρω αποδυνάμωση της κραταιάς Μεγάλης Βρετανίας, ωστόσο θα συνεχίζεται. Θέλει να είναι άλλη από αυτό που πραγματικά είναι. Το δημοψήφισμα του Κάμερον με την εμπλοκή δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, όπως του Αυστραλού μεγιστάνα αντιευρωπαιστή Μέρντοκ αλλά και άλλων οδήγησαν σε πόλωση και σε μεγαλοστομίες, με αποτέλεσμα και τη δολοφονία της βουλευτού του Εργατικού Κόμματος .Η δήθεν αναμέτρηση αφορούσε σε κύμβαλα αλαλάζοντα σε μια χώρα σε παρακμή, με απώλεια αποικιών με παραγωγική καθοδική πορεία, με διάλυση της βιομηχανίας της και την άνοδο ενός άγριου παρασιτισμού με χρηματιστηριακές συναλλαγές, συναφείς με τις φούσκες .Μιας χώρας που κατέστησε και τη παιδεία προιόν διεθνών εμπορευματικών δραστηριοτήτων. Οι 46, 5 εκατομμύρια Βρετανοί ψηφοφόροι, δεν πρόκειται να ταρακουνήσουν το πλανήτη, ούτε η γερμανική δεξιά θα δώσει λύση με την εσωτερική διαίρεση της Ευρώπης με ομόκεντρους κύκλους, με λιτότητα και με υποβάθμιση της παραγωγικής βάσης μιας σειράς κρατών μελών στη δήθεν κρίση χρέους.

Δέκατο: Και το Βερολίνο, θα έχει την ίδια παρακμιακή εξέλιξη και ήττα, γιατί με τη πολιτική της ισχύος και τις αρχές της δημοσιονομικής πειθαρχίας, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, των χαμηλών ελλειμμάτων και του ελεγχόμενου χρέους, δεν δημιουργούνται πολιτικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ενότητας των κρατών μελών, αλλά αποτελούν ακριβώς το αντίθετο, προυποθέσεις μόνο για το ξήλωμα.

Ορισμένοι προβάλλουν ανύπαρκτες προοπτικές γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής στάσης του αγγλοσαξονικού κόσμου έναντι της Γερμανίας λόγω και των συνεργασιών του γερμανικού κεφαλαίου με τη Ρωσία και των αγωγών αερίου καθότι όπως έλεγε και ο Κάρολος Μαρξ, οι παραγωγικές δυνάμεις που όντως είναι παραγωγικές και όχι παρασιτικές, χρειάζονται και ενδοχώρα προώθησης προιόντων και ρυθμίσεις. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να ανταγωνισθεί τη γερμανική ατμομηχανή, όταν διαθέτει ήδη 150 χιλιάδες συστήματα ρομποτικής τεχνολογίας πέμπτης γενιάς, μόνο με τη λίρα και τις συναλλαγματικές και άλλες κερδοσκοπίες. Είναι παραπλήσιο και το πρόβλημα που έχει η Γαλλία που συνεχώς υποχωρεί η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της.

Στην Ιταλία στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών τα κόμματα του δικομματισμού ηττήθηκαν. vΣήμερα έχουν το λόγο οι Βρετανοί. Τη Κυριακή αλλάζει ο πολιτικός χάρτης στην Ισπανία ο Σόιμπλε απορρίπτει την εμβάθυνση της ΕΕ των 28 και της Ευρωζώνης των 19 και μίλησε για αρμοδιότητες στα κράτη μέλη .Ήδη η διαφοροποιήσεις στο κυβερνητικό συνασπισμό συνεχίζονται, εν όψει και των εκλογών στη Γερμανία το 2017 και όχι μόνο. Ο υπουργός Εξωτερικών Σταϊνμάγερ τόνισε ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να κάνουν ό, τι μπορούν για τη περαιτέρω προώθηση της εμβάθυνσης της ΕΕ και τάχθηκε υπέρ της σταδιακής άρσης των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, χαρακτήρισε δε εμπρηστική τη διεξαγωγή γυμνασίων του ΝΑΤΟ στη Βαλτική.

Ένα σχέδιο προς την πολιτική Ένωση, μπορεί να οδηγήσει στην υπέρβαση της κρίσης, αλλιώς η ΕΕ θα οδηγηθεί σε περαιτέρω όξυνση, στα πλαίσια και ενός τριπολικού διεθνούς συστήματος, που αποτελείται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τις χώρες των αναδυόμενων οικονομιών των BRIKS.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Από το "Μένουμε Ευρώπη" της Γερμανικής Ευρώπης του Σόιμπλε, στη συνέχεια ,με άλλη μάσκα , στο Σύνταγμα,με το "Παραιτηθείτε"!




Α.  Η Κρίση είναι σε εξέλιξη. Η κρίση στρατηγικής όλων των κομμάτων του συστήματος, είναι  πανθομολογούμενη. Οι  ηθοποιοί ανεβάζουν το ίδιο έργο, σε νέα διασκευή,  σε νέα βερσιόν! Πάντα υπήρχαν και  κομπάρσοι ! Απολογητές, ρεβανσιστές και κατεργάρηδες! Ιδιαίτερα οι κατεργάρηδες!

 Η ελληνική δεξιά στην υπηρεσία  της «Γερμανικής Ευρώπης», με τα ορφανά της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, σήμερα  στο Σύνταγμα! Από  το «Μένουμε Ευρώπη» της  Γερμανικής Ευρώπης του Σόιμπλε,  με άλλη μάσκα σήμερα, στο Σύνταγμα,με το «Παραιτηθείτε»!

Η «γερμανική Ευρώπη» είναι στη γωνία  πανευρωπαϊκά, απομονώνεται  υπέρ μιας Ευρώπης της ισοτιμίας και της δημοκρατίας και οι εγχώριοι  παρακοιμώμενοι της διαπλοκής, κάνουν ακτιβισμό υπέρ της ταχείας εφαρμογής της στρατηγικής της λιτότητας, της υποτίμησης της χώρας και της φτηνή και φτωχοποιημένης χώρας, υπέρ των εχόντων και κατεχόντων σε παρασιτικές δραστηριότητες!

 Άντε να γελάσει και το χειλάκι των Σόιμπλε, Τουσκ που με τις  ανόητες δηλώσεις τους, αβαντάρουν τα δύο  δεξιά στρατόπεδα που τάσσονται υπέρ του Brexit στη Μεγάλη Βρετανία!  Και  η  μια πλευρά  της δεξιάς υπέρ της εξόδου  υπό  τον πρώην  δήμαρχο του Λονδίνου Μπόρις Τζόνσον και  η άλλη,  υπό τον όχι μόνο εθνικιστή   Νάιτζελ Φάρατζ.  Παραστάσεις δίνουν, αγοράζουν δυσαρέσκεια! Και το τρίτο  στρατόπεδο της δεξιάς υπό τον Κάμερον, που πήγαινε για  μαλλί και κινδυνεύει να   απομακρυνθεί. .Οι πολίτες της γηραιάς Αλβιόνος  ξέρουν,  έχουν δίπλα τους τη Γερμανική δεξιά  που κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα, τόσο με τη στρατηγική αποτυχία της λιτότητας, όσο και με τη μεταναστευτική της πολιτική.

 Σε  παρόμοιες δηλώσεις, όπως των Σόιμπλε  και Τούσκ είχαν προβεί  τόσο o απερχόμενος Ολάντ, όσο και το Γιουνκερ. Μας  είχαν  βοηθήσει, πέρυσι,  με τις δηλώσεις τους,  κατά του δημοψηφίσματος. Γιατί  ταχθήκαμε  υπέρ του ΟΧΙ  στην Αθήνα. Γιατί υπάρχουν και πολίτες,  σε όλη την Ευρωπαϊκή  Ένωση, που δεν δέχονται εκβιασμούς.

 Τώρα δεν είναι  σε παράκρουση μόνο η Αμερικάνικη  δεξιά  με τον Τράμπ  που ζητάει επιστροφή των αμερικανικών κεφαλαίων  στις ΗΠΑ  και επαναφορά των δασμών! Δεν  είναι μόνο η  Βρετανική δεξιά, τριχοτομημένη  στο δημοψήφισμα .

Σε βαθειά κρίση  είναι   και   η γερμανική δεξιά , η ισπανική δεξιά,  η ελληνική δεξιά. Για να μην αναφερθώ στην ακροδεξιά  των χωρών της ομάδας Visegrad, που ζήτησαν προχθές στη Πράγα, να αποτελέσουν το πρότυπο για την επόμενη εξέλιξη στην ΕΕ. Γιατί το χρηματιστηριακό  και το τραπεζικό κεφάλαιο   είναι, ακόμα , μινώταυρος. Γιατί  η κρίση  είναι σε εξέλιξη:  Γενικευμένος Υπερ-δανεισμός,   Υπερ –παραγωγή αλλού  και   κατακόρυφη μείωση της ζήτησης  με  φτώχεια  και ανεργία και αλλού. Από-επένδυση  και  συγκέντρωση  πλούτου, αλλού. Και ακόμα δεν έχουμε  δει τα μεγάλα. Το  ποιος θα εγκατασταθεί στο Λευκό Οίκο στις 21 Γενάρη του 2017, ποιος θα σταθεί απέναντι στη Λεπέν το Μάιο του 2017,γιατί τον Όλάντ ξεχάστε τον. Η  δε  Μέρκελ , <<κούρασε> και οι  -εν δυνάμει -διάδοχοί της, τόσο ο υπουργός των Εσωτερικών, όσο και η υπουργός Αμυνας ,παρευρέθηκαν,  πριν λίγες  μέρες στη  λέσχη  Μπίλντερμπεργκ , στη Δρέσδη .Το  δε κόμμα του Χίτλερ, η << εναλλακτική>  , θα διεκδικήσει τη τρίτη θέση  στην ομοσπονδιακή βουλή το Νοέμβρη του 2017 απέναντι στη γερμανική σοσιαλδημοκρατία που, όσο συνεχίζει  αυτό το δρόμο,   θα ακολουθήσει  τη τύχη του Ολάντ .

Σε λίγες μέρες εκτός  από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος η Βρετανική δεξιά , θα μπει σε πορεία ήττας  και  για το  προοδευτικό  ηγέτη  του εργατικού κόμματος  ανοίγονται νέες προοπτικές!

Β. Για τη  ταμπακιέρα! Για το ρημαδιό που άφησαν και για  το ξέπλυμα που δεν θα δουν!

Οι   οργανωτές της   σημερινής συγκέντρωσης, ήλθαν από άλλη χώρα , δεν είδαν , δεν άκουσαν  δεν ξέρουν τίποτε  για το ρημαδιό που προκάλεσε η πολιτική που  υποστήριξαν, ψήφισαν και εφάρμοσαν οι εκπρόσωποί τους από το 2010.
Εξ αιτίας αυτής της πολιτικής:

 1.Κατέλυσαν την ισοτιμία  της  χώρας,
2.Επέβαλαν τη ρεβάνς που επιζητούσε χρόνια το εγχώριο παρασιτικό κεφάλαιο. Δηλαδή  να κυριαρχήσει η  δημοσιονομική  στρατηγική  για το έλλειμμα και το χρέος, σε βάρος της ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ. Είναι άλλο τα δημόσια οικονομικά και άλλο η Οικονομία .Γιατί  η χώρα είχε πρόβλημα με τη διάλυση της  παραγωγικής της βάσης και αυτοί οι τιποτόφρονες, το μετέτρεψαν  σε δήθεν πρόβλημα σταθερότητας, που επέβαλε και το Βερολίνο, με βάση τα δικά του πλεονάσματα.  Η χώρα είχε  κυρίαρχο πρόβλημα με τα νεκροταφεία των επιχειρήσεων, που έστηνε η εγχώρια παρασιτική ολιγαρχία,για να καρπούται πόρους της ΕΕ και θαλασσοδάνεια.
3 Παρέδωσαν τη  χώρα σε μια ανάλγητη νεοφιλελεύθερη πολιτική.
4. Η χώρα  έχασε  πλέον του 25% του εθνικού της πλούτου, σε δεκάδες δις ευρώ.
5.Οι πολίτες απώλεσαν περιουσίες και εισοδήματα  που ανέρχονται – με βάση τις εμπορικές αξίες -  σε ένα τρισεκατομμύριο ευρώ.
6.Μετέτρεψαν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, σε χρέος άνω των 300δις ευρώ
7.Έβαλαν λουκέτο σε 350 χιλιάδες επιχειρήσεις.
8. Μείωσαν στο  μισό το εισόδημα  του  80% του πληθυσμού.
9.Οδήγησαν το μισό πληθυσμό της χώρας  κάτω από τα όρια της φτώχειας. 10.Έδιωξαν 200 χιλιάδες νέους επιστήμονες από τη χώρα .
11.Οδήγησαν στην ανεργία  εκατοντάδες χιλιάδες νέους .
12 Οδήγησαν εκατομμύρια πολίτες  σε ανέχεια και αδυναμία , πράγμα που αποτέλεσε και το έδαφος για την έξαρση του μίσους και την επάνοδο των νεοναζί ,στη λογική της εκδίκησης , πράγμα που ήδη ζει η ίδια η Γερμανία , η Μεγάλη Βρετανία , η Γαλλία και η Αμερική.

Έσπειραν ανέμους  και ζητάνε αμνησία   αντί της αυτοκριτικής .Αυτοκριτική  που ξεκίνησαν ακόμα  και οι γιάπηδες του ΔΝΤ  γιατί  θέλουν να ξεπλύνουν τις δικές τους αθλιότητες , εν όψει της αλλαγής προέδρου στις ΗΠΑ .Και ακόμα  συνεχίζεται  το γέλιο   για τη  πρόταση –δημοσίων σχέσεων του ΔΝΤ- για   δήθεν  περίοδο χάρητος αποπληρωμής του ελληνικού χρέους  μέχρι το 2040!

Οι κυβερνήσεις 2010-2015 αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να σιωπήσουν , τις αποδίδουν στην επόμενη Κυβέρνηση  και ζητάνε μέσω  οπαδών τους, τη παραίτηση της! Ο τυχοδιωκτισμός και η γελοιότητα  μαζί!

Γ .Τι επιδιώκει –στρατηγικά-  η  συντηρητική  οικονομική   και πολιτική   κοινοπραξία 2010-2015  ,με  βασική επιλογή ,τη στρατηγική φθοράς ,καθότι  ξέρει   ότι μέχρι το τέλος του   2018 , δεν θα υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις, στην Ελλάδα , όσες φορές και  αν  γράψει  το αντίθετο ,οποιαδήποτε  φυλλάδα.

1. Ασφαλώς  και ο εφησυχασμός των πολιτών δεν  ωφελεί τη δημοκρατική μας  παράδοση και πολύ περισσότερο την αναφαίρετη άσκηση των δικαιωμάτων μας. Η ελληνική κοινωνία έχει τάξεις κοινωνικές  και αντίστοιχα στρώματα. Έχει πολιτικές δυνάμεις  συντηρητικές  και προοδευτικές. Τι επιδιώκει   η συντηρητική κοινοπραξία και η δυνάμεις της ;
 2.Να δημιουργήσει συνθήκες  αμνησίας και  αποποίησης των ευθυνών της για τη διάλυση της χώρας και να μεταθέτει τις ευθύνες στη νέα κυβέρνηση.
3. Επέλεξε παραδοσιακά μέσα από το  παλαιοκομματικό σύστημα , που γνωστοί ηγέτες  ζητούσαν  εκλογές  από την επόμενη , χρησιμοποιούσαν δε  χιλιάδες ενδιαφερόμενους  ως τριτοκοσμικό πολιτικό προσωπικό που αναλάμβαναν να <<ρίχνουν >> τη κυβέρνηση  κάθε τρείς μέρες ,κάθε τρείς μήνες  επί τρία χρόνια , για να μη κλείσει  η τετραετία.Υπήρχαν δε και πολλοί ανόητοι που το ενστερνιζόταν , από όλα τα μορφωτικά στρώματα και από όλα τα επαγγέλματα.
 4.Αυτή είναι η λεγόμενη στρατηγική φθοράς ευνοεί τη  κοινοπραξία επειδή συμφώνησε στα μέτρα λιτότητας  και δεν μπορεί παρά να  συσπειρώνει την εκλογική πελατεία  με γενικές και αόριστες απαιτήσεις. Ειδικότερα δε, τη δεξιά πελατεία που πάντα έχει πασίγνωστες επιδιώξεις όπως: «την πάρτη μας»,  την επιστροφή στην εξουσία ,  τη δύναμη και το χρήμα .
5  Ασκεί συστηματική καιροσκοπική αγορά δυσαρέσκειας και παραπλανητική πληροφόρηση του τύπου: 60 χιλιάδες επιχειρήσεις  μετακόμισαν στη Βουλγαρία. Πρόκειται για  απάτη , καθότι  μετέφεραν επιτήδεια φοροφυγάδες, όχι την εταιρία, αλλά  τη φορολογική έδρα εκεί !
 6.Σύμπράττει χωρίς προσχήματα με καναλάρχες ,εκδότες  και άλλους ολιγάρχες σε μια ανταποδοτική βάση για όσα  από κοινού καρπώθηκαν .
7.Προβαίνει  σε φυσιολογική αξιοποίηση  κάθε ανοσίας στελεχών της κυβέρνησης.
8.Και όλα αυτά γιατί, μα γιατί ξέρει η «κοινοπραξία» ότι στις βασικές χώρες του  δυτικού  ημισφαίριου ,  όλα είναι ρευστά και οι ηγεσίες των χωρών αυτών είναι σε παρατεταμένες  προεκλογικές  εκστρατείες για την εξασφάλιση της επανεκλογής τους. Το 2018,  ο πολιτικός χάρτης δεν θα είναι ο ίδιος σε πολλές χώρες της  Ευρωζώνης Δεν ασχολείται κανείς  με τα  εν Ελλάδι παρελθόντα.
Δηλαδή, μέχρι το τέλος του 2018, δεν θα υπάρξουν πολιτικές εξελίξεις, στην Ελλάδα, όσες φορές και  αν  γράψει  το αντίθετο, οποιαδήποτε  φυλλάδα του σιναφιού του συντηρητικού μπλοκ. Και η κυβέρνηση  έχει την υποχρέωση να κλείσει έως το  τέλος του 2018 τις υποχρεώσεις έναντι των δανειστών .

Παρατήρηση:
 α)Ο εκπρόσωπος της Γερμανικής Ευρώπης , μεταθέτει , τη τραπεζική ένωση , την εγγύηση των καταθέσεων  και τα ευρωομόλογα μετά το 2018, μεταθέτει τη κοινή δημοσιονομική ένωση μετά το 2018.
β) Πολλοί ηγέτες της Ε.Ε. παραπέμπουν τη συζήτηση για την  εμβάθυνση της Ένωσης μετά το 2018.
 Τέλος , συμπληρωματική στρατηγική  του συντηρητικού μπλοκ  με τη σύμπραξη , καναλαρχών  και  κλεπτοκρατών , είναι  η  διαρκής  αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, που αυτή τη περίοδο αφορά στο ποιοί  ολιγάρχες θα πάρουν τις νέες άδειες  για τα κανάλια της χειραγώγησης, μεθαύριο θα αφορά  σε κάποια άλλη επιδίωξη κ.ο.κ  Διαθέτουν εξαγορασμένους πολιτικούς για να ζητάνε: Πρωθυπουργό «κοινής αποδοχής»  και  από την υπάρχουσα βουλή  «κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης». Οι συνταγματικές εκλογές που έγιναν πριν λίγους μήνες  δεν αφορούν σε αυτό το προσωπικό που θέλουν να το ξεπλύνουν  με κάθε αντιδημοκρατικό μέσο.

 Δ.  Κριτική  και προτάσεις  για τη Παλιά ,αλλά και για τη Νέα στρατηγική της κυβέρνησης του Α. Τσίπρα.

1.
      Τη πρώτη περίοδο υποστήριξε και εφάρμοσε  μια  ιδεολογική αναμέτρηση  με τις  δυνάμεις  του νεοφιλελευθερισμού , το επαναλαμβάνω,  στο ιδεολογικό  πεδίο . Αναμέτρηση που ήταν  και πρόωρη  και χωρίς προϋποθέσεις. Την ώρα που η βασική προτεραιότητα για τη χώρα και τις προοδευτικές δυνάμεις , ήταν η πολιτική  εδραίωση  και η  λύση εντός του ευρώ, που αποτελούσε άλλωστε  και στρατηγική δέσμευση προς το εκλογικό σώμα.
Ορισμένοι ήθελαν  και θέλουν  στρατηγική  εκτροπή, στη λογική ότι το πρόβλημα της χώρας ήταν το νόμισμα.Επρόκειτο για άλλη  αφετηρία που έχει ως βάση τη διάσπαση της ΕΕ. Έτσι  προέκυψε και η διάσπαση στο ΣΥΡΙΖΑ

2  Τη δεύτερη περίοδο η κυβέρνηση:

α) Συνέχισε-λαθεμένα- να έχει ως κυρίαρχη αναφορά  και ως ζήτημα τακτικής  το χρέος. Το χρέος έχει στρατηγικό χαρακτήρα, δεν θα υπέκυπταν οι δανειστές σε μια τέτοια απαίτηση. Άλλο απαίτηση και άλλο ρητορική. Στη ρητορική και στη μανούβρα η Ουάσινγκτον  που σωστά εμποδίζει την εξέλιξη της Γερμανικής Ευρώπης , απεδείχθη εξόχως αφερέγγυα  με τις γαλαντόμες  προτάσεις του ΔΝΤ, χωρίς αντίκρισμα και β)Συνέχισε , σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, τη κυρίαρχη στρατηγική στο δημοσιονομικό ζήτημα , ενώ είχε τη δυνατότητα   μιας πολυμερούς δράσης  στην οικονομία που διέλυσαν οι  δυνάμεις του συντηρητικού μλπόκ.

γ)Ασφαλώς και η αναδιανομή του πλούτου  είναι βασική αναφορά των κοινωνικών πολιτικών από τις –πραγματικά και όχι κατ όνομα -προοδευτικές δυνάμεις. Ωστόσο αυτή στρατηγική είναι μετέωρη  χωρίς  το παράγειν, χωρίς οικονομία. Δεν αναζητούμε  κονδύλια προς διανομή χωρίς τη παραγωγή ,τη  συγκέντρωση και φορολόγηση  του πλούτου , ούτε αναζητούμε κονδύλια εν μέσω κρίσης για  κατασκευαστικά έργα  και όχι πρωτίστως  για επιχειρήσεις

δ)Τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος , υποτίθεται, ότι αποτελούν και ένα άλλο υπόδειγμα, δημόσιας συμπεριφοράς όπου κυριαρχεί το ΕΙΝΑΙ  και όχι το φαίνεσθαι. Όπου κυριαρχεί η ουσία και όχι  οι εντυπώσεις  και όπου τα δημόσια πρόσωπα  μιας προοδευτικής παράταξης  δεν έχουν αναφορές στα εγώ τους ,αλλά στο εμείς , που αφορά πολλούς και με ιστορικό βάθος και με ενατένιση στο μέλλον .

Παρατήρηση : Προοδευτικοί άνθρωποι , που θα πάνε σήμερα , στο συντηρητικό στρατηγικό σχεδιασμό του «παραιτηθείτε», θα το κάνουν γιατί τους εξώθησαν και τους  εξωθούν  , με τις απερίσκεπτες δηλώσεις  τους ,τις  πρακτικές  τους  και τις επιλογές τους ,κυβερνητικά στελέχη  

3.Τη τρίτη περίοδο που ήδη εγκαινίασε η κυβέρνηση.

α)Η στρατηγική  υποχρέωση της κυβέρνησης του Α.Τσίπρα, είναι να οδηγήσει τη χώρα σε προοδευτική έξοδο από τη κρίση. Κάθε επιλογή πρέπει να κατατείνει προς αυτό το μεγάλο εθνικό στόχο.

β)Καθοριστικής σημασίας είναι η πρόταξη της οικονομίας ως κυρίαρχου  θέματος  και αυτό γιατί η χώρα πρέπει  να ανακτήσει το πλούτο που έχασε  από τη  μέχρι τώρα  ασκούμενη πολιτική, από το 2010  και εντεύθεν .Και οικονομία σημαίνει  τεχνολογίες , επιχείρηση ,χωράφι , εργοστάσιο , δημιουργία , προιόντα , θέσεις εργασίας , εξαγωγές , εισοδήματα, συγκέντρωση πλούτου , βελτίωση της διαβίωσης των πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων  που τους  οδήγησαν κάτω από το όριο της φτώχειας .Άλλο δημιουργία και παραγωγή και άλλο ανάπτυξη. Ανάπτυξη είχε η χώρα και την εποχή των χρηματιστηρίων και των μεγάλων έργων . Δημιουργία , δεν είχε , παραγωγή δεν είχε .

γ)Η αναθεώρηση του Συντάγματος είναι υποχρέωση της κυβέρνησης και του κοινοβουλίου, δεν εν θα κρίνει αυτό το ζήτημα την έξοδο από τη κρίση. Όπως και η καθιέρωση της απλής αναλογικής, ήταν πάγιο αίτημα των προοδευτικών δυνάμεων .Ούτε  και αυτό το θέμα θα κρίνει τη πορεία προς την έξοδο από τη κρίση .Συνολικά η γενική πολιτική , δεν είναι το προνομιακό πεδίο για μια  χώρα που είναι  σε ανέχεια , σε ανεργία και ξενιτιά .Χρειαζόμαστε αίσθηση των εξελίξεων χωρίς σκηνικά και μεγαλοστομίες , στον απόηχο των αμφιθέατρων .Χρειαζόμαστε γνώση, εργατικότητα , ικανότητες , αποτελεσματικότητα και ουσία και σε βήματα και σε άλματα . Τα επαναλαμβανόμενα ότι ,δήθεν για τη κρίση, ευθύνεται κυρίως ,το πολιτικό σύστημα  δεν  αποπνέουν σοβαρότητα ,αλλά  αποτελούν  τη μόνιμη επωδό για  τη συγκάλυψη των ευθυνών των ηγεσιών για τις επιλογές τους .Το ψάρι  μυρίζει από το κεφάλι  κυρίως και όχι από την έλλειψη ρυθμίσεων .

Τέλος, χρειαζόμαστε τη συμμετοχή και τη  κινητοποίηση δυνάμεων, και κυρίως τη κουλτούρα μιας κυβέρνησης που θα δρα ως κυβέρνηση της δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας  ,αποφασισμένη  στη στρατηγική της εξόδου και όχι   αυτό-επιβεβαιώσεων   ορισμένων ,  με  κατασκευές στα γραφεία  με πόλους, των μεν και των δε,  με διλήμματα,   που ,ορισμένες φορές ,αποτελούν  απόρροια ανεπαρκειών πολιτικών και διαχειριστικών ,αλλά   και παρηκμασμένων  μειοψηφικών  πρακτικών .
Τα γραφεία δημοσίων σχέσεων  και  ο  βολονταρισμός   δεν μπορούν να υποκαταστήσουν   τα  ανοιχτά - διάπλατα - γραφεία των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων  και των μαχόμενων ανθρώπων.. Η άλλη εποχή και η νέα αρχή έχουν όνομα  και προσδιορισμούς: Για την έξοδο από τη κρίση!