Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Ανακοίνωση Πολιτικού Συμβουλίου σχετικά με την παρούσα πολιτική συγκυρία.

  • Ενώ είναι σε εξέλιξη η 5ετής οικονομική κηδεμονία με τις γνωστές βλαπτικές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία στη χώρα, ωμή είναι πλέον η επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας για την πολιτική ποδηγέτηση των εξελίξεων.
  • Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα δεν είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά η διαμόρφωση ουσιωδών προϋποθέσεων για την έξοδο από την κρίση. Σκοπιμότητες της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας και κομματικούς υπολογισμούς για την Κυβέρνηση και για την Αντιπολίτευση εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί η αναγωγή της ως καθοριστικό ζήτημα, στο δημόσιο βίο. Προφανώς, αυτό που κρίνεται είναι το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα που δεν μπορεί να συγκαλυφθεί από τους τακτικισμούς για την εκλογή ή όχι ΠτΔ.
  • Η επιδίωξη για την άμεση ανάληψη της διακυβέρνησης αποτελεί το μέσο. Η έξοδος της χώρας από την κρίση με δημοκρατικό και προοδευτικό προσανατολισμό που θα διαρκέσει μεγάλο διάστημα, αποτελεί τον σκοπό.
  • Δύο στρατηγικές για τον οδικό χάρτη εξόδου της χώρας από την κρίση: Η νεοφιλελεύθερη που προωθεί τη συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας με διορθωτικές ενέργειες, όμως, ενσωματωμένες στη γνωστή επιδίωξη για τη μετατροπή της χώρας σε μια ειδική ζώνη οικονομικής και κοινωνικής υποτίμησης. Για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα και μιας αντίστοιχης διακυβέρνησης της χώρας σε μια δήθεν «μεταμνημονιακή εποχή». Η προοδευτική, με ένα πρόγραμμα εξόδου από την κρίση με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις. Που απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική και προοδευτική διακυβέρνηση. Για να αποτελέσει η επόμενη μέρα τη βάση της ανασύνταξης της οικονομίας και της κοινωνίας και της ανάκτησης της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας με αντίστοιχες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες.
Στο δημόσιο βίο της χώρας, επιδίωξη ορισμένων οικονομικών κύκλων, πολιτικών δυνάμεων του μνημονιακού μπλοκ αλλά και ορισμένων κύκλων της αντιπολίτευσης είναι να κυριαρχούν έντονα φαινόμενα κατάπτωσης, εκφυλισμού, αστάθειας και πόλωσης. Είναι και αυτά μεταξύ άλλων, αποτελέσματα της πολιτικής ποδηγέτησης και της επέμβασης στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα του τόπου, από Κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς που καταπατούν διεθνείς συνθήκες, πέρα από κάθε πλαίσιο ευρωπαϊκών αρχών και αξιών, προκειμένου να προωθήσουν συμφέροντα έξω από αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας.

Η απαίτηση αυτών των δικτύων ήταν η επίσπευση από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, τα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και της ενδεχόμενης πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Αποτελεί προφανή ανάμιξη στη λειτουργία και τους θεσμούς της Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνο προς το κυβερνητικό μπλοκ οι επεμβάσεις αυτές, αλλά περιλαμβάνουν και πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης.

Μετά την κατάλυση της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας έναντι των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, που επέφεραν οι Κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμου και τη συνακόλουθη οικονομική επιτροπεία, έχει  επιβληθεί με την Κυβέρνηση Α. Σαμαρά- Β. Βενιζέλου, η κατάλυση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και ιδιαίτερα, ως προς τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, από δυνάμεις πολιτικών και οικονομικών κύκλων που απαιτούν εκβιαστικά την περαιτέρω υποτίμηση της χώρας, ως δανειστές.

Οι πρωτοφανείς αυτές ενέργειες εκβιασμών και πιέσεων εκφράζουν το αδιέξοδο της αποτυχημένης στρατηγικής της δημοσιονομικής λιτότητας στην Ευρωζώνη, που περιλαμβάνει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και το Βέλγιο.

Η κρίση, οι εκβιασμοί και οι πιέσεις αφορούν σε ευρύτερες διενέξεις οικονομικών συμφερόντων, όπως των αγορών και του Δ.Ν.Τ. καθώς και Κυβερνήσεων. Αφορούν στη διένεξη των Η.Π.Α. έναντι της Ευρωζώνης και την εναντίωση τους στην ακολουθούμενη στρατηγική της λιτότητας καθώς και στις διαφωνίες για την αντιμετώπιση των δημόσιων χρεών χωρών της Ευρωζώνης αναφορικά με τη διαγραφή ή αναδιάρθρωση ή επιμήκυνση τους, όπως επίσης, και για την επίσπευση της Συμφωνίας Η.Π.Α.-Ευρωζώνης για την Διατλαντική Εμπορική Ένωση με την οποία θα διακινείται το 50% του παγκόσμιου ΑΕΠ και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εντός της Ευρωζώνης, η αντιπαράθεση Κυβερνήσεων κρατών-μελών με την Κυβέρνηση του Βερολίνου αφορά την ποσοτική χαλάρωση και την αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ.

Γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις περιελάμβαναν και πιέσεις προς την Ε.Ε. για μια περαιτέρω επιθετική στάση κατά της Ρωσίας σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις των αγορών για τη σημαντική πτώση της τιμής του πετρελαίου με στόχο τη ρωσική οικονομία καθώς και άλλων από τις αναδυόμενες οικονομίες των χωρών των BRICS.

Κύριο γνώρισμα στο δυτικό ημισφαίριο σε πολιτικό και κρατικό επίπεδο, αποτελεί η ανυπαρξία πολιτικών ηγεσιών, ο εξανδραποδισμός κυβερνήσεων και η υποταγή πολιτικών δυνάμεων στη διαρκή επέλαση των αγορών, του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των αγορών ενέργειας.

Η μεθοδευμένη μεγέθυνση και επιθετική στάση έναντι της Ελλάδας, ως χώρας πειραματόζωο, οδηγεί ορισμένες πολιτικές δυνάμεις και την Κυβέρνηση σε λογικές αποπροσανατολισμού από τα κυρίαρχα προβλήματα που πρώτο και βασικό είναι ένα σχέδιο που θα συγκεντρώσει την πλειοψηφία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για την έξοδο από την κρίση. Γιατί η επιδίωξη για την άμεση ανάληψη της διακυβέρνησης αποτελεί το μέσο. Η έξοδος της χώρας από την κρίση που θα διαρκέσει μεγάλο διάστημα, αποτελεί τον σκοπό.

Για την έξοδο της χώρας από την κρίση το κεντρικό ζήτημα δεν είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, γύρω από το οποίο έχει στηθεί ένα σκηνικό πόλωσης, αναμέτρησης, διλημμάτων, κινδυνολογίας, εκβιασμών και απειλών που είναι αδιανόητο να συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα εκπρόσωποι προοδευτικών δυνάμεων. Η προαναγγελία μεθόδων του υπόκοσμου, ο δηλητηριασμός του δημόσιου βίου και των πολιτών με μεγαλοστομίες περί εξαγορασμένης ψήφου βουλευτών δεν είχε ποτέ σχέση με τη δημόσια δράση και λόγο των προοδευτικών δυνάμεων τόσο σε επίπεδο αξιών όσο και για το ποια είναι τα ουσιώδη στις διενέξεις με τις συντηρητικές δυνάμεις από την πλευρά του προοδευτικού κινήματος.

Να υπενθυμίσουμε ότι ήμαστε οι πρώτοι που υποστηρίξαμε ότι το κυρίαρχο θέμα δεν ήταν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας που ορισμένοι το ανήγαγαν στη «μάχη των μαχών» για προφανείς σκοπούς, αλλά ότι η χώρα βρίσκεται σε εξαιρετικά πιο δυσμενή θέση, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά σε σχέση με το 2009, καθώς δεν παράγει, δε φορολογεί, το χρέος δεν είναι βιώσιμο, όπως και το ασφαλιστικό σύστημα, ενώ δεδομένο είναι ότι και οι μελλοντικές προοδευτικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν το δανεισμό επομένως, σημασία έχει με ποιους όρους και για ποιες ανάγκες.

Οι κομματικές στρατηγικές ορισμένων δυνάμεων με μειοψηφικές πολιτικές πόλωσης, συσπειρώσεων-αντί-συσπειρώσεων και αντιπαραθέσεων έξω από την ουσία των θεμάτων και των συμφερόντων που εξυπηρετεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική των συντηρητικών δυνάμεων, είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας που πρέπει να εκπροσωπούν οι προοδευτικές δυνάμεις.

Οι προοδευτικές αξίες και αρχές ασκούνται έμπρακτα.

Ο αποπροσανατολισμός εδραιώνει τη συντηρητική πολιτική, εντείνοντας εντέλει την αναδίπλωση των πολιτών σε συντηρητικές και αντιπολιτικές επιλογές σε μία λογική  πλήρους πολιτικής απαξίωσης και κοινωνικής διάλυσης που δε συντελούν σε πολιτική νίκης μακροπρόθεσμου χαρακτήρα, με προοπτική για την προοδευτική εξέλιξη της χώρα. Οι τακτικές του «σκοπού που αγιάζει τα μέσα» δεν αφορούν τις προοδευτικές δυνάμεις, όταν τα μέσα δεν είναι ανάλογα του σκοπού. Η χώρα και η ελληνική κοινωνία χρειάζονται θετικές εξελίξεις προς προοδευτική κατεύθυνση.

Ασφαλώς, οι εκλογές και η εναλλαγή των κομμάτων στην Κυβέρνηση αποτελούν βασικά στοιχεία λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Εκλογές, όμως που θα δίνουν τη δυνατότητα στους πολίτες να κρίνουν προγράμματα, κατευθύνσεις και δυνατότητες.

Με την πιθανή προκήρυξη πρόωρων εκλογών, η χώρα θα εισέλθει σε μια νέα περίοδο με την κρίση να είναι σε εξέλιξη. Για κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αποκρούσει τη χειραγώγηση, την καταδημαγώγηση και αυτό αφορά τόσο τις συντηρητικές όσο και τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις. Οι επιλογές του εκλογικού σώματος θα καθορίσουν τη συγκρότηση της Κυβέρνησης και τις διαφορετικές στρατηγικές για τον οδικό χάρτη με βάση τον οποίο θα συμβάλλουμε στην έξοδο της χώρας από την κρίση.


Επιβεβαιώνουμε για μια ακόμη φορά την πάγια θέση μας για το ότι θα πρέπει να οδηγηθούν σε ήττα οι καταστροφικές επιλογές του Δ.Ν.Τ. και των μνημονίων καθώς και οι πολιτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ που πρωτοστάτησαν στην επιλογή, τη στήριξη και εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Καθώς και τα συμμαχικά και δορυφορικά τους σχήματα που προωθεί η διαπλοκή και το διεθνές οικονομικό σύστημα.

Για να αποτελέσει η επόμενη μέρα τη βάση της ανασύνταξης της οικονομίας και της κοινωνίας και της ανάκτησης της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας με αντίστοιχες διαπραγματεύσεις και συμφωνίες.

Ο ελληνικός λαός είναι σε μεγάλη αγωνία για το αύριο και αναζητεί μια κοινωνικά και οικονομικά βιώσιμη έξοδο από την κρίση καθώς η πλειοψηφία των πολιτών διαβιεί υπό δυσχερείς συνθήκες.

Το  διεθνές και ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε σύμπραξη με το Δ.Ν.Τ. και Κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, την προηγούμενη περίοδο επέβαλαν το καθεστώς εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα αλλά και σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε., η επιχειρηματική τάξη πέτυχε μείωση αμοιβών και μισθών και προωθήθηκε σε βάρος χωρών η «δορυφοροποίηση» τους και η πρακτική της «αποικίας χρέους».

Βασική τους επιδίωξη πλέον είναι η συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας στην Ε.Ε. ενώ παράλληλα θα προβαίνουν σε διορθωτικές ενέργειες, όμως,  ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους. Στο πλαίσιο της νέο-αποικιακής πολιτικής τους, ειδικότερα όσον αφορά την Ελλάδα, αποσκοπούν στη μετατροπή της χώρας σε μια ειδική ζώνη οικονομικής και κοινωνικής υποτίμησης, με παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών χαμηλής προστιθέμενης αξίας, με φτωχοποιημένο το ανθρώπινο δυναμικό, με εκποίηση του δημόσιου πλούτου και πλήρη εμπορευματοποίηση δημοσίων αγαθών και τομέων κοινής ωφέλειας.

Η κρίση επιδιώκουν να γίνει δρόμος όπου η χώρα μας αλλά και η Ε.Ε. συνολικά, θα βαδίσουμε για πολλά χρόνια.

Το κεντρικό ζήτημα επομένως, για τη χώρα είναι η στρατηγική του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου με περαιτέρω επιλογές που μπορεί να αμβλύνουν αλλά δεν θα αναιρούν την ουσία της εν λόγω στρατηγικής.

 Η Δημοκρατία, η ισοτιμία και η κυριαρχία της χώρας έχουν υπονομευθεί και καταστρατηγηθεί ενώ οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. σε συνδυασμό με το αδιέξοδο της αποτυχημένης στρατηγικής του μονόδρομου με τον αποπληθωρισμό, την ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια, λειτουργούν πλέον διαλυτικά για την Οικονομία και τις επιχειρήσεις στην Ε.Ε. με τους ρυθμούς ανάπτυξης να βρίσκονται σε μηδενικό επίπεδο.

Η αποτυχία αυτή οδηγεί σε μια διελκυστίνδα διαμόρφωσης όρων ενός νέο-συντηρητισμού με αντίστοιχες πολιτικές συνεργασίες απολογητών των μνημονιακών πολιτικών, για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα και μιας αντίστοιχης διακυβέρνησης της χώρας σε μια δήθεν «μεταμνημονιακή εποχή». 

Η συντηρητική στρατηγική που εμφανίζεται να προωθεί την έξοδο από την κρίση σε συνεργασία με τις δυνάμεις της διαπλοκής, επιδιώκει τη διασφάλιση και τη διαιώνιση των πολιτικών δυνάμεων που διέλυσαν τη χώρα καθώς και τα δορυφορικά σχήματα που προωθούν τα συμφέροντα που επικράτησαν και στην επόμενη περίοδο στη χώρα. Οδηγώντας έτσι, σε έναν μακροχρόνιο αγώνα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να διεκδικήσει δικαιώματα, δυνατότητες και προοπτική.

Οι ενέργειες αυτές δεν αφορούν τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες.

Το κεντρικό ζήτημα για τη χώρα και τους πολίτες είναι η έξοδος από την κρίση με δημοκρατικό και προοδευτικό προσανατολισμό, η παραγωγική ανασυγκρότηση και η οικονομική και κοινωνική ανασύνταξη του τόπου γιατί και η όποια ρύθμιση του χρέους, δε θα συνεπάγεται για τη χώρα ότι θα πάψει να είναι αναγκασμένη να προβαίνει σε δανεισμό είτε από τις αγορές είτε από την Ε.Ε για μια μακρά περίοδο.

Σημασία έχει ποιες πολιτικές προϋποθέσεις, ποιους όρους και ποια συμφέροντα θα αφορούν αυτές οι επιλογές.

Η χώρα, επομένως χρειάζεται δημοκρατική και προοδευτική λύση για την έξοδο από την κρίση. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται να συγκεντρωθεί μια ευρεία κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με ένα πρόγραμμα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις που θα απομονώνει κάθε συντηρητική στρατηγική. Που θα απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που θα δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση.


Τα κυρίαρχα ζητήματα για τη χώρα ήταν και εξακολουθούν να είναι:

•    Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με άμεσα μέτρα ανακούφισης, δεδομένου ότι 4 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν πλέον στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και η άμεση αντιμετώπιση της ανεργίας καθώς πλέον στη χώρα υπάρχουν 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο
•    Η πραγματοποίηση δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων στην πραγματική οικονομία με βάση ένα σαφές πολιτικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της, καθώς η καταστροφική πολιτική των νεοφιλελεύθερων μνημονίων έχει οδηγήσει σε μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ),
•    Η προώθηση της παραγωγής προϊόντων συγκριτικού πλεονεκτήματος και υψηλής προστιθέμενης αξίας. Για μια ανταγωνιστική οικονομία με άμεσες επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, χωρίς υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.
•    Οι πηγές νέου δανεισμού που έχει ανάγκη η χώρα.
•    Η προώθηση πολιτικών δίκαιης αναδιανομής του πλούτου καθώς η μείωση που συντελέστηκε ύστερα από την 5ετή λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, των εισοδημάτων του 80% του πληθυσμού, κυμαίνεται από 40% έως 60%. Για να υπάρξει ανάταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και συμμετοχή σε μια ειλικρινή προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση προέχει η εφαρμογή της πρόβλεψης του Συντάγματος για δίκαιη και ανάλογη συμμετοχή των πολιτών στα βάρη. Προς αυτή την κατεύθυνση, άμεση πρέπει να είναι η αύξηση των κατώτατων αμοιβών.
•    Η θεσμοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, η νομοθέτηση κανόνων απέναντι στα καρτέλ της αγοράς και τις μονοπωλιακές πρακτικές και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής
•     Η  βιώσιμη ρύθμιση του δημόσιου χρέους της χώρας στα πλαίσια της Ε.Ε. αλλά και η ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους.

Για να ευοδωθεί έμπρακτα η στρατηγική του δημοκρατικού και προοδευτικού δρόμου προϋποθέτει να διευρύνουμε την προοδευτική πολιτική πλειοψηφία ολοένα και περισσότερο στην ελληνική κοινωνία και να οδηγήσουμε τον κυβερνητικό συνασπισμό των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων σε ήττα καθώς και να συμβάλλουμε από κοινού: 

• στην αυτονομία της πολιτικής
• στην επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• στην  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• στη δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση

Η χώρα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δε συμβάλλουν οι αναμετρήσεις με διλήμματα. Δε συμβάλλουν επίσης, στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση, οι ρητορικές που αντί να πείθουν, ουδετεροποιούν, αποσυσπειρώνουν γνήσιες κοινωνικές δυνάμεις και πάντα ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις του μνημονιακού μπλοκ και των συμμάχων τους.

Χρειαζόμαστε πρωτίστως, αίσθηση του τι πραγματικά διακυβεύεται στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε ως χώρα και ως κοινωνία, για να συμβάλλουμε προοδευτικές δυνάμεις και πολίτες και με τη συμμετοχή και με τη ψήφο μας, σε μια νικηφόρα δημοκρατική και προοδευτική εξέλιξη.

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Δήλωση Στέφανου Τζουμάκα με αφορμή την πρόσκληση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.

Έλαβα την πρόσκληση του Ιδρύματος Α. Παπανδρέου αναφορικά με την εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, με ομιλητή τον Γιώργο Παπανδρέου. Τους ευχαριστώ αλλά δεν θα παρευρεθώ.

Η ιστορική περίοδος που αναφέρεται η εν λόγω έκθεση συνδέεται με τους αγώνες του ελληνικού λαού για Δημοκρατία, Ανεξαρτησία και κοινωνική προκοπή.

Οι Σοσιαλιστικές αρχές της 3ης Σεπτέμβρη έχουν διαχρονική αξία, στη βάση της αρχής ότι οι προοδευτικές ιδέες και αξίες ασκούνται έμπρακτα.

Η χώρα διέρχεται μεγάλη κρίση, έχει οδηγηθεί σε ήττα από τις πολιτικές επιλογές των Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλου που από κοινού ενέταξαν τη χώρα στο ΔΝΤ και στα μνημόνια, με νεοφιλελεύθερες επιλογές, εχθρικές και αντίθετες τόσο με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού όσο και με τις Σοσιαλιστικές αρχές.

Οδήγησαν δε, σε καταβαράθρωση και σε απαξίωση στην ελληνική κοινωνία ένα ιστορικό κίνημα το οποίο αναπτύχθηκε με αγώνες, με διώξεις και με στερήσεις και είναι αδιανόητο να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες του.

Είναι γνωστό ότι επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί η ιστορική αυτή περίοδος και έκθεση για πολιτικές επιδιώξεις των ηγεσιών που οδήγησαν στην κατάλυση της ισοτιμίας της χώρας και στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Προφανώς και είναι ανιστόρητη κάθε απόπειρα οικειοποίησης και παραχάραξης ιστορικών αγώνων και η σύνδεση τους με μεταμορφωμένες και μεταλλαγμένες επιδιώξεις ορισμένων παραγόντων που δεν έχουν προβεί σε αυτοκριτική είτε από καιροσκοπισμό είτε από έλλειψη συναίσθησης των πολιτικών ευθυνών τους, εμφανιζόμενοι ως σαν να έχουν το ακαταλόγιστο.

Όποιος έχει προοδευτικές αρχές, πρώτα και κύρια τοποθετείται στην ουσία της Πολιτικής.

Οι υπεύθυνοι του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ και των πολιτικών της ήττας καθώς και οι συνυπεύθυνοι με αυτούς που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την πολιτική σε βάρος της χώρας, είναι γνωστοί ως προς τα αποτελέσματα των κοινωνικών και  κομματικών ερειπίων.

Ορισμένοι ευρισκόμενοι σε αδιέξοδα, θεωρούν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τη συναισθηματική και ηθική φόρτιση αγώνων δεκαετιών, εμφανιζόμενοι να αγνοούν ότι δεν υπάρχουν συναισθήματα χωρίς νοημοσύνη και χωρίς αρχές.

Η «ηθική» της υποταγής και του απροκάλυπτου πολιτικού ψεύδους περί «σωτηρίας της χώρας», ταιριάζει σε άλλες ιστορικές περιόδους που αναφέρονται στο ραγιαδισμό και στους απολογητές και δε συνάδει με αγωνιστές διαχρονικών προοδευτικών ιδεών, αξιών και αρχών.

Οι απολογητές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των μνημονίων, που με τις πολιτικές τους επιλογές, οδήγησαν στην κατάλυση της κυριαρχίας της χώρας, στην υποτίμηση της, σε απώλεια της αυτονομίας της Πολιτικής έναντι της υποταγής στις επιδιώξεις της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας στην Ευρωζώνη και της γερμανικής ελίτ που ήδη έχουν προκαλέσει εκτεταμένη κρίση στο σύνολο της Ε.Ε. με εκτεταμένη ύφεση, ανεργία, αποπληθωρισμό, διάλυση επιχειρήσεων, έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, συρρίκνωση της ζήτησης και φτώχεια ταυτόχρονα με την πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, δεν μπορούν να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες και κληρονόμοι του προοδευτικού κινήματος και να διεκδικούν την ιστορική παρακαταθήκη του.

Εφάρμοσαν και συνεχίζουν να το πράττουν, μια συνολικά αντίθετη πολιτική από την πολιτική ενός Σοσιαλιστικού κινήματος. Δεν χρειαζόμαστε αμνησία. Η συνηγορία σε κάθε πολιτική έχει όρια.

Υπεκφυγές, διπλοπροσωπία και μετάθεση ευθυνών δεν σχετίζονται με την Πολιτική και κυρίως δεν σχετίζονται με την Προοδευτική Πολιτική.

Η γνωστή μέθοδος της απροσδιοριστίας προκειμένου να δικαιώσουν τη δική τους μετάλλαξη και πολιτική ήττα, προκειμένου να αποσιωπηθεί η πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, αποτελεί πρόκληση και έχει περιέλθει σε πλήρη ανυποληψία.

Με την υποκρισία, τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και το ψέμα δεν χτίζεται ούτε Κοινωνία, ούτε Οικονομία, ούτε Κόμμα, ούτε Πολιτεία.

Αξιοποιώντας την οπαδική αντίληψη αλλά και τη συναισθηματική φόρτιση αγωνιστών καθώς και καιροσκόπους και επιτηδείους, επιχειρούν τώρα να εμφανίσουν μια καταστροφική πολιτική ως αναγκαιότητα και με εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων.

Όλα αυτά συνιστούν πρακτικές αλλοτριωμένων ιδεολογικά, μεταλλαγμένων πολιτικά και ηττημένων κοινωνικά. Η μετάλλαξη τους συνδέεται με την εγκατάλειψη στην πράξη, αρχών και αξιών έναντι άλλων επιλογών και με τη ψευδή επίκληση και αναφορά σε δήθεν αρχές.

Συνδέεται με την μη ανάληψη της πολιτικής τους ευθύνης, εμφανιζόμενοι ως άλλο από αυτό που πράττουν και με την ψευδή πεποίθηση πώς: «αν δεν παραδεχτώ τις βλαπτικές συνέπειες των επιλογών μου, τότε αυτές δεν υπάρχουν».

Βρισκόμαστε και στην πλευρά της ψυχοπαθολογίας μιας και το πιο προφανές παράδειγμα ψυχοπαθολογίας που χαρακτηρίζεται από την επιστράτευση  της άρνησης είναι η μανία. Στην μανιακή κατάσταση ορισμένοι μπορεί να φτάσουν σε σημείο να αρνηθούν, σε εκπληκτικό βαθμό, την πραγματικότητα.

Και η πραγματικότητα είναι ότι η πολιτική αυτή ωφέλησε τους ισχυρούς και την ολιγαρχία και έβλαψε τη χώρα, εκατομμύρια πολίτες και χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Οι πρωτοστατούντες στις πρακτικές του πολιτικού μεταμορφισμού, έχουν τη δική τους ενότητα, τις δικές τους επιδιώξεις για τη δικαίωση της στρατηγικής του μονόδρομου, συμπράττοντας και με αντίστοιχες δυνάμεις και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., που οδηγούν σε περαιτέρω όξυνση της κρίσης στην Ε.Ε. με ορατή πλέον και την απειλή για την Ειρήνη και την ομαλότητα στην ευρωπαϊκή ήπειρο και στη Μ. Ανατολή

Ο καταιγισμός της προπαγάνδας του ψεύδους ότι το πρόβλημα ήταν μόνο ελληνικό κατέρρευσε πλήρως. Ορισμένοι εμφανίστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων της αντιμετώπισης της κρίσης σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Η κοινωνική βάση του σοσιαλιστικού, του προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου, οι αγωνιστές που διαχρονικά διέθεσαν μεγάλο μέρος της ζωής τους και των δραστηριοτήτων τους για ιδανικά, για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό, μπροστά σε αυτή την παρακμή και την έκπτωση, υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται πολιτικές αρχές, δικαιώματα και κατακτήσεις.

Η αντίπερα πολιτική όχθη που οργανώνει την αποποίηση των ευθυνών της με οικειοποίηση επετείων, οδήγησε όχι μόνο στην έκπτωση της Πολιτικής, της Δημοκρατίας, της ισοτιμίας της χώρας και στο νεοφιλελευθερισμό, αλλά και σε συνέπειες που θα βαρύνουν τη χώρα για πολλά χρόνια, όπως: Μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25%, εκτόξευση της ανεργίας στο 26.8%, 4 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας, δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις, απώλειες εισοδήματος που ανέρχονται στο 40-60% στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες, πλήρης απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Σοσιαλιστικό κίνημα και νεοφιλελευθερισμός αναφέρονται σε δύο κόσμους αντίθετους στην Ιδεολογία, στην Πολιτική, στην Οικονομία, στην Κοινωνία και στον Πολιτισμό.

Σοσιαλιστικό κίνημα και μονεταριστικές πολιτικές λιτότητας με ύφεση, ανεργία και φτώχια νοούνται μόνο για τα συμφέροντα του παρασιτικού κεφαλαίου και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εγχώριου και διεθνούς

Είναι προφανές ότι τόσο όσον με αφορά όσο και άλλοι Σοσιαλιστές δεν θα συμπράξουμε με την παρουσία μας σε εκδηλώσεις που αποτελούν επί της ουσίας μια «επικοινωνιακή φιέστα», μια προσπάθεια νομιμοποίησης και δικαίωσης των πολιτικών της ήττας. Μια επιχείρηση οικειοποίησης ενός ολόκληρου προοδευτικού κινήματος που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση συντηρητικών πολιτικών στοχεύσεων.

Η ιστορική φυσιογνωμία και οι ριζοσπαστικές προοδευτικές πολιτικές του Α. Παπανδρέου θα αναδεικνύονται με δραστηριότητες του Ιδρύματος, έξω και πέρα από κάθε σκοπιμότητα.

Αναβάθμισε το κύρος της χώρας. Οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές, σε δικαίωση αγώνων του ελληνικού λαού, στη χειραφέτηση εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών, σε δημοκρατικές, κοινωνικές, εργασιακές και πολιτικές κατακτήσεις τα λαϊκά στρώματα, στην έξοδο τους από την απομόνωση, την φτώχεια και στο να μπουν δυναμικά στο χώρο της πολιτικής και της κοινωνίας

Κάθε προσχηματική πρακτική ωστόσο, που θα αφορά επιδιώξεις παραγόντων και αξιωματούχων, θα βρίσκει την αποστροφή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και της νεολαίας που δοκιμάστηκαν από την κατάρρευση της εμπιστοσύνης σε πρόσωπα και θεσμούς.

Ο προοδευτικός κόσμος μέσα από την κρίση, αναζητά πλέον νέους δρόμους και εντέλει θα δώσει λύση για τη χώρα, για τον ελληνικό λαό, για την Οικονομία, για την Κοινωνία, για τη Δημοκρατία.

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Δεδομένα, Εκτιμήσεις και Πολιτικές Κατευθύνσεις του Πολιτικού Συμβουλίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος με βάση και το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

5 Ιουνίου 2014

Στις 25 Μαΐου 2014 διεξήχθησαν οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και ο δεύτερος γύρος των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών.

Η επόμενη μέρα μετά τις εκλογές για την ανάδειξη των αρχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θέτει επί τάπητος την κρίση που διέρχεται ο θεσμός που οδηγήθηκε σε καθεστώς «ετεροδιοικησης» από τις Κυβερνήσεις των μνημονίων και την τρόικα που μεταξύ των άλλων, προέβησαν σε διάλυση των οικονομικών και πολιτικών δυνατοτήτων των τοπικών αρχών.

Μεγάλες οικονομικές δραστηριότητες στο χώρο των Ο.Τ.Α. και συμφέροντα σε συνδυασμό με την ανάγκη να αποτελέσουν οι Ο.Τ.Α. πεδίο άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, επιτάσσει τον έντονο κοινωνικό έλεγχο και τη διάθεση πόρων τόσο τοπικά όσο και περιφερειακά.

Όσον αφορά στις Ευρωεκλογές, οι Έλληνες πολίτες άσκησαν το αναφαίρετο εκλογικό τους δικαίωμα, όχι όμως, απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα.

Μείζον θέμα δημιουργήθηκε κατά την εκλογική διαδικασία, με την εκτεταμένη έλλειψη ψηφοδελτίων επιλεκτικά και για ορισμένους κομματικούς συνδυασμούς μεταξύ των οποίων και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, τόσο στην Περιφέρεια Αττικής όσο και σε εκλογικά τμήματα άλλων Περιφερειών της χώρας, υπερβαίνοντας τα όρια κάθε νόμιμης διαδικασίας που αφορά στην εκλογική νομοθεσία. Η ευθύνη είναι και πολιτική και η Κυβέρνηση υπόλογη.

Α. Τα νέα εκλογικά δεδομένα.

Από την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που διεξήχθη στο μέσον του κυβερνητικού κύκλου, προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα σχετικά με τα νέα εκλογικά δεδομένα:

•    Αξιοσημείωτη είναι  η μείωση του ελληνικού πληθυσμού και η συνεπαγόμενη αλλαγή της οργανικής του σύνθεσης ως απότοκο αυτής, που φανερώνει το δημογραφικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Στις Ευρωεκλογές του 2009 οι εγγεγραμμένοι ήταν 10.014.795 ενώ στις Ευρωεκλογές του 2014 ήταν 9.907.995.

•    Το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την τάση που διαμορφώθηκε από τη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012. Συγκεκριμένα, αυτή αφορά στην περαιτέρω διάλυση του άλλοτε ισχυρού δικομματισμού και αντίστοιχα στην εδραίωση εξελίξεων μακροπρόθεσμου χαρακτήρα που αφορούν στη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας.

•    Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτυπώνει τις αντιφάσεις που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία. Το εκλογικό σώμα και μέσω της πολυδιάσπασης των επιλογών του, εξέφρασε με την ψήφο του, την αποδοκιμασία του προς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μνημονίων, που είναι κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδες και την ανάγκη για αλλαγή πορείας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση για την έξοδο από την κρίση. Ταυτόχρονα,  ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος αναδιπλώθηκε σε συντηρητικές επιλογές υπό την πίεση της κινδυνολογίας και των διλημμάτων περί του κινδύνου αποσταθεροποίησης της χώρας ή περί του δημοψηφισματικού χαρακτήρα των Ευρωεκλογών.

•    Τα βασικά χαρακτηριστικά της εκλογικής συμπεριφοράς των Ελλήνων πολιτών αποτελούν πλέον: Πρώτον, η μεγάλη διασπορά της ψήφου, ενδεικτική του μεγάλου κατακερματισμού του εκλογικού σώματος. Άξιο αναφοράς αυτού είναι ότι το 17.14% των ψηφοφόρων, ποσοστό εξαιρετικά υψηλό για τα ελληνικά εκλογικά δεδομένα, δεν κατέστη δυνατό να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεύτερον, η υψηλή ρευστότητα ως προς τις επιλογές των ψηφοφόρων. Η ψήφος των πολιτών, όπως και στις εκλογές του 2012, με την κατάρρευση του δικομματισμού και την εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ,  δεν αντιπροσωπεύει ψήφο κομματικής ταύτισης και εγγύτητας. Ενδεικτικό αυτού είναι ότι οι ψηφοφόροι που επέλεξαν στις πρόσφατες Ευρωεκλογές το ίδιο κόμμα με τον Ιούνιο του 2012, αντιπροσωπεύουν μόλις το 55% του συνόλου των ψηφοφόρων. Η ρευστότητα των πολιτικών επιλογών αντανακλά και στην κρίση των κομματικών ταυτοτήτων των πολιτών.

•    Την πρώτη πολιτική και κοινωνική δύναμη αποτελούν οι Έλληνες πολίτες που απείχαν από την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Με μεγάλη αποχή στο 41% -το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ αποχής που έχει καταγραφεί- αυξημένη σε σχέση με τις Εθνικές Εκλογές του 2012, διεξήχθησαν οι εκλογές στη χώρα. Παράλληλα, παρατηρήθηκε και μία πρωτοφανή αύξηση των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις που έφτασε τις 449.109 ψήφους.

Συνολικά στην ΕΕ, είναι ενδεικτικό ότι η αποχή ξεπέρασε το 50% στα 20 από τα 28 Κράτη-Μέλη της Ε.Ε. Κατ’ αναλογία, ας σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. εκλέγεται με τη συμμετοχή ενός μέρους του εκλογικού σώματος, που δεν αντιπροσωπεύει ούτε το ήμισυ του εκλογικού σώματος της χώρας αυτής. Το άλλο ήμισυ ιδιωτεύει σε μία ζούγκλα οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων έξω από τα κοινά. Τέτοιες κοινωνίες που τις προωθεί η λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού δεν πρέπει να αποτελέσουν την νέα πολιτική πραγματικότητα της Ευρώπης. Οι λαοί της ΕΕ έχουν παράδοση πολιτικών και κοινωνικών αγώνων.

Είναι προφανές ότι ένα μέρος του εκλογικού σώματος ολοένα και περισσότερο παγιδεύεται σε μία λογική  αδυναμίας επιρροής και διαμόρφωσης των εξελίξεων δια της ψήφου του. Σε αυτό συνετέλεσε και ο ορυμαγδός της προπαγάνδας ότι οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις είναι δεδομένες. Ότι τίποτε δεν αλλάζει σε ένα πλαίσιο προαποφασισμένων και δρομολογημένων εξελίξεων μέσα και έξω από τη χώρα με καταιγιστική προβολή αυθαιρεσιών και παράβασης στοιχειωδών κανόνων δημοκρατικών λειτουργιών που καταστρατηγούνται προκλητικά και επιβάλλονται παρά τον άνομο χαρακτήρα τους και με μεθόδους που ήδη έχουν οδηγήσει σε μορφές ενός νέου τύπου ολοκληρωτισμού.

Η αποχή και η υποτιθέμενη «ουδετερότητα» είναι μια στάση και μια θέση που ενισχύει τις δυνάμεις της κυρίαρχης πολιτικής του μνημονιακού μπλοκ.

Το αντιπολιτικό ρεύμα που εκφράστηκε μέσω και της αποχής αλλά και μέσω της εκλογικής ενίσχυσης της ακροδεξιάς καθώς και εγκάθετων πολιτικών σχημάτων των καναλαρχών και της διαπλοκής ή μεταμορφωμένων, αγοραίων πολιτικών σχημάτων που ως βασική τους επιδίωξη έχουν τη δικαίωση του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου», ως μόνη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ερήμωση που προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα, δεν συμβάλλει στην ανατροπή της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων αλλά στη διαιώνιση της.

•    Εκφράστηκε επίσης, και ένας νέος κοινωνικός συντηρητισμός, μια νέα κοινωνική δεξιά που ενσωμάτωσε κοινωνικά στρώματα που δοκιμάζονται από την κρίση, με πειθαναγκασμό και με μεθόδους μακαρθισμού και αναβίωσης ελέγχου πολιτικών και κοινωνικών πεποιθήσεων σε χώρους εργασίας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

•    Η περαιτέρω εκλογική άνοδος της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής κατά 110.384 ψήφους, εδραιώνει την ιδεολογική ταυτότητα με υπόβαθρο την αντιδημοκρατική εκτροπή, την επιμονή στην τιμωρητική ψήφο, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Η Χ.Α. που ως κοινωνικό-πολιτικό φαινόμενο, διατηρεί τη δυναμική του και ο σκληρός πυρήνας της εξακολουθεί να τη στηρίζει, παρά τα όσα έχουν πλέον αποδεδειγμένα αποκαλυφθεί στην ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο για τη δράση των στελεχών της, αποτελεί –πέραν των άλλων λόγων- καθοριστικά το σύμπτωμα των συνεπειών της ένταξης της χώρας στο ΔΝΤ και της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Επί αυτού καμία αυτοκριτική αλλά μόνο πολεμική στο φαινόμενο.

•    Ποιος προετοίμασε το έδαφος της πολιτικής δράσης της άκρας δεξιάς; Ήδη η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ε.Ε. θερίζει τη θύελλα της πρωτιάς της γαλλικής Ακροδεξιάς στις Ευρωεκλογές και την περαιτέρω εκλογική άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αυστρία, η Βουλγαρία και η Δανία.

Η διέξοδος δεν είναι ο μονόδρομος των χρηματιστηριακών και τραπεζιτικών κύκλων. Αντίθετα, αφορά στο δημοκρατικό δρόμο, στην πραγματική οικονομία με ρευστότητα, επενδύσεις και θέσεις εργασίας, σε σταθερή και προοδευτική κατεύθυνση με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη για τις νέες και τους νέους, για τους ανέργους, για τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται από την φτώχεια.

•    Τα φαινόμενα παρακμής, κατάπτωσης στο δημόσιο βίο και έκπτωσης αρχών της Πολιτικής της τελευταίας 5ετίας αποτέλεσαν πρόσφορο έδαφος για να εμφανιστούν και να ευοδωθούν επιδιώξεις επιχειρηματικών συμφερόντων κατάληψης δημοτικών αρχών από οργανωμένες επιχειρηματικές ομάδες με την αξιοποίηση στελεχών των κομμάτων του μνημονιακού μπλοκ με ιδιοτελείς επιδιώξεις, με το γηπεδικό οπαδισμό και με την εξαγορά ψήφων.

Η Προοδευτική Πολιτική βρίσκεται σήμερα σε θέση αδυναμίας να επιβληθεί σε εγχώρια και διεθνή δίκτυα συμφερόντων. Στρατηγικής σημασίας ζήτημα για την επίτευξη κάθε φορά της προοδευτικής πλειοψηφίας όσον αφορά το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, είναι η διαρκής προσπάθεια μας για να μην λειτουργήσουν τα συντηρητικά σύνδρομα, οι στοχεύσεις των κινδυνολόγων και της απαξίωσης της Πολιτικής και οι επιδιώξεις συμφερόντων έξω από το πολιτικά πλαίσια που αφορούν στην αξιοποίηση δημοκρατικών θεσμών για επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Το πρόβλημα στην παρούσα πολιτική συγκυρία για την Πολιτική είναι, πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Για να δυναμώσει η Προοδευτική Πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες- για να επιβληθεί η πολιτική στην οικονομία και στην αγορά, για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.


Β. Τα κύρια πολιτικά συμπεράσματα της ετυμηγορίας των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Τα κόμματα της νεοφιλελεύθερης συγκυβέρνησης των Α. Σαμαρά και Β. Βενιζέλου υπέστησαν νέα εκλογική ήττα. Η ΝΔ στις πρόσφατες Ευρωεκλογές συγκριτικά με τις Βουλευτικές Εκλογές του Ιουνίου του 2012 από το 29,7% κατήλθε στο 22,71% και η Ελιά του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ  από το 12,3% τον Ιούνιο του 2012 κατήλθε στο 8.02%.
Πολιτικά είναι μειοψηφική η θέση τους στο εκλογικό σώμα.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει γυρίσει την πλάτη στη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα της πολιτικής τους που την εμφανίζουν ως «σωτηρία της χώρας» και μονόδρομο, επιστρατεύοντας όλο το συντηρητικό οπλοστάσιο της προπαγάνδας και του εκφοβισμού περί δήθεν «πολιτικής σταθερότητας».
Ωστόσο, επρόκειτο περί Ευρωεκλογών που δεν αφορούσαν στην ανάδειξη νέας Βουλής και νέας Κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε πρώτο κόμμα κεφαλαιοποιώντας την πολιτική του απήχηση που προέκυψε από τις εκλογές του 2012, χωρίς όμως, νέα εκλογική άνοδο. Με τη στρατηγική του απέτυχε στην επιδίωξη του για μια νικηφόρα κοινωνικό-πολιτική δυναμική. Η βασική γραμμή της πολωτικής προεκλογικής καμπάνιας της πολιτικής του ηγεσίας που συνοψίστηκε στο πολιτικό μήνυμα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» και ο χαρακτήρας της πολιτικής αναμέτρησης ως δημοψήφισμα, που επιχείρησε να προσδώσει στις Ευρωεκλογές δεν ανταποκρίνονταν ούτε στον χαρακτήρα των εκλογικών αναμετρήσεων ούτε στην πολιτική συγκυρία.

Η εκλογική απήχηση των ΑΝ.ΕΛ συρρικνώθηκε από το 7,5% στο 3,45% ενώ η ΔΗΜ.ΑΡ.  υπέστη εκλογική καθίζηση καθώς κατήλθε από το 6.3% στο 1,2%. Το ΚΚΕ αύξησε την εκλογική του δύναμη κατά 70.260 ψήφους, από τις Εθνικές Εκλογές του 2012, στις οποίες όμως είχε συνολικά απολέσει το 50% των γενικών εκλογικών ποσοστών του.

Το πολιτικό ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα με τις προφανείς εκλογικές απώλειες του 11% των εταίρων της μνημονιακής συγκυβέρνησης.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα συμμετείχε για πρώτη φορά στις παρούσες Ευρωεκλογές ως κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές με σαφείς προοδευτικές αξίες και αρχές. Μεταξύ των άλλων αντικειμενικών δυσκολιών, τρεις παράγοντες επέτειναν ιδιαίτερα τις δυσχέρειες της προώθησης των πολιτικών μας επιδιώξεων: Το δίμηνο που μεσολάβησε από την ιδρυτική πράξη μέχρι τις Ευρωεκλογές ήταν περιορισμένο ως χρονικό διάστημα, ο αποκλεισμός όσον αφορά τη δημοσιοποίηση των θέσεων μας στα ΜΜΕ με εξαίρεση τη διακαναλική συνέντευξη και η πόλωση με κινδυνολογία και εκβιαστικά διλήμματα αλλά και πρακτικές προώθησης του χαρακτήρα των Ευρωεκλογών ως δήθεν δημοψηφισματικού, με ανάλογα διλήμματα.

Δώσαμε ως νέα πολιτική δύναμη, μια μάχη αρχών με ήθος και εντιμότητα για ένα εκλογικό αποτέλεσμα στα πλαίσια των Ευρωεκλογών. Δεν ήταν ικανοποιητικό. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ευνοϊκότερο.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε κάθε πολίτη και κάθε αγωνιστή που επέλεξε το ψηφοδέλτιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος καθώς και κάθε φίλο και φίλη που μας συνέδραμε στην προεκλογική μας εκστρατεία. Καλούμε κάθε Δημοκράτη, κάθε Προοδευτικό Έλληνα και Ελληνίδα να πυκνώσει τις γραμμές μας γιατί δύναμη μας είναι οι αρχές μας και η προοδευτική συγκρότηση μας.

Οι Ευρωεκλογές αποτέλεσαν την αφετηρία και μια στιγμή στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Με πρωτοβουλίες και αντίστοιχη δράση περνάμε στη δεύτερη φάση για την οργάνωση της συμμετοχής μας στις προσεχείς Εθνικές Εκλογές προκειμένου να ευοδωθεί η στρατηγική μας για τη διαμόρφωση τόσο μιας νέας δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας όσο και για την εναλλακτική λύση και την προοδευτική έξοδο από την κρίση και με δυνάμεις και με δυνατότητες.

Γ. Το μείζον ζήτημα για το στρατηγικό εγχείρημα του νεοφιλελεύθερου μπλοκ των δυνάμεων της συντήρησης είναι πλέον η διαμόρφωση των όρων για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα και η εκκαθάριση του πολιτικού ζητήματος και της διακυβέρνησης της χώρας.

Στις 2 Απρίλη στην 1η Σύνοδο της Πολιτικής Επιτροπής, είχαμε προαναγγείλει ότι οι δυνάμεις του συντηρητικού και μνημονιακού μπλοκ και πολιτικοί παράγοντες με οικονομικούς κύκλους θα επιδιώξουν να συγκροτήσουν «προεδρική πλειοψηφία» 180 βουλευτών  από την παρούσα Βουλή προκειμένου να εκλεγεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Με το πέρας της θητείας του νύν Προέδρου της Δημοκρατίας και με μια δήθεν «μεταμνημονιακή εξέλιξη» μέχρι τον Ιούνιο του 2016, επιδιώκουν να στηριχθούν σε μια ισχνή πλειοψηφία με όλα όσα διαλαμβάνονται στο Κοινοβούλιο.

Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι μειοψηφικοί στην ελληνική κοινωνία. Ο δημόσιος βίος χαρακτηρίζεται από ένα καθεστώς πλήρους αποσύνθεσης και πολιτικής κατάπτωσης, που τα ΜΜΕ υπέρ-προβάλλουν και προκειμένου να αποσιωπήσουν τα «επιτεύγματα» αυτών των  πολιτικών ηγεσιών.

«Επιτεύγματα» που συνιστούν τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων που ασκούν και που αποτελούν γεγονότα και όχι αξιολογήσεις και τα οποία αποσιωπούν συστηματικά, γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, σε φτωχοποίηση εκατομμύρια Έλληνες και σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι εν λόγω σχεδιασμοί είναι απαράδεκτοι και οδηγούν σε περαιτέρω απαξίωση δυνάμεις του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Είναι επιτακτική ανάγκη να διενεργηθούν Εθνικές Εκλογές και από τη Βουλή που θα προκύψει να εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την κανονική λήξη της θητείας του νύν Προέδρου το Φεβρουάριο του 2015.

Επίσης, στην προεκλογική μας εκστρατεία είχαμε τονίσει ότι ένα δίκτυο επιχειρηματικών κύκλων, ιδιοκτητών ΜΜΕ και πολιτικοί αχυράνθρωποι τόσο στη χώρα όσο και στην Ε.Ε. συνολικά, επιδιώκουν τη διαμόρφωση των όρων για ένα ελεγχόμενο πολιτικό σύστημα στα πλαίσια ενός ευρύτερου σχεδιασμού που αφορά την περαιτέρω προώθηση και εδραίωση κυβερνητικών σχημάτων, μιας νέας συναίνεσης με υπόστρωμα τις πολιτικές της στρατηγικής της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας. Πολιτικές που έχουν ήδη αποτύχει και έχουν οδηγήσει την Ε.Ε. σε αδιέξοδο και τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική διάλυση.

Οι δυνάμεις παρασιτικών κύκλων επιχειρούν να διασφαλίσουν συγκεκριμένα συμφέροντα στην πορεία της κρίσης που έχει εισέλθει ήδη στην επόμενη φάση.

Μετά τις συνέπειες των αποτυχημένων πολιτικών τους, μείζον ζήτημα για το στρατηγικό τους εγχείρημα αποτελεί η εκκαθάριση του πολιτικού ζητήματος και της διακυβέρνησης της χώρας που αφορά στη συναίνεση στη μέχρι τώρα ασκούμενη πολιτική και στη βάση των αλληλοσυμπληρούμενων κυβερνητικών σχημάτων με επιδιώξεις:

•     την αποφυγή των εθνικών εκλογών και την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή,
•    τη διαμόρφωση πολιτικών όρων κυβερνητικής συνέχειας και εξάντλησης της τετραετίας
•    την ανασύνταξη των δυνάμεων τους μέχρι την επόμενη εθνική εκλογική αναμέτρηση, τον Ιούνιο του 2016.
•    και τις μετεκλογικές συνεργασίες στη βάση των εδραιωμένων μέχρι τώρα, συντηρητικών πολιτικών.

Δρομολογούν την ανασυγκρότηση της Ν.Δ. και την ίδρυση μιας δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας με περιτύλιγμα «νέα πρόσωπα» της διαπλοκής από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ και νέα πολιτικά μορφώματα που είναι τόσο παλιά όσο και το παρελθόν του νεοφιλελευθερισμού και ορισμένων σοσιαλ-φιλελεύθερων, αντιδημοκρατικών και αναχρονιστικών ομάδων με την συστηματική προώθηση από ορισμένα ΜΜΕ.

Ήδη λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία συμπεριλαμβανομένων και παραγόντων της ΔΗΜΑΡ, για τη διαμόρφωση μιας Κεντροδεξιάς με κεντροαριστερό και σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο, στην υπηρεσία των παραδοσιακών συμφερόντων επιχειρηματικών και πολιτικών κύκλων της χώρας. 

Στο Προοδευτικό κίνημα είναι γνωστή η στάση της νομενκλατούρας που αρνείται την πραγματικότητα και γνωστή είναι και η διατύπωση «τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Τα δεδομένα της πραγματικότητας, ως συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής τους, είναι:

• Μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ),
• 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο,
• Μείωση των εισοδημάτων του 80% του πληθυσμού από 40% έως 60%,
• 200 χιλιάδες λουκέτα σε παραγωγικές επιχειρήσεις
• Δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις,
• Αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες. Το πιο μορφωμένο δυναμικό της ελληνικής νεολαίας που θα μπορούσε να συμβάλλει καθοριστικά σε μια σύγχρονη οικονομία της γνώσης για τη χώρα
• 4 εκατομμύρια άνθρωποι στα όρια της φτώχειας,
•  Και επειδή δε ζούμε στη χώρα των λωτοφάγων, ας υπενθυμίσουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές από το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ είχαν ως μοτίβο τη «σωτηρία της χώρας» και ως στόχους τη μείωση του χρέους και των ελλειμμάτων.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο ύστερα από την 5ετή λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους, ο αποπληθωρισμός και οι συνέπειες του αποτελούν καθημερινότητα, το επίτευγμα της βίαιης μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος βασίστηκε πάνω στα προαναφερθέντα κοινωνικά και οικονομικά ερείπια, οι δε επιχειρήσεις δε διαθέτουν ρευστότητα και οι εξαγγελίες για νέες θέσεις εργασίας είναι κενές περιεχομένου.

 Χαρακτηριστικά της μετάλλαξης και του εκφυλισμού πέρα από την εκλογική συντριβή των συγκοινωνούντων δοχείων της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας αποτελούν και μέθοδοι όπως της απροσδιοριστίας προκειμένου να αποσιωπηθούν οι πραγματικότητες, πρακτικές που έχουν οδηγήσει σε περαιτέρω πολιτική και κοινωνική ανυποληψία. Με την υποκρισία και το ψέμα δεν χτίζονται ούτε Κοινωνία, ούτε Οικονομία, ούτε Πολιτεία, ούτε Κόμματα.  Με την κρίση και την καταστροφική της διαχείριση οδήγησαν βίαια στην οικονομική και στην κοινωνική διάλυση πλέον του 80% των Ελλήνων.

Ενόψει της προπαγανδιζόμενης περάτωσης του ρόλου της τρόικα και του χαρακτήρα των μνημονίων, επιχειρούν ψευδόμενοι, να εμφανίσουν ότι βαίνουμε στην «μετά-μνημονιακή εποχή», ενώ είναι σαφές ότι οι εν λόγω μνημονιακές συμφωνίες εμπεριέχουν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε.
      
       Αντί αυτών, μια εκτεταμένη ομάδα αξιωματούχων δεν αποτελούν μόνο μέρος του συστήματος, δεν αποτελούν μόνο μέρος του προβλήματος αλλά συνειδητά και με στρατηγική επιλογή, ενσωματωμένοι στη δεξιά Σοσιαλδημοκρατία από τη δεκαετία του 90, ψήφισαν, εφάρμοσαν και στήριξαν πολιτικές διαλυτικές για τη χώρα και ήττας σε παραταξιακό επίπεδο. Συνέβαλαν δε, και στη διαμόρφωση σχημάτων μεταμορφισμού, απολιτικ και αγοραίων για την αποποίηση των ευθυνών τους.

Επιπλέον, ορισμένοι παράγοντες επιχειρούν να προβάλλουν εκ των υστέρων, ότι το πρόβλημα είναι η συγκυβέρνηση με τη Δεξιά και όχι το περιεχόμενο των πολιτικών που επέβαλαν στη χώρα από το 2009 και με ορίζοντα το τέλος της παρούσας 4ετίας, δηλαδή μια πλήρη 7ετία. Και ότι εν συνέχεια, το πρόβλημα συνίσταται στις μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες και όχι στο νεοφιλελεύθερο μνημονιακό πακέτο που οδήγησε στη διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Κλασική περίπτωση αποπροσανατολισμού για να αποσιωπηθούν τα πραγματικά ζητήματα που ήταν και είναι οι καταστροφικές συνέπειες και η συνέχιση της ίδιας πολιτικής.

       Η Προοδευτική Πολιτική για να μην οδηγείται σε κατάπτωση και παρακμή χρειάζεται αξίες και αρχές που να ασκούνται έμπρακτα. Μετήλθαν και συνεχίζουν να μετέρχονται πρακτικές και μεθόδους λόγω της ήττας τους, συνολικά απαξιωτικές στο δημόσιο βίο.

       Ο μονόδρομος και απέτυχε και ηττήθηκε ενώ επαναβεβαιώθηκε και η συντριπτική ήττα της στρατηγικής και όχι συγκυριακής επιλογής τους, που αφορούσε στην πρόσδεση ενός σοσιαλιστικού κόμματος με νεοφιλελεύθερες, μονεταριστικές και αντιλαϊκές πολιτικές γνωστών διαπλεκόμενων και οικονομικών δικτύων που διαχρονικά πολεμούσαν τόσο την ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, όσο και την κοινωνική του βάση, επιδιώκοντας να διαλύσουν την προοδευτική πολιτική φυσιογνωμία του και να το καταστήσουν ένα ενσωματωμένο, μικρό κόμμα του χώρου του Κέντρου και της δεξιάς Σοσιαλδημοκρατίας. Οι καλόπιστοι του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου και μνήμη έχουν και κρίση σχετικά με το πώς εγκλωβίζονται προοδευτικές δυνάμεις σε ελεγχόμενα και καθοδηγούμενα κομματικά και πολιτικά παίγνια του συστήματος.
      
       Επομένως, αντί να δημιουργούν συνθήκες μιθριδατισμού τη μια φορά με τη δεξιά, την άλλη φορά μεταλλαγμένοι και την επόμενη μεταμορφωμένοι, μια είναι η έντιμη πολιτική στάση: Να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναλάβουν έμπρακτα τις ευθύνες τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

       Εκτός από τη διαφθορά και η φθορά στο δημόσιο βίο έχει όρια. Καθημερινά η ελληνική κοινωνία γίνεται μάρτυρας ενός παρακμιακού θεάματος όπου δίκτυα παραγόντων και ΜΜΕ έχουν αναλάβει την χειραγώγηση των δήθεν πολιτικών εξελίξεων.








Δ. Η κρίση σε νέα φάση στο ευρωπαϊκό πεδίο. Στο οικονομικό επίπεδο χρειαζόμαστε ανάπτυξη με βάση της πραγματικές δυνατότητες των ευρωπαϊκών κοινωνιών και οικονομιών, στο κοινωνικό επίπεδο χρειαζόμαστε συνοχή και στο πολιτικό επίπεδο χρειαζόμαστε δημοκρατική ηγεσία κοινής αποδοχής και όχι αποφάσεις διακυβερνητικών ή της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ.


Ήδη συνήλθε το Συμβούλιο Κορυφής μετά τις Ευρωεκλογές, πέραν της συγκρότησης των οργάνων της Ε.Ε., είναι πρόδηλο ότι η Ε.Ε. με τις πολιτικές της παράγει κρίση και  εντείνει το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Για τις προοδευτικές δυνάμεις πέραν από τον αγώνα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική πρέπει να τεθεί στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της αναθεώρησης των συνθηκών του Μάαστριχτ, της Λισσαβόνας αλλά και του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που δεν μπορούν ως έχουν σήμερα, να αποτελέσουν τη θεσμική βάση για την έξοδο από την κρίση που ταλανίζει τόσο την Ευρωζώνη όσο και την Ε.Ε. συνολικά.

Πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελούν αποτυχία στην εξέλιξη των συνθηκών της Ε.Ε. του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι Μια νέα θεμελίωση με βάση την καθιέρωση της αρχής των εγγυήσεων εκ μέρους της Ε.Ε. για τις υποχρεώσεις κάθε μέλους της πρέπει να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο της αναθεώρησης συνθηκών σε συνδυασμό με την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη. Η ισοτιμία δε μπορεί να περιλαμβάνει πλεονασματικές και ελλειμματικές χώρες.

Αυτή η αστάθεια που επικρατεί, ευνόησε και ευνοεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι Ευρωπαϊκοί λαοί χρειάζονται πολιτική ένωση, ομοσπονδία, κοινή εξωτερική και οικονομική πολιτική, αυτόματες μεταβιβάσεις πόρων και πλεονασμάτων.

Χρηματοπιστωτικές ελίτ και πολυεθνικές ασφαλώς και έχουν την υποστήριξη των συντηρητικών δυνάμεων στην Ε.Ε. Αυτή η παράταση της κρίσης έχει την υποστήριξη πολιτικών δυνάμεων που είναι στον άξονα των νεοφιλελευθέρων και αυταρχικών πολιτικών και εκφράζονται από τα συντηρητικά και δεξιά κόμματα και τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία που είναι πλήρως ενσωματωμένη στη στρατηγική της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας και πολυεθνικών ομίλων, με αποτέλεσμα ακροδεξιές και εθνικιστικές πολιτικές ομάδες να ωθούν σε περαιτέρω αμφισβήτηση των δημοκρατικών πολιτικών εξελίξεων στην Ε.Ε.

Στο οικονομικό επίπεδο χρειαζόμαστε ανάπτυξη, στο κοινωνικό επίπεδο χρειαζόμαστε συνοχή και στο πολιτικό επίπεδο χρειαζόμαστε δημοκρατική ηγεσία κοινής αποδοχής και όχι αποφάσεις διακυβερνητικών ή της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Χρειαζόμαστε έξοδο από την κρίση σε κάθε χώρα και σε όλη την Ε.Ε. και είναι υπόθεση των πολιτών και των προοδευτικών δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα όσο και σε κράτος-μέλος της Ε.Ε.













Ε. Η Δημοκρατική Προοδευτική Λύση στο Οικονομικό, στο Κοινωνικό και στο Πολιτικό πεδίο.
Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη δημοκρατικού δρόμου.


Για την έξοδο από την κρίση, έχουμε δύο διαφορετικές στρατηγικές στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην αναδιανεμητική πολιτική, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση

Οι δύο αυτές διαφορετικές στρατηγικές δεν αναφέρονται μόνο στο κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα αλλά αφορούν πλέον, καθοριστικά και στο πολιτικό ζήτημα.

Μια διαφορετική πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να συναινέσει και να συνταχθεί σε έναν πολιτικό χάρτη που θα αφορά σε επιλογές όπως:

•    Σχηματισμός δημοκρατικής και προοδευτικής Κυβέρνησης συνεργασίας στη βάση  μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα αφορά τις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας
•    Η καθιέρωση της απλής αναλογικής
•    Η εξασφάλιση του πλουραλισμού για να απαλλαγεί ο δημόσιος βίος από τους «ιδιοκτήτες» του δημόσιου λόγου. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλη παραπληροφόρηση και εκβιαστικά διλήμματα. Χρειάζεται γνώση, πληροφόρηση και διάλογο επί της ουσίας και επί των πραγματικών προβλημάτων και των συνακόλουθων λύσεων.
•    Η αναδιοργάνωση του Δημόσιου Τομέα για μια δημοκρατική, σύγχρονη και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση
•    Η δημοκρατική και προοδευτική λύση μπορεί να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο με δημοκρατικούς όρους στο δημόσιο βίο της χώρας που θα αφορά τόσο στην κατάλυση μορφών ολοκληρωτισμού και αυταρχισμού που υπέστη η χώρα από τη λαίλαπα των δυνάμεων που οργάνωσαν την κρίση.
•    Ταυτόχρονα με το διαρκή ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα  σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο ενάντια στις νεοναζιστικά και νεοφασιστικά μορφώματα που αναπτύχθηκαν ξανά στη χώρα

Στο οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα που αφορά και στην ανάπτυξη:

•    Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με άμεσα μέτρα ανακούφισης
•    Στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας,
•    Στην ανασύνταξη της δημόσιας υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης  και της δημόσιας παιδείας
•    Στο δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος,
•    Στη ρύθμιση του χρέους του ιδιωτικού τομέα
•    Στην ανάκληση των ιδιωτικοποιήσεων σε στρατηγικούς τομείς της Οικονομίας και στα δημόσια αγαθά
•    Στη νομοθέτηση κανόνων απέναντι στα καρτέλ της αγοράς και τις μονοπωλιακές πρακτικές
•    Για να υπάρξει ανάταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και συμμετοχή σε μια ειλικρινή προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση προέχει η εφαρμογή της πρόβλεψης του Συντάγματος για δίκαιη και ανάλογη συμμετοχή των πολιτών στα βάρη. Χρειάζεται αναδιανομή του πλούτου, χρειάζεται εντιμότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση, άμεση πρέπει να είναι η αύξηση των κατώτατων αμοιβών. Για μια ανταγωνιστική οικονομία με άμεσες επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, χωρίς υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.
•    Στη θεσμοθέτηση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος
•    Στη σύσταση και δημιουργία Ακαδημίας της καινοτομίας, πληροφορικής, βιοτεχνολογίας, περιβάλλοντος και νέας γενιάς συστημάτων ΑΠΕ. Ένα πλέγμα συνεργασιών με ευέλικτες δομές που θα συνενώνει τα κέντρα έρευνας, τις μονάδες έρευνας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις επιχειρήσεις τεχνολογίας και δικτύων και θα αποτελέσει πρότυπο και τομέα συμμετοχής στο ΑΕΠ, παράγοντα δημιουργίας πλούτου, θέσεων εργασίας και νέων προϊόντων. Αν μια φορά το κυρίαρχο θέμα είναι η ανεργία των νέων, ίσης και ανώτερης σημασίας αποτελεί το ότι η νέα γενιά τόσο για την ευημερία της χώρας συνολικά όσο και την ατομική τους πρόοδο και εξέλιξη, χρειάζεται να εργαστεί σε θέσεις οικονομίας της γνώσης. Η αναβάθμιση της χώρας που επετεύχθη σε πολλούς τομείς, όπως το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας με υψηλό επίπεδο γνώσεων, μπορεί να αποτελέσει μαζί  με τη μεταφορά πόρων προς την καινοτομία και την οικονομία γνώσης, επιλογή άμεσου, βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα. Η ανασύνταξη της χώρας μπορεί να στηριχθεί στην οικονομία της γνώσης και στη νέα γενιά των Ελλήνων και των Ελληνίδων που έχουν γνώσεις, που έχουν θέληση και δεξιότητες. Δεν μπορεί να στηριχθεί στη λογική του οικονομικού ντάμπινγκ της φθηνής εργασίας και των φτηνών προϊόντων.
•    Δημιουργία και θεσμοθέτηση πλαισίου αξιολόγησης όλων των επιχειρήσεων –σκελετών που έκλεισαν και ερήμωσαν τις Βιομηχανικές Περιοχές (ΒΙ.ΠΕ.) της χώρας, με σύσταση Επιτροπών Αξιολόγησης και επαναλειτουργίας χιλιάδων επιχειρήσεων τόσο από επιστήμονες και γνώστες όσο και από φορείς της Τ.Α. αλλά και από περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ, με άμεση κινητοποίηση και των εργαζομένων ανά κλάδο και περιοχή. Προκειμένου να συγκροτηθούν τοπικές και περιφερειακές συμπράξεις έκτακτες και κατεπείγουσες. Αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις. Αυτή η διαδικασία θα αφορά τόσο στον πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα καθώς και σε δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι πόροι μπορούν να προέλθουν από μια αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
•    Στην ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση του αγροτικού τομέα.  Για την παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία, με ποιότητα, με σύγχρονη μεταποίηση στη βιομηχανία και ως εκ τούτου δευτερογενή τομέα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και σύγχρονα δίκτυα.


Η χώρα χρειάζεται δημοκρατική και προοδευτική λύση για την έξοδο από την κρίση. Για το σκοπό αυτό, χρειάζεται να συγκεντρωθεί μια ευρεία κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία με ένα πρόγραμμα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, που θα δίνει τη δυνατότητα για ένα εφαρμόσιμο πολιτικό σχέδιο με συνοχή και με σαφείς θέσεις που θα απομονώνει κάθε συντηρητική στρατηγική. Που θα απαντά στο «με ποιους» και στο «πώς» και που θα δημιουργεί τη βεβαιότητα στην κοινωνία για μια δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση.

Η συντηρητική στρατηγική που οργανώνει την έξοδο από την κρίση με ένα συγκρότημα δυνάμεων και δυνατοτήτων, επιδιώκει τη διασφάλιση και τη διαιώνιση των πολιτικών δυνάμεων που διέλυσαν τη χώρα και των συμφερόντων που επικράτησαν και στην επόμενη περίοδο στη χώρα. Οδηγώντας έτσι, σε έναν μακροχρόνιο αγώνα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού για να διεκδικήσει δικαιώματα, δυνατότητες και προοπτική.

Για να ευοδωθεί έμπρακτα η στρατηγική του δημοκρατικού και προοδευτικού δρόμου προϋποθέτει να διευρύνουμε την προοδευτική πολιτική πλειοψηφία  ολοένα και περισσότερο στην ελληνική κοινωνία και να οδηγήσουμε τον κυβερνητικό συνασπισμό των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών δυνάμεων στην πολιτική ήττα.

Είναι προφανές ότι μειοψηφικές πολιτικές πόλωσης, άγονων αντιπαραθέσεων δε συμβάλλουν στη θετική εξέλιξη αλλά αντίθετα εδραιώνουν τη συντηρητική πολιτική. Η συνέχιση της αξιοποίησης της πολιτικής και κοινωνικής δυσαρέσκειας δε συντελεί στην αναγκαία διαμόρφωση συνθηκών ολοκληρωμένου πολιτικού σχεδίου για τη νέα δημοκρατική διακυβέρνηση.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν τα «δημοψηφισματικά» διλήμματα και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων. Δε συμβάλλουν διαιρέσεις και ρητορικές που αντί να πείθουν, ουδετεροποιούν και αποσυσπειρώνουν γνήσιες κοινωνικές δυνάμεις. Και πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς. Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων χωρίς συνεκτικές πολιτικές, που να πατούν στερεά στο έδαφος πραγματικών λύσεων για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα.

Η χώρα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σημείο που χρειάζονται πρωτίστως, δημοκρατικές και προοδευτικές λύσεις και δευτερευόντως αναμετρήσεις.

Θέση μας είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε σαφή πολιτικό σχέδιο για τη χώρα. Σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση, για την ανασύνταξη της ελληνικής κοινωνίας και την ανάταξη της οικονομίας σε σταθερή και προοδευτική κατεύθυνση με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη για τις νέες και τους νέους, για τους ανέργους, για τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται από την φτώχεια. Για να οργανώσουμε ξανά σε παραγωγική, δημοκρατική κατεύθυνση και σε ελπιδοφόρα πορεία, ένα δημιουργικό μέλλον για την Ελλάδα.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το ιδρύσαμε ως δημοκρατική και προοδευτική έκφραση απέναντι στην κρίση αλλά αποτελεί στρατηγική επιλογή να αναπτυχθεί και να συμβάλλει τόσο στην ανάπτυξη και τη διεύρυνση της βάσης του με αποκορύφωμα τις Εθνικές Εκλογές καθώς επίσης, και στη διαμόρφωση των πολιτικών όρων διακυβέρνησης της χώρας σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση:

• για την πολιτική ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής
• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση
• για την αυτονομία της πολιτικής
• για την λαϊκή κυριαρχία,
• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και
• για την κοινωνική απελευθέρωση.


Κύρια κατεύθυνση μας αποτελεί η θέληση των Ελλήνων πολιτών για επιστροφή στην ομαλότητα. Η επόμενη μέρα αποτελεί τη βάση των θετικών επιδιώξεων και για τη χώρα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες και της εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Έχουμε τη δυνατότητα ως λαός και ως χώρα να βαδίσουμε σε μια δημοκρατική και προοδευτική λύση, με σχέδιο και προοπτική.

Με γνώση, συνέπεια, αξιοπιστία.

Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.

Μένανδρου 54, 7ος όροφος, Αθήνα
Τηλ. Επ. 2105274641 2105247594
Email: socialistparty.gr@gmail.com
Site: www.socialistparty.gr

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Δήλωση του Στέφανου Τζουμάκα στην Τηλεόραση του ΑΝΤ1, 25 Μαΐου 2014.

Δήλωση του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στην Τηλεόραση του ΑΝΤ1 για το διακύβευμα των Ευρωεκλογών, 25 Μαΐου 2014.

Συνέντευξη του Στέφανου Τζουμάκα στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 99.5 FM, 7 Μαίου 2014

Η συνέντευξη του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στην εκπομπή των δημοσιογράφων Β. Χιώτη και Γ. Παπαχρήστο στο Βήμα 99.5 FM, στις 7 Μαίου 2014.

Συνέντευξη Στέφανου Τζουμάκα στο δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη στον τηλεοπτικό σταθμό Κρήτη TV, Ηράκλειο, 29 Απριλίου 2014.

Η συνέντευξη του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στην εκπομπή του δημοσιογράφου Γιώργου Σαχίνη, στον τηλεοπτικό σταθμό Κρήτη TV, Ηράκλειο, 29 Απριλίου 2014.  

Συνέντευξη του Στέφανου Τζουμάκα στη Νέα Τηλεόραση Κρήτης στη δημοσιογράφο Κ. Πολύζου, 28 Απριλίου 2014.

H συνέντευξη του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στη δημοσιογράφο Κ. Πολύζου στη Νέα Τηλεόραση Κρήτης, 28 Απριλίου 2014.



Συνέντευξη Στέφανου Τζουμάκα στον τηλεοπτικό σταθμό TV Super της Κορίνθου, 20 Απριλίου 2014

Η συνέντευξη του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στον τηλεοπτικό σταθμό TV Super της Κορίνθου, 20 Απριλίου 2014. Για να την παρακολουθήσετε, πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο:


Συνέντευξη του Στέφανου Τζουμάκα στον τηλεοπτικό σταθμό TV1 Ιωάννινα στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων, 7 Απριλίου 2014

Η συνέντευξη του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στον τηλεοπτικό σταθμό TV1 Ιωάννινα στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων, 7 Απριλίου 2014.

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

ΜΕΛΗ TOY ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

1. Αλεξιάδης Παντελής, Πολιτικός Μηχανικός, Θεσσαλονίκη
2. Βαμβακάς Ιωάννης, Μαθηματικός με master στο Πανεπιστήμιο Piere et Marie Curie Paris VI, Αγιος Νικόλαος Κρήτης
3. Βλάχου Κλεονίκη, Διεθνολόγος, με μεταπτυχιακά στο Centre d'Etudes Diplomatiques et Stratégiques  και  Univesité Catholique de Louvain στο Βέλγιο, Κωνσταντινούπολη
4. Βυζαντινόπουλος Σπυρίδων, Διδάκτωρ Γεωπόνος, Πανεπιστήμιο Λονδίνου, Θεσσαλονίκη
5. Γουλάρας Παντελής, Οικονομολόγος, Βέροια 
6..Κόκκαλης Γεώργιος, Δικηγόρος, π. Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Γαλατσίου.
7. Μαμώλη Κατερίνα Ψυχολόγος- Πολιτική Επιστήμονας με master στην Πολιτική Επικοινωνία, City University of London, Νέα Σμύρνη
8. Μεντζελίδης Γεώργιος, Phd Management, Universidad Azteca, Mix/ Austria, Professor of Management, Universidad Azteca, Mix/ Austria, Γενικός Γραμματέας Δήμου Ζωγράφου
9. Μπόζος Παναγιώτης, Μαθηματικός, Κηφισιά
10. Ντούσκα Αλεξία, ΤΕΙ Νοσηλευτικής,  με master Health Management Πανεπιστήμιο Uninettuno, Ιταλία, Νοσηλεύτρια Νοσοκομείο Αγ. Όλγα, Ν. Ιωνία
11. Ξύγκης Νικόλαος, Μεταλλειολόγος Ε.Μ.Π., γενική γραμματεία Δημοσίων Έργων, Κυψέλη
12. Παλαιολόγος Ευστράτιος, Πτυχιούχος Οικονομικών Πανεπιστήμιο Σορβόννης, πρώην Διευθυντής Εμπορικής Τράπεζας, Ηλιούπολη
13.Παπαδοπούλου Παναγιώτα, Δικηγόρος, Αθήνα
14. Ρίζος Δημήτριος, Οικονομολόγος με master στο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών, μουσικός, Παλλήνη
15. Ρόκκα Χρυσούλα, Πτυχιούχος ΑΤΕΙ Γεωπονίας, MBA και ΜΙΒ στα Οικονομικά, Πανεπιστήμιο Βιέννης, Στέλεχος Φαρμακοβιομηχανίας, Νέα Σμύρνη
16. Ρουμελιώτη Νεκταρία, Ζωγράφος ΑΣΚΤ, Εθνικό Μουσείο, Αθήνα
17. Τσόκας Κωνσταντίνος, Διδάκτωρ Οδοντιατρικής, Χειρούργος Οδοντίατρος, Αθήνα
18. Τζανετής Παναγιώτης, Χειρούργος Ιατρός ΕΣΥ, Μαρούσι
19. Τζουμάκας Στέφανος, Δικηγόρος, πρώην Υπουργός, Αθήνα



Σόλωνος 40, 10672 Αθήνα
Τηλ. Επ. 2103607851




ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)

25 Μαρτίου 2014


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Από το Φεβρουάριο του 2010, πήραμε θέση για τις βλαπτικές συνέπειες που θα είχε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική για την ελληνική οικονομία και τους Έλληνες πολίτες. Τέσσερις μήνες πριν την ένταξη της χώρας στο Δ.Ν.Τ. και το πρώτο μνημόνιο. Στη συνέχεια, οργανώσαμε την Κίνηση για Την Προοδευτική Έξοδο από την Κρίση, με θέσεις και δράσεις απέναντι στην ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και στα νεοφιλελεύθερης έμπνευσης, μνημόνια και μιλήσαμε για την προοδευτική έξοδο από την κρίση και το ανάλογο σχέδιο τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο.

Στις 24.7.2013, τριάντα εννέα (39) χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, δόθηκε προς δημόσια συζήτηση σχέδιο ιδρυτικής διακήρυξης και ύστερα από διάλογο συγκαλέσαμε ιδρυτική συνέλευση στις 26.1.2014 στην Αθήνα, όπου οριστικοποιήσαμε τις θέσεις μας. Στις 21.3.2014 καταθέσαμε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου το έμβλημα, την ιδρυτική διακήρυξη με υπογραφές ιδρυτικών μελών και την δήλωση ίδρυσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, με έδρα την Αθήνα, όπου μεταξύ των άλλων, αναφέρουμε ότι: «Η οργάνωση και η δράση του Σοσιαλιστικού Κόμματος που ιδρύουμε, επιδιώκουμε να υπηρετεί την Ελλάδα, τον ελληνικό λαό και με αρχές την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία, τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Ισότητα, την Αλληλεγγύη, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Κοινωνική Απελευθέρωση και θα εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος».

Για τη Διοικούσα Επιτροπή Σοσιαλιστικού Κόμματος
     
     Ο Πρόεδρος:
Στέφανος Τζουμάκας, Δικηγόρος, πρώην Υπουργός

Τα Μέλη:
  1. Αλεξιάδης Παντελής, Πολιτικός Μηχανικός, Θεσσαλονίκη
  2. Βαλλιάνος Γρηγόριος, Πολυτεχνείο Στουτγάρδης, αεροναυπηγός, Στουτγάρδη. 
  3. Βαλτζή Εύα, Μarketing City University of London, Δημόσιες Σχέσεις και Δημοσιογραφία, Κολλέγιο Αθηνών, Επιχειρηματίας, Καλαμάτα
  4. Βαμβακάς Ιωάννης, Μαθηματικός με master στο Πανεπιστήμιο Piere et Marie Curie Paris VI, Αγιος Νικόλαος Κρήτης
  5. Βλάχου Κλεονίκη, Διεθνολόγος, με μεταπτυχιακά στο Centre d'Etudes Diplomatiques et Stratégiques της Γαλλίας  και  Univesité Catholique de Louvain στο Βέλγιο, Κωνσταντινούπολη
  6. Βυζαντινόπουλος Σπυρίδων, Διδάκτωρ Γεωπόνος, Πανεπιστήμιο Λονδίνου, Θεσσαλονίκη
  7. Δημούσης Βασίλειος, π. Ιδιωτικός Υπάλληλος – Αγρότης, τελειόφοιτος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στον Τομέα Πληροφορικής και Δίκτυα Η/Υ, Πιερία
  8. Καλτσάς Ιωάννης, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Queens College City University of New York. Bachelors Degree από το Τμήμα των Διεθνών Σχέσεων. Επιχειρηματίας, Νέα Υόρκη
  9. Κατσούλη Δήμητρα, Φοιτήτρια Αυτοματισμού και Εφαρμογών, ΤΕΙ Χαλκίδας, Γέρακας Αττικής
  10. Λώλος Χρήστος, Εκπαιδευτικός Γερμανικής Εκπαίδευσης, Αννόβερο Γερμανίας
  11. Μαμώλη Κατερίνα, Ψυχολόγος- Πολιτική Επιστήμονας με master στην Πολιτική Επικοινωνία, City University of London, Νέα Σμύρνη
  12. Παπαδοπούλου Παναγιώτα, Δικηγόρος, Αθήνα
  13. Ρίζος Δημήτριος, Οικονομολόγος με master στο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών, μουσικός, Παλλήνη
  14. Ρόκκα Χρύσα, Πτυχιούχος ΑΤΕΙ Γεωπονίας, MBA και ΜΙΒ στα Οικονομικά, Πανεπιστήμιο Βιέννης, Στέλεχος Φαρμακοβιομηχανίας, Νέα Σμύρνη
  15. Ρουμελιώτη Νεκταρία, Ζωγράφος ΑΣΚΤ, Εθνικό Μουσείο, Αθήνα
  16. Σπυράκου Μαρία, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Νέα Ερυθραία
  17. Τζανετής Παναγιώτης, Χειρούργος Ιατρός ΕΣΥ, Μαρούσι
  18. Τσίμας Αλέξανδρος, Επί πτυχίω φοιτητής Πολιτικών Μηχανικών Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, Ξάνθη
  19. Χασιώτης Δημήτριος, Βιοχημικός, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Στοκχόλμης, Πεύκη

Σόλωνος 40, 10672 Αθήνα
Τηλ. Επ. 2103607851


Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Εισαγωγική Ομιλία στην Παρουσίαση της Ιδρυτικής Διακήρυξης του Σοσιαλιστικού Κόμματος

26 Ιανουαρίου 2014
Στέφανος Τζουμάκας

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζω εκ μέρους της Πρωτοβουλίας μας και σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας. Στις 24 Ιουλίου της προηγούμενης χρονιάς, προχωρήσαμε στη δημοσίευση ενός προσχεδίου διακήρυξης που σήμερα το οριστικοποιούμε ύστερα από συζήτηση με πολλούς φίλους και φίλες και καλούμε κάθε Δημοκράτη και Προοδευτικό πολίτη να δώσουμε από κοινού τη μάχη για να συμβάλλουμε στην προσπάθεια της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού καθώς και άλλων πολιτικών δυνάμεων για την δημοκρατική και προοδευτική έξοδο της χώρας από την κρίση.

Πρώτα από όλα είμαστε δίπλα στους απολυμένους ανθρώπους από την εργασία τους, στους ανέργους,, στους ανθρώπους που έχουν μήνες να πληρωθούν , στους ανθρώπους που είναι στα συσσίτια, στους ανθρώπους που καταστράφηκαν τα εισοδήματα τους και οι επιχειρήσεις τους, στους άστεγους, στους νέους πτυχιούχους και επιστήμονες της χώρας που ματαιώνονται τα όνειρα και οι επιδιώξεις τους και συνολικά, σε κάθε δοκιμαζόμενο συμπολίτη μας.

Η παγκόσμια κρίση διεθνώς συνεχίζεται με επιβράδυνση και με πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Καθότι τα χρηματοπιστωτικά δίκτυα επιμένουν να συγκεντρώνουν τεράστιο πλούτο χρηματοπιστωτικό με χειραγώγηση και άνοδο των χρηματιστηρίων, δημιουργώντας το έδαφος για νέες φούσκες. Επίσης, η επιθετική προσπάθεια των κεφαλαίων να επιτύχουν αύξηση του ποσοστού κέρδους επιβάλλοντας συνθήκες «κινεζοποιησης» με όρους περιβαλλοντικού, οικονομικού και κοινωνικού ντάμπινγκ, είναι ο δεύτερος παράγοντας περαιτέρω όξυνσης της κρίσης διεθνώς, στην Ε.Ε. και στη χώρα μας.

Το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων μετατοπίζεται σήμερα γεωστρατηγικά στην ΝΑ Ασία και τον Ειρηνικό. Παράλληλα, η πολιτική των πλεονασμάτων της Κίνας σε βάρος των άλλων οικονομιών, έχει αναθεωρηθεί στην Κίνα τόσο λόγω εσωτερικών ανακατατάξεων αλλά και λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να χρηματοδοτούν την αμερικάνικη οικονομία ενώ η Γερμανία επιμένει στην πολιτική πλεονασμάτων σε βάρος ελλειμματικών χωρών της Ε.Ε. Η πολιτική αυτή πρέπει να ηττηθεί.

Στην Ε.Ε., η επιθετικότητα των νεοφιλελεύθερων επιλογών, της γερμανικής ολιγαρχίας και της πολιτικής ελίτ και με τη συγκρότηση της νέας Κυβέρνησης συνασπισμού που προωθεί την ίδια πολιτική, ήδη βρίσκει αντιμέτωπους εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες καθώς και ηγεσίες όχι μόνο προοδευτικές αλλά και συντηρητικές.

Είναι προφανές γιατί ο ελληνικός λαός και η νεολαία θα πρέπει να εντείνουμε τη μάχη για την απομόνωση και την συντριπτική ήττα αυτής της πολιτικής.

Στην Ελλάδα η κρίση βαθαίνει. Αυτό το βιώνει καθημερινά η ελληνική κοινωνία. Το συντηρητικό μνημονιακό μπλοκ περί άλλα τυρβάζει. Αλλού είναι η χώρα και αλλού μια απομονωμένη πλέον κυβερνητική ηγεσία  δίνει μάχες οπισθοφυλακών με φαιδρές περιθωριακές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις σε σύμπραξη με ορισμένα δίκτυα των ΜΜΕ που αν και πανικόβλητα, ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί ότι θα ηττηθούν και ως αντίληψη και ως συμφέροντα και ως κατάπτωση στο δημόσιο βίο.

Ενόψει της νέας πορείας που διαμορφώνει ο ελληνικός λαός και η νεολαία σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση, ορισμένοι κύκλοι από την πολιτική ελίτ προωθούν τη θεωρία του «ω γέγονε, γέγονε» και ήδη επιχειρούν ανεπιτυχώς την «εθνική πολιτική ενότητα», ως ανάχωμα στα πλαίσια της πολιτικής οπισθοφυλακών προκειμένου να διασώσουν τόσο τα παρασιτικά συμφέροντα που αποτελούν ένα από τα βασικά αίτια της κρίσης στη χώρα όσο και να αποπροσανατολίσουν στα καθοριστικά. Ότι δηλαδή, έχει διαλυθεί η παραγωγική βάση της χώρας με πολιτικές ευθύνες αλλά και με ευθύνες επιχειρηματικών κύκλων. Ότι το πάρτι της φοροδιαφυγής και της μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό δεν είχε όρια. Και τον τρίτο παράγοντα της κρίσης που αφορά στη διαφθορά και αυθαιρεσία, αποτελεί μεν θετική εξέλιξη η επιμονή δικαστικών λειτουργών να καταλύσουν την ατιμωρησία αλλά γνωρίζουμε ότι ορισμένοι κύκλοι παραμένουν στο απυρόβλητο.

Οι παλινωδίες και οι εκκρεμότητες αυτές στην πάταξη της διαφθοράς διευκολύνει ένα μαύρο και συντηρητικό μέτωπο που επιδιώκει να δηλητηριάσει την ελληνική κοινωνία και να οδηγήσει σε δυσπιστία τους πολίτες έναντι της Πολιτικής και των αρχών της, εναντίον δικαίων και αδίκων.

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Δεν είναι όλες οι πολιτικές το ίδιο. Υπάρχουν έντιμοι και διεφθαρμένοι. Υπάρχουν προοδευτικοί και συντηρητικοί πολιτικοί και αγωνιστές.

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δοκιμάζεται και παρόλο που προσπαθεί να εξασφαλίσει πρώτα από όλα, την επιβίωση του προετοιμάζει και τις επόμενες θετικές εξελίξεις. Για να αναδείξει δημιουργικές και δημοκρατικές περιφερειακές διοικήσεις στις επερχόμενες εκλογές της Τ.Α. και να επιλέξει έντιμους και προοδευτικούς Δημάρχους στη χώρα. Να ξαναφέρει την Αυτοδιοίκηση στον τόπο που καταλύθηκε και υποκαταστάθηκε από μηχανισμούς «έτερο-διοίκησης» μέσα και έξω από τη χώρα. Δεύτερον, να οδηγήσει σε ήττα τις δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ και ιδιαίτερα του μεταλλαγμένου πλέον, πρώην ΠΑΣΟΚ και των συμμάχων τους μανδαρίνων τους συστήματος. Και τέλος, για να ανοίξει το δρόμο σε μια μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές για να ανακτήσει η χώρα τις δυνάμεις της και τις δυνατότητες της.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν η πόλωση, τα διλήμματα και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων που προωθούν ορισμένες δυνάμεις και που πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς. Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων χωρίς συνεκτικές πολιτικές, που να πατούν στερεά στο έδαφος πραγματικών λύσεων για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Η πρακτική των μετώπων και των συμμαχιών για να φύγει η Δεξιά, την έχουμε γνωρίσει.

Θέση μας είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση.

Εκ των προτέρων και έγκαιρα, έχουμε μιλήσει με εντιμότητα για την κρίση στη χώρα και στην Ε.Ε.

Εκ των προτέρων, είχαμε μιλήσει για το διεθνή χαρακτήρα της κρίσης του καπιταλισμού-καζίνο, και για τις δύο διαφορετικές στρατηγικές, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση.

Το καθοριστικό ζήτημα όσον αφορά την έξοδο από την κρίση ήταν και εξακολουθεί να είναι: σε ποια κατεύθυνση, υπέρ ποιών συμφερόντων, με ποιες πολιτικές επιλογές και με ποιες κοινωνικές δυνάμεις.

Υπό συνθήκες, καπιταλιστικής και υποβόσκουσας γεωπολιτικής κρίσης, η χώρα βρίσκεται σήμερα σε μια μεγάλη καμπή, η Δημοκρατία και η κυριαρχία της χώρας έχουν υπονομευθεί, ο ελληνικός λαός είναι σε μεγάλη αγωνία για το αύριο και οι δεξιές-μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις ασκούν πολιτική αντίθετη με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν η οικονομική ολιγαρχία, η διαπλοκή και  χειραγώγηση σε βάρος της κοινωνίας των πολιτών.

Η κρίση πρωτίστως, έχει στη βάση της τη νέο-συντηρητική, νεοφιλελεύθερη στρατηγική, που σωρεύει κέρδη για τον παρασιτισμό και ζημιές για τους λαούς. Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. προωθούν συμφέροντα έξω από κατεκτημένες αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας, αποδομούν την ίδια την Ευρώπη και ωθούν στην αναβίωση των εθνικισμών. Αιχμή της κρίσης στη χώρα αποτελούν οι ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές και τα μνημόνια λιτότητας, διάλυσης του κοινωνικού κράτους και κατάλυσης δικαιωμάτων.

Πρώτο λοιπόν, κεντρικό ζήτημα είναι η επικράτηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και η ήττα της Προοδευτικής πολιτικής. Μετά ακολουθούν οι αφηγήσεις. Γιατί αν δεν πούμε για τα αίτια της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης δεν θα βρούμε το δρόμο της δημοκρατικής και προοδευτικής πολιτικής που χρειάζεται η χώρα, η ελληνική κοινωνία και η ΕΕ για την έξοδο από αυτή. Όσο λοιπόν, θα την ασκούν, η πολιτική αυτή θα συνεχίζει να αναπαράγει τα αδιέξοδα στη χώρα. Πουθενά στον κόσμο η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν έδωσε λύσεις και διέξοδο. Δεν μας χρειάζονται αποσιωπήσεις.

Πέραν της ήττας από τον νεοφιλελευθερισμό, έχουμε ήττα της ίδιας της Πολιτικής συνολικά από τις διεθνείς αγορές, το διεθνές χρηματιστηριακό κεφαλαίο, τις πιο σκληρές μερίδες της ολιγαρχίας των χωρών τους και των αντίστοιχων συμφερόντων πολυεθνικών τραπεζικών δικτύων που επιβάλλουν τις αγοραίες επιλογές τους εναντίον των δυνάμεων της παραγωγής, των παραγωγικών επιχειρήσεων και της εργασίας. Αυτή η πολιτική δεν έχει μέλλον, είναι αδιέξοδη και χρειαζόμαστε λύσεις που υπάρχουν και έχουμε υποδείξει τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο.
Η κρίση λοιπόν, είναι καθοδηγούμενη και ελεγχόμενη από αυτούς που τη δημιούργησαν. Δηλαδή, τις χρηματοπιστωτικές ελίτ και από πολιτικούς ενεργούμενα τους.
Η κρίση είναι  επίσης οικονομική και κοινωνική. Καθήκον μας είναι να αγωνιστούμε για να επαναφέρουμε την Οικονομία στην Ελλάδα και στην Ε.Ε., απέναντι σε δύο βάρβαρες κερδοσκοπικές και μεσαιωνικές επιδιώξεις των χρηματιστηριακών και τοκογλυφικών κεφαλαίων. Αυτές αφορούν στην περαιτέρω συγκέντρωση πλούτου και στην διαρκή απαίτηση να ανέλθει το μέσο ποσοστό κέρδους κεφαλαίων με την κατάλυση κάθε δικαιώματος και κάθε διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και των νοικοκυριών τόσο στη χώρα μας όσο και στην ευρωπαϊκή ήπειρο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.

Είναι κρίση ηγεσίας. Ηγεσίας κατώτερης των περιστάσεων που υποτάχθηκε σε εκβιασμούς ή συνομολόγησε με συμφέροντα αντίθετα προς αξίες και αρχές που αφορούν σε δημοκρατικές κοινωνίες. Πρωταγωνιστές αυτής της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας είναι τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Κεντρικής Ευρώπης και βέβαια ενσωματωμένη σε αυτή την στρατηγική είναι και η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, που αποτελεί διαχειριστική δύναμη αυτής της πολιτικής.

Επιβεβαιώνεται έτσι, και η ιστορική θέση ότι η Σοσιαλδημοκρατία είναι μια προσπάθεια διαιώνισης του καπιταλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα, η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρά μια έντεχνη έκφραση ενός κόμματος του συστήματος. Να υπενθυμίσουμε σχετικά, την δικαιωμένη τοποθέτηση του Α. Παπανδρέου ότι «η Σοσιαλδημοκρατία έχει τόση σχέση με τον Σοσιαλισμό, όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο».
Κρίσιμο θέμα που αφορά στη χώρα μας όπως και άλλες χώρες, αποτελεί επομένως, το γεγονός ότι εμφάνισαν την κρίση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου ως κρίση χρέους ενώ αυτή είναι το αποτέλεσμα όχι το αίτιο.
Χρειαζόμαστε λοιπόν, πολιτική απάντηση σε αυτό που ως ένα βαθμό έχει επιχειρηθεί σε άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. Όλα τα άλλα ακολουθούν. Καθώς το ζήτημα ήταν ότι εφόσον δεν υπήρχε πολιτική ηγεσία αντι- νεοφιλελεύθερη στην ΕΕ και κυρίαρχη δύναμη στην Ε.Ε. ήταν οι αγορές, το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι δανειστές, αυτοί θα έθεταν τους όρους.

Το μνημόνια, το μεσοπρόθεσμό πρόγραμμα και οι δανειακές συμβάσεις ήταν το αποτέλεσμα λοιπόν, της ήττας της Προοδευτικής Πολιτικής και της Πολιτικής συνολικά όπως και της Οικονομίας. Και πρώτα από όλα έχουμε ευθύνη να επαναφέρουμε την Πολιτική  και τις αρχές της καθώς και την Οικονομία και την παραγωγική ανασυγκρότηση γιατί Οικονομία δεν είναι μόνο έλλειμμα και χρέος, στην Ελλάδα και την Ε.Ε.

Εμείς ξέρουμε ότι σε κάθε καπιταλιστική χώρα, το κεφάλαιο όταν διακυβεύονται τα πιο αγοραία συμφέροντα του, επιδιώκει να οδηγήσει την πολιτική σε ήττα, ακολουθούν οι τράπεζες και έπονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Είναι γνωστό το έργο το έχουμε βιώσει και επειδή έχουμε παραπεμφθεί και στα στρατοδικεία, υπάρχει ζήτημα της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ανασυνταχτούμε, να οργανώσουμε τη χώρα, να συμμαχήσουμε με άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην ΕΕ και να ανατρέψουμε αυτή τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα. Ηγεσίες ανίκανες και κατώτερες των περιστάσεων οδήγησαν τον ελληνικό λαό σε μεγάλη αδυναμία και απογοήτευση που αποτέλεσε το έδαφος για να καλλιεργηθεί το μίσος και η λογική της εκδίκησης. Πρακτικές που αποτελούν τον πυρήνα των φασιστικών αντιλήψεων οι οποίες στη χώρα μας καθοδηγούνται από τμήματα της ολιγαρχίας, προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες και ο δημοκρατικός λαός του τόπου μας θα αποτελέσει ανάχωμα για περαιτέρω αυταρχικές επιδιώξεις αυτών των κύκλων που τους εμφανίζουν ως Χρυσή Αυγή. Η χώρα χρειάζεται προοδευτική λύση, δημοκρατική λύση και όχι φασιστικές αντιλήψεις.


Γιατί νέα βαρβαρότητα αποτελούν μονόπλευρη λιτότητα, η ανεργία, η φτώχια, η ύφεση, η φοροδιαφυγή, η συγκέντρωση πλούτου και οι προκλητικές ανισότητες απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, που το κυρίαρχο τους θέμα είναι η αξιοπρεπής διαβίωση. Αυτή η βαθιά συντηρητική εξέλιξη αποτελεί το νέο πεδίο της μάχης των Σοσιαλιστών για έναν άλλο ορίζοντα στη χώρα, για την ανατροπή αυτής της πραγματικότητας. Ξέρουμε, το έχουμε ξανακάνει.

Το κυρίαρχο μπλοκ της ευρωπαϊκής δεξιάς είχε 3 στόχους να ιδιοποιηθούν ένα μέρος του πλούτου της χώρας, να υποτιμήσουν τα περιουσιακά στοιχεία και τις αμοιβές εργασίας και να επιβάλλουν ένα μοντέλο δορυφορικής και συμπληρωματικής οικονομίας για την Ελλάδα. Επέβαλε τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική με κατεύθυνση τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου και χιλιάδων επιχειρήσεων. Οδήγησε σε ύφεση και σε εκατομμύρια ανέργους, διαλύοντας οικονομικές και κοινωνικές δομές εν ονόματι της αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, οδηγώντας σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας με αποτέλεσμα το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο δεκάδων χωρών στην Ε.Ε. Εμείς δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι εκεί θα οδηγούσε αυτή η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και έχουμε όλες τις δυνατότητες να οδηγήσουμε σε ήττα σε κάθε χώρα και συνολικά στην Ε.Ε. αυτή την πολιτική που στην Ελλάδα εκφράζεται μέσα από το κοινωνικά μειοψηφικό, μνημονιακό μπλοκ της σύγχρονης συντηρητικής συμμαχίας Ν.Δ. και του εναπομείναντος, μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ που αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό δείγμα κρατικού μορφώματος απέναντι στην ελληνική κοινωνία.

Οι Σοσιαλιστές, οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες, η κοινωνική βάση, μπροστά στην παρακμή του ΠΑΣΟΚ, τήρησε κριτική στάση, κράτησε αρχές έναντι της δεξιάς, νεοφιλελεύθερης και μνημονιακής πολιτικής της ηγεσίας της παράταξής τους και πρωτοστάτησε σε κοινή δράση για μια προοδευτική πολιτική σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη επιδίωξη των παρασιτικών κύκλων και της διαπλοκής και παρά τη χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και από ορισμένους πολιτικούς παράγοντες. 2.5 εκατομμύρια και πλέον πολίτες, που το 2009 ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, πλέον του έχουν στρέψει την πλάτη  καθώς επίσης, και χιλιάδες μέλη και στελέχη του.

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ επομένως, είναι αποτέλεσμα της παρακμής, της ηθικής κατάπτωσης και της συντριβής ενός μετώπου ετερόκλητων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων χωρίς ιδεολογική και πολιτική ενότητα και στελέχωση και από ανθρώπους χωρίς αρχές και αξίες. Η κατάληξη είναι ένα μεταλλαγμένο μόρφωμα, ως προς τις προοδευτικές αξίες και αρχές, μια εκφυλισμένη και μεταμορφωμένη νομενκλατούρα ανθρώπων με επιδιώξεις που δεν αφορούν στο δημόσιο συμφέρον και στην ελληνική κοινωνία, που ουδεμία σχέση έχουν με ένα ιστορικό προοδευτικό κόμμα, όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ των αξιών και των αγώνων με ουσιαστική προσφορά στον τόπο.

Τα θετικά και τα αρνητικά του πρώην ΠΑΣΟΚ για τη χώρα και τον ελληνικό λαό, κρίνονται και θα κριθούν ιστορικά. Οι σχεδιασμοί ορισμένων παραγόντων να μεταμορφωθούν με δήθεν νέα εκλογικά σχήματα, ήδη έχουν γίνει κατανοητοί ως προς τους σκοπούς τους. Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν ότι αποτελούν δημιουργούς της κρίσης και μέρος του προβλήματος και όχι φορείς προοδευτικών λύσεων. Η Δημοκρατική, Προοδευτική παράταξη δεν είναι υπόθεση ορισμένων στελεχών. Δεν είναι υπόθεση κορυφής. Η συγκρότηση της Προοδευτικής παράταξης δεν είναι άσκηση επί χάρτου στα πλαίσια συζητήσεων μεταξύ πολιτικών παραγόντων. Συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να συμπεριλαμβάνονται στην Προοδευτική παράταξη, νεοφιλελεύθερες και μονεταριστικές αντιλήψεις και θέσεις. Συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να περιλαμβάνουν στελέχη ενταγμένα στα δίκτυα της διαπλοκής. Δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη αξιωματούχους, πρόθυμους να υπηρετήσουν οποιαδήποτε πολιτική, δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη που ενώ γνωρίζουν ότι έβλαψαν τη χώρα, παριστάνουν ότι τη σώζουν και  δημιουργούν ομάδες και δίκτυα αποπροσανατολισμού από τις ευθύνες τους. Τους ενώνει- πέραν από τις επιμέρους διαφορές τους - η κοινή συνενοχή το ότι από κοινού ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την καταστροφική πολιτική για τη χώρα.
Οι πολίτες και οι εργαζόμενοι της χώρας θα τους οδηγήσουν οριστικά στο περιθώριο.
Γιατί οι αξίες  και οι αρχές ασκούνται στη πράξη .
Η προοδευτική παράταξη συνδέεται με τους εργαζόμενους της χώρας και τις επιδιώξεις τους. Συνδέεται με τους ανθρώπους στην ύπαιθρο, τους νέους, τους άνεργους, τους επαγγελματίες, τους παραγωγούς.

Η πραγματικότητα  αποτελεί για όλους εμάς το νέο οδικό χάρτη για τον Προοδευτικό χώρο. Και σε κάθε περίπτωση χωρίς συγκροτημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά, οι κοινωνικές δυνάμεις που αποδέχονται τη φυσιογνωμία του Σοσιαλιστικού κινήματος και τις αρχές του, θα αδυνατούν να συγκροτηθούν και να ενωθούν σε κοινούς αγώνες και επιδιώξεις για την έξοδο από την κρίση.

Αναλαμβάνουμε λοιπόν, την πρωτοβουλία από κοινού, ανταποκρινόμενοι στη θέληση των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών και ως συνέχεια των αγώνων της πρόσφατης πολιτικής περιόδου, για την ίδρυση  Σοσιαλιστικού κόμματος. Καθώς η συρρίκνωση των δυνάμεων με τις οποίες διαχρονικά συνδεόταν το ΠΑΣΟΚ και η μαζική μετακίνηση τους σε άλλους πολιτικούς χώρους, θέτει ξανά το θέμα της επανασύνδεσης του Σοσιαλιστικού κινήματος με της δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής. Θρυμματίστηκε το Κοινωνικό Συμβόλαιο από τις κυβερνητικές επιλογές βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας με εφεδρείες ανέργων και νέα φτώχια.

Η στρατηγική του Κοινωνικού Συμβολαίου που αποτελούσε τη βάση συναίνεσης και συναποδοχής των δημόσιων πολιτικών για την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική ασφάλιση καθώς και των αμοιβών εργασίας σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, είχαν ως αρχή όχι μόνο την οικονομική μεγέθυνση, τη λεγόμενη αύξηση της πίτας αλλά τη συνολική οικονομική ανάπτυξη. Σε αυτή τη βάση το ΠΑΣΟΚ οργάνωνε μια πλατιά εθνική, λαϊκή ενότητα και ένα μεγάλο τόξο κοινωνικών συμμαχιών, που αγκάλιαζε κοινωνικά όλους τους εργαζόμενους, τους παραγωγούς και τους επαγγελματίες. Και αυτό σε συνδυασμό με τη δημοκρατική παράδοση και τους αγώνες στα πλαίσια μιας ευρείας δημοκρατικής και προοδευτικής συνεργασίας στο πολιτικό πεδίο με προοδευτικές δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς. Σε μια πολιτική για την άμβλυνση των ανισοτήτων, για τη διεκδίκηση δίκαιων απαιτήσεων, για τη διεύρυνση ελευθεριών και τον εκδημοκρατισμό, για την ανάπτυξη.

Οι Σοσιαλιστές διαχρονικά έχουν ως κύριο σημείο αναφοράς τους την Κοινωνία. Αγωνίζονται από κοινού, έχουν ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, δεν έχουν απλά ένα στίγμα πολιτικό. Το θέμα δεν είναι η αναζήτηση αρχών, αρχές ήδη υπάρχουν, αλλά εάν οι άνθρωποι αγωνίζονται έμπρακτα με βάση αυτές.

Οι Σοσιαλιστές συνδέονται διαχρονικά με πολιτικές για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Χειραφέτηση, με δεκαετίες αγώνων ενάντια στον αυταρχισμό και τις ανισότητες.

Συνδέονται με τους αγώνες των δυνάμεων της εργασίας, με τις δυνάμεις της κοινωνίας της δημιουργίας, της μόρφωσης και του πολιτισμού, των δυνάμεων της παραγωγής, στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, τοποθετούνται απέναντι σε ένα σύστημα με το οποίο η ολιγαρχία, το παρασιτικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ επιχειρούν να υποκαταστήσουν την Πολιτική, οδηγώντας στο περιθώριο κάθε συντηρητική και αντιλαϊκή δράση και προοπτική. Συνδέονται με αγώνες για τα δικαιώματα ισότητας των φύλων και της νεολαίας. Δεν συνδέονται με το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή. Οι Σοσιαλιστές είναι στην όχθη των Προοδευτικών δυνάμεων, η άλλη όχθη είναι η κεντροδεξιά, η δεξιά και η ακροδεξιά.

Αυτή την κρίσιμη περίοδο για τους Σοσιαλιστές, βασική κατεύθυνση πρέπει να αποτελεί η χάραξη ενός άλλου δρόμου με πολιτικές και κοινωνικές αρχές, με ιδεολογικό και πολιτικό λόγο, με προγραμματισμό και με σταθερή αναφορά στις κοινωνικές δυνάμεις. Για να διαμορφωθούν προοδευτικές πολιτικές με δεδομένα και όχι με κενές και κοινότυπες αναφορές, μεθοδεύσεις και πρακτικές διαπλοκής που οδηγούν σε πολιτικές δεσμεύσεις ενάντια στα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Αυτά είναι φαινόμενα που τροφοδοτούν την πόλωση και τον λαϊκισμό. Κι αυτές οι συμπεριφορές θα απομονωθούν, για την επαναφορά της Προοδευτικής πολιτικής και την απομόνωση των νεοφιλελεύθερων και μονεταριστικών συνταγών.

Η χώρα και ο ελληνικός λαός χρειάζονται ελπίδα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες. Προοπτική εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Η Ανάπτυξη αποτελεί , η πραγματική οικονομία  αποτελεί  βασικό όρο για την έξοδο από την κρίση.

Σε όλη τη χώρα πλέον, η κεντρική συζήτηση αφορά στην εναλλακτική λύση. Το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας, οι παραγωγικές της δυνάμεις, οι δυνάμεις της εργασίας στις πόλεις, και στην ύπαιθρο, η νεολαία, οι άνεργοι, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θέλουν μια δημοκρατική και προοδευτική λύση.

Τόσο από το χώρο των οικονομικών παραγόντων όσο και από κύκλους πολιτικών στελεχών, έχουν τεθεί μετ’ επιτάσεως στο δημόσιο διάλογο, θέματα περί λαϊκισμού, κρατισμού και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ωστόσο, καμία αναφορά δεν περιλαμβάνει  το παρασιτικό κεφάλαιο και εν γένει τις παρασιτικές δραστηριότητες στην Οικονομία, που είναι γνωστό ότι συνδέονται με τη διαπλοκή και τα ΜΜΕ.

Οι ρητορικές γύρω από τα ζητήματα αυτά, δεν μπορούν να αποτελέσουν τη Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε συντηρητική πολιτική, ενόψει του ότι προέχουν απαντήσεις για ουσιώδη και καθοριστικά προβλήματα της χώρας που αφορούν στην Οικονομία, στο σύνολό της. Δηλαδή, στις σημαντικές πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβουν οι δυνάμεις του παραγωγικού κεφαλαίου της χώρας διότι από το περιεχόμενο των παραγωγικών δραστηριοτήτων και τις κατευθύνσεις της αναπτυξιακής διαδικασίας, θα διαμορφωθούν οι δυνατότητες για την έξοδο από την κρίση ή θα συνεχιστεί η διαιώνιση της.

Γιατί δεν λύνονται με τις προαναφερθείσες παρωχημένες ρητορικές, τα ουσιώδη και καθοριστικά προβλήματα της πραγματικής Οικονομίας, όπως είναι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, η κατασπατάληση πόρων, η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή, η αποτυχία στους δημοσιονομικούς στόχους καθώς και το πολυσυζητημένο θέμα της χαμηλής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που δεν είναι οι αμοιβές.

Το καθοριστικό είναι ότι δεν αναπτύχθηκαν στη χώρα κλάδοι παραγωγής με υψηλή προστιθέμενη αξία. Η επιχειρηματική τάξη της χώρας δεν θεωρούσε επικερδή μια τέτοια επιλογή.

Ανάλογες ευθύνες είχαν και οι κυβερνήσεις που δεν ενίσχυσαν πολιτικές στη καινοτομία, στην έρευνα, στη ποιοτική παραγωγή και τις υπηρεσίες, στην ποιοτική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών μονάδων, στη αξιοποίηση των φυσικών πόρων για  την βιώσιμη ανάπτυξη, που δεν αντιμετώπισαν τις στρεβλώσεις της αγοράς, την ύπαρξη καρτέλ και ολιγοπωλίων σε κομβικούς τομείς της Οικονομίας. Και τα ανωτέρω σε συνδυασμό με τους κρίσιμους δείκτες της ανεργίας, των αμοιβών αξιοπρεπούς διαβίωσης, του ορίου της φτώχειας και των περιβαλλοντικών κανόνων.
Αυτό θα σήμαινε μια άλλη προοδευτική ηγεσία στη χώρα που θα ερχόταν σε σύγκρουση με το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή και που θα συμμαχούσε με το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας σε μια τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση.

Η παραδοσιακή ολιγαρχία, το παρασιτικό κεφάλαιο, με τον έλεγχο των ΜΜΕ  και γνωστά τμήματα της διαπλοκής και της λαφυραγώγησης των παραγωγικών πόρων της χώρας, σε συμπόρευση και με το πρόσχημα ενός δήθεν «εθνικού» ενδιαφέροντος για το δημόσιο χρέος  και το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, επιχειρούν να οδηγήσουν την πορεία και την εξέλιξη της κρίσης με βάση τα δικά τους συμφέροντα, δηλαδή τη διαιώνιση της κυριαρχίας μονοπωλιακών πρακτικών, την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και τη λαφυραγώγηση των υποδομών του δημόσιου τομέα ή την εκμετάλλευση επενδυτικών σχεδίων που δεν πρέπει να εξελιχθούν σε νέες φούσκες όπως στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και σε άλλες δραστηριότητες προκειμένου τον λογαριασμό να εξακολουθήσει να τον πληρώνει η ελληνική κοινωνία.

Ως Δημοκράτες, ως Προοδευτικοί άνθρωποι, ως πολίτες που υπερασπιζόμαστε αρχές δικαίου και τις ιστορικές αξίες του Διαφωτισμού, επιβεβαιώνουμε ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

Αποτελούν δε, φρούδες ελπίδες και περιτύλιγμα στις πολιτικές της βαρβαρότητας, τα περί δήθεν «μετά-μνημονιακής εποχής». Παρόμοια παραμύθια έλεγαν και για τη δήθεν αποβολή της χώρας από την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. Είναι γνωστό ότι τα μνημόνια αποτελούν τον πιο σκληρό πυρήνα της δεξιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Οι ηγεσίες του μνημονιακού μπλοκ ως νέοι ταχυδακτυλουργοί προσπαθούν να τα εμφανίσουν ότι έχουν πλέον ξεπεραστεί και δεν υπάρχουν.

Οι εγχώριοι απολογητές των μνημονίων, της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού στην πρώτη περίοδο της κρίσης αποτελούσαν τους υπέρμαχους των μονεταριστικών πολιτικών και της δημοσιονομικής βίας. Διότι θεωρούσαν ότι μεταξύ των άλλων, θα ωφελούνταν από αυτή και ότι δεν θα τους άγγιζε. Με τις πολιτικές επιλογές τους δεν κατέστρεψαν μόνο τη μεσαία τάξη αλλά και εκτεταμένα τμήματα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων

Η ύφεση, το στέγνωμα της αγοράς και η κάθετη έλλειψη χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα, οδηγεί σε ρήγματα στην εν λόγω πολιτική και σε απομόνωση, καθότι πλέον η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα τους οδηγήσει σε εκλογική ήττα και συντριβή στην επόμενη ετυμηγορία. Ωστόσο, απομονωμένο το μνημονιακό μπλοκ σε αγαστή σύμπλευση με τη νεοφιλελεύθερη κυρίαρχη πολιτική στην Ε.Ε., εμμένει στη συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας, στην περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας στη βάση του γνωστού Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε.

Και στη βάση αυτής της στρατηγικής λιτότητας θα επιδιώκουν να προβαίνουν σε διορθωτικές ενέργειες, όμως, ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους και αυτά θα τα αποκαλούν «μετά-μνημονιακή εποχή» ή «μετά την κρίση εποχή». Προετοιμάζουν δε, το πακέτο τόσο για τη μετάθεση του χρέους, αντί της διαγραφής μέρους του όσο και το νέο οικονομικό πρόγραμμα λιτότητας μετά τις Ευρωεκλογές. 

Η κρίση ξεκίνησε μεν, από τις Η.Π.Α. χώρα του δολαρίου, όπου τράπεζες και επιχειρήσεις προέβαιναν σε πρακτικές καπιταλισμού-καζίνο και οδήγησαν σε κατάρρευση ενός μέρους του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας. Το ίδιο όμως, σύστημα των απαξιωμένων χρηματοπιστωτικών τίτλων μετέφερε την κρίση στην Ε.Ε. με νόμισμα το ευρώ, καθότι η αρχιτεκτονική του δεν ήταν σε συνοχή με τις δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές των χωρών της Ευρωζώνης. Η κρίση ήταν του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της υπερ-συγκέντρωσης κεφαλαίων και όχι των νομισμάτων. Επελέγησαν πολιτικές μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες στην Ε.Ε. σε αντίθεση με τις Η.Π.Α. που επέλεξαν την πληθωριστική πολιτική έναντι του «σκληρού ευρώ» της Ε.Ε. Η κρίση αφορά στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, αυτό καθαυτό και όχι στα εργαλεία του. Χρειάζεται λοιπόν, ανασύνταξη της ελληνικής οικονομίας σε παραγωγική βάση και όχι την παράδοση της στη βορά των κερδοσκοπικών αγορών.

Διαμορφώνουν δύο πραγματικότητες: Η πραγματικότητα που ζουν οι πολίτες και μία «πραγματικότητα» που κατασκευάζουν. Υπάρχουν δύο αφηγήσεις για την κρίση: Αυτή που βιώνουν οι πολίτες και μία που κατασκευάζουν. Και δεν θα βρεθεί πραγματική λύση για τη χώρα και διέξοδος από το φαύλο κύκλο της κρίσης, αν δεν δούμε την πραγματική Οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας, τις παραγωγικές δραστηριότητες, τα δημόσια έσοδα, την κατασπατάληση πόρων, την αξιοποίηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας, μια νέα δίκαιη κατανομή των οικονομικών βαρών

Δεν υπάρχει συμφωνία στα αίτια της κρίσης. Η συντηρητική ανάλυση επιμένει να αναγάγει τα αποτελέσματα σε αίτια και να αναβαθμίζει επιμέρους και περιφερειακά θέματα σε κυρίαρχα.

Η χώρα όμως, δεν είναι μόνο το δημόσιο είναι και η πραγματική οικονομία, οι εργαζόμενοι, τα προϊόντα, οι εξαγωγές, οι αμοιβές. Δεν οδήγησαν και δεν συνεχίζουν να οδηγούν σε κρίση, σε κατάρρευση εισοδημάτων  και σε ανεργία γενικώς η Ελλάδα ή γενικώς η ΕΕ, αλλά καθοριστικά η χρηματιστηριακή και η παρασιτική ολιγαρχία και όχι το παραγωγικό κεφάλαιο.

Η Ελλάδα είναι και τα 4 εκατομμύρια οικονομικά ενεργός πληθυσμός, είναι και οι πάνω από ένα εκατομμύριο νέοι στη παιδεία και στην εκπαίδευση, είναι το ένα εκατομμύριο και πλέον των ανέργων, είναι οι χιλιάδες επιχειρήσεις που παράγουν, εξάγουν και αγωνίζονται, είναι οι χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, είναι ο κόσμος της υγείας και ο κόσμος της παιδείας, είναι ο κόσμος της υπαίθρου που τροφοδοτεί και τη χώρα και άλλες χώρες, είναι τα 2εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι τα εκατομμύρια του απόδημου ελληνισμού. Είναι οι δυνάμεις της πραγματικής οικονομίας, του παραγωγικού κεφαλαίου, της ανάπτυξης. Είναι τα εκατομμύρια των προοδευτικών Ελλήνων πολιτών που έχουν αγωνιστική στάση.

Προς αυτή την κατεύθυνση, Τι πρέπει να κάνει σήμερα η Ελλάδα; Στα πλαίσια της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πρεπει να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση με άμεσα μέτρα ανακούφισης αλλά ταυτόχρονα προτεραιότητα μιας δημοκρατικής και προοδευτικής κυβέρνησης πρέπει να αποτελέσει η σύσταση και η δημιουργία μιας πρωτοπόρας Εθνικής Ακαδημίας της Καινοτομίας, πληροφορικής, βιοτεχνολογίας, περιβάλλοντος και νέας γενιάς συστημάτων ΑΠΕ. Ένα πλέγμα συνεργασιών με ευέλικτες δομές που θα συνενώνει τα κέντρα έρευνας, τις μονάδες έρευνας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις επιχειρήσεις τεχνολογίας και δικτύων και θα αποτελέσει πρότυπο και τομέα συμμετοχής στο ΑΕΠ, παράγοντα δημιουργίας πλούτου, θέσεων εργασίας και νέων προϊόντων.  Για το σκοπό αυτό θα προβούμε άμεσα  στη  συγκρότηση  ενός διαρκούς φόρουμ για την προώθηση της εν λόγω επιλογής  και την
 ίδρυση της Εθνικής Ακαδημίας Καινοτομίας  Γιατί κεντρικό ζήτημα είναι πώς μπορεί να βγει η χώρα από την κρίση; Μέσω του δυναμικού υψηλής μόρφωσης που διαθέτει η νέα γενιά του τόπου ή με την «επιστροφή στα χωράφια;» Αν μια φορά το κυρίαρχο θέμα είναι η ανεργία των νέων, ίσης και ανώτερης σημασίας αποτελεί το ότι η νέα γενιά τόσο για την ευημερία της χώρας συνολικά όσο και την ατομική τους πρόοδο και εξέλιξη, χρειάζεται να εργαστεί σε θέσεις οικονομίας της γνώσης.
Η αναβάθμιση της χώρας που επετεύχθη σε πολλούς τομείς, όπως το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας με υψηλό επίπεδο γνώσεων, πρέπει να αποτελέσει μαζί  με τη μεταφορά πόρων προς την καινοτομία και την οικονομία γνώσης, επιλογή άμεσου, βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα. Λόγω της καταστροφής επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας, ορισμένοι κύκλοι που δεν είναι και τόσο άδολοι, προβάλλουν ως πανάκεια την επιστροφή στον αγροτικό τομέα και την πρωτογενή παραγωγή.

Όσοι κατευθύνουν στην παραγωγή προϊόντων χωρίς προστιθέμενη αξία, χωρίς ποιότητα, χωρίς βιομηχανία και ως εκ τούτου δευτερογενή τομέα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και σύγχρονα δίκτυα, απλώς αποτελούν μέρος  των κερδοσκοπικών επιδιώξεων και της οικονομικής καθήλωσης του τόπου. Ανταγωνιστική οικονομία δε χτίζεται χωρίς επενδύσεις, με υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.

Επίσης, θα πρέπει να συγκροτηθεί έκτακτη μονάδα στα Υπουργεία Ανάπτυξης , Αγροτική πολιτικής και Εργασίας που θα ασχοληθεί με το να αναδιανείμει δυνατότητες και πόρους και να διαμορφώσει κέντρα πρωτοβουλίας για συνδυασμό όλων των επιπέδων παραγωγής και ανάπτυξης. Σε ένα πνεύμα αλληλεγγύης που θα ενώνει τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της νέας γενιάς και θα αξιοποιεί τις γνώσεις τους. Θα προχωρήσει δημιουργώντας έναν τόπο διαβούλευσης σε αξιολόγηση όλων των επιχειρήσεων –σκελετών που έκλεισαν και ερήμωσαν σε όλες τις ΒΙ.ΠΕ της χώρας, συστήνοντας Επιτροπές αξιολόγησης και επαναλειτουργίας χιλιάδων επιχειρήσεων τόσο από επιστήμονες και γνώστες όσο και από φορείς της Τ.Α. αλλά και από περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ με άμεση κινητοποίηση και των εργαζομένων ανά κλάδο και περιοχή. Προκειμένου να συγκροτηθούν τοπικές και περιφερειακές συμπράξεις έκτακτες και κατεπείγουσες. Αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις. Αυτή η διαδικασία θα αφορά τόσο στον πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα καθώς και σε δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι πόροι θα μπορούν να προέλθουν από μια αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλη παραπληροφόρηση, εκβιαστικά διλήμματα και τρομολαγνεία. Χρειάζεται γνώση, πληροφόρηση και διάλογο επί της ουσίας και επί των πραγματικών προβλημάτων και των συνακόλουθων λύσεων. Δεν χρειάζεται άλλο εμπόριο φόβου και  μονολόγους σε στυλ πολεμικών ανακοινωθέντων προκειμένου να εξουδετερώσουν κάθε συμμετοχή και δημοκρατικό προσανατολισμό των πολιτών

Για το σκοπό αυτό, θα αναλάβουμε άμεσα πρωτοβουλία για την συγκρότηση Ομίλου προσωπικοτήτων αλλά και νέων ανθρώπων που θα αφορά τη δημιουργία Δημοκρατικής Τηλεόρασης με στόχο την πληροφόρηση και προβολή των θέσεων των προοδευτικών κινημάτων πολιτικών δυνάμεων και οργανώσεων.

Η Δημοκρατική  Προοδευτική Κυβερνητική Λύση

Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Χρειάζεται μια δημοκρατική, προοδευτική διακυβέρνηση που θα δώσει αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και στο κυρίαρχο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής από κάθε είδους συμφέροντα αλλότρια προς το δημόσιο συμφέρον και της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας, που θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία και θα συμβάλλει στη θεσμοθέτηση ενός Ευρωπαϊκού νομισματικού μηχανισμού, αμοιβαιοποίησης του χρέους, εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων, μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και μιας κοινά αποδεκτής δημοσιονομικής  πολιτικής με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των χωρών-μελών της Ε.Ε. και με αντίστοιχες μεταβιβάσεις από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και βασικές της επιταγές όξυναν την κρίση στην Ε.Ε. Πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί αποτυχία στην εξέλιξη των συνθηκών της Ε.Ε. του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι Μια νέα θεμελίωση με βάση την καθιέρωση της αρχής των εγγυήσεων εκ μέρους της Ε.Ε. για τις υποχρεώσεις κάθε μέλους της πρέπει να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο της αναθεώρησης συνθηκών σε συνδυασμό με την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη. Η ισοτιμία δε μπορεί να περιλαμβάνει πλεονασματικές και ελλειμματικές χώρες.

Η λύση στο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας προϋποθέτει  την ήττα του μνημονιακού μπλοκ, νέα διακυβέρνηση και νέα οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα βασίζεται στη βιωσιμότητα του χρέους και στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας και σε ένα έκτακτο πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων για το πρώτο και καθοριστικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, την αντιμετώπιση της ανεργίας και για τη βαθμιαία αποκατάσταση των καταστραφέντων διαθέσιμων εισοδημάτων των ελληνικών νοικοκυριών. Μια νέα κυβέρνηση που θα εξασφαλίσει τα ελάχιστα. Δηλαδή, μια σχετική ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και ένα πρόγραμμα έκτακτων ενισχύσεων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Για να μπορούμε να μιλήσουμε εν συνεχεία, για μια νέα περίοδο και για την οργάνωση και την απόδοση της ελληνικής οικονομίας βραχύ-μεσοπρόθεσμα. Στα πλαίσια αυτά, καλούμε να επιδείξουν πατριωτική ευαισθησία και να επαναπατρίσουν τα δεκάδες δις ευρώ, όλοι όσοι ενστερνίστηκαν την οργανωμένη κινδυνολογία της διαπλοκής ότι δήθεν κινδυνεύουν οι καταθέσεις τους.

Η κρίση επιβάλλει την συγκρότηση Κυβέρνησης με συμφωνημένο πλαίσιο, με το δικαίωμα της ισοτιμίας, της πολιτικής διαπραγμάτευσης και της οικονομικής συνεργασίας, με το δικαίωμα ότι προτάσσεται η χώρα ενώπιον κάθε άλλης απαίτησης σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες δεν μπορούν να αποτελούν μέρος μιας σαφούς πολιτικής ενότητας με άξονα την κυβερνητική πολιτική γιατί έχουμε μεγάλη ήττα της πολιτικής, και είναι γνωστό ότι ήδη την υποκαθιστά ένα δίκτυο διεθνών οργανισμών και οικονομικών κύκλων. Είναι χαρακτηριστική η θέση του Μ. Ντράγκι ότι «η κοινωνική Ευρώπη τελείωσε».

Η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο πολιτικού εκδημοκρατισμού με απλή αναλογική, μονοεδρικές και μείωση των περιφερειών καθώς και διακυβέρνηση και διοίκηση με πολιτικές αρχές γιατί και μέσα από τη διαφάνεια η διαφθορά, η ευνοιοκρατία καθώς και η καταστρατήγηση των κανόνων πλουτισμού μπορεί να συνεχίζονται.
Η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο κλαδικό και περιφερειακό με πραγματικούς όρους για την ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η χώρα χρειάζεται ένα πρόγραμμα κοινωνικής συνοχής με δίκαιη συμμετοχή στα βάρη.

Καθοριστική θεωρούμε  τη στρατηγική για μια Πολιτική Συμφωνία, που θα βασίζεται σε επιδιώξεις στα πλαίσια της Ε.Ε. και διεθνώς αλλά το πρόγραμμα πρέπει να έχει σχέση με τα πραγματικά δεδομένα.
Μια πολιτική και οικονομική συνεργασία σε επιπεδο Ε.Ε. και διεθνώς με βασικές επιλογές:
Πρώτον: Να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Δευτερον τη σύνταξη ενός νέου –οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμου-δημοσιονομικού προγράμματος σταθερότητας από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα πλαίσια του δικαιώματος της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας.
Τρίτον: Σύνταξη από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενός έκτακτου προγράμματος χρηματοδότησης αναπτυξιακών δράσεων κατά κλάδο και περιφέρεια, με συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στα πλαίσια και της αποκατάστασης της βλάβης στην ελληνική οικονομία που επέφεραν τα αποτυχημένα και βίαια μέτρα κατά της χώρας από τις αποφάσεις της διακυβερνητικής της Ε.Ε αλλά και άλλων οργάνων της.
Τέταρτο: Διάλυση της τρόικας και έξοδος του ΔΝΤ τόσο από τη  χώρα όσο και από την Ε.Ε.  και ανάκτηση της πολιτικής αυτονομίας της χώρας και στα πλαίσια της συζήτησης στους κόλπους της Ε.Ε. για την σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου.
Πέμπτον,: Πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες για την επανάκτηση δικαιωμάτων των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής και τη δίκαιη συμμετοχή τόσο για την έξοδο από τη κρίση όσο και για την αναδιανομή του ΑΕΠ της χώρας.
Εκτο: Τη προώθηση για συνολική λύση της ευρωπαϊκής κρίσης .

Χρειαζόμαστε γνώση, σταθερότητα, αισιοδοξία. Χρειαζόμαστε κοινή πορεία, κοινούς σκοπούς και στόχους, κοινές ιδέες, κοινές αρχές

Θετική έκβαση της κρίσης,  ούτε υπήρχε ούτε θα υπάρξει χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς να φέρουν το βάρος οι έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι μέχρι τώρα είναι στο απυρόβλητο. 

Τίποτε δεν είναι αναλλοίωτο και αμετάβλητο.  Άνθρωποι αλλάζουν αποφάσεις άλλων ανθρώπων. Και η αλλαγή πορείας θα έχει επιτυχία με το λαό σε ενότητα, με τη κοινωνία σε υποστήριξη. Χρειαζόμαστε κοινή προοδευτική προσπάθεια για να ενώσει χιλιάδες πολίτες στον αγώνα τους και στη δίκαιη απαίτηση τους για να δώσουμε  λύσεις  και  να οδηγήσουμε από κοινού σε έξοδο από τη κρίση  με:

Προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή στρατηγική που ομολογήθηκε η αποτυχία της από τους ηγέτες της ευρωζώνης και ήδη ομιλούν και για νέο σχέδιο, που δεν θα ευοδωθεί όσο επιμένουν σε συνταγές αποτυχίας.

Αυτονομία της πολιτικής απέναντι σε παλιά και σε νέα δίκτυα  του παρασιτικού κεφαλαίου που επιδιώκουν τον έλεγχο της πολιτικής ζωής προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων. Να ανορθώσουμε ξανά τη Πολιτική στην υπηρεσία του γενικού και του δημοσίου συμφέροντος. Είμαστε εδώ για να ξαναχτίσουμε την πολιτική στο βάθρο που τη θέλει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας.

Δημοκρατία απέναντι στις αντισυνταγματικές και αντιευρωπαϊκές απόπειρες επιβολής, καταλύοντας την αρχή της πολιτικής ισοτιμίας  και επιχειρώντας ανοικτές παρεμβάσεις στην  εσωτερική πολιτική ζωή. Να μην οδηγηθεί η Δημοκρατία σε αναπηρία όπου θα συμμετέχει το 40% του πληθυσμού στα κοινά,  ένα άλλο 40% θα ιδιωτεύει και ένα 20% θα κινείται σε  αντιπολιτικά δίκτυα. Και η προσπάθεια όλων μας πρέπει να είναι το όχι στην ιδιώτευση, ναι στη συμμετοχή για προοδευτική έξοδο από τη κρίση. Και η μεγάλη αποχή στις εκλογικές αναμετρήσεις , αποτελεί ένδειξη ενός  από τα αρνητικά ενδεχόμενα.

Παραγωγική ανασυγκρότηση απέναντι στην πολιτική μαζικής φτωχοποίησης και ανεργίας εις βάρος του λαού και προς όφελος του παρασιτικού κεφαλαίου.

Κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη απέναντι στην κοινωνική ισοπέδωση και στη διάλυση  εισοδημάτων και επιχειρηματικών προσπαθειών.

Με την σημερινή μας Διακήρυξη που θα αποτελέσει το πλαίσιο για το προγραμματικό σχέδιο,  που θα δοθεί στη δημοσιότητα άμεσα.

Καλούμε να συμμετάσχουν στην πλαισίωση και στη δράση του Σοσιαλιστικού κόμματος εργαζόμενοι και άνεργοι, νέες και νέοι, αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες, άνθρωποι της τέχνης, της παιδείας και της υγείας, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και επαγγελματικών, συνεταιριστικών,  συνδικαλιστικών, κοινωνικών και οικολογικών οργανώσεων.

Ήρθε η ώρα και οφείλουμε να συμβάλλουμε στην αναγέννηση του σοσιαλιστικού κινήματος, στην ανασύνταξη των σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και στην ίδρυση ενός σοσιαλιστικού κόμματος, δημοκρατικού και προοδευτικού:

• για να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής
• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση
• για την αυτονομία της πολιτικής
• για την λαϊκή κυριαρχία,
• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και
• για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές που θα λάβει μέρος στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Πολιτική δύναμη χωρίς εξαρτήσεις, έξω από τα δίκτυα αντί-λαϊκών συμφερόντων και με δεσμούς με την ελληνική κοινωνία

ΜΕ ΓΝΩΣΗ , ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ .  ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ