Σε ένα κόσμο τρελών, το αυτονόητο γίνεται είδηση. Πριν από δώδεκα χρόνια, στις 26 Δεκεμβρίου 1997, 336 Κούρδοι αποβιβάστηκαν σε ένα μικρό χωριό της Καλαβρίας, το Ριάτσε. Οι κάτοικοι τους υποδέχθηκαν με την πατροπαράδοτη φιλοξενία, τους περιέθαλψαν και τους προσέφεραν στέγη στο πάνω χωριό στο βουνό που οι ίδιοι είχαν εγκαταλείψει για να μεταφερθούν παραθαλάσσια, για χάρη του τουρισμού.
Ο δήμαρχος της περιοχής σκέφτηκε να αξιοποιήσει δημιουργικά την παρουσία των φιλοξενούμενων. Κατέγραψε τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους και με μια γενναία χρηματοδότηση που απέσπασε από την Banca etica (Ηθική τράπεζα) και κυρίως με τον ενθουσιασμό τόσο των Κούρδων όσο και των κατοίκων το μικρό άγνωστο Ριάτσε έγινε πρότυπο πολιτισμού και αλληλέγγυας ανάπτυξης. Αριστουργήματα αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα αναπαλαιώθηκαν, ξεχασμένες τέχνες αναβίωσαν, άνοιξαν ταβέρνες που προσέφεραν κουρδικές νοστιμιές προσελκύοντας έτσι τους τουρίστες και στο ξεχασμένο ορεινό χωριό.
Η ανάπτυξη υπήρξε ραγδαία, βρήκαν απασχόληση όχι μόνον οι μετανάστες αλλά και πολλοί κάτοικοι όπως και άνεργοι από τις γύρω περιοχές. Όλα βέβαια σε ένα πλαίσιο σεβασμού του περιβάλλοντος. Τίποτα καινούργιο δεν χτίστηκε, τα δε γύρω δάση περισώθηκαν ως κόρη οφθαλμού, πάλι μέσα από ένα πρόγραμμα για τους μετανάστες. ‘Οσοι δεν είχαν συγκεκριμένη ειδικότητα ορίστηκαν να φυλάγουν τα δάση. Για κάθε στρέμμα που δεν καίγεται έχουν μια ορισμένη ανταμοιβή.
Αποτέλεσμα; Από τότε οι πυρκαγιές έχουν γίνει άγνωστη έννοια. Το πείραμα του Ριάτσε ενέπνευσε τον διάσημο σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς που τις μέρες αυτές βρίσκεται στην Καλαβρία για να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Πρωταγωνιστές οι κούρδοι μετανάστες και οι ίδιοι οι κάτοικοι.
Πηγή: περιοδικό Γαλέρα τεύχος 49 "μικρά εναλλακτικά" του Αντώνη Χατζή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου