Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Συνέντευξη ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΖΟΥΜΑΚΑ τον Οκτώβριο του 1989 -19 χρόνια πριν- στην εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"

Η Συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε τον Οκτώβριο του 1989 - 19 χρόνια πριν- στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ. Παρήλθε σχεδόν, μια εικοσαετία . Είναι προφανείς οι ομοιότητες , με την έννοια του ότι το σύστημα προωθεί την Α Ν Α Π Α Λ Α Ι Ω Σ Η γνωστών επιδιώξεων.

Είναι ιστορική η απαίτηση για να επαναφέρουμε την ουσία της Π Ο Λ Ι Τ Ι Κ Η Σ πάνω στο τραπέζι και να τελειώνουμε με τις ατάκες ,τα ευφυολογήματα, τις κολοκυθιές από προκάτ παρέες, και τα γαϊτανάκια προσώπων χρήσης για συγκεκριμένες επιδιώξεις.

Αυτά τα Σ Ε Ν Α Ρ Ι Α είναι γνώριμα. Πολύ ρηχές οι σούπες των μαγειρείων του συστήματος. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΑ τύπου 1989.Ολοι αυτοί οι κύκλοι είναι κατώτεροι των περιστάσεων και των αναγκών του Ελληνικού λαού, για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ και ΟΜΑΛΗ ΔΙΕΞΟΔΟ. Η χώρα χρειάζεται συντεταγμένη πολιτική ,σχέδιο και πρωτοβουλίες ,για ριζικές αλλαγές , για τα συμφέροντα των 2/3 και όχι του 1/3 ,για την έξοδο από τη κρίση στη οικονομική και κοινωνική βάση της χώρας, κρίση που έχει έκφραση και στη πολιτική και στους θεσμούς της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Είναι η ώρα για το ΠΑΣΟΚ να ανταποκριθεί στη μεγάλη αυτή πρόκληση. Έχει και την εμπειρία και τις δυνάμεις και τις δυνατότητες. Στέφανος Τζουμάκας , 5 Αυγούστου 2008.




ΤΟ ΒΗΜΑ

28 Οκτωβρίου 1989


Ας μιλήσουμε –επιτέλους-για πολιτική


ΓΙΑ ΕΝΑ νέο πολιτικό, με γνωστή αντιδικτατορική δράση, με σημαντικό ρόλο στο ιστορικό φοιτητικό κίνημα των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων και με μια πλούσια διαδρομή στα ανώτερα κομματικά – και ενίοτε κυβερνητικά – αξιώματα του ΠΑΣΟΚ, είναι αμφίβολο αν η βουλευτική έδρα αποτελεί οριστική δικαίωση. Και ο κ. Στεφ. Τζουμάκας φαίνεται να αντιλαμβάνεται αυτό που πολλοί σύντροφοί του στο ΠΑΣΟΚ λησμονούν: ότι στην πολιτική «προς γαρ το τελευταίο εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».


Εξελέγη και στις εκλογές του Ιουνίου, σαν υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στη Β’ Αθηνών ,έβδομος κατά σειρά, αφήνοντας πίσω του πρώην υπουργούς και στελέχη γνωστών «ομάδων» του Κινήματος. Τώρα δίνει τη μάχη για τις εκλογές του Νοεμβρίου.


Σήμερα, στον έκτο όροφο της οδού Σόλωνος , λίγα μόνο μέτρα από την ταράτσα της Νομικής, όπου βρέθηκε –κάτω από άλλες συνθήκες- τον Φεβρουάριο του 1973, ο κ. Τζουμάκας οργανώνει την εκλογική παρουσία του, μ’ έναν τρόπο που δεν είναι καθόλου συνηθισμένος στις μέρες που θριαμβεύει το πολιτικό μάρκετινγκ. Ολόκληρη η προεκλογική του δραστηριότητα διεκπεραιώνεται από νέα παιδιά και παλιούς συντρόφους του, που επιστρατεύτηκαν εθελοντικά για να στηρίξουν την «υποψηφιότητα του Στέφανου». Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, μια συνέντευξη είναι κοπιώδης υπόθεση. Ο κ. Τζουμάκας αδιαφορεί για το μαγνητόφωνο και συμπεριφέρεται σαν να διευθύνει την προετοιμασία μιας κινητοποίησης του ΠΑΣΟΚ.


-Κύριε Τζουμάκα, είστε νέος πολιτικός, αλλά διατυπώνετε αιχμές για τους νέους πολιτικούς. Υπάρχει κάποια εξήγηση;

«Εδώ και πολύ καιρό παρακολουθούμε μια μόδα, που σχεδόν τείνει να κάνει την πολιτική κάτι σαν ανώδυνο χόμπι. Το πολιτικό μάρκετινγκ περνάει τη θεωρία των νέων πολιτικών, που ανεξάρτητα από κόμματα έχουν ‘συγγενικό προφίλ’. Οι νέοι πολιτικοί, ανεξάρτητα από τα κόμματα που ανήκουν, συζητούν μεταξύ τους. Τι συζητούν; Για σέρφινγκ, για μπριτζ, για κομπιούτερς ; Άκουσα μάλιστα έναν άνθρωπο της γενιάς μου, τον Μίμη Ανδρουλάκη, να δηλώνει ότι ‘προτιμά να συζητεί με τον Σαμαρά και τον Ανδριανόπουλο παρά με το ΠΑΣΟΚ’. Προσέξτε αντίληψη: ο Ανδρουλάκης συζητεί με τον Σαμαρά, ο Σαμαράς με την Δαμανάκη, η Δαμανάκη με τον Τζουμάκα, ο Τζουμάκας με τον Έβερτ, ο Έβερτ με τον Λαλιώτη, ο Λαλιώτης με τον Ανδριανόπουλο, ο Ανδριανόπουλος με τον Σημίτη κι ο χορός καλά κρατεί. Για ποια πολιτική όμως συζητούν; Για ποια συμφέροντα; Για ποιες κοινωνικές ομάδες; Για ποια εξωτερική πολιτική; Αυτό δεν το λέει κανείς».



-Και πού βρίσκεται το παράδοξο;

«Αυτά είναι μοντέλα για να αναιρεθούν βασικές στρατηγικές στη χώρα, όπως η ανεξαρτησία και οι κοινωνικές αλλαγές. Να πάμε δηλαδή σε μια κυβέρνηση προσώπων, προσωπικοτήτων, ομάδων πολιτικών και όχι σε κυβερνήσεις προγραμμάτων και θέσεων. Θεωρώ αυτή την εξέλιξη συντηρητική».


-Μιλάτε σαν να μη σας εκφράζει και πολύ αυτό που λέμε ‘συναίνεση’ και για το οποίο τόσος λόγος γίνεται τελευταία.

«Κάθε άλλο. Το ΠΑΣΟΚ είναι το πρώτο κόμμα που μίλησε για συναίνεση, για διακομματική αντιμετώπιση προβλημάτων, για συνεργασίες και εθνική πορεία. Από το 1975, ο Ανδρέας Παπανδρέου, σε συναντήσεις του με τον Φλωράκη, τον Δρακόπουλο και τον Ζίγδη, έθεσε το ζήτημα της συνεργασίας. Και στη Σύνοδο της Κ.Ε. του, το ΠΑΣΟΚ που πρότεινε την στρατηγική της Εθνικής Λαϊκής Ενότητας. Αλλά είναι άλλο πράγμα η ενότητα στη βάση και η προγραμματική συνεργασία και άλλο κάποια ουδέτερη συναίνεση».


-Και πόση σημασία μπορεί να έχει αυτός ο διαχωρισμός;

«Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Στην περιφέρεια που είμαι υποψήφιος, οι άνθρωποι πνίγονται από το νέφος, το κυκλοφοριακό, την έλλειψη πρασίνου. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να δώσει μόνο του λύση. Και χρειάζεται να μιλήσει ο ίδιος ο πολίτης. Να γίνει ένα δημοψήφισμα, όπου από τη μια πλευρά θα μπουν 3,5 εκατομμύρια σοσιαλιστές, δεξιοί, αριστεροί και κομμουνιστές, που θέλουν να αλλάξει η ποιότητα ζωής. Και από την άλλοι 500.000 σοσιαλιστές, δεξιοί, αριστεροί, κομμουνιστές, που έχουν συμφέροντα να μείνουν τα πράγματα όπως είναι. Έτσι δημιουργείται η συναίνεση. Με βάση πολιτική και μια σαφή επιδίωξη. Μια τέτοια συναίνεση είναι περισσότερο απαραίτητη, τώρα που ήδη τελείωσαν οι αυτοδυναμίες».


-Τελείωσαν; Στην τελευταία τηλεοπτική εμφάνισή του ο κ. Α. Παπανδρέου άφησε να εννοηθεί ότι ο ΠΑΣΟΚ προσδοκά ακόμη μια νέα αυτοδυναμία του.

«Δεν είπε τέτοιο πράγμα. Έθεσε τον εκλογικό στόχο του ΠΑΣΟΚ, που είναι να αναδειχθεί πρώτο κόμμα. Αυτό είναι απόφαση της Κ.Ε. Είναι μια επιδίωξη που διασφαλίζει ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις. Ο Πρόεδρος απλώς δεν απέκλεισε την προσπάθεια των οπαδών του ΠΑΣΟΚ, στη βάση, που μάχονται και για αυτοδυναμία».


-Η οποία προφανώς δεν θα υπάρξει για το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να υπάρξει για τη ΝΔ;

«Κανείς δεν θα έχει αυτοδυναμία. Και γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, η 6η Νοεμβρίου θα είναι κρίσιμη για τη χώρα. Θα κριθεί η πορεία της για πολλά χρόνια. Και δεν θα κριθεί από τους αριθμητικούς συσχετισμούς στη Βουλή και από το αν μπορούν να δώσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή μια νέα τρίμηνη κυβέρνηση. Θα ανοίξουν λοιπόν δύο δρόμοι: αν η χώρα πάει στον 21ο αιώνα με δημοκρατικά και πατριωτικά προγράμματα και ιδέες, ή θα κυριαρχήσει ο συντηρητισμός και η κοινωνία των δύο τρίτων. Το βράδυ της Κυριακής δεν θα υπάρξουν μονοκομματικές λύσεις. Το πρόβλημα των πολιτικών συμμαχιών και συνεργασιών είναι το μέγα θέμα, για την επόμενη πολιτική περίοδο. Θα δοκιμαστεί η σταθερότητα και οι λύσεις σε κρίσιμα θέματα, στα οποία θα κυριαρχήσει η τάση του εκσυγχρονισμού».


-Και τι είναι αυτό που θα κρίνει αυτές τις εξελίξεις;

«Τα προγράμματα και οι πολιτικές συμφωνίες συγγενών δυνάμεων. Η αναμέτρηση θα γίνει ανάμεσα στο μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού και τα προοδευτικά προγράμματα των δημοκρατικών δυνάμεων. Και ο λαός πρέπει να γνωρίζει από τώρα ποια τύχη θα έχει το ψηφοδέλτιο που θα κρατήσει την Κυριακή των εκλογών. Για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο του Ιουνίου, όπου ΝΔ και Συνασπισμός, μετά τις εκλογές έκαναν αυτό ακριβώς που έλεγαν ότι δεν θα κάνουν μέχρι τις 17 Ιουνίου! Σήμερα οι πολιτικές ηγεσίες δοκιμάζονται. Κρίνεται η αξιοπιστία τους. Και σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, έχει καταστήσει σαφή τη θέση του. Όχι στη συνεργασία με τη Δεξιά, ναι στη συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων, κάτω από οποιουσδήποτε συσχετισμούς. Ο Συνασπισμός όμως καιροσκοπεί και αυτή τη φορά. Οι ηγέτες του δηλώνουν ότι αυτό που θα συμβεί τη Δευτέρα θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα της Κυριακής. Από πότε, για την Αριστερά, η εκλογική δύναμη προηγείται των θέσεων και οι μηχανισμοί των προγραμμάτων και των ιδεών;


-Εμμέσως λοιπόν επιμένετε στις διαχωριστικές γραμμές.

«Όταν ζητάς από τον καθένα να ξεκαθαρίσει τη θέση του και τις πολιτικές συνεργασίες του, δεν είναι υπόθεση διαχωριστικών γραμμών. Αλλά κι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ χωρίζει τον ελληνικό λαό και οι άλλοι τον ενώνουν. Ο σκοπός της δεν είναι να καταργηθούν κάποιες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους πολίτες, γιατί τέτοιες διαχωριστικές γραμμές τα τελευταία δέκα χρόνια δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα προγράμματα, τις θέσεις, τις επιλογές, και τα κόμματα. Οι βάσεις προστατεύουν τα εθνικά συμφέροντα, λέει ο Μητσοτάκης. Οι βάσεις υπονομεύουν τα εθνικά συμφέροντα λέει ο Φλωράκης. Δεν είναι ένας σαφής διαχωρισμός αυτός; Το ΠΑΣΟΚ τον εφεύρε; Δεν έχουν η ΝΔ και ο Συνασπισμός διαφορετική αντίληψη για την προστασία των κοινωνικών συμφερόντων; Δεν υπάρχει ανάμεσά τους, σ’ αυτό, μια διαχωριστική γραμμή; Άρα λοιπόν αυτή η προπαγάνδα έχει σκοπό να προετοιμάσει κάποιες λύσεις έξω από τα κόμματα και τις κοινωνικές δυνάμεις. Και μ’ αυτή την έννοια στις εκλογές κρίνεται και η λαϊκή κυριαρχία, όπως υπογράμμισε ο Ανδρέας Παπανδρέου στο Ολυμπιακό Στάδιο».


-Στο κόμμα σας εμφανίζονται όλοι βέβαιοι ότι το 39% θα αυξηθεί σ’ αυτές τις εκλογές. Σαν υποψήφιος στη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της χώρας, συμμερίζεσθε αυτή την αισιοδοξία;

«Το 39% είναι αποτέλεσμα μια πορείας. Στα οκτώ χρόνια μπήκαμε στη λογική του συστήματος. Αγωνιστήκαμε στη δικτατορία, αλλά τη μεταπολίτευση την έκανε ο Καραμανλής. Έτσι και μετά το 1974, ενώ αγωνιστήκαμε για την Αλλαγή, αυτή ανέλαβε να την κάνει μια ομάδα και κάποια πρόσωπα. Και δεν την έκανε κυρίως ενάντια στο σύστημα, αλλά ενάντια στη Δεξιά. Κυριάρχησε η λογική να φύγουν αυτοί να έρθουμε εμείς. Έτσι εξουδετερώθηκαν τα στελέχη, τα μέλη, οι οργανώσεις, οι φίλοι και οι οπαδοί μας, οι σοσιαλιστικές ιδέες. Η πολιτική μεταφέρθηκε από την κοινωνία στο κράτος. Πρόσφατα μίλησα σε μια επαρχιακή πόλη, με δυνατή βροχή. Και μου λέει κάποιος ‘πες κάτι και για τα γραφεία της οργάνωσης’. Ξέρετε τι εννοούσε; Ότι μετά το 1981, όσοι έρχονταν στο ΠΑΣΟΚ νόμιζαν ότι στεγάζεται στη Νομαρχία και πήγαιναν εκεί. Πέρασε λοιπόν η θεωρία του κυβερνητικού κόμματος σε βάρος του σοσιαλιστικού κόμματος».


-Μια τέτοια αυτοκριτική αρκεί για να αναπληρώσει τα χαμένα ποσοστά του Ιουνίου;

«Σε εκείνες τις εκλογές δεν ηττήθηκαν οι αρχές και το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Ηττήθηκε ένα μοντέλο πολιτικής, ένα στυλ άσκησης εξουσίας. Τώρα ήρθε ο καιρός να δώσουμε τη μάχη για το ΠΑΣΟΚ και τους στόχους του. Χωρίς συγκρούσεις προσώπων και ρητορείες. Πρέπει να αλλάξουμε εμείς για να πείσουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε την ελληνική κοινωνία. Στον βαθμό που πείθουμε για τη δική μας αλλαγή και τη νέα πορεία, υπερβαίνουμε το 39%».


-Μα αυτό είναι το ερώτημα: Αλλάζετε;

«Για το ΠΑΣΟΚ, μετά τον Ιούνιο, ο μόνος δρόμος –και τον ακολουθεί- είναι η πολιτική σύγχρονου κόμματος, με ιδεολογικό και πολιτικό λόγο, με προγραμματισμό και με σταθερή αναφορά στις κοινωνικές δυνάμεις. Είναι αυτό που άκουσα να λέει προχθές σε δήμο της Β’ Αθηνών, ο γραμματέας μιας οργάνωσης: το νέο ΠΑΣΟΚ».


- Σ’ αυτές τις εκλογές το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στη Β΄ περιφέρεια της Αθήνας ,είναι ίσως ‘υπερφορτωμένο’. Κι αυτό αν κρίνουμε από την εμπειρία του Ιουνίου, οδηγεί σε κτυπήματα κάτω από τη μέση. Βλέπετε να επαναλαμβάνεται αυτό το φαινόμενο καθώς πλησιάζει η 5η Νοεμβρίου;

«Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπου και αν πολιτεύονται, πρέπει να δίνουν πριν από όλα τη μάχη του ψηφοδελτίου. Τη μάχη της ανάδειξης του ΠΑΣΟΚ, των ιδεών και του προγράμματος. Αυτή ακριβώς τη στάση απαιτεί και εκτιμά το εκλογικό σώμα. Πέρα από εκεί οι μετεγγραφές, ο λαϊκισμός, η προσωποποίηση του εκλογικού αγώνα και ο αγώνας για τη σειρά κατάταξης, είναι φαινόμενα που ευδοκιμούν σε περιόδους κρίσης πολιτικής και αξιοπιστίας».


-Και… ο σταυρός προτιμήσεως;

«Ο σταυρός προτίμησης μπορεί να βοήθησε στην ανανέωση, πρέπει όμως να εξετάσουμε άλλες λύσεις, όπως είναι η περιοδικότητα ή μεικτά συστήματα. Και ακόμη, στα πλαίσια της ενότητας στόχων να κατοχυρωθούν οι τάσεις στο κόμμα, όπως αποφασίσαμε στην Κ.Ε. Για να γίνονται οι αντιπαραθέσεις με πολιτικά δεδομένα και όχι με ομαδοποιήσεις, παραπολιτική, παρασκήνια, ψιθύρους στους διαδρόμους, μεθοδεύσεις, προσφυγή στο star system και οικονομικές ενισχύσεις που οδηγούν σε πολιτικές δεσμεύσεις. Αυτά είναι φαινόμενα που τροφοδοτούν την πόλωση, τον λαϊκισμό και τον φανατισμό. Εμφανίζονται όταν σταματούν οι κανόνες και οι πολιτικές αναμετρήσεις. Κι αυτές οι συμπεριφορές θα απομονωθούν, όταν επανέλθει η πολιτική πάνω στο τραπέζι. Στη νέα Βουλή θα κριθούν τα μεγάλα θέματα της χώρας, θα γίνουν μεγάλες επιλογές. Και σ’ αυτή τη Βουλή το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ακριβώς το Κίνημα που μάχεται με θέσεις και επιχειρήματα και όχι με κραυγές και συνθήματα. Για τις σοσιαλιστικές ιδέες και τον προοδευτικό προσανατολισμό της χώρας και όχι για προσωπικές ματαιοδοξίες και άκριτους ρεβανσισμούς. Σήμερα ‘είμαστε όλοι εδώ’. Μετά τις εκλογές θέλουμε να είμαστε όλοι εκεί. Ενωμένοι και ισχυροί ,ως σοσιαλιστές και συγκροτημένο κίνημα Αλλαγής».


5 σχόλια:

σίβυλλα είπε...

ορισμένες σκέψεις που ανάρτησα πριν λίγο.
Ίσως φανούν χρήσιμες...

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ;

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/08/blog-post_917.html


ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ;

Με αφορμή το σχετικό κείμενο της Βούλας Κεχαγιάς,
στα σημερινά «ΝΕΑ», που παρατίθεται στο τέλος.
Άραγε φταίνε πάντα τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι;
Έχω να παρατηρήσω και κάτι άλλο, που έχει κάνει πολλούς στο ΠΑΣΟΚ να ψάχνονται… και δεν μιλώ για πρωτοκλασάτους και επαγγελματικά στελέχη του.
Το τελευταίο εξάμηνο, το επίσημο ΠΑΣΟΚ, διαχωρίζει την αριστερά από το ΠΑΣΟΚ, ή συγχέει την αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για παράδειγμα:
- Δηλώσεις Μαρίας Καρακλιούμη προς τους πολιτικούς συντάκτες (04.08.2008):
«Το ΠΑΣΟΚ έχει εκφράσει την πρότασή του για συνεργασία με τις δυνάμεις της Αριστεράς, γιατί ακριβώς εκείνες είναι πιο κοντά μας ιδεολογικά», τα αυτονόητα συναφή ρεπορτάζ, χωρίς ξένο «δάκτυλο», αφού αυτά επισημαίνει επισήμως το κόμμα.
1. Στο ΠΑΣΟΚ, μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι ανήκουν στο χώρο της αριστεράς, με την ευρύτερη έννοια του προοδευτικού χώρου.
2. Ο ίδιος ο ΓΑΠ, ιδιαίτερα στη σύγκρουση με τον Βενιζέλο, υποσχέθηκε ένα αριστερό ΠΑΣΟΚ (οργανωτικά, πολιτικά, ιδεολογικά).
3. Στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, στο χώρο της αριστεράς – ας θυμηθούμε και το «αριστερά της αριστεράς», του Τριανταφυλλίδη-εθνάρχη –, με τις όποιες διαφοροποιήσεις και αποκλίσεις, δεν είναι μόνον ο ΣΥΝ, αλλά και το ΚΚΕ, και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά και το ΠΑΣΟΚ.
Το ερώτημα είναι απλοϊκό:
Γιατί Μαρία, σε κάθε δήλωσή σου – σίγουρα τη διατυπώνεις, κι έτσι πρέπει, με την ηγεσία του κινήματος – διαχωρίζεις το ΠΑΣΟΚ από την αριστερά;
Εδώ οφείλω να επισημάνω, ότι στη γειτονική Ιταλία το πρώην κομμουνιστικό κόμμα – σήμερα Δημοκρατικό Κόμμα στα πρότυπα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής – έχει διαχωρίσει τη θέση του από την αριστερά.
Βλ. 1. http://www.nikosklitsikas.gr/apopsi_12.html
2. http://www.nikosklitsikas.gr/kappa_kathimerini.html
3. http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/06/blog-post_1117.html
4. http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/07/blog-post_7359.html
Λέτε να οδηγούμαστε κι εμείς στην Ελλάδα σ’ αυτή την κατεύθυνση;
Κι αν ναι, γιατί να μην ειπωθεί με ειλικρίνεια στους πολίτες και πόσο μάλλον στα μέλη του ΠΑΣΟΚ;

Ανώνυμος είπε...

Η επανάληψη αυτών που λέμε για να αποδείξουμε οτι τελικά είχαμε δίκιο, πέρα απο προσωπική ικανοποίηση, δεν προσφέρει λύσεις και κυρίως δεν βλέπει τη σημερινή κατάσταση παρά μόνο ως ταύτιση...Αυτό που έχει-ίσως είχε-σημασία ήταν να καταλάβετε οτι το ΠΑΣΟΚ δεν απασχολεί πλέον τη κοινωνία η οποία έχει βγάλει τα συμπεράσματά της τόσο για την ανικανότητα αρκετών απο τα στελέχη σας όσο και για το ξεπερασμένο πλέον της υπόθεσης που λέγεται ΠΑΣΟΚ...Το αποδεικνύουν καθημερινά όλα αυτά τα 'νέα'στελέχη που εκλέξατε στην περιφέρεια και το κέντρο και που απλά αναπαράγουν μια σάπια τακτική και απωθούν τη κοινωνία. Τους εκλέξατε με την ίδια μέθοδο, τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες μηχανιστικές συνταγές...τι περιμένετε; Κανείς δεν σας παρακολουθεί και κανείς δεν ενδιαφέρεται...Αν εσείς(ως κόμμα) πάλι απευθύνεστε στους ίδιους Πασόκους μόνο και μόνο γιατί είσαστε ακόμα δεύτερο κόμμα και επομένως τους κρατάτε... να τους χαίρεστε αλλά ξεχάστε τον σεβασμό και την υποστήριξη της κοινωίας των νέων αλλά και των πολιτών που είναι απογοητευμένοι...κι αυτοί πλέον είναι η κρίσιμη μάζα...Ολα τα άλλα 19 χρόνια αργότερα, αγαπητέ Στέφανε, δεν είναι παρά επανάληψη χωρίς ενδιαφέρον...:(

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό και το παράδειγμα που αναφέρατε για το ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ, το οποίο δεν είναι υπογραμμισμένο.

RODERIKOS είπε...

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΦΕΤΟΣ 34 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΘΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΥΨΩΣΕΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΥΝΑΜΗ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ. Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΣΕ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ...ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΣΟΚΙΚΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ. ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ , ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΡΔΑΛΟ ΚΑΤΣΙΚΙ..... 1. ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ .....02. Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ (ΝΑΤΟ) ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ(ΕΟΚ) ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 03. ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ (ΣΟΥΔΑ ΚΛΠ...) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 04. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΜΟΝΑΔΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 05. ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΕΣΑΖΟΝΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 0 6. ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 07.ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΚΛΙΝΙΚΕΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 08.ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 09. ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΗΓΕΤΕΣ-ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ 010. ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.....................0 ΑΥΤΑ ΤΑ 10 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΕΝΑ ΚΟΥΡΕΛΟΧΑΡΤΟ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΤΟΡΘΩΘΗΚΕ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Ο Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΛΑΟΠΛΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝ, ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΣΑ " ΙΣΤΑΜΕ" ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΥ ΙΔΡΥΣΟΥΝ. ΓΙΩΡΓΟΣ Α.

σίβυλλα είπε...

Οι ΗΠΑ προσπαθούν ν’ ανατρέψουν τις προοδευτικές κυβερνήσεις στην αμερικάνικη ήπειρο. Τα διεθνή ΜΜΕ (Παραπληροφόρησης) έχουν “ρόλο”
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/09/blog-post_2605.html

Οι τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στην αμερικάνικη ήπειρο, με την οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη των ΗΠΑ, προσπαθούν να ανατρέψουν τις δημοκρατικές κυβερνήσεις που δεν είναι πιόνια της “υπερδύναμης”.
Σ’ αυτό το σχέδιο της Ουάσινγκτον τα διεθνή ΜΜΕ είναι στρατευμένα στην εξυπηρέτηση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Οι αμερικανοί, όπως και στον Καύκασο με το αμερικανόδουλο καθεστώς της Γεωργίας, υπολογίζουν χωρίς τον “ξενοδόχο”.
Την επέτειο της 11ης Σεπτέμβρη, την επέτειο του πραξικοπήματος με το οποίο οι αμερικανοί ανέτρεψαν τον εκλεγμένο σοσιαλιστή πρόεδρο της Χιλής Salvador Allende, ο Evo Morales, εκλεγμένος πρόεδρος της Βολιβίας, απέλασε τον αμερικανό πρέσβη, γνωστό πρωτομάστορα των αμερικάνικων πραξικοπημάτων και της τρομοκρατίας.
Ο Evo Morales, δήλωσε από τη La Paz, απελαύνοντας τον πρέσβη πράκτορα της Cia:
«Δεν φοβόμαστε κανέναν. Δεν φοβόμαστε ούτε την αυτοκρατορία. Καταγγέλλω τον αμερικανό πρεσβευτή Philip Goldberg, ως υπεύθυνο συνομωσίας εναντίον της δημοκρατίας και γι’ αυτό τον χαρακτηρίζω ανεπιθύμητο πρόσωπο».
Η κατάσταση στη Βολιβία είναι δραματική.
Την Πέμπτη, μια τρομοκρατική επίθεση είχε ως θύματα 8 αθώους χωρικούς. Αμερικανοί πράκτορες, με τη συνδρομή της αντιπολίτευσης, ανατίναξαν τον αγωγό που εξάγει φυσικό αέριο από τη Βολιβία στη Βραζιλία, προκαλώντας και ζημιά που ξεπερνάει τα 100 εκατομμύρια δολάρια.
Αυτή η τρομοκρατική επίθεση καταδικάστηκε από όλους, πλην από την αμερικανική κυβέρνηση, την ΕΕ της «προόδου και του πολιτισμού» και δυστυχώς ακόμη ούτε από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Γιώργο Παπανδρέου, πρόεδρε της Διεθνούς, ίσως θα πρέπει να συνομιλείς και με τους ηγέτες που συμμετέχουν στη Διεθνή και να μην επαφίεσαι πάντα στις ενημερώσεις συμβούλων σου, τύπου Ρόντου.
Η πράγματι σημαντική ομιλία στη ΔΕΘ, δεν μπορεί ν' αποτελέσει δικαιολογία. Έστω και τώρα οφείλουμε να συμπαρασταθούμε στους λαούς και τους ηγέτες τους, που συμμετέχουν στη Διεθνή!
Η νέα αμερικάνικη πολιτική στη Λατινική Αμερική, εντάσσεται σε ένα νέο σχέδιο αποσταθεροποίησης των κυβερνήσεων που δεν έχουν εγκατασταθεί από τις ΗΠΑ, αλλά εκλέγονται από τους λαούς.
Όμως, η Βολιβία δεν είναι μόνη της απέναντι στις επιθέσεις των ΗΠΑ δεν είναι μόνη της.
Με κοινό ανακοινωθέν, οι κυβερνήσεις της Βραζιλίας, της Χιλής, της Αργεντινής και της Βενεζουέλας, επισημαίνουν: «Δεν θα αναγνωρίσουμε καμία κυβέρνηση που διατείνεται ότι θα αντικαταστήσει την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Βολιβίας, από το λαό της Βολιβίας. Μια κυβέρνηση που στηρίζεται σε ένα ελεύθερο και δημοκρατικό δημοψήφισμα με τη δύναμη του 70% του λαού».
Τα σκληρότερα λόγια εναντίον της πολιτικής των ΗΠΑ, εκτοξεύτηκαν από τον Lula da Silva, πρόεδρο της Βραζιλίας: «Η Βραζιλία, επαναλαμβάνουμε, δεν θα ανεχτεί καμία επέμβαση στη δημοκρατική τάξη της Βολιβίας».
Σ’ αυτή μάχη η Βολιβία δεν είναι μόνη της.
Έχει στο πλευρό της ολόκληρη τη Λατινική Αμερική!
Τα κτυπήματα στις ΗΠΑ είναι συνεχή και αδιάκοπα:
- Στις 10 Αυγούστου, το δημοψήφισμα στη Βολιβία ήταν μια λαϊκή απάντηση. Το 70% του λαού της ισχυροποίησε τον πρόεδρο Evo Morales.
- Στη Βενεζουέλα, το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα των ΗΠΑ (2002) απέτυχε. Οι προσπάθειες της Διεθνούς Τράπεζας να “γονατίσουν” τη χώρα, δεν έχουν αποτέλεσμα. Το διεθνές οικονομικό σαμποτάζ δεν μπορεί να λυγίσει τη λαϊκή αντίσταση.
Μάλιστα, η Βενεζουέλα απέλασε κι αυτή την Πέμπτη τον αμερικανό πρέσβη Philip Goldberg, που οργάνωνε και χρηματοδοτούσε αποσχιστικά κινήματα στις πλούσιες επαρχίες της χώρας.
Οι «κατηγορίες» που σχεδιάζει η Cia και διοχετεύουν τα δήθεν ανεξάρτητα διεθνή ΜΜΕ, για εμπόριο ναρκωτικών κ.α.π. δεν βρίσκουν καμία ανταπόκριση στους λαούς και τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής. Οι μόνοι σύμμαχοί της Cia είναι οι δήθεν αμερόληπτοι δημοσιογράφοι των ευρωπαϊκών χωρών.
Ο Hugo Chávez, για τον οποίον η Cia έχει διαθέσει τεράστια ποσά στα διεθνή ΜΜΕ, με σκοπό τη δυσφήμισή του, εκφράζει σήμερα όλους τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και την αντίστασή τους στις ΗΠΑ, με την εξής δήλωση:
«Οι αμερικανοί οφείλουν να μάθουν, να σέβονται τους λαούς της Λατινικής Αμερικής».


* Εδώ, το συγκλονιστικό βίντεο από τη δημόσια απέλαση του αμερικανού πρεσβευτή, από τον Hugo Chávez:
Hugo Chávez: Expulsión del Embajador de USA en Venezuela, 11 Septiembre 2008