Απο/μένη Συνέντευξη Στέφανου Τζουμάκα, Υποψήφιου για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, Ρ/Σ «ΑΝΤ-1» , 27 Ιανουαρίου 2012

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Καλό μεσημέρι κ. Τζουμάκα.

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Γεια σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς βλέπετε την υπόθεση της εκλογής ή μη ενός Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας;

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Δεν είναι ενός Προέδρου. Βλέπω την υπόθεση της εκλογής ενός Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, πρώτον πώς τη βλέπει ο Βαρδινογιάννης, ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας, ο Κόκκαλης, ο Αλαφούζος, ο Παπανδρέου, ο Τζουμάκας, ο Βενιζέλος. Ποιος τη βλέπει, έχει σημασία. Διότι πλέον το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει την αυτονομία του σε σημαντικό βαθμό κι έχει γίνει ένα τμήμα στελεχών του, που έχουν έρθει από άλλα κόμματα, παράρτημα ορισμένων επιχειρήσεων και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ λοιπόν θέλει να υφαρπάξει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και να βάλει έναν υπάλληλο στην ηγεσία του. Υπάλληλο όλου αυτού του συστήματος. Δηλαδή έναν της διαπλοκής, έναν ελεγχόμενο. Το ΠΑΣΟΚ έχει Πρόεδρο. Θα εκλέξει Πρόεδρο. Ο εκάστοτε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι ex officio δηλαδή;

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Βεβαίως, το λέει ο κανονισμός του καταστατικού. Εδώ, πρώτον: οδήγησαν τον Παπανδρέου –ξέρετε, με την πολιτική του Παπανδρέου διαφωνώ, όχι τώρα, γιατί αυτοί είναι και μεταλλαγμένοι όλοι, δηλαδή είναι σαν τους μεταμορφωμένους της 6ης Αυγούστου, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Τρεις μήνες πριν υπογραφεί το οποίο μνημόνιο στράφηκα εναντίον της πολιτικής Παπανδρέου. Όταν άλλοι, τώρα μεταμορφωμένοι λένε δε διάβασαν, δεν ήξεραν, δεν έκαναν και πρότειναν πριν το μνημόνιο να μπούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Γιατί τα γνώριζαν όλα, ξέρουν και από το εξωτερικό, και τις διαδικασίες, τα πάντα ήξεραν.

Aν βγουν τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου του Μαΐου του 2010, δεν ξέρω πού θα πρέπει να κρυφτούν ορισμένοι για να σιωπήσουν, γιατί έχω καλέσει σε σιωπή και σε αυτοκριτική. Λοιπόν, όταν εμείς επί δυο χρόνια κάναμε αγώνα ενάντια σε αυτή τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, ενάντια στο μνημόνιο, ενάντια στο μεσοπρόθεσμο που ήταν όλοι “θρίαμβοι”.

Και τώρα βγήκε η αρχηγός των “θριάμβων”, η κα Μέρκελ και λέει «αποτύχαμε στην Ελλάδα», βγήκε ο Ράιχενμπαχ και λέει «αποτύχαμε», βγήκε ο Κ. Σημίτης και λέει «μοιραίο πολιτικό λάθος». Τότε μας έλεγαν ανεύθυνους και άλλα συναφή πράγματα. Έχουμε μια πολιτική εδώ σε κρίση, σε διαρκή κρίση, σαφή τα πράγματα, και θέλουν να ελέγξουν το ΠΑΣΟΚ. Δε θα το ελέγξουν. Δεν είναι υπόθεση ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αυτό, να είσαι υπάλληλος σ’ ένα δελτίο των ειδήσεων και μετά να πας να στραφείς και ν’ αρπάξεις και την ηγεσία ενός κόμματος ή την ηγεσία μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας εξ υφαρπαγής.

Είδατε τα γκάλοπ που δημοσιεύουν στα περιοδικά τους; μιλάμε για πλήρη αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ. είδατε τι είπε ο Κ. Σημίτης ότι θα πρέπει να συσταθεί καινούργιο κόμμα; Να φτιάξουν ένα δεξιό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, να μαζευτούν εκεί όλοι οι νεοφιλελεύθεροι, οι μονεταριστές, όλοι που ήταν έτοιμοι από καιρό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως η πρόταση για αρχηγό στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ήταν του κ. Σκανδαλίδη.

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Σχετίζεται με τη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού. Ένα σοσιαλιστικό κόμμα δε μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερο. Υπάρχουν νεοφιλελεύθερα κόμματα στην Ελλάδα, υπάρχουν και σε άλλες χώρες. Υπάρχει στη Γερμανία το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, υπάρχει το νεοφιλελεύθερο της κας Μέρκελ, υπάρχει και το φιλελεύθερο του Westerwelle. Το ίδιο υπάρχει στη Γαλλία.

Δεν είναι δυνατό να εγκατασταθεί ένα τμήμα ενός νεοφιλελεύθερου κόμματος και να παριστάνει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό όλο που κάνουν, είναι μια σκηνοθεσία έξω από το ΠΑΣΟΚ.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εσείς κ. Τζουμάκα ως υποψήφιος για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ, πιστεύετε ότι πρέπει ν’ αποκτήσει ιδεολογική καθαρότητα, σαφή κατεύθυνση, ν’ αποκοπεί παντελώς από τα στοιχεία εκείνα που το συναρτούν σήμερα; Γιατί είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα.

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Άλλο πολυσυλλεκτικό κόμμα και άλλο νεοφιλελεύθερο. Να είμαστε σαφείς. Ο νεοφιλελευθερισμός σχετίζεται με μερικά βασικά προτάγματα που είπαν οι αρχηγοί της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στη δεκαετία του ’80. Τι είπαν; Τέρμα στη Ιστορία. Είδατε την ιστορία στη Βόρεια Αφρική; Βλέπετε την ιστορία στη Συρία; Ποιο τέλος της Ιστορίας; Είπαν τέρμα στην Ιδεολογία. Βλέπετε μια σύγκρουση σήμερα ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό και στις δυνάμεις που θέλουν ανάπτυξη, παραγωγή, εργασία και εισοδήματα;

Τέλος στην Πολιτική, είδατε τι αγώνας γίνεται από την πολιτική για να μην κυριαρχήσει το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι Τράπεζες; Είπαν τέλος στην Κοινωνία. Είναι δυνατό; Τι θα έχουμε; Έρημο; Πού θα πάμε; Είπαν τέλος στην Κυβέρνηση. Θυμάστε που έλεγαν ότι η κυβέρνηση και η κοινωνία είναι μέρος του προβλήματος; Όχι βέβαια.

Αυτό όλο δε μπορεί να είναι ένα προοδευτικό κόμμα. Υπάρχουν άλλα κόμματα που τα λένε αυτά. Δεν είναι θέμα πολυσυλλεκτικότητας. Είναι άλλο σώμα, είναι ξένο σώμα. Πώς έλεγε ο Ανδρέας το’ 75, η σοσιαλδημοκρατία έχει τόση σχέση με το σοσιαλισμό όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο; Έτσι λοιπόν και ένα σοσιαλιστικό ή σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχει τόση σχέση με το νεοφιλελευθερισμό όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Τελεία και παύλα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στην υποψηφιότητά σας επιμένετε, έτσι δεν είναι;

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Μέχρι τέλους. Διότι υπάρχουν σοσιαλιστές, υπάρχουν προοδευτικοί άνθρωποι. Και υπάρχουν και τ’ αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Θα έπρεπε να σιωπήσουν. Θυμάστε τι έλεγε ο Β. Βενιζέλος; Έπρεπε λέει να την εφεύρουμε, αν δεν υπήρχε η τρόικα. Τα θυμάστε; Θυμάστε που υποστήριζαν το δημοψήφισμα και μετά έλεγαν «όχι στο δημοψήφισμα»; Θυμάστε τι έχουν πει; Θυμάστε που έλεγαν ότι είναι μονόδρομος το μνημόνιο και τώρα λένε ότι δεν γνωρίζουν; Πρέπει να σιωπήσουν. Δε μπορούν να ηγηθούν αυτής της πολιτικής.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα η κοντή μνήμη στη χώρα μας και η κοντή μνήμη ξέρετε ότι υπάρχει και μέσα στους κομματικούς σχηματισμούς. Και πολλοί ξεχνούν τους αγώνες που κάποιοι έδωσαν και κάποιοι δεν έδωσαν.

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Κοιτάξτε, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με την κοινωνία. Όταν έχεις φτιάξει πολιτική που έχει οδηγήσει σε ένα εκατομμύριο ανέργους, πρέπει να σιωπάς. Στην αρχαία Ελλάδα όχι μόνο σιωπούσαν. Και σε άλλες πολιτικές περιόδους της ανθρωπότητας. Όταν έχεις φτιάξει 300.000 λουκέτα και χάθηκαν 250.000 θέσεις εργασίας, πρέπει να σιωπάς. Όταν έχεις φτιάξει κατάργηση εισοδημάτων, όταν έχεις φτιάξει νεκρές πόλεις, πρέπει να σιωπάς.

Δείτε την πόλη μας, δεν υπάρχει άνθρωπος. Και κάνουν κάθε μέρα τρομοκρατία και εκφοβισμό. Δεν έλεγαν ότι θα χρεοκοπήσει η χώρα και θα βγει από το ευρώ; Αυτό ήταν μια απάτη, ένα εμπόριο φόβου. Δε λένε τώρα ότι έρχεται το PSI, η καταστροφή, έφυγε ο Νταλάρα και σταμάτησε η διαπραγμάτευση; Αυτό είναι ένα θέατρο, για να φτιάξουν μετά το θρίαμβο. Ότι να, το πέτυχαν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως μέχρι τώρα η πορεία προς την κόλαση είναι στρωμένη με θριάμβους, δυστυχώς. Το ζητούμενο είναι τι γίνεται για να πάμε στα πρακτικά, με το 13ο και 14ο μισθό. Πλέον υπάρχει μια σαφής υπόδειξη από την τρόικα, το είπε ο κ. Παπαδήμος, επιστολή με ημερομηνία 23 Ιανουαρίου, υπάρχει λοιπόν σαφής υπόδειξη για περικοπή.

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Μα αυτό είναι πασίγνωστο, αυτό το ήθελε ο ΣΕΒ. Καθαρά πράγματα. Όταν λοιπόν στράφηκαν πρώτα κατά του Δημοσίου..

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εσείς θα το ανατρέψετε αν εκλεγείτε στην Προεδρία του ΠΑΣΟΚ;

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Ακούστε κάτι: Εδώ η εγχώρια παρασιτική, μεταπρατική τάξη των επιχειρηματιών, ήθελε από τη δεκαετία του ’90 να μη συζητάμε ποτέ για την πραγματική Οικονομία. Καμία συζήτηση δημόσια, μόνο για τα δημόσια οικονομικά. Έλλειμμα, χρέος, πληθωρισμός, ότι αφορά το νόμισμα. Γιατί; Γιατί έχουν καταστρέψει τις επιχειρήσεις της χώρας, 30.000 νεκροταφεία υπάρχουν στις βιομηχανικές περιοχές της χώρας. Και θα έπρεπε να υπάρχει ένα τέτοιο μνημόνιο που να έχει 7.000 τρόικες και 30.000 Εισαγγελείς, να τους φωνάξει να τους πει «ελάτε εδώ, πώς φτιάξατε αυτά τα νεκροταφεία και γιατί τα κλείσατε;»

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μα οι επιχειρηματίες ευθύνονται γι’ αυτό; Σοβαρολογείτε τώρα;

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Φυσικά. Στην Ελλάδα υπάρχουν ευθύνες..

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γι’ αυτό το πράγμα οι επιχειρηματίες ευθύνονται και όχι ο πολιτικός κόσμος τα τελευταία 20 χρόνια;

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Δεν υπάρχει πολιτικός κόσμος υπάρχει προοδευτικός πολιτικός κόσμος και πολιτικός κόσμος συντηρητικός. Κι εγώ ανήκω στον προοδευτικό πολιτικό κόσμο. Και αντιστάθηκα. Υπάρχουν οι κυβερνήσεις, υπάρχουν τα κόμματα, υπάρχει το κράτος, υπάρχουν οι επιχειρήσεις, υπάρχουν τα Πανεπιστήμια, υπάρχει ο στρατός, υπάρχει η Αστυνομία, υπάρχει η εκκλησία, υπάρχουν δέκα κέντρα σε κάθε χώρα. Δεν είναι μόνο η πολιτική.

Η Πολιτική ηττήθηκε. Και ηττήθηκε από αυτή την παρασιτική επιχειρηματική τάξη. Μόνο το Δημόσιο είχαν στόχο. Για να συζητήσουμε τώρα για την Οικονομία. Γιατί έφτιαξαν 30.000 νεκροταφεία; Γιατί έχουμε φοροδιαφυγή 35 δις το χρόνο; Με τα όπλα το έκανε η Πολιτική; Το έκανε με κανόνες που δεν τους τηρούσαν πρώτον αυτοί που ήταν οι Διωκτικές Αρχές και αυτοί που δε δέχονταν να πληρώσουν τους φόρους.

Να πάμε στην εισφοροδιαφυγή που δεν πλήρωναν τ’ Ασφαλιστικά Ταμεία. Να σας πω για να είναι κατανοητό και στον κόσμο: Με παίρνει ένας επιχειρηματίας, γιατί γνωρίζω πάρα πολλούς από τη διακυβέρνηση, ανθρώπους που παράγουν, που σκοτώνονται, που εξάγουν, που πληρώνουν, που αγωνίζονται κάθε μέρα, υπάρχει επιχειρηματικός κόσμος που δουλεύει σκληρά και υπάρχουν και τα παρασιτικά τμήματα. Και μου λέει χρόνια πολλά για τις γιορτές. Μου λέει: «Πήρα τηλέφωνο το ΣΕΒ και τους ζήτησα ότι θέλω να κάνω αυξήσεις γιατί πάω καλά». Και του απάντησαν: «Θα σε λιώσουμε». Τους λέει «γιατί;» «Γιατί εμείς γράψαμε το μνημόνιο». Το μνημόνιο το έγραψε ο ΣΕΒ με τους συνεργάτες του, η Τράπεζα της Ελλάδας, ο Προβόπουλος…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τουλάχιστον αυτοί κ. Τζουμάκα έπιασαν κι ένα χαρτί και έγραψαν κάτι, κάποιοι άλλοι δεν το διάβασαν καν.

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Οι άλλοι έχουν ευθύνες και θα πρέπει να σιωπήσουν. Και οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ απάντησαν στον επιχειρηματία: «Και είχαμε στόχους.» Ακούστε, σημασία έχουν οι στόχοι. «Πρώτον, να πάμε τις αμοιβές κάτω από 400 ευρώ. Και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Και κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά θα το κάνουμε αργότερα. Δεύτερον, να καταργήσουμε την εργατική νομοθεσία, να ξαναπάρουμε εμείς τη δύναμη στη χώρα. Τρίτον, να φέρουμε τη χώρα σε υποτίμηση, για να φέρουμε και κεφάλαια να κάνουμε επενδύσεις στο χώρο της ενέργειας και της πράσινης ανάπτυξης και της ανακύκλωσης και τέταρτον, να φτιάξουμε νέα ιδιωτικά μονοπώλια καταργώντας κάθε κρατική επιχείρηση.»

Και τώρα είναι το δεύτερο σχέδιο με το να μειωθούν οι αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα. Γιατί πάρα πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι είχαν την αυταπάτη ότι τους έφταιγαν μόνο οι υπάλληλοι του δημόσιου τομέα, δηλαδή οι μισθωτοί έφταιγαν. Ενώ εκ των υστέρων βέβαια, τέθηκαν τα πράγματα και από την προχθεσινή ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού, του Κώστα Σημίτη και από την κα Μέρκελ και από άλλους κύκλους, ότι αυτή ήταν εξωπραγματική πολιτική που στρεφόταν εις βάρος της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας και υπέρ παρασιτικών συμφερόντων που σηκώνουν κεφάλι κάθε μέρα.

Είμαι λοιπόν σαφής, ότι εμείς έχουμε άλλη πολιτική που εφαρμόζεται σε άλλες χώρες. Την προτείνει τώρα ο Ολάντ για τη Γαλλία που θα πάρει την Προεδρία, ο σοσιαλιστής…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα, γιατί εμείς εδώ είχαμε ακούσει ότι «λεφτά υπάρχουν». Είναι μεγάλη κουβέντα, θα σας παρακαλέσω να την κάνουμε μια άλλη φορά για να έχουμε περισσότερο χρόνο.

Σ. ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ: Μετά χαράς.

Θέμης Τζήμας: Τηλεοπτικά προϊόντα Πηγή: www.harta.gr

Από το ’89 και δώθε, “άνθισε” μέσα στο άναρχο και συχνά χυδαίο τηλεοπτικό τοπίο, το μοντέλο των τηλεοπτικών προϊόντων πολιτικής χρήσης: όλων αυτών δηλαδή των πολιτικών στελεχών που με τις “ευγενικές χορηγίες” των καναλαρχών και του εγχώριου παρασιτικού κεφαλαίου εκτοξεύθηκαν στην κορυφή του πολιτικού στερεώματος.

Με μηδενικούς συνήθως κοινωνικούς αγώνες, αξιοποιώντας πλήρως κάθε ικμάδα παλαιοκομματισμού στις “ηρωικές εποχές” του κομματικού φαινομένου αλλά και μέχρι σήμερα, ενδύθηκαν μετά το ’90 το μανδύα του “νεωτερικού”, του “εκσυγχρονιστή”, του “μεταρρυθμιστή”.

Χάρη στις στημένες τηλεοπτικές εκπομπές πλασαρίστηκαν ως “υπουργίσιμοι”, “πρωθυπουργίσιμοι”, “σοβαροί” και “αποτελεσματικοί”.

Διαπλεκόμενοι με καίριους επιχειρηματικούς παράγοντες, με ύφος μπλαζέ και αφόρητο σνομπισμό, πάντα με στρογγυλό πολιτικό λόγο και βολικό για τους ισχυρούς πάτρωνές τους.
Δόμησαν παλαιοκομματικού τύπου, προσωποπαγείς, εκλογικούς μηχανισμούς, την ίδια ώρα που πρωταγωνιστούσαν στη διάλυση και δυσφήμηση κάθε κομματική, πολιτική λειτουργία, ως μπανάλ, προκειμένου να δρουν ανεξέλεγκτα.

Αποθέωσαν τον αμοραλισμό και τον πολιτικό χαμαιλεοντισμό.

Έγιναν ευχαρίστως οι διακομματικοί υπηρέτες του μεγάλου και παρασιτικού κεφαλαίου, με αντάλλαγμα να είναι πάντα και παντού παρόντες και συμμετέχοντες.

Η τηλεόραση τους έδινε ψήφους και υπουργικούς θώκους, με αντάλλαγμα την πλήρη τους εξάρτηση από αυτήν. Είχαν τα καλύτερα προεκλογικά “σλοτς” αλλά μακριά από τα ΜΜΕ της διαπλοκής είναι ανύπαρκτοι.

Πολλοί από αυτούς προερχόμενοι από κατώτερα κοινωνικά στρώματα θαμπώθηκαν από “τη γοητεία της μπουρζουαζίας” το “κε υπουργέ”, την καλή ζωή.

Πήραν το χειρότερο οπορτουνισμό, αμοραλισμό και μικροαστισμό και το μετέτρεψαν σε “αξιοσέβαστη” στάση ζωής.

Τα τελευταία δύο χρόνια ωστόσο τα άλλαξαν όλα. Αρχικά, μέσα από τη στρατηγική των μνημονίων βγήκαν στα κάγκελα της υπεράσπισης του πλέον βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού.

Πήραν την προσδοκία των αφεντικών τους για γρήγορη λεηλασία του δημοσίου πλούτου και για κερδοφορία στη βάση της μαζικής φτωχοποίησης και τη μετέτρεψαν σε εκβιασμό, εκφοβισμό και εξύβριση του λαού. Στα στημένα πάνελ και στα κατευθυνόμενα δελτία ειδήσεων έβγαιναν για να μιλήσουν για την “ευτυχία του μνημονίου”, την “από- σοβιετοποίηση”, το “1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους- δυνάστες του λαού”, “τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις”, “τα αναγκαία θύματα πολέμου”, “το μονόδρομο του μνημονίου”. Αποθέωναν τις πλέον αντικοινωνικές επιλογές, έβριζαν και λοιδορούσαν κάθε άλλη άποψη. Πρωταγωνίστησαν στο νεοφιλελεύθερο, δεξιό λαϊκισμό. Έγλυφαν τον πρώην πρωθυπουργό Παπανδρέου ως εθνικό κεφάλαιο, όπως κάνουν τώρα με το δοτό πρωθυπουργό Παπαδήμο και έφτυναν κάθε διαφωνούντα με τους μονόδρομους τους, όπως και τον ίδιο το λαό εν γένει.

Το χάος όμως που προκάλεσε η νεοφιλελεύθερη στρατηγική δεν το προέβλεψαν. Ούτε ότι ακόμα και οι μέντορές τους ή τα ΜΜΕ θα έδειχναν διατεθειμένοι να τους θυσιάσουν προκειμένου να σωθούν. Όντες μετρίων ικανοτήτων, ανιστόρητοι και χαμηλού επιπέδου υπάλληλοι δε διάβασαν για τη μοίρα των ομοίων τους σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Υπερεκτίμησαν τη σημασία τους για το σύστημα.

Στον πανικό τους μέσα, άλλοι υποκρίνονται τους εθνοσωτήρες που θυσιάζονται για το κοινό καλό, άλλο κραυγάζουν “Βάστα Παπαδήμο” και άλλοι θυμούνται ότι δεν ήξεραν τι υπέγραφαν και τι υπερασπίζονταν επί δύο χρόνια με φανατισμό.

Μάλλον δε θα καταλάβουν ούτε τι νέα μέτρα θα ψηφίσουν.

Είναι χρήσιμοι στο λαό διότι διά του κυνισμού τους αναδεικνύουν την αφόρητη μετριότητά τους, την ανυπαρξία των δήθεν εξαιρετικών ταλέντων τους, την απουσία κάθε σοβαρότητας, την αδυναμία τους να κάνουν μια πρόβλεψη της προκοπής έστω σε ολιγόμηνη προοπτική.
Το άγχος τους πλέον είναι το εξής ένα: η πολιτική και κοινωνική επιβίωσή τους.

Ως γνήσια, κενά τηλεοπτικά προϊόντα οδεύουν σε απόσυρση. Καλώς να πάνε, μαζί με τους παράγοντες που συνωθούνται γύρω τους για ένα ξεροκόμματο εξουσίας, τους παπαγάλους των ΜΜΕ και τους δήθεν ειδήμονες, που μάζεψαν στα επιτελεία της πλάκας που διαμόρφωσαν.

Αν δεχτούμε απλά να τους αντικαταστήσουμε με άλλους, της αυτής κατηγορίας και κατεύθυνσης θα είμαστε καταδικασμένοι ως λαός.

Αν επιλέξουμε αυτούς που εγκαίρως μίλησαν και διαφώνησαν με τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική, σε πολιτική βάση, έχουμε ελπίδα.

Τόσο απλά, τόσο καθαρά.

Ο Θέμης Τζήμας είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

" Έχουμε λύσες και είναι προοδευτικές γιατί είναι με την πραγματική Οικονομία και την Κοινωνια." Συνέντευξη στο περ. Επικαιρα, 19 Ιανουαρίου 2012.

1) Ερώτηση: Πολύ κακό για το τίποτα. Που καταλήξατε τελικά στο Εθνικό Συμβούλιο;

Απάντηση: Ίσα ίσα το αντίθετο γιατί στο ΠΑΣΟΚ το διήμερο αυτό ήρθαν η ηγεσία του και έκανε την αυτοκριτική της. Ήρθαν τα παραρτήματα των μεταλλαγμένων από τα ΜΜΕ και το παρασιτικό κεφάλαιο της διαπλοκής για να μας επιβεβαιώσουν ότι αποτελούν το μεγάλο μέρος του προβλήματος που προέκυψε στην ελληνική κοινωνία. Βέβαια ορισμένοι εμφανίστηκαν ως μεταμορφωμένοι, που ενώ ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την πολιτική ξαφνικά μεταμορφώθηκαν και αυτοί αποτελούν μέρος του προβλήματος. Ήρθαν επίσης, στο ΠΑΣΟΚ όσοι ενώ πριν καν υπογραφεί το μνημόνιο προέτρεπαν να προσφύγουμε στο ΔΝΤ τώρα κάνουν την αυτοκριτική τους. Συνολικά, ήρθαν στο ΠΑΣΟΚ όσοι αποδομούσαν την οικονομία από την μια πλευρά και την κοινωνία από την άλλη. Η συντριπτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ δε συμφωνεί και δεν συμφώνησε ποτέ με την νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Ο διαπιστευμένος στην κυβέρνηση, ενημέρωσε το ΠΑΣΟΚ για την επόμενη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Παπαδήμου η οποία διαχειρίζεται ένα ακόμα αποτέλεσμα της μονεταριστικής πολιτικής που θα επιφέρει ένα ακόμη μνημόνιο για το νέο δανεισμό και τη διαγραφή ενός μέρος του χρέους που όταν εμείς ζητούσαμε την αναδιάρθρωση που τώρα γίνεται, είχαμε υποστεί οξεία επίθεση. Δηλαδή η ήττα της Προοδευτικής Πολιτικής συνεχίζεται. Δε χρειαζόμαστε επινόηση πολιτικών ούτε κρατικοποίηση της προοδευτικής πολιτικής ούτε υποστολή της διαπραγματευτικής ικανότητας της χώρας.

Συνειδητοποιήσαμε για ακόμα μια φορά ότι ο νεοφιλελευθερισμός και το ΠΑΣΟΚ στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι ασυμφιλίωτοι, ότι η πολιτική που απορρέει από αυτό, λιτότητα, ύφεση, ανεργία, φτώχια δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ΠΑΣΟΚ.

Τώρα, όσον αφορά τις διαδικασίες ανάδειξης ηγεσίας οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ δε θα στηρίξουν νεοφιλελεύθερες, διαπλεκόμενες ή μεταμορφωμένες υποψηφιότητες και κάθε πολιτική που αποτελεί και αποτέλεσε μέρος του προβλήματος. Διαφάνηκε καθαρά ότι χρειαζόμαστε πολιτικές έξω από αυτήν την ζοφερή εξέλιξη.


2) Ερώτηση: Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είπε ευθέως στο Εθνικό Συμβούλιο ότι δεν θα είναι υποψήφιος Πρόεδρος και Πρωθυπουργός. Το είπε μόνο στο άτυπο Πολιτικό Συμβούλιο. Ο Φίλιππος Πετσάλνικος επέμεινε στη λύση της διαρχίας. Αποκλείετε να κατέβει ως υποψήφιος ο Γιώργος Παπανδρέου;


Απάντηση: Οι υποψηφιότητες προσδιορίζονται από το ιδεολογικό το πολιτικό το προγραμματικό πλαίσιο. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει πει ότι δεν θα ξανά είναι υποψήφιος. Η θέση μου είναι ότι τα αρχηγικά κόμματα και οι μονοπρόσωπες εξουσίες δε συμβάλλουν σε λύσεις στα προβλήματα που σήμερα και πάντα ήταν σύνθετα και χρειαζόμαστε συλλογική ηγεσία με πρόεδρο πρώτο μεταξύ ίσων και όχι αρχηγό έξω από συλλογικότητα. Γι’ αυτό πρότεινα ήδη τη θεσμοθέτηση δυο αντιπροέδρων στο ΠΑΣΟΚ. Στις κυβερνήσεις συνεργασίας που θα προκύψουν μετά τις εκλογές θα συζητήσουμε όλα τα ενδεχόμενα τους μικρούς ή τους μεγάλους συνασπισμούς.


3) Ερώτηση: Τα χρονοδιαγράμματα που ορίσατε είναι εξαιρετικά σφιχτά. Το ΠΑΣΟΚ θα κάνει προεκλογική εκστρατεία για τις εθνικές εκλογές, παράλληλα με τις εσωκομματικές;

Απάντηση: Είμαστε σε περίοδο πολιτικής κρίσης και μπορούμε να ανταποκριθούμε όπως και σε άλλες περιόδους πολιτικής κρίσης και το 1974 και το 1989.

4) Ερώτηση: Όποιος και αν κατέβει υποψήφιος τι ποσοστό προσδοκάτε να πάρει το ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές; Τι θα πείτε στον κόσμο;

Απάντηση: Το ΠΑΣΟΚ θα πάρει το ποσοστό ως ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστικό και προοδευτικό κίνημα γιατί ο κόσμος θα γνωρίσει ότι δεν είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που είναι παράρτημα στα ΜΜΕ, παράρτημα της διαπλοκής τηλε-υπουργών τηλε-βουλευτών και τηλε-προϊόντων και θα πούμε στον κόσμο ότι αυτή η πολιτική ήταν έξω από τις αρχές του ΠΑΣΟΚ.

Κατά τη γνώμη μου υπήρχαν και υπάρχουν κι άλλες λύσεις.

Έχει σημασία να πεις αποφασιστικά αν είσαι με τον νεοφιλελευθερισμό ή με την κοινωνία αν είσαι με την ολιγαρχία και το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή ή με την εργασία τα δικαιώματα και τις δίκαιες αμοιβές, αν είσαι με την κερδοσκοπία και τα καρτέλ ή με τους πολίτες. Θα πούμε επίσης με σαφήνεια τους όρους και τις προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση και οι πολιτικοί όροι προσδιορίζονται από το ότι όσοι αποτέλεσαν μέρος του προβλήματος και συνεχίζουν να υποστηρίζουν το νεοφιλελευθερισμό, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και την εγχώρια διαπλοκή δεν μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης και θα πρέπει να σιωπήσουν. Και επίσης, πρέπει να είναι σαφής η στροφή στην παραγωγή και στις δυνάμεις εργασίας και όχι στην λιτότητα, στην ύφεση, στην ανεργία και στην φτώχεια. Πρώτα η οικονομία, αρκετά με τη δημοσιονομική υστερία.


5) Ερώτηση: Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΠΑΣΟΚ να καταρρέει και την Αριστερά (ιδίως ΔΗΜ.ΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ) να εισπράττουν δημοσκοπικά τη φθορά. Μπορείτε να επαναπατρίσετε όσους δηλώνουν δυσαρεστημένοι και πως;

Απάντηση: Ο κόσμος έχει αξίες έχει αρχές και έχει και συμφέροντα. Εμείς θα ξαναβάλουμε στη θέση της την προοδευτική πολιτική και ένα προοδευτικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Είμαστε αξιόπιστοι γιατί διαχρονικά έχουμε τις ίδιες απόψεις και την ίδια στάση απέναντι στο χρηματιστηριακό κεφάλαιο, στα παρασιτικά δίκτυα και στις συντηρητικές και σοσιαλ-φιλελεύθερες και μεταλλαγμένες πρακτικές μιας μειοψηφίας στελεχών του ΠΑΣΟΚ που ήρθαν από άλλα κόμματα ή αναδείχθηκαν από το κράτος και που συνέβαλλαν στην εκθεμελίωση του εργατικού δικαίου, των αμοιβών και των δικαιωμάτων των ανθρώπων, του καθημερινού μόχθου και στην εκτεταμένη διάλυση σημαντικών επιχειρηματικών προσπαθειών.

Η γνώμη μου είναι ότι οι πολίτες βρίσκονται κάτω από καταιγισμό εμπορίου φόβου σε συνδυασμό με τη δυσμενή θέση, και ως προς την εργασία και ως προς τις αμοιβές με αντίστοιχη μείωση εισοδημάτων. Θα ζητήσουμε να πρυτανεύσει η πολιτική ψήφος και η πολιτική διέξοδος και το ΠΑΣΟΚ μπορεί να συμβάλλει σε αυτό. Μπορούμε να ζητήσουμε ψήφο ως ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια μιας αντί-νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

6) Ερώτηση: Η τρόικα έχει αποδεχθεί ότι εν μέρει η «συνταγή» του Μνημονίου δεν πέτυχε. Κάποια δικά σας στελέχη το λένε επίσης. Τελικά γιατί μπήκαμε σ’ αυτή την διαδικασία; Ήταν αναπόφευκτη κατά τη γνώμη σας;

Απάντηση: Η τρόικα αποτελείται από υπαλλήλους υλοποιούν πολιτικές είναι σαν τους διαχειριστές υπουργούς της κυβέρνησης, που ορισμένοι τώρα μεταμορφώνονται. Η τρόικα διαχειρίστηκε ένα ακραίο συντηρητικό σχέδιο που εφαρμόστηκε και σε άλλες χώρες και απέτυχε. Ειδικότερα στη χώρα μας το μνημόνιο έπρεπε να περιλαμβάνει:

- τις επιχειρήσεις νεκροταφεία και την ανασυγκρότησή τους και όχι τους μισθούς των συνταξιούχων και των μισθωτών
- τη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου αλλά και συνολικά την φοροδιαφυγή και άλλων στρωμάτων του πληθυσμού,
- την εισφοροδιαφυγή
-τον υπέρ-πλουτισμό
- την κερδοσκοπία
- τα καρτέλ

Η τρόικα αποτελείται από υπαλλήλους που εκπροσωπούν συμφέροντα δανειστών του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου καθώς και συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου και της διαπλοκής. Γιατί είναι γνωστό ότι στη συγγραφή του μνημονίου, συμμετείχαν η τράπεζα της Ελλάδας που ποτέ δεν ήλεγξε την πιστωτική πολιτική των τραπεζών και είναι υπόλογη, ο σύνδεσμος ελληνικών βιομηχανιών, που έχει στους κόλπους του επιχειρηματίες που έπρεπε να είναι στον κορυδαλλό, νεοφιλελεύθεροι και μονεταριστικοί κύκλοι που περιφέρονται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ όπως παλιά είχαν στρατοπεδεύσει στο χρηματιστήριο.

Αυτοί είχαν συμφέρον:

- να υποτιμηθεί η εργασία
- να κατεδαφιστεί το εργατικό δίκαιο
- να φτιάξουν νέα ιδιωτικά μονοπώλια
- να αποφύγουν την εποπτεία και τον έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα.

Υπήρχαν άλλες λύσεις αλλά στα πλαίσια μιας προοδευτικής πολιτικής και τουλάχιστον ο Παπανδρέου είπε πως αυτή η πολιτική ήταν έξω από τις αρχές του ΠΑΣΟΚ. Υπήρχαν και υπάρχουν οι δυνατότητες για μια ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη για δημοσιονομική σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη. Αυτή η βιαιότητα, θα δυσκολέψει αρκετά στην νέα πορεία ανασύνταξης γιατί αφήνει πίσω της αρνητικούς όλους τους δείκτες.

7) Ερώτηση: Τι κόμμα είναι σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Δεν πιστεύω να επιμένετε ότι είναι «Σοσιαλιστικό»;

Απάντηση: Το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό κόμμα γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του και των στελεχών του είναι σοσιαλιστές. Τα τελευταία χρόνια όντως μια μερίδα μελών και στελεχών έχει ενσωματωθεί στο σύστημα και στις βαθειά συντηρητικές και δεξιές νεοφιλελεύθερες θέσεις, με τον εκμαυλισμό διαχείρισης κρατικών υποθέσεων, με την διασύνδεση με τη διαπλοκή και με την ένταξη στελεχών επισκεπτών και φιλοξενουμένων από άλλους χώρους και καθοριστικά ως παραρτήματα τηλεοπτικών εκπομπών, τηλεοπτικών προϊόντων ορισμένων ΜΜΕ. Η λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ θα δώσει την απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα μετάλλαξης και υπονόμευσης της πολιτικής αυτονομίας του ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλιστικού κόμματος.

8) Ερώτηση: Όπως φάνηκε και από τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, κανείς πλέον από το κόμμα σας δεν μιλά με ιδεολογικούς όρους. Εσείς το τολμήσατε. Υπάρχουν ιδεολογικές οριοθετήσεις σήμερα ή μένουμε στο «Μνημονιακοί» εναντίον «αντιμνημονιακών»;

Απάντηση: Δε συμφωνώ. Πολλά στελέχη μιλούν με ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους γιατί εκεί που τελείωσε η πολιτική, άρχισε η ζούγκλα και τη ζούμε τώρα. Αυτοί που μίλησαν με αυτούς τους όρους δεν έχουν σχέση με την πολιτική είναι αξιωματούχοι, είναι από τα εκφυλιστικά φαινόμενα του ΠΑΣΟΚ. Να σημειώσω ότι ένας αξιωματούχος τηλεπροϊόν είπε χαρακτηριστικά ότι «κάποιοι κατέχονται από παλαιονοοτροπίες». Το μεταλλαγμένο αυτό είδος δεν έχει αίσθηση ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσε είναι ακόμα και πριν από τη γαλλική επανάσταση, δηλαδή ο παμπάλαιος να εμφανίζεται ως νεωτεριστής! Υπέδειξα υπάρχουν δεκάδες εκκλησίες της Μεταμορφώσεως της Σωτήρος μπορούν να μεταμορφωθούν όσο θέλουν...

Οι έλληνες πολίτες τους ξέρουν όσο κι αν τους κατασκευάζουν για να ελέγξουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Από υπάλληλοι στον δελτίο τον οχτώ είναι μεγάλη η απόσταση μέχρι την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.


9) Ερώτηση: Η έλλειψη πειστικών απαντήσεων στη σημερινή κρίση δεν είναι αποκλειστικά θέμα του ΠΑΣΟΚ, αλλά της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας. Από που να περιμένει εναλλακτικές ο πολίτης;

Απάντηση: Το μνημόνιο το μεσοπρόθεσμο και το νέο μνημόνιο είναι αποτελέσματα της ίδιας πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού του Ρήγκαν, της Θάτσερ, της Μέρκελ και του Σαρκοζύ, της Αμερικάνικης και της Ευρωπαϊκής δεξιάς. Το ζήτημα λοιπόν είναι ότι οι σοσιαλιστές και ο νεοφιλελευθερισμός αποτελούν δυο διαφορετικούς δρόμους.

Άλλο πράγμα η ήττα διότι για παράδειγμα 24 κυβερνήσεις σήμερα είναι δεξιές και νεοφιλελεύθερες στην Ευρώπη και άλλο πράγμα η προσχώρηση.

Και οι Ευρωπαϊκοί λαοί που είχαν πειστεί ότι χωρίς εργασία και επιχειρήσεις θα πλουτίσουν με τη χρηματοβιομηχανία του νεοφιλελευθερισμού ήδη συνειδητοποιούν το αδιέξοδο και θα το βλέπουμε στην πορεία με την ανατροπή αυτών των πολιτικών. Δεν θα είναι μακρύς ο χρόνος που θα δούμε την κρίση στη Μ. Βρετανία που έγινε μια χώρα υπηρεσιών χωρίς παραγωγή και ούτω καθεξής.

Είμαστε με τους σοσιαλιστές στη Γαλλία που ο σοσιαλιστής υποψήφιος πρόεδρος Ολάντ προτείνει τις ίδιες λύσεις. Είμαστε με την ηγεσία του SPD στη Γερμανία που προτείνει παρόμοιες λύσεις. Είμαστε με κυβερνήσεις μεγάλων χωρών που αντί να ασχοληθούν με τη δημοσιονομική υστερία, έδωσαν προτεραιότητα στην πραγματική οικονομία και στην ανάπτυξη.

Έχουμε λύσεις και είναι προοδευτικές γιατί είναι με την πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Τώρα γευόμαστε, όπως γεύτηκαν και άλλοι λαοί τα νεοφιλελεύθερα σχέδια της οικονομικής και κοινωνικής ερήμου.


10) Ερώτηση: Στηρίξατε με πάθος τον Γ. Παπανδρέου το 2007. Το μετανιώσατε;

Απάντηση: Από το 1974 είναι γνωστό ότι στηρίζω πολιτικές και όχι πρόσωπα. Δημόσια άσκησα και οξεία κριτική σε επιλογές στον αειμνήστου Αντρέα Παπανδρέου το ίδιο και σε επιλογές του Κώστα Σημίτη. Το ίδιο πράττω για δυο χρόνια τώρα τρεις μήνες πριν υπογραφεί το μνημόνιο στο Γ. Παπανδρέου. Υπερασπίστηκα την υποψηφιότητα του Παπανδρέου το 2007 διότι η παρασιτική ολιγαρχία και η διαπλοκή επεχείρησαν να καταλάβουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με την επέλαση των ΜΜΕ. Ενώ έχουν και την κύρια ευθύνη για την σημερινή κρίση γιατί άρπαξαν 3 τρις δολάρια, τα τελευταία 25χρόνια δηλαδή 8 φορές το δημόσιο χρέος, γιατί πολλαπλασίαζε τον πλούτο της επί 7 φορές κάθε χρόνο κοκ.

Ε! Δε θα γίνουν τα κόμματα τμήματα των καναλιών, δε θα υπάρχουν υπουργοί νταβατζήδες που θα μοιράζουν σημειώματα για το ποιους βουλευτές θα καλούν τα κανάλια για το δικαίωμα του δημόσιου λόγου. Και σε αυτό το θέμα έχει μεγάλες ευθύνες ο Παπανδρέου που είχε τέτοιους υπουργούς ελεγχόμενους στο υπουργικό συμβούλιο και έχει και μεγάλες ευθύνες ο ελληνικός λαός που στέλνει στο κοινοβούλιο βουλευτές που λαμβάνουν σημειώματα για να έχουν την άδεια να μιλήσουν δημόσια. Πλήρης κατάπτωση του δημόσιου βίου και πλήρης κατάπτωση αυτού του τύπου της δημοσιογραφίας που προβάλει τους υπεύθυνους που δημιούργησαν το πρόβλημα, όσους αποτελούν μέρος του προβλήματος ότι θα αποτελέσουν την ελπίδα για την επίλυσή του.

Υπερασπίστηκα λοιπόν την υποψηφιότητα του Παπανδρέου για να υπερασπιστώ την αυτονομία της πολιτικής έναντι των συμμοριών που λειτουργούν στο κέντρο των Αθηνών και που παριστάνουν το δημόσιο βίο, το δημόσιο λόγο και που οδήγησαν και οδηγούν με τη δύναμη που άρπαξαν από την υποταγή και την ανοχή των πολιτικών, σε διαχρονική διάλυση τη χώρα και στη λαφυραγώγηση της.

Επιπλέον οδηγήθηκε σε παραίτηση από ομάδα διαπλεκόμενων υπουργών του και βουλευτών του. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δεν γίνεται και με τον κλέφτη και με τον αστυνόμο! Αυτό είναι ένα ανέντιμο δίκτυο που λυμαίνεται τη χώρα από το 1985 και μετά, πλέον των 25 χρόνων. Το οποίο αναπαράγεται και αναβαπτίζεται και από το εκλογικό σώμα αλλά τώρα θα πέσουν οι μάσκες και θα το τραβήξουμε το παραβάν θα δείξουμε όλη την εικόνα. Και θα σταματήσει το θέατρο σκιών. Το μάθημα είναι σαφές, σύγκρουση και ανασύνταξη, σύγκρουση και δημιουργία, σύγκρουση εκκαθάριση του τοπίου και νέοι ορίζοντες.


11) Ερώτηση: Τι λάθη έκανε ως πρωθυπουργός επί διετία αλλά και ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το 2004 ο κ. Παπανδρέου;

Απάντηση: Δε συμφωνώ με τη θεωρία λαθών. Η θεωρία λαθών είναι μια παρακαταθήκη του ανθρώπινου πολιτισμού για τα εκ των υστέρων. Συγκρότησε ένα συντηρητικό πολιτικό επιτελείο που τα κύρια χαρακτηριστικά του δεν ήταν η πολιτική που πολιτική σημαίνει απέναντι σε οτιδήποτε είναι εχθρικό στην πολιτική. Επιτελεία χωρίς πολιτικούς δεν μπορούν να διαχειριστούν κρίσεις. Το επιτελείο ήταν συντηρητικών απόψεων κατά κύριο λόγο. Επιτελείο με συντηρητικές απόψεις ήταν επόμενο να ηττηθεί από την λαίλαπα των αγορών. Δηλαδή το ζήτημα, ήταν ζήτημα πρώτον, πολιτικών προσανατολισμών και δεύτερον, ζήτημα διαπραγμάτευσης. Ναι οι δανειστές ήθελαν να θέσουν όρους αλλά και η πολιτική ηγεσία πρέπει να θέτει όρους. Όλα αυτά όμως βασίζονται σε γενικότερες εκτιμήσεις και αντιλήψεις. Δηλαδή σε ποια όχθη είσαι, γιατί ήταν γνωστή η άλλη όχθη. Την ξέραμε την χρηματοβιομηχανία, τις ξέραμε τις ομάδες των κροίσων, τη σύγχρονη μαφία της οικονομίας που παριστάνουν τους οίκους και τις αγορές. Χρειαζόταν άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες και συμμαχίες και κινητοποίηση της χώρας, κι όχι διαχείριση των απειλών από όλες τις πλευρές με τις πλέον αναξιόπιστες απειλές τύπου Τρισέ Αλμούνια και Γιουνκέρ.

Ο Γ. Παπανδρέου έχει πολιτικές ευθύνες, έκανε αυτοκριτική και δεν προσχώρησε. Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω ότι η διαπλοκή είναι εδώ, το παρασιτικό κεφάλαιο είναι εδώ, η ανομία στο τραπεζικό σύστημα είναι εδώ, οι έχοντες είναι στο απυρόβλητο και οι μη έχοντες σε ένδεια.

12) Ερώτηση: Σώζεται ως έχει το ΠΑΣΟΚ ή πρέπει να πάμε στη λογική του Ανδρέα Παπανδρέου το 1974 που – αρνούμενος να υπακούσει στις σειρήνες και να διατηρήσει την Ένωση Κέντρου - δημιούργησε νέο κόμμα; Ποιός υποψήφιος μπορεί να το κάνει αυτό;

Απάντηση: Αυτό θα το διασφαλίσουν η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που συνδέονται με την ελληνική κοινωνία και την εξέλιξή της. Αντίθετα από τις ομάδες στελεχών που χρησιμοποίησαν το ΠΑΣΟΚ ως όχημα που βρήκα ν στην πορεία τους και είναι γνωστές οι επιλογές τους, οι πρακτικές τους και οι συμπεριφορές τους.

13) Ερώτηση: Πως θα πείσετε την κοινή γνώμη όταν τα ίδα τα κορυφαία στελέχη σας, όπως ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, υποστηρίζουν ότι η διετία ΠΑΣΟΚ γύρισε τη χώρα δεκαετίες πίσω και άφησε μια Ελλάδα καθημαγμένη και εξαθλιωμένη; Και πως κρίνετε τις υποψηφιότητες Βενιζέλου, Λοβέρδου, Καστανίδη;

Απάντηση: Θα μιλήσω για τις δικές μου θέσεις.

Οι απόψεις μας είναι εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων. Πολέμησα τον νεοφιλελευθερισμό, επί Μητσοτάκη και τον οδηγήσαμε σε ήττα, μίλησα το 1995 για τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής του ΔΝΤ, συγκρούστηκα μαζί με άλλους στο ΠΑΣΟΚ:
- με τα παρασιτικά συμφέροντα στο Υπουργείο μεταφορών,
- με τα εκφυλιστικά φαινόμενα σε συνδικαλιστικές οργανώσεις,
- ήρθα σε αντίθεση με το επιτελείο που ήθελε να επιβάλει αμοιβές κάτω από τον πληθωρισμό
- με την καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας στις επιχειρήσεις , με τη παρασιτική οικονομία στον αγροτικό τομέα αλλά και στη μεταποίηση,
- με τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία
- με τα καρτέλ.

Είναι μια συνεπής στάση υπέρ της οικονομίας, της παραγωγής, του παραγωγικού κεφαλαίου, της εργασίας και της δημιουργίας. Χωρίς μεταμορφώσεις, χωρίς την είσοδο στην πολιτική από το κράτος, χωρίς την είσοδο στην πολιτική από δίκτυα, ούτε ως κατασκεύασμα και τηλεοπτικό προϊόν. Ούτε μόνο για τη διαχείριση υποθέσεων και ούτε πολύ περισσότερο για την άσκηση καριέρας.

Ο Στέφανος Τζουμάκας στον REAL FM (19 Ιανουαρίου 2012)

Η συνέντευξη που παραχώρησε ο Στέφανος Τζουμάκας στον REAL FM την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2012.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. 14-15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πριν τη σύντομη παρέμβαση μου θα ήθελα να προβώ σε ορισμένα σχόλια. Πρώτον, το κεντρικό ζήτημα είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Μετά ακολουθούν οι αφηγήσεις γιατί αν δεν πούμε για τα αίτια της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης δεν θα βρούμε το δρόμο της προοδευτικής πολιτικής που χρειάζεται η χώρα, η ελληνική κοινωνία και η ΕΕ.

Γι’ αυτό δεν συμφωνώ με την μέχρι τώρα προβολή των αιτίων της κρίσης.

Και γι’ αυτό όταν ορισμένοι επιτέθηκαν προσωπικά κατά του Γ.Α.Π. έθεσα το ζήτημα ότι πολιτική πρέπει να αλλάξουμε.

Ο Γ. Παπανδρέου έχει πολιτικές ευθύνες για όλη την εξέλιξη, αλλά θα ήθελα να επισημάνω ότι η διαπλοκή είναι εδώ, το παρασιτικό κεφάλαιο είναι εδώ, η ανομία στο τραπεζικό σύστημα είναι εδώ, οι έχοντες είναι στο απυρόβλητο και οι μη έχοντες σε ένδεια.

Ο Γ. Παπανδρέου ως προσωπικότητα, έχει αρετές και ελαττώματα, όπως όλοι μας.

Όλοι οι συντηρητικοί στρέφονται εναντίον των προσώπων και όχι εναντίον των πολιτικών που ασκούν, ορισμένα στελέχη μας ξεπέρασαν κάθε μέτρο και γι’ αυτό θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους γιατί εμάς μας αφορά η προοδευτική πολιτική.

Ένας άνθρωπος με ιστορία στο ΠΑΣΟΚ και ανιδιοτελής μου έλεγε: ότι ορισμένοι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να αντιληφτούν τις εξελίξεις μόλις ανήλθε ο Κώστας Σημιτης άρχισαν να κανιβαλίζουν την προσωπικότητα του Α. Παπανδρέου και μόλις ανήλθε ο Γ. Παπανδρέου την προσωπικότητα του Κώστα Σημίτη.

Ποιοι το έκαναν αυτό; Όσοι δεν είχαν βάθος, Όσοι δεν θέλουν να αναφερθούν στον καπιταλισμό, στο χρηματιστηριακό κεφάλαιο, στον νεοφιλελευθερισμό και στις πολιτικές που ασκούσαν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ.

Τα αποδίδουν όλα στα πρόσωπα και όχι και στην εξέλιξη γιατί κατά καιρούς εμφανίζονται και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη άνθρωποι από την πολιτική που θέλουν να φτιάξουν και την Ελλάδα «βοναπαρατική». Δηλαδή εκλογή προέδρου από το λαό, πολιτική μιας περιόδου δηλαδή. Για ποιο σύστημα; για ποια οικονομία; για ποια κοινωνία; Και που αυτός ο Πρόεδρος θα διορίζει εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς από επιχειρήσεις και άλλους χώρους χωρίς πολιτική διαδρομή και τον έλεγχο της κοινωνίας και της πολιτικής.

Γι αυτό είναι κατεπείγον θέμα η συλλογική ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ, και για αυτό έχω προτείνει την σύσταση δύο αντιπροέδρων. Και με βρίσκει σύμφωνο η άποψη που διατυπώθηκε ότι χρειάζεται πλέον ένα ισχυρό πολιτικό κέντρο.

Ένα μάθημα ακόμη θα πρέπει να πάρουμε από αυτή την κρίση: διότι το ζήτημα είναι τι θα κυριαρχήσει η οικονομία της παράγωγης και της ανάπτυξης ή η δημοσιονομική υστερία; Η κοινωνία της εργασίας ή οι στρατιές των ανέργων;

Αυτά είναι καθοριστικά προτάγματα και δεν μπορούν όσοι υποστήριξαν την ένταξη στο ΔΝΤ και τα αποτελέσματα του να έχουν δει τώρα όψιμα, το φως τους. Στην αρχαία Ελλάδα του Αριστοτέλη και στο σοσιαλιστικό κίνημα της Ευρώπης έκαναν την αυτοκριτική τους ή σιωπούσαν, αυτό πρέπει να κάνουν και τώρα.

Και έπρεπε να είναι εδώ και ο Κώστας Σημίτης όπως αύριο και ο Γ. Παπανδρέου ανεξάρτητα από τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις που μπορούμε να έχουμε.

Έχει διαμορφωθεί ένα βαθιά συντηρητικό ρεύμα που συνέβαλε διαχρονικά και το ΠΑΣΟΚ, όταν καταλείφθηκε από αξιωματούχους που θέλουν να κάνουν καριέρα και σταμάτησε να συζητά ιδεολογικά και πολιτικά, για τις στρατηγικές της μιας και της άλλης όχθης που υπάρχουν σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες και αποκτήσαμε ομάδες διαχείρισης ή τηλεοπτικά προϊόντα αντί για πολιτικές ηγεσίες που θα έχουν όραμα και γνώση και θα δίνουν λύσεις και προοπτική. Διότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, όσοι έθεσαν το θέμα των προσώπων συνεχίζουν και αυτό το 2ημερο να υποστηρίζουν την ίδια πολιτική, πλην εξαιρέσεων.

Η πολιτική αυτή θα συνεχίζει να αναπαράγει τα αδιέξοδα στη χώρα. Πουθενά στον κόσμο η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν έδωσε λύσεις και διέξοδο. Δεν μας χρειάζονται αποσιωπήσεις. Γνωρίζουμε όλοι ότι η ηγεσία της χώρας ηττήθηκε στο διαπραγματευτικό πεδίο και υποχρεώθηκε να εφαρμόσει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που είναι έξω από τις αρχές και την ιδεολογία μας ως σοσιαλιστικού κινήματος. Και ασφαλώς και έχει την αξία του αλλά δεν θα ρίχνουμε την μπάλα στην εξέδρα λέγοντας ότι και άλλα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ηττήθηκαν από τον νεοφιλελευθερισμό.

Πέραν της ήττας από τον νεοφιλελευθερισμό, έχουμε ήττα της ίδιας της Πολιτικής διότι ούτε η Μερκελ και Σαρκοζί είναι οι νικητές. Ενεργούμενα των διεθνών αγορών, του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου, των πιο σκληρών μερίδων της ολιγαρχίας των χωρών τους, των χρηματιστήριων της Φραγκφούρτης, του Λονδίνου της Νέας Υόρκης κλπ και των αντίστοιχων συμφερόντων πολυεθνικών τραπεζικών δικτύων όπως και των τραπεζών των χωρών τους.

Κρίσιμο θέμα που αφορά στη χώρα μας όπως και άλλες χώρες αποτελεί το γεγονός ότι εμφάνισαν την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου ως κρίση χρέους ενώ αυτή είναι το αποτέλεσμα όχι το αίτιο. Να σημειώσω εδώ πως όταν μιλούσαμε για αναδιάρθρωση του χρέους, μας έλεγαν ανεύθυνους, τώρα γίνεται αναδιάρθρωση και διαγραφή 100 δις. Βασικά προστάγματα του νεοφιλελευθερισμού που είναι γνωστά είναι ότι οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες αποτελούν μέρος του προβλήματος και οι αγορές και τα άτομα που προβάλλονται να αποτελούν τον πυρήνα των αντιλαϊκών επιλογών που ακολουθούν.

Χρειαζόμαστε λοιπόν, πολιτική απάντηση που ως ένα βαθμό έχει επιχειρηθεί σε άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. Όλα τα άλλα ακλουθούν. Και το ζήτημα ήταν ότι από τη στιγμή που κυρίαρχη δύναμη στην Ε.Ε. ήταν οι αγορές, το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι δανειστές, αυτοί θα έθεταν όρους.

Για να διευκολύνω τη συζήτηση, αν οι κυβερνήσεις ήταν από τα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν θα μπορούσαν να θέσουν αυτούς τους όρους.

Από τη στιγμή που δεν υπήρχε πολιτική ηγεσία αντι- νεοφιλελεύθερη στην ΕΕ έθεσαν τους όρους του νεοφιλελευθερισμού και στην ελληνική κυβέρνηση. Ό Γ. Παπανδρέου επέλεξε να μην συγκρουστεί προκειμένου να αποφύγει τη στάση πληρωμών. Η θέση μου είναι ότι θα έπρεπε να το έχει κάνει τότε. Δηλαδή να προβεί σε σύγκρουση. Δηλαδή να αρνηθεί αυτούς τους όρους. Βεβαίως αναγνωρίζω πως δεν υπήρξαν οι δυνάμεις καθότι και η εγχώρια ολιγαρχία είχε επιστρατευτεί σε ένα ντελίριο επιβολής κα υποστήριξης των όρων με συμμάχους πολιτικούς της διαπλοκής, το παρασιτικό κεφάλαιο και το εγχώριο τραπεζικό κεφάλαιο.

Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα που μας απασχολεί γιατί ο ελληνικός λαός αναζητεί το λόγο επιβολής αυτού του σχεδίου, γιατί το μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα όχι το αίτιο. Ενώ το κεντρικό ζήτημα ήταν η νίκη του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και των αγορών επί της πολιτικής ηγεσίας της Ε.Ε. καθώς το διευθυντήριο των Βρυξελλών, συνέπραξε στο να οδηγήσουν την πρώτη χώρα, τη χώρα μας, στο νεοφιλελεύθερο αυτό σχέδιο.

Το μνημόνιο ήταν το αποτέλεσμα όπως και τα υπόλοιπα σχέδια όπως και το σχέδιο της νέας δανειακής σύμβασης που ετοιμάζεται. Μην μεγαλοποιούμε λοιπόν, τα αποτελέσματα για να στήνουμε επιμέρους νίκες ή ήττες. Έχουμε συνολική ήττα της Προοδευτικής Πολιτικής και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ανασυνταχτούμε, να οργανώσουμε τη χώρα να συμμαχήσουμε με άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην ΕΕ και να ανατρέψουμε αυτή τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα.

Εμείς ξέρουμε και από νίκες και από ήττες και μπορούμε να οδηγήσουμε σε ήττα αυτή την πολιτική. Όλα τα άλλα είναι εκ του περισσού. Και η προσπάθεια ορισμένων να προτάξουν προσωπικές ευθύνες είναι γιατί θέλουν να αποσιωπήσουν αυτή την πολιτική την οποία ορισμένοι θέλουν να συνεχίσουν. Και μάλιστα ζητούν και να αποτελέσουν τους διαδόχους και συνεχιστές αυτής της πολιτικής. Κατά τη γνώμη μου, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να σιωπήσουν και να κάνουν την αυτοκριτική τους. Όπως πιστεύω ότι πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους και ορισμένοι που τώρα αιφνίδια μεταμορφώνονται ενώ υποστήριξαν με κάθε τρόπο αυτή την πολιτική όχι χωρίς υπολογισμούς.

Ο Γ. Παπανδρέου σωστά είπε ότι αυτή η πολιτική ήταν έξω από τις αρχές του ΠΑΣΟΚ, το έπραξε όμως. Και γι’ αυτό χρειάζεται να συμβάλλει και ο ίδιος στο να απαλλαγεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η χωρά από την νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Γνωρίζω επίσης, ότι και ελάχιστα μέλη του υπουργικού συμβουλίου αλλά και πολλοί βουλευτές δεν το έπραξαν οικειοθελώς.

Εκτίμησαν ότι οι νικητές της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας θα μας οδηγούσαν σε στάση πληρωμών.

Γνωρίζω όμως, πολύ καλά και το λέω μετά λόγου γνώσεως και ουδέποτε θα ανακαλέσω ότι υπουργοί και στελέχη του μεταλλαγμένου τμήματος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήδη έχουν προσχωρήσει σαν έτοιμοι από καιρό στη νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Και είναι άλλο η ήττα και άλλο η προσχώρηση.

Και με όσους έχουν προσχωρήσει θα είμαστε σε διαρκή διαμάχη είτε μέσα είτε έξω ΠΑ.ΣΟ.Κ. Υπάρχουν άλλα νεοφιλελεύθερα κόμματα στα οποία μπορούν να προστρέξουν. Διότι και ο κ. Σαμαράς που εκπροσωπεί το νεοφιλελεύθερο κόμμα στην Ελλάδα, σύμμαχο της κύριας Μερκελ και του κύριου Σαρκοζύ φόρεσε αντιμνημονιακό ένδυμα όπως και ορισμένοι μέσα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., γιατί πρέπει να αναφέρω ότι τα περισσότερα στελέχη και μέλη δεν γνώριζαν και όταν είδαν τα βλαβερά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής άρχισαν να αναζητούν τις βαθύτερες αιτίες, δηλαδή τη σύγχρονη βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού.

Επαναλαμβάνω τη θέση μου ότι η Ε.Ε. δεν είναι μιας συγκυρίας και ιδιοκτησίας των Μερκελ-Σαρκοζυ, των αγορών και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Και αυτοί οι εκβιασμοί ούτε επαληθεύτηκαν, ούτε θα επαληθευτούν και μιλώ μαζί με τον ξενοδόχο, για να μην πει κάποιος ότι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε. Τον γνωρίζω το χορό. Είμαστε εδώ ορισμένοι που πολλά χρόνια τώρα, γνωρίζουμε τα της ΕΕ και τη διεθνή κατάσταση και συμπράξαμε στην εξέλιξη της Ευρωπαϊκής ένωσης.

Επιμένω σε αυτό το θέμα διότι άκουσα χθες τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης όπως δήλωσε και με την διαπίστευση του, κ. Βενιζέλο, σε μια ομιλία χωρίς την ταμπακέρα, μια ομιλία που θα μπορούσε να γίνει σε οποιοδήποτε κόμμα από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης η οποία διαχειρίζεται ένα ακόμα αποτέλεσμα για να φέρει ένα ακόμη μνημόνιο. Δηλαδή η ήττα της Προοδευτικής Πολιτικής συνεχίζεται. Δεν χρειαζόμαστε επινόηση πολιτικών ούτε κρατικοποίηση της προοδευτικής πολιτικής ούτε υποστολή της διαπραγματευτική ικανότητας της χώρας.

Θέλουμε να μας ενώνουν ιδεολογία, πολιτική, αρχές, αξίες και πρόγραμμα. Η Κυβέρνηση για την οποία έχω πει την άποψη μου έχει τις πολιτικές της . Οι σοσιαλιστές θα έχουν τις δίκες τους. Η λογική των μονόδρομων και της μονοφωνίας ισχύει για άλλα καθεστώτα που δεν μπορούν να αποτελέσουν ποτέ μέρος της φυσιογνωμίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. επανέφερε στη μνήμη μας μέρος της ιδρυτικής μας διακήρυξης που αναφέρεται στην ανεξάρτητη πολιτική της χώρας. Πολύ καλά έκανε. Διότι η ευρωπαϊκή ελίτ μετά την μη έγκριση του Ευρωσυνταγματος από δημοψηφίσματα είχε θέσει μία ομερτα -και τη γνωρίζουμε οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ- πως καμία ηγεσία δεν θα ξανά επιδιώξει κανένα δημοψήφισμα. Δηλαδή έξω από θεσμούς, μια ευρύτερη συνεννόηση προκειμένου να εμπεδωθεί ένα νέο-συντηρητικό σχέδιο όπου θα βαδίζουμε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που κυρίαρχα θα είναι τα στοιχειά της αγοράς και όχι η πολιτική ενοποίηση και η εκλογή ηγεσίας και όπου θέλουν τον κυρίαρχο λόγο να τον έχουν το χρηματιστηριακό κεφάλαιο και τα μονοπώλια και όχι εργαζόμενοι και πολίτες.

Η ευρωπαϊκή δεξιά πάντα ήθελε την Ένωση ως αγορά. Εμείς συμβάλλαμε να βαδίσουμε προς την εξέλιξη μιας προοδευτικής Ευρώπης και όχι αγοραίας Ευρώπης. Ασφαλώς και μπορεί να έχει ο καθένας τους προβληματισμούς για το σε ποια στιγμή έπρεπε να τεθεί το δημοψήφισμα. Άλλο όμως αυτό.Κι εγώ έχω τη γνώμη ότι τα διλήμματα θα πρέπει να μπαίνουν σε περιόδους προϋποθέσεων.

Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι του να σηκωθεί μια ομάδα διαπλεκομένων στελεχών από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε σύμπραξη με τον ορυμαγδό της εγχώριας ολιγαρχίας η οποία είχε και άλλες επιδιώξεις για να μην πω μόνο άλλες επιδιώξεις, τότε υπάρχει τεράστιο θέμα στην παράταξη. Διότι δεν μπορεί να αποτελεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παράρτημα του νεοφιλελευθέρου διευθυντηρίου της ΕΕ, ούτε του παρασιτικού κεφαλαίου και ορισμένων ΜΜΕ.

Θέλω να στηλιτεύσω την αήθη συμπεριφορά του Προέδρου της Γαλλικής δημοκρατίας, του κ. Σαρκοζυ γιατί με τον γαλλικό λαό μας συνδέουν δεσμοί και ειδικά εμάς τους προοδευτικούς, που είμαστε ιδεολογική και πολιτική συνέχεια της γαλλικής επανάστασης και του διαφωτισμού, του Μάη του 68 και άλλων ιστορικών αγώνων τους προοδευτικού κινήματος στη Γαλλία.

Πρέπει ως ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε όλα τα διεθνή φόρα να στιγματίσουμε αυτή την αήθη συμπεριφορά.

Όπως το ίδιο πρέπει να πράξουμε και για την κα. Μερκελ γιατί ο γερμανικός λαός, η γερμανική πολιτική ζωή και διανόηση έχει αναδείξει πολλούς από τους δασκάλους μας, όπως ο Μπρέχτ, όπως ο Μαρξ, για τη στάση τους απέναντι στα δικαιώματα που έχουν οι πολίτες κάθε χώρας της ΕΕ και εμείς θα συμπαρασταθούμε στην εκστρατεία τόσο του σοσιαλιστη Ολάντ στη Γαλλία όσο και του Στανμπρουκ στη Γερμανία γιατί πρέπει να ηττηθεί αυτό το δίδυμο ως καταστροφικό για τις κοινωνίες και τους λαούς των χώρων της ΕΕ.

Γιατί θα πρέπει να μιλήσουμε -και αυτό αποσιωπήθηκε- για τα αίτια της κρίσης ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ποιος την προκάλεσε την κρίση της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ;

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν στο δημόσιο βίο πρόσωπα που θα θεωρούσαν ότι θα διαταράσσονταν η θέση της χώρας από την άσκηση ενός δικαιώματος της.

Γνωρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι της στιγμής αλλά έχει διαδικασίες.

Επίσης η κρίση προκλήθηκε εξαιτίας του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας που δεν συμπαρατάσσεται με την νεοφιλελεύθερη πολιτική. Και μια ομάδα στελεχών αντί να το να αντιληφθεί αυτό, σηκώνοντας τα λάβαρα του νεοφιλελευθερισμού και του μνημονίου, απαιτούσε ακόμη πιο έντονες και βίαιες διαδικασίες. Μια ακόμη νίκη της διεθνούς χρηματιστηριακής ολιγαρχίας και των αγορών και του εγχώριου παρασιτικού κεφαλαίου και της διαπλοκής.

Η επόμενη νίκη τους είναι η επιβολή ενός τραπεζίτη στην διακυβέρνηση. Εμείς ξέρουμε ότι σε κάθε καπιταλιστική χώρα, το Κεφάλαιο όταν διακυβεύονται τα πιο αγοραία συμφέροντα του, επιδιώκει να οδηγήσει την πολιτική σε ήττα, ακολουθούν οι τράπεζες και έπονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Είναι γνωστό το έργο το έχει βιώσει η γενιά μου και επειδή έχουμε παραπεμφθεί και στα στρατοδικεία, υπάρχει ζήτημα της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος και της πολιτικής αυτονομίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως κόμματος καθώς και άλλων. Είμαστε όρθιοι και θα ανατρέψουμε αυτό το φαινόμενο. Ξέρουμε, το έχουμε ξανακάνει.

Είναι προφανές ότι μετά την ήττα οι κυβερνητικές δυνάμεις της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου δεν έστρεψαν και δεν στρέφουν τους προβολείς και την προσπάθεια τους προς το παράρτημα του διεθνούς χρηματιστηριακού και τραπεζικού συστήματος δηλαδή την ελληνική παρασιτική τάξη, την διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας, την φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, την εξαγωγή κεφαλαίων, τον υπέρ-πλουτισμό, την κερδοσκοπία, τα καρτέλ.

Αυτά σχετίζονται με την συντηρητική σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου που δεν οργάνωσαν μια Προοδευτική Πολιτική απέναντι σε αυτά τα συμφέροντα και όλο το πεδίο οργανώθηκε με το μνημόνιο του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, γνωστών «εκκλησιών» του νεοφιλελευθερισμού με βασικές επιδιώξεις την υποτίμηση της εργασίας, τη μείωση εισοδημάτων, τη διάλυση επιχειρήσεων, την ανεργία, τη νέα φτώχεια, τα συσσίτια, τους άστεγους και την κατάργηση κάθε δικαιώματος που συνδέεται με τις δυνάμεις της εργασίας.

Και ασφαλώς χωρίς κανένα έλεγχο και εποπτεία στο τραπεζιτικό σύστημα για τόσους πόρους που διατέθηκαν από το δημόσιο, καθώς θα μπορούσαν να ασκηθούν ποινικές διώξεις για το ότι τράπεζες χρηματοδοτούσαν τους μετόχους τους παραβιάζοντας κάθε νομοθεσία που αφορά την πιστωτική πολιτική.

Και η επίκληση της έλλειψης ρευστότητας και από πολιτικά πρόσωπα που συνηθίζουν να περιγράφουν χωρίς να αναφέρονται στα αίτια, μα αυτή είναι ακριβώς η κρίση που ξεκίνησε το 2008. Ότι το χρηματιστηριακό κεφάλαιο απώλεσε ένα μέρος του χάρτινου πλούτου του που είχε φτάσει να παράγει 1 τετρακις εκατομμύρια δολάρια όταν η παράγωγη της ανθρωπότητας προσεγγίζει τα 70 τρις δολάρια και θέλουν να εμφανίζουν την κρίση αυτή ως κρίση χρέους των κρατών του πλανήτη. Ενώ έχουν λαφυραγωγήσει τις δυνάμεις της εργασίας και κάθε παραγωγική δραστηριότητα τώρα εμφανίζουν και κρίση ρευστότητας. Το εγχώριο παρασιτικό κεφάλαιο είχε 3 στόχους: Την υποτίμηση της εργασίας, την κατάργηση της εργατικής νομοθεσίας και την οργάνωση των ιδιωτικών μονοπωλίων.

Ασφαλώς και αποτελούν προβλήματα της ελληνικής οικονομίας οι πελατειακές σχέσεις και η διαφθορά. Αλλά θα πρέπει να έχουμε αίσθηση της πραγματικότητας.

Τα κρίσιμα θέματα της ελληνικής οικονομίας είναι καταρχήν, η διάλυση της παραγωγικής της βάσης. Κανείς δεν έστρεψε τους προβολείς στα χιλιάδες νεκροταφεία των κατεστραμμένων επιχειρήσεων στις βιομηχανικές περιοχές της χώρας στην κερδοσκοπία, στα καρτέλ, στη φοροδιαφυγή. Γιατί σήμερα, αυτά είναι τα κυριότερα προβλήματα είναι η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή και αυτά θα έπρεπε να είναι τα κεντρικά ζητήματα μιας προοδευτικής κυβέρνησης και να ενδιαφέρουν και τους εταίρους μας στην Ε.Ε.

Αντιθέτως, επιβάλλουν τις αγοραίες επιλογές τους εναντίον των δυνάμεων της παραγωγής, των παραγωγικών επιχειρήσεων και της εργασίας με αποτέλεσμα ιδιαίτερα την διάλυση υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες για την υποστήριξη παραγωγικών δραστηριοτήτων. Αυτή η πολιτική δεν έχει μέλλον, είναι αδιέξοδη και χρειαζόμαστε λύσεις που υπάρχουν και έχουμε υποδείξει.

Ως προς το σχέδιο του πολιτικού συμβουλίου δεν περιέχει το βασικό θέμα της εκλογικής στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ που αφορά στις εκλογικές συνεργασίες. Επίσης, αναφέρεται στα των ηγετικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ. Εδώ όμως έχουμε ορισμένα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής στη χώρα: ανεργία 1 εκατομμ, κάτω από τα όρια της φτώχειας 2.7000000 στο περιθώριο και τα συσσίτια δεκάδες χιλιάδες, λουκέτα στις επιχειρήσεις, χρεοκοπίες, κατάρρευση εισοδημάτων, μείωση του εθνικού πλούτου κοντά στο 7%, εργασιακό μεσαίωνα με μιας ώρας εργασία, με δύο ώρες εργασία με εκ περιτροπής εργασία, κλπ. Και βέβαια αποτυχία στους στόχους και ως προς το έλλειμμα και στο χρέος και ως προς όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες. Κείμενο χωρίς πολιτική και ιδεολογικό προσανατολισμό. Ποια είναι η θέση μας για το νεοφιλελευθερισμό, για τις αγορές, το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, για τη διάλυση της παραγωγικής βάσης;

Θα ήθελα με βάση αυτές τις απόψεις να τοποθετηθώ στο θέμα το μετεκλογικό, της εκλογικής στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ που πρέπει να είναι σαφής ότι επιδιώκει μετεκλογικές συνεργασίες στη βάση μιας προοδευτικής και αντι-νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Είτε πρόκειται για μεγάλους και μικρούς συνασπισμούς. Δυο στρατηγικές θα συγκρουστούν στις εκλογές: η προοδευτική και η συντηρητική. Ο νεοφιλελευθερισμός και οι προοδευτικές δυνάμεις.

Έχω εκδηλώσει ήδη τη θέληση μου για να τεθώ στις διαδικασίες του πασοκ που αφορούν την διεκδίκηση ηγεσίας του. Θεωρώ ότι όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να αποδεχτούν υποψηφιότητες νεοφιλελευθέρων ούτε διαπλεκομένων και πρέπει να διατηρήσουν μεγάλες επιφυλάξεις για τις αιφνίδιες μεταμορφώσεις ορισμένων.

Εδώ πρόκειται για την ηγεσία ενός κόμματος που θα οδηγήσει τη χώρα γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι στο κέντρο του πολιτικού συστήματος δεν είναι υπόθεση ορισμένων επιδιώξεων αφορά τον ελληνικό λαό και την ελληνική δημοκρατία.

Θέλουμε να συνεχίσουμε και ανοίγουμε άλλο δρόμο. Το δρόμο που ξεκινήσαμε από το Φλεβάρη του 2010, τρεις μήνες πριν υπογραφεί το μνημόνιο, όταν ορισμένοι μας επιτίθονταν αλλά ήταν μαζί μας η βάση του ΠΑΣΟΚ, οι φίλοι, τα μέλη και τα στελέχη το δρόμο μιας προοδευτικής εξόδου από την κρίση με δυνατότητες και προοπτικές και τις έχουμε και μπορούμε μαζί με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης καθώς πολλές χώρες είναι σε προεκλογική εκστρατεία εναντία στο νεοφιλελευθερισμό και τις αγορές.

Σε αυτήν την μάχη είμαστε με τις δυνάμεις τις εργασίας, με τις δυνάμεις της παράγωγης και των παραγωγικών επιχειρήσεων, με το παραγωγικό κεφαλαίο, με τις δυνάμεις της αγροτικής παραγωγής και της υπαίθρου, με τις δυνάμεις του τουρισμού, με τις δυνάμεις της παιδείας και της εκπαίδευσης, με τις δυνάμεις των νέων τεχνολογιών και της καινοτομίας, με τις δυνάμεις του πολιτισμού και της οικολογίας.

Μα πρώτα από όλα είμαστε με τους άνεργους και τους ανθρώπους που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Με τους ανθρώπους που είναι στα συσσίτια και άστεγοι.

Οι ψηφοφόροι, οι φίλοι, τα μέλη, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι όλοι οι πολίτες ανεξάρτητα από εντάξεις, θα δώσουν την μάχη για αλλαγή πορείας, για να οδηγήσουμε σε ήττα τον νεοφιλελευθερισμό και όλες τις πολιτικές επιλογές που απορρέουν από αυτόν για προοδευτική έξοδο από την κρίση.

Να είναι υποψήφια η Προοδευτική Πολιτική – Ό,τι δεν είναι δίκαιο, δεν είναι σύγχρονο. Συνέντευξη Τύπου Στέφανου Τζουμάκα, 12 Ιανουαρίου 2012.

Να είναι υποψήφια η Προοδευτική Πολιτική –
Ό,τι δεν είναι δίκαιο, δεν είναι σύγχρονο -
Η ελληνική κοινωνία και η προοδευτική παράταξη θέλει λύση για το τώρα και το αύριο. -Η λύση θα είναι η Προοδευτική πολιτική και η στροφή στην πραγματική οικονομία και στην εργασία.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Αγαπητοί εκπρόσωποι των ΜΜΕ,

Σας ευχαριστώ που ήρθατε σήμερα εδώ για να καλύψετε τη συνέντευξη και θεωρώ ότι θα συνεχίσετε να προβάλλετε τις θέσεις μας και τις προτάσεις μας για να δώσουμε λύση από κοινού για τη χώρα. Διερχόμαστε κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση και θα ήθελα να πω το αυτονόητο: ότι η χώρα δεν χρειάζεται μονοφωνία, ούτε μονόδρομους. Η μονοφωνία και οι μονόδρομοι απαξιώνουν την πολιτική τη δημοκρατία και τους Έλληνες πολίτες. Θέλω, επίσης να ευχαριστήσω τους Έλληνες πολίτες που με έχουν τιμήσει κατ’ επανάληψη με την ψήφο τους και μου έδωσαν τη δυνατότητα να συμμετάσχω σε πολλές προσπάθειες για τη χώρα και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους, τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για τους κοινούς μας αγώνες, για τις νίκες και τις ήττες. Θα συνεχίσουμε. Θέλω να ευχαριστήσω τις εκάστοτε ηγεσίες του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που άλλοτε συμφωνώντας και άλλοτε διαφωνώντας, διαμορφώσαμε και ασκήσαμε προοδευτικές πολιτικές τόσο στη χώρα όσο και στην Ε.Ε. αλλά και συνολικά σε διεθνές επίπεδο. Θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τις δυνάμεις με τις οποίες συμπαρατάχθηκα δηλαδή, τις δυνάμεις της εργασίας, τις δυνάμεις της αγροτικής παραγωγής και της υπαίθρου, τις παραγωγικές επιχειρήσεις και το παραγωγικό κεφάλαιο, τις γυναίκες και τη νεολαία.

Είναι γνωστό ότι πάντα στάθηκα απέναντι σε εκφυλιστικά φαινόμενα τόσο στο χώρος του ΠΑΣΟΚ όσο και στις κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις και αγωνίστηκα για κανόνες, για τον εκδημοκρατισμό και τη δημοκρατική νομιμότητα σε παρασιτικές δραστηριότητες και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και σε υπηρεσίες και στην παραγωγή. Και έμπρακτα όχι στα λόγια είναι γνωστό ότι υπερασπίστηκα την πολιτική αυτονομία έναντι παρεμβάσεων για εξυπηρέτηση συμφερόντων. Είναι γνωστό ότι και τώρα έχω τοποθετηθεί από το Φλεβάρη του 2010 και είχα προδιαγράψει που θα οδηγούσε τη χώρα, μια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Και αυτό όχι μόνο θεωρητικά, γιατί το έζησα έμπρακτα συμμετέχοντας στα συμβούλια παραγωγικών υπουργείων το τι επέφερε σε μια σειρά από χώρες στην Ε.Ε. και τι βλάβες έχει υποστεί και η χώρα μας από την απόπειρα να εφαρμοστεί αυτή η πολιτική, την περίοδο 1990-1993.

Έχω μιλήσει τα τελευταία δύο χρόνια σε πάνω από 30 πόλεις στη χώρα, συμμετέχω σε κίνηση για την προοδευτική έξοδο από την κρίση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και στις αντίστοιχες επιλογές. Κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ετών, όλο το υπουργικό συμβούλιο καθώς και ορισμένα στελέχη υποστήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την πολιτική, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Τότε, ορισμένοι ήταν οι πραιτοριανοί και οι πρωτεργάτες εφαρμογής αυτής της πολιτικής. Τώρα, άρχισαν τους λιθοβολισμούς. Τώρα, συνεχίζουν να συμμετέχουν στην κυβέρνηση με την ίδια πολιτική. Αυτό όμως αφορά τον πολιτισμό, τις αξίες και τις αρχές που είναι ξένα με την πολιτική ηθική και τις προοδευτικές αρχές. Αφορούν την πολιτική ηθική, τις ανθρώπινες αξίες και το λιγότερο που θα είχαν να κάνουν θα ήταν ή να σιωπήσουν ή να παραιτηθούν. Γιατί το θέατρο σκιών δεν έχει σχέση με δημοκρατικούς ανθρώπους. Η αλλοτρίωση, ο κυνισμός και η λειτουργία αξιωματούχων καθ’ υπόδειξη είτε των χορηγών τους, είτε της διαπλοκής, είτε ακόμα και ξένων κυβερνήσεων λειτουργώντας ως υπάλληλοι τους, θα αντιμετωπιστεί ανάλογα από τους Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα από κομματικές παρατάξεις και εντάξεις. Οι ‘Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτως παρατάξεων, οι φίλοι, τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν μνήμη και κρίση, διακατέχονται από έντονα συναισθήματα πικρίας αλλά είναι αγωνιστές παραμερίζουν την απογοήτευση και θα δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Μπορούμε.

Α. Στη χώρα μας και στην ελληνική κοινωνία, η περίοδος που διανύουμε προσδιορίζεται από έντονη πολιτική κρίση, κοινωνική κρίση και με ολοένα και περισσότερο εκτεταμένα φαινόμενα ανθρωπιστικής κρίσης. Το να μιλάμε για Πολιτική, Δημοκρατία αποτελεί φωνή βοώντος εν τη ερήμω όταν δίπλα μας υπάρχουν συσσίτια, άνεργοι, άστεγοι, άνθρωποι με εισοδηματική κατάρρευση. Σε μια κοινωνία που δεν υπάρχει σιγουριά για περίθαλψη, για εργασία, για ασφάλιση, για στέγη, είναι όχι μόνο δημαγωγία αλλά και ψεύδος να μιλάνε ορισμένοι πολιτικοί για δημοκρατία, ελευθερία και εθνικές επιδιώξεις. Οι αναχρονιστικές θεωρίες ότι στον σύγχρονο κόσμο ο καθένας θα επιβιώσει και θα φροντίσει τον εαυτό του χωριστά, αποτελούν μύθο γιατί είναι δεδομένο ότι σε μια κοινωνία ανισοτήτων δεν μπορούν όλοι να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. Ό,τι δεν είναι δίκαιο, δεν είναι σύγχρονο. Και είναι προφανής η επιδίωξη των παρασιτικών κύκλων της χώρας να ταυτίζουν την αποτυχημένη πολιτική του νεοφιλελευθερισμού με άλλες πολιτικές και άλλες λύσεις που είναι εφικτές. Διότι η λιτότητα οδηγεί σε ύφεση είναι από τα απλά μαθήματα της πολιτικής και της οικονομίας και ότι όταν διεθνείς οργανισμοί δανείζουν τη χώρα για αποπληρωμή δανείων και εξυπηρέτηση των τραπεζών, γιατί δεν υπάρχει χώρος για κονδύλια που θα αποτελούσαν ένα έκτακτο πρόγραμμα παραγωγικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων για ένα μέρος του πληθυσμού που είναι στο περιθώριο και στη χαμηλότερη κλίμακα των ανθρώπων που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η μόνιμη χειραγώγηση για τα σταθεροποιητικά προγράμματα και η καθήλωση της χώρας για κάθε άλλη παραγωγική και οικονομική δραστηριότητα δεν φέρνει μόνο σε απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους αλλά και χιλιάδες επιχειρήσεις που έχουν ως βάση το παραγωγικό κεφάλαιο, την παραγωγή, τις εξαγωγές και τη δημιουργικότητα. Όλοι γνωρίζουμε ότι καμιά λύση δεν βασίζεται αποκλειστικά στην αγορά. Ασφαλώς και είναι σαφής η ανάγκη για οικονομική αποτελεσματικότητα με βάση τον υγιή ανταγωνισμό και τα κίνητρα, για κατανομή των πόρων, για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, για τη δημιουργία της ευημερίας.

Β. Η κυβέρνηση Παπαδήμου προβάλλει διαρκώς ότι λειτουργεί υπό το βάρος πιέσεων και εκβιασμών για υιοθέτηση μέτρων και πολιτικών περαιτέρω νεοφιλελεύθερων μέτρων παρά την αποτυχία σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες των μέχρι τώρα εφαρμοζόμενων πολιτικών. Η απειλή για ένα νέο μνημόνιο αποτελεί τόσο για τους εμπνευστές του -από το νεοφιλελεύθερο Διευθυντήριο της Ε.Ε.- μεγάλη ανευθυνότητα όσο και για την παρούσα κυβέρνηση δείγμα ότι είναι εκτός κάθε οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Το επαναλαμβανόμενο εμπόριο του φόβου περί χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας από το ευρώ, ούτε επαληθεύτηκε, ούτε θα επαληθευτεί.

Γ. Έχουμε επίσης, κρίση ηγεσίας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. που συνίσταται στα εξής θέματα:

1) Ότι η διαπλοκή, το διευθυντήριο της Ε.Ε. και ελεγχόμενοι βουλευτές και υπουργοί της κυβέρνησης προέβηκαν σε πρωτοφανείς ενέργειες που δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνία και τη δημοκρατία αλλά προέρχονται από άλλους χώρους προκειμένου να οδηγήσουν τον Πρωθυπουργό σε παραίτηση, οργανώνοντας κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.

2) Έχουμε αυτή την περίοδο που διέρχεται κρίση η χώρα μια πρωτοφανή κατάλυση της πολιτικής αυτονομίας, της κυβέρνησης και του πασοκ αλλά και άλλων κομμάτων από τη διαπλοκή, από το παρασιτικό κεφάλαιο και από το ότι τηλεοπτικά κανάλια έχουν γίνει παραρτήματα ομάδων και προσώπων που έχουν προβεί σε μία πρωτοφανή εξαπάτηση για το ποια είναι η φυσιογνωμία και η έκφραση τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και άλλων κομμάτων. Και όπου δημόσια πρόσωπα ή έχουν εκπέσει σε καθημερινά τηλεοπτικά προϊόντα ή λοιδορούνται με έναν πρωτοφανή νεοφασιστικό τρόπο.

3) Οι δυνάμεις που οδήγησαν στην παραίτηση του πρωθυπουργού οργανώνουν μια δεύτερη επιχείρηση ελέγχου και κατάληψης της ηγεσίας του πασοκ με πρόσωπα διαχρονικά ελεγχόμενα από επιχειρηματικούς κύκλους και άλλες διασυνδέσεις.

4) Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι οι πολιτικές αυτές επιλογές είναι έξω από τις π[πολιτικές του πασοκ γεγονός που ελάχιστοι υπουργοί το υποστήριξαν και ενσωματώθηκαν πλήρων στις πολιτικές αυτές. Το φάσμα των δυνάμεων του πασοκ αποτελείται από τη μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία των φίλων των μελών του πασοκ ενάντια σε αυτή πολιτική που ήταν και είναι έξω από τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ Είμαστε με αυτές τις δυνάμεις ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τόσο της νεότερης γενιάς όσο και στελεχών και φίλων που αγωνιστήκαμε εναντία στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του Κ. Μητσοτάκη. Υπάρχει ένα δεύτερο φάσμα δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ που συμφωνεί ότι ήταν εκτός πασοκ, αλλά ισχυρίζεται ότι αναγκάστηκε να εφαρμόσει αυτή την πολιτική. Και υπάρχουν και ομάδες στελεχών που υποστηρίζουν ότι αυτή η πολιτική έπρεπε να εφαρμοστεί και δεν είχαν ούτε την ελάχιστη ευαισθησία να υποστηρίξουν τουλάχιστον τη δημοκρατία έναντι της λαίλαπας των αγορών με αυτέ τις δυνάμεις δεν έχουμε κοινό δρόμο και είναι δυνάμεις που διασπούν την κοινωνική και πολιτική συνοχή του ΠΑΣΟΚ πέραν από το ότι είναι γνωστό ότι συνέβαλλαν στην πολυδιάσπαση της ελληνικής κοινωνίας.

5) Είναι πρωτοφανές οι δυνάμεις που εφάρμοσαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές να θέλουν διαδεχτούν για να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική. Είναι από το νόμο της ζούγκλας και όχι της κοινωνίας και της πολιτικής αυτός ο κυνικός σχεδιασμός αφού αυτή η ομάδα οδήγησε σε παραίτηση τον πρωθυπουργό τώρα θέλει να καταλάβει με την υποστήριξη και ως παράρτημα καναλιών, τηλεοπτικών εκπομπών πέρα και έξω από την ελληνική κοινωνία και την παράταξη του πασοκ που εδραίωσε τη δημοκρατία και την πολιτική ομαλότητα και μια ορισμένη μικρομεσαία ευημερία. Το ερώτημα λοιπόν, είναι ποιος προκάλεσε την κρίση ηγεσίας; Την προκάλεσαν οι ίδιοι. Και αυτό θα αποτελεί ένα μελανό στίγμα που δείχνει εκφυλιστικά φαινόμενα από πρόσωπα ανάξια αξιωμάτων και θεσμικών ιδιοτήτων. Στο Ε.Σ. θα τοποθετηθούμε στην πρόταση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ που υπέστη αυτή την πρωτοφανή αντιδημοκρατική και εξωθεσμική επίθεση. Έχουμε διαφωνήσει με την πολιτική που εφάρμοσε. Αλλά είναι άλλο να ηττάται μια πολιτική και άλλο να συγκεντρώνεται μια ομάδα ανθρώπων της εξουσίας και όχι της πολιτικής που με πρωτοφανή μέσα να θέλουν να καταλάβουν την ηγεσία ενός κόμματος προβαίνοντας σε πρωτοφανείς κανιβαλισμούς για την πολιτική και για ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, δεν έχουν να πουν τίποτα. Συμπεριφέρονται ως κοινοί αξιωματούχοι που θα μπορούσαν να είναι σε μια επιχείρηση , σε μια στρατιωτική μονάδα σε ένα ν οργανισμό. Γ ια το αξίωμα και την εξουσία. Γιατί την πολιτική την έχουν αποφασίσει άλλοι αυτοί αποτελούν και το δηλώνουν εκτελεστικά όργανα. Είναι οι διαχειριστές τους. Διαχειριστές που οδήγησαν σε αποτυχία σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς, τη χώρα . Με αυτές τις πρακτικές και σε προηγούμενες περιόδους αναπτύχτηκαν εκφυλιστικά φαινόμενα από πολιτικά πρόσωπα που λειτούργησαν ιδιοτελώς και εισήγαγαν τον όρο «λαμογια» στο δημόσιο βίο και που καλώς η ελληνική κοινωνία τα απαξίωσε. Οι σκοποί είναι προφανείς. Για να εμπεδώσουν παρασιτικά συμφέροντα μακροχρόνιες πολιτικές μνημονίων με εδραίωση της υποτίμησης της εργασίας και αμοιβές και κάτω των 400 ευρώ, με μορφές εργασίας ενός νέου μεσαίωνα με περαιτέρω υποτίμηση των παραγωγικών δομών της χώρας και την επέκταση των ιδιωτικών μονοπωλίων και των καρτέλ.

6) Αναδείχθηκε μέσα από αυτή την κρίση για άλλη μια φορά η θέση μας για τη συλλογική ηγεσία τόσο στο πασοκ όσο και σε όλα τα κόμματα για τη συλλογικότητα στις αποφάσεις για να αποκλείονται ηγεμονισμοί και βοναπαρτικές συμπεριφορές γιατί τα αρχηγικά κόμματα αποτελούν μια συντηρητική θεσμική λειτουργία προηγούμενων περιόδων και τώρα και στα όργανα θα προτείνουμε τη θεσμοθέτηση δύο αντιπροέδρων άμεσα στο πασοκ. Δεύτερον, τη δυνατότητα πολιτικών αποφάσεων όλων των οργανώσεων και οργάνων σε πανελλήνια κλίμακα για να μην είναι το πασοκ ένας μηχανισμός διοργάνωσης εκλογών και στα πλαίσια της ανασύνταξης του κινήματος χρειαζόμαστε να κυριαρχήσει η ιδεολογική και πολιτική γιατί το ζήτημα των κομμάτων δεν είναι οργανωτικό, το ζήτημα είναι αν είναι ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός από την κοινωνία και μέσα στην κοινωνία.

7) Ένα πρωτοφανές κύμα μεταμορφισμού εμφανίζεται στη χώρα. Δημοσιογράφοι και μέσα ενημέρωσης που είχαν φτάσει μέχρι παροξυσμού να κινδυνολογούν υπέρ των μέτρων και του μνημονίου, υπέρ της κατεδάφισης δικαιωμάτων και αμοιβών προκειμένου να αποφευχθεί η έξοδος της χώρας από το ευρώ. Σε ένα πρωτοφανές εμπόριο φόβου. Οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια μέσα είδαν ξαφνικά το φως τους και μαζί με πολιτικά πρόσωπα που υποστήριξαν τα πάντα και τα αντίθετα, τη συγκυβέρνηση με Σαμαρά, το δημοψήφισμα, την προσφυγή στο ΔΝΤ και το μνημόνιο, τώρα είναι λάβροι εναντίον αυτών που και υποστήριξαν και ψήφισαν και εφάρμοσαν. Οδηγώντας σε περαιτέρω αναξιοπιστία κάθε δημόσια συμπεριφορά και αντίστοιχη ευθύνη. Έχουμε όλοι γνωρίσει ένα προηγούμενο φαινόμενο μεταμορφισμού στην παράταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όταν ορισμένοι επιτήδειοι ανέπτυξαν μια προπαγάνδα φανατισμού, επιθέσεων και φόβου κατά άλλων πολιτικών αντιλήψεων την περίοδο του ’89, το φαινόμενο του αυριανισμού. Και τότε μια δεκάδα στελεχών αντισταθήκαμε σε αυτό το φαινόμενο και υποστήκαμε προπηλακισμούς και επιθέσεις από τους φανατικούς δήθεν δημοκράτες. Σε μαζική κλίμακα αυτό το βαθιά νέο-συντηρητικό φαινόμενο του αυριανισμού και του λαϊκισμού μεταμορφώθηκε και εμφανίστηκε την επόμενη περίοδο ως μαζικό φαινόμενο του εκσυγχρονισμού σε ένα ρεσιτάλ μεταμορφισμού.

Δ. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε ως χώρα, ως κοινωνία και ως πολίτες και δυστυχώς την χρειάζονται και ορισμένοι στην πολιτική, την συνειδητοποίηση της πραγματικής κατάστασης της χώρας γιατί πολλοί πολίτες είναι απογοητευμένοι, είναι θυμωμένοι, έχουν σύγχυση ανάμεσα σε προοδευτική και συντηρητική πολιτική, έχουν υποστεί καταιγισμό μαύρης προπαγάνδας για τα αίτια της κρίσης καθότι ενώ είναι γνωστό ότι τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου τα τελευταία 25 χρόνια έχουν συγκεντρώσει πάνω από 3 τρις δηλαδή πάνω από 8 φόρες το δημόσιο χρέος με τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τη διαφθορά, τα καρτέλ και τη κερδοσκοπία. Επιχειρούν επί δυο χρόνια να καθηλώσουν τους πολίτες, ότι ευθύνονται για το έλλειμμα και το χρέος της χώρας οι άνθρωποι της μισθωτής εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτή η επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης δεν βρήκε έδαφος στην συντριπτική πλειοψηφία. Για τι γνωρίζουν ότι ένα μέρος της παρασιτικής επιχειρηματικής τάξης λαφυραγώγησε ένα μεγάλο μέρος του εθνικού πλούτου και άφησε πίσω πάνω από 30000 επιχειρήσεις νεκροταφεία στις βιομηχανικές περιοχές της χώρας.

Διότι ένα μέρος της παρασιτικής επιχειρηματικής τάξης οδήγησε τον τομέα της υγείας να είναι ο πρώτος σε αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους κατασπαταλώντας εθνικό πλούτο ιδιωτικό δημόσιο. Διότι ένα μέρος των παρασιτικών δραστηριοτήτων οδήγησε την παιδεία να είναι πρώτη σε ιδιωτικές δαπάνες. Αυτά τα γεγονότα εξελίχθηκαν με την εναλλαγή των κυβερνήσεων αλλά υπάρχουν διαχρονικά πολιτικοί και αμέτρητα στελέχη και στην παιδεία και στην υγεία και στις επιχειρήσεις που ήταν αντίθετοι με αυτές τις πολιτικές. Σήμερα, το κυριότερο πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή και αυτά θα έπρεπε να είναι τα κεντρικά ζητήματα μιας κυβέρνησης και να ενδιαφέρουν και τους εταίρους μας στην Ε.Ε Αντιθέτως, επιβάλλουν τις αγοραίες επιλογές τους εναντίον των δυνάμεων της παράγωγης, των [παραγωγικών επιχειρήσεων και της εργασίας με αποτέλεσμα ιδιαίτερα την διάλυση υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες για την υποστήριξη παραγωγικών δραστηριοτήτων. Αυτή η πολιτική δεν έχει μέλλον, είναι αδιέξοδη και χρειαζόμαστε λύσεις που υπάρχουν και έχουμε υποδείξει.

Την έλλειψη ανταγωνιστικότητας οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε με την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων της αγοράς και της ύπαρξης καρτέλ και ολιγοπωλίων σε όλους τους κομβικούς τομείς της οικονομίας που λειτουργούν με υψηλά περιθώρια κέρδους και με τη στήριξη και συνεργασία με το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας σε μια τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση. Με θετική απελευθέρωση και αξιοποίηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ προκειμένου να αποφευχθεί η παράδοση αυτών σε παρασιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν να λαφυραγωγήσουν τα κονδύλια αυτά σε μη αναπτυξιακούς τομείς και επενδύσεις. Για να μην έχουμε στο μέλλον νέα διάλυση της παραγωγικής βάσης όπως με τη φούσκα των νεκροταφείων-επιχειρήσεων στις βιομηχανικές περιοχές της χώρας ή όπως με τη φούσκα του χρηματιστηρίου. Για να μην έχουμε νέες φούσκες στην πράσινη ανάπτυξη, τα φωτοβολταικά και την ανακύκλωση κ.ο.κ. Με ενίσχυση της παραγωγικότητας και του τεχνολογικού και καινοτομικού δυναμικού της χώρας.

Με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της ανασφάλιστης εργασίας και της ανισοκατανομής του εισοδήματος. Χώρα που δεν παράγει και κράτος που δεν φορολογεί, δεν μπορεί να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα του χρέους του και την μείωση των ελλειμμάτων του. Είμαστε απέναντι στην κλασική συνταγή του νεοφιλελευθερισμού που οδηγεί στην καταστροφή ενός μεγάλου μέρους των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, με περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, με συρρίκνωση των κοινωνικών και εργατικών τους δικαιωμάτων ή με την προώθηση ανασφαλούς και χαμηλά αμειβόμενης εργασίας. Χρειάζεται μια ουσιαστική, αναπτυξιακή αξιολόγηση της εθνικής οικονομίας ανά κλάδο και περιφέρεια με στόχο να ενισχυθούν οι βιώσιμοι κλάδοι της εθνικής οικονομίας και οι δυνατότητες ενίσχυσής τους, στο πλαίσιο μέσο- μακροπρόθεσμου, δημοκρατικού σχεδιασμού.


Ε. Είναι προφανές ότι στις εκλογές η πραγματική και αληθινή εξέλιξη, μας οδηγεί στην εκτίμηση ότι το αίτημα μας πρέπει να είναι οι μετεκλογικές κυβερνήσεις συνεργασίας. Από τη μια πλευρά είναι οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού, των αγορών, των επιχειρηματικών κύκλων που θέλουν ξανά μια συσσώρευση πλούτου με πρωτοφανή μείωση αμοιβών και εφεδρεία ανέργων για να αντλούν φθηνή εργασία. Αυτό το πολιτικό τόξο είναι του νεοφιλελευθερισμού και του μνημονίου, δεν είναι προοδευτικό τόξο και το πλέον ουσιώδες είναι ότι δεν δίνει λύσεις. Θα οδηγεί στο φαύλο κύκλο της ύφεσης της λιτότητας και της ανεργίας και πρέπει να βγούμε έξω από αυτή τη στρατηγική. Την πολιτική συνεργασία για την διακυβέρνηση της χώρας την ορίζουμε με τις δυνάμεις που θα δώσουν λύσεις στην παράγωγη, στην εργασία, στην αύξηση των εισοδημάτων που έχουν καταρρακωθεί, στην μείωση της πρωτοφανούς ανεργίας. Η συνεργασία μπορεί να επιτευχθεί στη βάση ενός αντί-νεοφιλελεύθερου τόξου, με τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσει μέσα από τις εκλογές η ελληνική κοινωνία. Και στην προοδευτική λύση εξόδου από την κρίση μπορεί να συμβάλλει ένα πασοκ δημοκρατικό, προοδευτικό μαζί με την κοινωνία. Οι κυβερνητικές συνεργασίες καθορίζονται από το περιεχόμενο της πολιτικής. Είναι γνωστή η παροιμία πώς «αν δεν ξέρεις που θες να πας, δεν υπάρχει δρόμος να σε πάει». Και εμείς θέλουμε να πάμε σε μία αλλαγή πολιτικής γιατί αλλιώς δεν θα μιλάμε για Πολιτική. Γιατί αλλιώς θα συνεχίσουμε να μιλάμε για την συνεχόμενη ήττα πολιτικής. Κυβερνήσεις μικρών ή μεγάλων συνασπισμών προϋποθέτουν συμφωνία ως προς τη συντηρητική ή την προοδευτική πλευρά της οικονομίας της κοινωνίας και της πολιτικής. Από αυτό καθορίζονται και οι συμμαχίες και οι συνεργασίες στην κοινωνία και σε όλους τους θεσμούς.

ΣΤ. Η Ε.Ε. για να έχει μέλλον χρειάζεται όρους και προϋποθέσεις όπως και κάθε οργανωμένο σύνολο, όπως καθετί που συνενώνει πολίτες, λαούς κυβερνήσεις εργαζόμενους, επιχειρήσεις, παιδεία, πολιτισμό και ευημερία. Όροι για αυτό είναι: 1) Η πολιτική ενοποίηση, 2) η πολιτική ισοτιμία, 3) οι αυτόματες οικονομικές μεταβιβάσεις ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και πολιτικών 4) η πολιτική συνεργασία 5) η κοινωνική συνοχή και 6) η αλληλεγγύη. Η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση κάτω και από τις επιταγές του παγκοσμίου και ευρωπαϊκού χρηματιστηριακού κεφαλαίου, την τελευταία περίοδο στην Ε.Ε. εφαρμόζει πολιτικές διάλυσης. Ασφαλώς και υπάρχουν δυνάμεις και στη χώρα που θα ήθελαν κάτι τέτοιο. Δεν είμαστε σύμφωνοι. Οι ευρωπαϊκοί λαοί αγωνίζονται εδώ και 60 χρόνια για μια Ευρώπη δημοκρατική και προοδευτική. Οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη δίνουμε τη μάχη για να ξανά κυριαρχήσει η πολιτική στην παρασιτική και χρηματιστηριακή οικονομία, στο χρηματιστηριακό και παρασιτικό κεφάλαιο. Όλες οι προοδευτικές ηγεσίες στην Ευρώπη και στη χώρα μας υποστηρίζουμε ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και παγκόσμια, κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Μόνο οι συντηρητικές δυνάμεις επικαλούνται το χρέος και το έλλειμμα για να επιβάλλουν νεοφιλελεύθερα μέτρα καθώς σήμερα κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και η ευρωπαϊκή δεξιά. Χρειαζόμαστε μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξει ηγεσία, το Παρίσι και το Βερολίνο. Για να ηττηθεί η συντηρητική πολιτική στην ΕΕ. Γιατί μόνο με τις προοδευτικές δυνάμεις μπορούμε να θέσουμε ζητήματα αλλαγών και πολιτικές άμεσης εξόδου από της κρίση. Θέσεις μας είναι ότι: Άμεση θεσμοθέτηση ευρωομόλογου και ευρωομόλογου ανάπτυξης, φορολογία χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, κεντρική διαχείριση του συνολικού χρέους των κρατών της Ευρωζώνης από την ΕΚΤ- μεταβατικές δημοσιονομικές διατάξεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν χρόνια δημοσιονομικά προβλήματα των χωρών με μέσο βαθμό ανάπτυξης, χρηματοδότηση από την ευρωπαϊκή αναπτυξιακή τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων. Πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να επιμείνουμε στην τροποποίηση του καταστατικού της ΕΚΤ ώστε να δανείζει απευθείας με χαμηλά επιτόκια τα κράτη μέλη και να συγκροτήσει υπηρεσίες αξιολόγησης των οικονομιών των Κρατών Μελών της. Να ενισχυθεί ο ρόλος του ευρωπαϊκού ταμείου διάσωσης και να εξελιχτεί σε ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο. Το Διευθυντήριο της Ε.Ε έχει καταστρατηγήσει όλες τις συνθήκες επιβάλλοντας την διακυβερνητική. Η Ε.Ε. χρειάζεται σύνταγμα, εκλογή προέδρου από το σύνολο των ευρωπαϊκών λαών της ένωσης, δευτεροβάθμιο νομοθετικό σώμα και να μεταφερθούν όλες οι νομοθετικές αρμοδιότητες από τη γραφειοκρατία της ΕΕ στα νομοθετικά όργανα.. Χρειάζεται ισοτιμία στην αντιπροσώπευση και αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού. Χρειαζόμαστε ομοσπονδιακή Ευρώπη με δικαιοσύνη, δημοκρατική νομιμοποίηση και συνοχή. Χρειαζόμαστε πραγματική οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Εκτός από το σύμφωνο νομισματικής σταθερότητας να θεσμοθετηθεί και ένα σύμφωνο βιώσιμης ανάπτυξης, αντιμετώπισης της ανεργίας και ευημερίας. Δεν χρειαζόμαστε μια γερμανική Ευρώπη αλλά μια Ευρώπη ισοτιμίας, αλληλεγγύης δημοκρατίας και αξιοπιστίας από τους πολίτες. Όλα αυτά προϋποθέτουν να ηττηθούν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που οδήγησαν σε κρίση όλο το θεσμικό εποικοδόμημα της ΕΕ διότι οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες με βάση τις ιδεοληψίες τους ήθελαν να είναι αξιόπιστες στις αγορές και όχι στους ευρωπαίους πολίτες.

Ζ. Ενόψει όλων αυτών είμαστε εδώ για να πούμε ότι θα ξαναχτίσουμε την πολιτική στο βάθρο που τη θέλει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας και κυρίως τη προοδευτική πολιτική που έχει υποστεί βίαιο χτύπημα από την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και των αντίστοιχων μέτρων που επιβλήθηκαν. Και να ξαναπούμε πως εντιμότητα στην πολιτική σημαίνει όταν λέμε κάτι να το εννοούμε και να το πράττουμε. Ότι εντιμότητα στην πολιτική σημαίνει ότι δεν πράττουμε παρά μόνο ό,τι είναι προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και όχι για οφέλη άλλων. Ότι εντιμότητα στην πολιτική σημαίνει ότι είμαστε υπό την κρίση των πολιτών και όχι ελεγχόμενοι από κέντρα δύναμης χρήματος και διαπλοκής. Είμαστε εδώ για να πούμε ότι η χώρα έχει δυνάμεις αξιοπιστίας. Ότι έχουμε πολιτικές και κοινωνικές αρχές, ότι διαχρονικά έχουμε αποδείξει εντιμότητα, ειλικρίνεια και αξιοπιστία ανεξάρτητα από κόστος και έχουμε πάρει θέση ενάντια στις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενάντια στα καρτέλ την παρασιτική οικονομία και ενάντια σε εκφυλιστικά φαινόμενα στο συνδικαλιστικό κίνημα, από τη δεκαετία του 80 σταθερά, ενάντια στα εκφυλιστικά φαινόμενα του πασοκ που διήλθε και άλλες κρίσεις όπως το ‘89, όπως της χρηματιστηριακής φούσκας και υπερασπιστήκαμε το παραγωγικό κεφάλαιο, τις δυνάμεις της εργασίας και την εφαρμογή και όχι μόνο επίκληση κανόνων και αρχών στην λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των πολιτικών κομμάτων. Ορισμένοι ενώ εμφανίζονται με το προσωπείο της ανανέωσης φέρνουν πρακτικές από το παρελθόν, σκηνοθετούν το πασοκ έξω από το πασοκ με εξωπολιτικές δυνάμεις, προβάλλουν τους εαυτούς τους που έχουν διέλθει από διάφορα κόμματα και μηχανισμούς, για να αποσιωπήσουν τις βαθιά συντηρητικές πολιτικές τους θέσει ενώ άλλοι εμφανίζονται με περισσή επιπολαιότητα ως αν να ζουν οι έλληνες πολίτες σε χώρα λωτοφάγων, με προκλητικό μεταμορφισμό. Και όλα αυτά την ώρα που σε πολλές πόλεις της χώρας υπάρχουν συσσίτια, άστεγοι, άνεργοι και για το πρώτο που θα έπρεπε να μιλούν είναι για ένα κίνημα αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας και υποστήριξης σε ανθρώπους που δοκιμάζονται ενώ άλλοι μεταμορφώνονται και μάχονται για εξουσία. Αλλά αυτό είναι το πρότυπο του νεοφιλελευθέρου: το άτομο και όχι η συλλογικότητα. Ο καθένας μόνος του και όχι όλοι αλληλέγγυοι.

Η χώρα έχει και πόρους και δυνάμεις. Με συλλογική προσπάθεια θα ανοίξουμε το δρόμο, μπορούμε. Είμαστε σήμερα εδώ για να που με ότι είναι υποψήφια η Προοδευτική πολιτική, οι προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές αρχές γιατί δεν μπορεί να είναι οι σοσιαλιστές με τον νεοφιλελευθερισμό και με αντιλαϊκές πολιτικές που χαρακτηρίζουν την παράδοση των συντηρητικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη .Και θα δώσουμε τη μάχη σε όλες τις φάσεις των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ και σε αυτό τον αγώνα καλούμε κάθε πολίτη καλόπιστο ανεξάρτητα από κομματική ένταξη, κάθε φίλο και ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ, κάθε μέλος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να δώσουμε αυτόν τον αγώνα. Θα συμβάλλουμε στην έξοδο της χώρας από την κρίση και θα το αποδείξουμε έμπρακτα. Είμαστε συνειδητοποιημένοι, είμαστε αισιόδοξοι.

Ο Στέφανος Τζουμάκας στον BHMA FM (11 Ιανουαρίου 2012)

Η συνέντευξη που παραχώρησε ο Στέφανος Τζουμάκας στον BHMA FM την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ. “Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΔΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ.”

Πρόλογος μου, ως υπεύθυνου του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για τη κοινωνική πολιτική και τη προγραμματική εξειδίκευση της, απέναντι στη ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ λαίλαπα της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, Ιούνιος 1992.

Α. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ- ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Η κοινωνική πολιτική είναι για τους σοσιαλιστές ένα από τα βάθρα των κοινωνικών θεσμών. Έχει ως βάση τις κοινωνικές και ηθικές αρχές των δικαιωμάτων του ανθρώπου και ως σκοπό την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών δίχως διακρίσεις. Οι αρχές της:

• Οικονομικής δημοκρατίας μέσα από επιλογές ανακατανομής του εθνικού εισοδήματος και με πολλές μορφές συμμετοχής των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων
• Ισότητας που ως κατεύθυνση έχει την ενίσχυση των μη προνομιούχων κοινωνικών ομάδων και ατόμων
• Αλληλεγγύης ως θέσης να αντιμετωπίσουμε οργανωμένα και μέσα από θεσμούς με συνεργασία, συλλογικότητα και από κοινού τις ανάγκες των ασθενέστερων και δοκιμαζόμενων ανθρώπων
• Της σιγουριάς μέσα σε συνθήκες ανασφάλειας και απόγνωσης και ακόμα μέσα σε συνθήκες πολλές φορές άγριου ανταγωνισμού που υπερβαίνει τα όρια της απόδοσης και της αποτελεσματικότητας σε μια κοινωνία.

Σε μια κοινωνία που δεν υπάρχει σιγουριά για περίθαλψη, για εργασία, για ασφάλιση, για στέγη, είναι όχι μόνο δημαγωγία αλλά και ψεύδος να μιλάνε ορισμένοι πολιτικοί για δημοκρατία, ελευθερία και εθνικές επιδιώξεις.

Οι αξίες και οι στόχοι που προωθεί μια κοινωνική πολιτική εξαρτάται από το ποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις σχεδιάζουν, διευθύνουν και υλοποιούν επιλογές. Εξαρτάται αν τα σχέδια λύσεων βασίζονται στην αντιμετώπιση των αιτιών και όχι μόνο των συμπτωμάτων που και αυτό είναι απαραίτητο.

Ως Σοσιαλιστές θεωρούμε θεμελιακή την παρέμβαση του κράτους που θα συμβάλει στην προσπάθεια για παροχή των δυνατοτήτων και των ίσων προϋποθέσεων. Ό,τι δεν είναι κοινωνικά δίκαιο δεν είναι σύγχρονο.

Οι αναχρονιστικές θεωρίες ότι στον σύγχρονο κόσμο ο καθένας θα επιβιώσει και θα φροντίσει τον εαυτό του χωριστά, αποτελούν μύθο γιατί είναι δεδομένο ότι σε μια κοινωνία ανισοτήτων δεν μπορούν όλοι να βοηθήσουν τους εαυτούς τους.

Παγκόσμιοι οργανισμοί με κύρος αναφέρουν ότι το 1991 πάνω από ένα δις άνθρωποι στον πλανήτη μας (δηλαδή σχεδόν το ¼ ) είχαν εισόδημα 70 χιλιάδες δραχμές το χρόνο! Στις χώρες της Ε.Ο.Κ. πάνω από 50 εκατομμύρια (δηλαδή 15%) ζει σε συνθήκες φτώχειας. Σε ανάλογες συνθήκες στην Ελλάδα ζει το 20% του πληθυσμού.

Αυτή η ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών δημιουργεί μια ζώνη όπου οι ανθρώπινες διαφορές θεωρούνται ασυμφιλίωτες για το ποιοι και πως υφίστανται τις διακρίσεις στην άσκηση των δικαιωμάτων τους.

Η κοινωνική πολιτική πρέπει να οργανώνεται θεσμικά, να λειτουργεί με βάση τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, αλλά και με βάση κοινωνικές αρχές και αξίες που έχουν σχέση με τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Οι αξίες που εξασφαλίζουν τη συνοχή της κοινωνίας μας, την απόδοση και την ευημερία των ατόμων, διέρχονται κρίση.

Οι πολυτέλειες του παρελθόντος γίνονται αναγκαιότητα του σήμερα. Σημαντικό μερίδιο που απορρέει από την οικονομική ανάπτυξη πρέπει να διατεθεί για κοινωνικά αγαθά, για κοινωνική ανάπτυξη. Από τις δαπάνες για την υγεία, μέχρι την πληρωμή της ασφάλισης της ανεργίας. Γιατί οι σχέσεις παραγωγής δημιουργούν την άνιση κατανομή περιουσίας, με αποτέλεσμα η φτώχεια να είναι πλέον μέρος του κάθε- μέχρι τώρα- εφαρμοσθέντος πολιτικοκοινωνικού συστήματος.

Οι Σοσιαλιστές γνωρίζουν καλά ότι οι σχέσεις παραγωγής καθορίζουν την κοινωνική θέση και ότι η οργανωμένη παρέμβαση δυνάμεων καθορίζει την κοινωνική πολιτική.

Οι νεοφιλελεύθεροι θεωρούν την κοινωνική πολιτική ως οργάνωση φιλανθρωπικών επιδιώξεων, γιατί ως θεσμός είναι δήθεν ανασταλτικός παράγοντας στις θεωρίες του αέναου ανταγωνισμού, της εμπορευματοποίησης ακόμα και των εγγυήσεων της ζωής και φυσικά του γρήγορου κέρδους και γιατί όχι της αισχροκέρδειας.

Ο ρόλος της αγοράς και η σχέση της με μια σοσιαλιστική κυβέρνηση έχει διαφορετική σημασία από τη σχέση της με μια νεοφιλελεύθερη δεξιά διακυβέρνηση. Έχει ζωτική σημασία για την αντιμετώπιση των θεμάτων που θέτει η κοινωνική πολιτική.

Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν ότι καμιά λύση δεν βασίζεται αποκλειστικά στην αγορά. Ασφαλώς και είναι σαφής η ανάγκη για οικονομική αποτελεσματικότητα με βάση τον υγιή ανταγωνισμό και τα κίνητρα, για κατανομή των πόρων, για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, για τη δημιουργία της ευημερίας.

Αλλά η αγορά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα που συνδέονται με τη ζωή, τις αξίες, τον πολιτισμό και ούτε μακροπρόθεσμα δίνει σταθερές προοπτικές και αποτελέσματα για θετικές εξελίξεις.

Η αγορά ανταποκρίνεται πάνω σε βραχυπρόθεσμες επιδιώξεις. Το κίνητρο του συμφέροντος οδηγεί – πέρα από καλές προθέσεις που ασφαλώς πάντα υπάρχουν- στην απληστία, στην εκμετάλλευση και τελικά στην παραμέληση, υποβάθμιση και εγκατάλειψη των πολιτών που έχουν ανάγκες ανθρώπινες και κοινωνικές.

Το Κράτος Πρόνοιας ασφαλώς και παρέχει κοινωνικά πλεονεκτήματα και ασφάλεια απέναντι στην κοινωνική αδικία και την εκμετάλλευση. Οι Σοσιαλιστές δεν δίνουν άλλοθι στις απόψεις των άκριτων υμνητών της αγοράς και στα νεοφιλελεύθερα συντηρητικά κόμματα που οδηγούν στις κοινωνίες των 2/3, αλλά ούτε και δικαιολογίες σε ορισμένους αδύναμους που θα ήθελαν να αξιοποιήσουν το κοινωνικό κράτος αρνητικά, με μειωμένο αίσθημα ευθύνης, με αντικοινωνικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις για την ανάπτυξη, την παραγωγή, την αυτονομία και τη δυνατότητα κάθε ανθρώπου. Οι Σοσιαλιστές δεν προτείνουν τη ραθυμία και την κοινωνική χαλάρωση.

Οι Σοσιαλιστές δεν προτείνουν την υπονόμευση της θέλησης του ανθρώπου για δημιουργική εργασία, κέρδος και αποταμίευση, αλλά επιδιώκουν και συνθήκες για δικαίωμα στην εργασία, στην ίση αμοιβή για ίση εργασία, στην εγγύηση της ζωής και την ασφάλιση της. Η θέση των Σοσιαλιστών είναι ότι ο ατομικισμός πρέπει να αντικατασταθεί με το προσωπικό αίσθημα ευθύνης του κάθε πολίτη, ο αλτρουισμός και ο εθελοντισμός με την θεσμικά κατοχυρωμένη κοινωνική αλληλεγγύη.

Μια κοινωνία πολιτών που αποβλέπουν οι Σοσιαλιστές, έχει ως βάθρο την αυτόνομη δυνατότητα των ανθρώπων αλλά και τη συλλογικότητα της κοινωνίας για συνδρομή στους πράγματι δοκιμαζόμενους ανθρώπους.

Οι αρχές της κοινωνικής πολιτικής του κράτους πρόνοιας πρώτο-συζητήθηκαν με βάση τη θεωρία που στήριξε το ρόλο του κράτους στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Οι υπηρεσίες υγείας, η ασφάλιση των εισοδημάτων, η απασχόληση και η κατοικία έχουν βρεθεί εδώ και δεκαετίες στο κέντρο της προσοχής των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και καθορίζουν τα προγράμματα αναδιανομής του εισοδήματος στο σοσιαλιστικά και δημοκρατικά κόμματα.

Ιδιαίτερα όμως, αναγνωρίζεται από όλες τις πλευρές ότι μια τέτοια επιδίωξη απαιτεί δαπάνες και ανάλογο δημοσιονομικό καθεστώς, βαθειά φορολογική μεταρρύθμιση και δημιουργία νέων ισορροπιών ανάμεσα στη φορολογία των επιχειρήσεων και στη φορολογία των προσωπικών εισοδημάτων από τη μία και στην έμμεση φορολογία από την άλλη.

Η έμμεση φορολογία δεν αποτελεί τη μόνη πηγή εκτεταμένων δημοσίων εσόδων και μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ των οικονομικά και κοινωνικά δυνατών και αδυνάτων πολιτών.

Αυτό ασφαλώς, δε σημαίνει ότι αποτρέπουμε τη δημιουργία κινήτρων για την ανάπτυξη. Είναι σαφές ότι απαιτείται στήριξη από το κράτος στην προσπάθεια πολλών επιχειρήσεων για επέκταση της παραγωγής και των αγορών.

Αυτό επιβάλλει η ισότητα και η αλληλεγγύη αλλά και ο ανταγωνισμός, η παραγωγή και η αποδοτικότητα.

Για να μιλάμε με ειλικρίνεια για κοινωνία ευημερίας και για κοινωνική πρόοδο ασφαλώς πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτό καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό και από ένα σύγχρονο δίκτυο, που λειτουργεί ως παράγοντας εξισορρόπησης της συσσώρευσης πλούτου και της διανομής τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και από κανόνες.
Και αυτό το δίκτυο μπορεί να το εξασφαλίσει ένα σύγχρονο κράτος που μπορεί να θέσει και τους κανόνες.

Ο κοινωνικός προγραμματισμός, που είναι μια ιδεολογική αρχή για τους Σοσιαλιστές, βασίζεται σε μια απλή αλήθεια που πολλοί αποκρύπτουν: ότι δηλαδή οι σύγχρονες κοινωνίες με αντιτιθέμενα συμφέροντα χάνουν τον ανθρωποκεντρικό τους χαρακτήρα μέσα από τη θύελλα πολλαπλών ανταγωνισμών.

Εδώ και δεκαετίες προέκυψε η ανάγκη για ενιαία νομοθεσία για την περίθαλψη (ιατρική, νοσοκομειακή, οδοντιατρική, φαρμακευτική) και η ανάλογη συμμετοχή στις δαπάνες, καθώς και για αναδιάρθρωση και νέες επιλογές στο σύστημα ασφάλισης. Οι Σοσιαλιστές αναγνωρίζουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της οικονομικής πολιτικής, αναγνωρίζουν ότι: οι δαπάνες για την εργασία, η προσωπική συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση και στα κεφάλαια των επιχειρήσεων δημοσίων και ιδιωτικών σύμφωνα με απόφαση και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η πολιτική της συνολικής απασχόλησης, η μείωση του χρόνου εργασίας, η αμοιβή με βάση και την παραγωγικότητα και οι συλλογικές ελευθερίες, συμβάλλουν σε συσσώρευση για επενδύσεις. Δεν μπορεί να προκύψει οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη μόνο με τα σταθεροποιητικά προγράμματα δίχως ανάπτυξη και κοινωνική προστασία που να προωθούν μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα των εργαζομένων της χώρας μας.

Η ανθρωποκεντρική πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει ως βάση και τη συμμετοχή της κοινωνίας στην ευθύνη για την ολοκλήρωση του κράτους πρόνοιας σε μια κοινωνία αλληλεγγύης. Η επένδυση στον άνθρωπο είναι κριτήριο πολιτιστικού επιπέδου της ελληνικής κοινωνίας.

Στη σημερινή κρίσιμη οικονομικά κατάσταση απαιτείται μια συνετή πολιτική εξόδου από την κρίση.

Η έξοδος όμως, από την κρίση δεν συνεπάγεται μείωση του Κοινωνικού Κράτους. Απαιτεί συστηματικό έλεγχο του κόστους, σταδιακή εναρμόνιση με την καθήλωση προνομιακών ρυθμίσεων ορισμένων κοινωνικών ομάδων και συμμετοχή στα βάρη από όλη την Κοινωνία ανάλογα με τις δυνατότητες.

Η Κοινωνία Αλληλεγγύης είναι στόχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που θα επιτευχθεί με την ολοκλήρωση του Κράτους Πρόνοιας, την αποκέντρωση του και τη συμμετοχή της Κοινωνίας στην ευθύνη και στη χάραξη των προτεραιοτήτων.

Είναι απαραίτητο η Κοινωνία Αλληλεγγύης να διαμορφωθεί σε εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι μια προϋπόθεση για ολοκλήρωση της Ευρώπης, μαζί με τη σύγκλιση των οικονομιών και των επιπέδων ανάπτυξης. Η Κοινωνική Ευρώπη αποτέλεσε και αποτελεί μια προτεραιότητα. Συμβαδίζει με τις προσπάθειες μας για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Η κοινωνική μας πολιτική εναρμονίζεται με τη προσπάθεια για το ενιαίο χώρο στην κοινότητα. Είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός ολοκληρωμένου «κοινωνικού χάρτη», με αξιολόγηση και ιεράρχηση αναγκών, προτεραιοτήτων και δαπανών.

Πρέπει να αναζητηθούν σύγχρονες μορφές κοινωνικής προστασίας και στα πλαίσια του «Κοινωνικού Χάρτη των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων» και να χαραχθούν πολιτικές στηριζόμενες και από το κοινοτικό πλαίσιο.

Β. ΕΠΙΜΑΧΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΑΣΦΑΛΙΣΗ, ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Α) Η Εθνική στρατηγική για την Υγεία και η κυριαρχία του δημόσιου χαρακτήρα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, σε συνδυασμό με τον συμπληρωματικό ρόλο του ιδιωτικού τομέα, με κανόνες εκ των προτέρων, προσδιορισμένους. Για τους Σοσιαλιστές δεν μπορεί η υγεία να είναι εμπορευματικό αγαθό που ελέγχεται από τις δυνάμεις της αγοράς. Στα πλαίσια της μικτής οικονομίας που πρεσβεύουμε, οι επιχειρηματικές δραστηριότητες στο χώρο της υγείας, ελέγχονται από το κράτος και την κυβέρνηση, που εκφράζουν το δημόσιο συμφέρον.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεσμεύεται και οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα διαμορφώσουν συνθήκες και προϋποθέσεις, για να είναι ο δημόσιος τομέας υγείας αυτός που θα υπερέχει σε παροχές υψηλού επιπέδου και ανάλογα χαμηλότερου κόστους, από τον ιδιωτικό τομέα.

Σε αυτή τη βάση, κάθε δημόσιο νοσοκομείο θα είναι και ένα σύγχρονο διαγνωστικό κέντρο, πράγμα που θα απαιτήσει και ανάλογη εργασία στα εργαστήρια.

Β)Η διεύρυνση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και στους Πανεπιστημιακούς, καθώς και ένταξη στο Ε.Σ.Υ. των Στρατιωτικών Γιατρών με εξομοίωση αποδοχών.

Γ) Η ένταξη στο Ε.Σ.Υ. του Κλάδου Υγείας του Ι.Κ.Α.

Δ) Η οργάνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, με την άμεση εφαρμογή του οικογενειακού γιατρού και την έναρξη-ανάπτυξη των αστικών κέντρων υγείας.

Ε) Εισάγεται ο θεσμός των Γενικών Διευθυντών -managers- και οργανώνεται η αυτοτέλεια του δημόσιου νοσοκομείου, σε ανάλογο καθεστώς των ΔΕΚΟ, ως Ν.Π.Δ.Δ. Τα Δ.Σ. των δημόσιων νοσοκομείων θα περιοριστούν στη χάραξη της στρατηγικής.

ΣΤ) Θεσμοθετείται ο Εθνικός Φορέας Υγείας, όπου θα υπαχθούν οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, που θα ρυθμίζει τους χρηματοδοτικούς κανόνες.

Ζ) Η ανακατανομή των πόρων και η χρηματοδότηση της Β’ φάσης εξέλιξης του Ε.Σ.Υ., που θα σημάνει προκήρυξη θέσεων υγειονομικού-νοσηλευτικού προσωπικού, ολοκλήρωση του ΕΚΑΒ και βελτίωση λειτουργίας των Κέντρων Υγείας, γιατί η πρόληψη και η ενημέρωση έχει μέγιστη αξία, καθώς επίσης και η λειτουργία των Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων.

ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Α) Η πραγμάτωση ενός Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, με την καθιέρωση της ΕΘΝΙΚΗΣ σύνταξης μετά από το 65ο έτος της ηλικίας και με πόρους κοινωνικούς και δημοσιονομικούς.
Η άλλη σύνταξη θα είναι ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ σε ανταποδοτική βάση. Δηλαδή, η ασφαλιστική μονάδα (system point) θα είναι ανάλογη των αποδοχών που δηλώνονται στη διαδρομή από τον κάθε ασφαλισμένο. Επιλογή μας είναι, η αρχή ίδια δραχμή για ίδια σύνταξη. Θα λάβουμε υπ’ όψη παράγοντες όπως πιθανή αρνητική περίοδο ανεργίας του κάθε εργαζομένου καθώς και εμπειρίες άλλων χωρών της Ε.Ο.Κ. Η εργασιακή σύνταξη δεν θα είναι μέσο πλουτισμού, θα φθάνει στο 100% των αποδοχών κατά το χρόνο εργασίας και θα εκλείψουν φαινόμενα, όπου σήμερα υπάρχουν συντάξεις που φθάνουν στο 136% των αποδοχών του χρόνου εργασίας από τη μία και από την άλλη υπάρχουν συντάξεις φτώχειας. Χαρακτηριστικό δείγμα άδικων και αντικοινωνικών εξελίξεων: το προηγούμενο οικονομικό έτος η Εθνική Τράπεζα είχε κέρδη 19 δις. Διέθεσε 8.5 δις. για τα ταμεία των εργαζομένων, τον ίδιο χρόνο που με κοινωνική αναλγησία η κυβέρνηση της Ν.Δ. περιέκοπτε συντάξεις πραγματικά ανήμπορων και ανάπηρων ανθρώπων. Ακόμη, για να εκλείψουν φαινόμενα του ενιαίου μισθολογίου, που με 27 χρόνια υπηρεσίας δίνονται συντάξεις 35ετίας.

Στεκόμαστε αυτοκριτικά για το ότι δείξαμε υποχωρητικότητα στις απαιτήσεις για μείωση ορίων ηλικίας σε ορισμένους συνταξιοδοτικούς κλάδους, πράγμα που δεν ήταν κοινωνικά δίκαιο.

Β) Η θεσμοθετημένη υποχρεωτική εφαρμογή της τριμερούς χρηματοδότησης, η επαναδιαπραγμάτευση και η ρύθμιση των χρεών ώστε να σταματήσει ο φαύλος κύκλος ελλείμματα-δανειακές ανάγκες τοκοχρεολύσια.

Γ) Η αξιοποίηση των αποθεματικών των ταμείων από τον ασφαλιστικό φορέα, με τη δημιουργία χρηματοπιστωτικού φορέα, για να μην έχουμε, για παράδειγμα, το φαινόμενο σήμερα να καταθέτει το Ι.Κ.Α. τα δικά του χρήματα με 18% επιτόκιο και να δανείζεται με 28-32%! Και ακόμη, να χρωστά στο Ι.Κ.Α. ο ιδιωτικός τομέας 200 δις, ο δημόσιος 100 δις και η εισφοροδιαφυγή να ξεπερνά τα 200 δις.

Δ) Η ενοποίηση κανόνων θα οδηγήσει στην επιδίωξη μας για βαθμιαία ενοποίηση των 29 ταμείων κύριας ασφάλισης και των 67 επικουρικών, γιατί υπάρχουν και δευτερεύοντα (πρόνοιας, αλληλεγγύης, αρωγής κ.λπ.). Η ενοποίηση σε ομοειδή ταμεία ιδιωτικού Τομέα- Δημόσιου Τομέα- Τραπεζών-ΔΕΚΟ-Ελεύθερων Επαγγελματιών ΤΕΒΕ, ΤΣΑ, ΤΑΕ- Επιστημόνων- ΤΕΕ ΔΣΑ κλπ- ΟΓΑ-εργατών γης- θα συμβάλλει σε ορθολογισμό και εκλογίκευση. Είναι αυτονόητη η διοικητική αυτοτέλεια των Ταμείων, αλλά και η εποπτεία από το Κράτος.

Ε) Ο διαχωρισμός των υπηρεσιών υγείας, με τη δημιουργία Ενιαίου Φορέα Υγείας που θα υπάγεται στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, και των υπηρεσιών Κοινωνικής Ασφάλισης, η αναγκαιότητα, εκτός από τις πάγιες εισφορές, για νέους πόρους, η προσαρμογή στις δημογραφικές εξελίξεις, που δεν θα θίγουν ώριμες προσδοκίες, είναι βασικές μας επιλογές.

Στη βάση ενός κοινωνικού διαλόγου αμοιβαίας εμπιστοσύνης, μακροπρόθεσμης προοπτικής και υπεύθυνης πολιτικής, η ανασυγκρότηση της κοινωνικής ασφάλισης με συναινετικές διαδικασίες, μπορεί να επιτευχθεί και να αποκτήσει διαχρονική σταθερότητα. Οι αναλυτικές προτάσεις που ακολουθούν, αποτελούν μονόδρομο για τις προοδευτικές δυνάμεις του έθνους, διασφαλίζουν την αλληλεγγύη κοινωνικά και ηλικιακά και θεμελιώνουν τους απαραίτητους μηχανισμούς προστασίας και βελτίωσης του ανθρώπινου δυναμικού , που αποτελεί το συγκριτικό πλεονέκτημα του έθνους.

Παράλληλα, η στρατηγική αυτή ανανεώνει τις διαδικασίες ασφάλισης και τους αποδίδει τη δέουσα και αναγκαία προοπτική, δεν επιβαρύνει πρόσθετα τους δημόσιους προϋπολογισμούς και εγγυάται τη δημιουργική συμβίωση οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.


ΕΡΓΑΣΙΑ

Η μάστιγα της ανεργίας προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Ένας στους έξι Έλληνες εργαζόμενους του οικονομικά ενεργού πληθυσμού είναι άνεργος. Ιδιαίτερα πλήττει τους νέους, τις γυναίκες, τους απόφοιτους λυκείου και τους νέους επιστήμονες. Υπερβαίνει το 10%.

Βασική επιλογή είναι οι νέες επενδύσεις, η επέκταση, η διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αυτό βέβαια σε συνδυασμό με προγράμματα υψηλής κατάρτισης και με αξιοποίηση των κοινωνικών κοινοτικών προγραμμάτων.

Το φάρμακο, η κοινωνική πρόνοια, οι εργασιακές σχέσεις, οι απολύσεις, η εφαρμογή του νόμου για την υγιεινή και ασφάλεια, η ιδιόκτητη κατοικία, η επαγγελματική κατάρτιση, οι αλλοδαποί εργαζόμενοι, είναι επίσης, σημαντικά θέματα της κοινωνικής πολιτικής που απαιτούν διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους και κοινωνικές συμφωνίες.

Προτείνουμε ως επιτροπή προσχέδιο εξειδικευμένων επιλογών και πολιτικής.

Γ. Η ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ Ν.Δ. «ΟΠΙΣΘΕΝ ΟΛΟΤΑΧΩΣ»

1.ΥΓΕΙΑ

Από τον Ιούνιο του 1989 πάγωσαν όλες οι προσπάθειες που θα ολοκλήρωναν τις κατευθύνσεις μας και σωρεύτηκαν προβλήματα από περιστασιακές ρυθμίσεις.

Από τον Απρίλιο του 1990 ξεκίνησε το σάρωμα του Κράτους Πρόνοιας. Υπάρχουν αποτελέσματα στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της δεξιάς που προκύπτουν από συνειδητές παραλείψεις. Επέλεξε κατ’ αρχήν το δρόμο της υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα στην Υγεία, με τη δημιουργία συνθηκών τέλματος και με τη λογική να λιμνάζουν τα προβλήματα που έχρηζαν άμεσης επίλυσης. Ήταν μια συνειδητή επιλογή να οδηγηθούν τα δημόσια νοσοκομεία σε υποβάθμιση. Να στηριχθούν τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα που πολλαπλασίασαν τις δαπάνες τους για συστήματα υψηλής τεχνολογίας (αξονικούς τομογράφους κλπ) σε πρώτη φάση.

Στη δεύτερη φάση ήρθε η απόφαση για αύξηση των τιμολογίων των ασφαλιστικών ταμείων προς τις ιδιωτικές κλινικές για να εισπράξουν οι ιδιοκτήτες των διαγνωστικών κέντρων, το αντίτιμο της αγοράς των συστημάτων εξοπλισμού μέσα από τα αποθεματικά των Κλάδων Υγείας των Ταμείων. Ασφαλώς, και δεν θα πληρώσει ο ελλειμματικός προϋπολογισμός τα 400 και πλέον δις που εκταμιεύθηκαν από τα Ταμεία, αλλά οι ασφαλισμένοι.

Η διάλυση των Κέντρων Υγείας με την μετατροπή τους σε αγροτικά ιατρεία- υπηρεσίες της Νομαρχίας και με την υποβάθμιση στη στελέχωση καθώς και η υποβάθμιση παροχής ορισμένων υπηρεσιών στα Δημόσια Νοσοκομεία με την μη προκήρυξη θέσεων, οδήγησε πράγματι στο να πανηγυρίζει η κυβέρνηση της Ν.Δ. ότι δεν απαιτούνται πλέον ράντσα και κρεβάτια. Τα πράγματα «απλοποιήθηκαν», οδηγούνται οι ασθενείς- καθ’ ότι δεν μειώθηκε η νοσηρότητα στη χώρα- στα ιδιωτικά ιατρικά κέντρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η Ν.Δ. πέτυχε παγκόσμια πρωτοτυπία ανάμεσα στους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, να ιδιωτικοποιήσει και την προνοσοκομειακή επείγουσα φροντίδα, τα γνωστά ΕΚΑΒ.

Καταργεί την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των ιατρών.

Συρρικνώνει το Δημόσιο Τομέα με περιορισμό των κονδυλίων χρηματοδότησης σε πραγματικές τιμές.

Ιδιωτικοποιεί μέρος του Δημόσιου Τομέα (ιδιωτικά ιατρεία σε γιατρούς του Δημόσιου Τομέα) με αποτέλεσμα να παρακινεί τον χρήστη να είναι υποχρεωμένος να περάσει από το ιδιωτικό ιατρείο για να μπει σε νοσοκομείο.

Μεταφέρει ολόκληρους τομείς της ιατρικής π.χ. σακχαρώδη διαβήτη και τις επιπλοκές τους, στον ιδιωτικό τομέα.

Επιδεινώνει τις συνθήκες εργασίας των λειτουργιών της Υγείας με:

• Καθίζηση των μισθολογικών παροχών των γιατρών με αντάλλαγμα το ιδιωτικό ιατρείο-εμπορευματοποίηση της υγείας- υποχρεωτικά ο γιατρός θα προσπορίζεται χρήματα από τον άρρωστο
• Ουσιαστική αδιαφορία για την ανάπτυξη του νοσηλευτικού κλάδου (έλλειψη οικονομικών και κοινωνικών κινήτρων)
• Υποχρεώνει τους Πανεπιστημιακούς Γιατρούς που υπηρετούν στο Ε.Σ.Υ. να δουλέψουν στον ιδιωτικό τομέα μιας και τους απαγορεύει την εργασία στον Δημόσιο Τομέα!! (Οι μόνοι που έχουν πλήρη και αποκλειστική απασχόληση από τους Πανεπιστημιακούς)
• Ιδιωτικοποιεί την εκπαίδευση (ιδιωτικός φορέας για τη χορήγηση ειδικοτήτων)

Πρώτα απ’ όλα ο ασθενής είναι θύμα της κοινωνικής αναλγησίας και του κακέκτυπου νεοφιλελευθερισμού της πολιτικής της Ν.Δ. που αποπνέουν οι νομοθετικές τις ρυθμίσεις για την Υγεία. Οι ρυθμίσεις αυτές αποτελούν συνονθύλευμα αντιφατικών, αναχρονιστικών και ρεβανσιστικών ρυθμίσεων. Συνιστά μια προσπάθεια φυγής προς τα πίσω με την απόπειρα καθυπόταξης των μηχανισμών σε μικροκομματικούς στόχους και τη συστηματική υπό-χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας του δημόσιου τομέα. Οι ψευδεπίγραφες και βαρύγδουπες εξαγγελίες δεν μπορούν να αποκρύψουν τη μεθοδευμένη δράση διάβρωσης του δημόσιου τομέα και την πριμοδότηση δραστηριοτήτων του ιδιωτικού τομέα. Κεντρικός στόχος της συντηρητικής στρατηγικής είναι η ακύρωση των κοινωνικών κατακτήσεων.

Η Ν.Δ. είναι κυβέρνηση μειοψηφίας στο εκλογικό σώμα. Δεν νομιμοποιείται να θεσμοθετεί νομοθετικά τέτοιες επιλογές. Άμεση επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα είναι η δια νόμου κατάργησης αυτών των ρυθμίσεων.

Διευκολύνεται η παραοικονομία που με παραλείψεις και πράξεις οργανώνει το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και με ρητορικές επιτίθεται εναντίον της το Υπουργείο Οικονομικών για να καταδεικνύεται η αντιφατικότητα, η ανειλικρίνεια και ο δημαγωγικός χαρακτήρας της πολιτικής της Κυβέρνησης της Ν.Δ., υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων.

Οι διώξεις γιατρών και νοσηλευτών με βάση τις κομματικές ανάγκες της Ν.Δ. ολοκληρώνουν την αυταρχική πλευρά του πλέγματος των στόχων και των μέτρων της πολιτικής της Ν.Δ.

Για το τελευταίο που θα ενδιαφερόταν μια κυβέρνηση με αυτέ τις αντιλήψεις θα ήταν η τήρηση του Συντάγματος –τέκνο της Ν.Δ. του 1975- που θέτει επιταγές για τις υποχρεώσεις του κράτους στην κοινωνική πολιτική.

2. ΦΑΡΜΑΚΟ

Κυριολεκτικά καταστροφική ήταν η πολιτική της Ν.Δ. στο χώρο του φαρμάκου. Διέλυσε θεσμούς και οργανισμούς στο βωμό των συμφερόντων ομάδας ανθρώπων γνωστών στο χώρο του κόσμου της φροντίδας για φαρμακευτική περίθαλψη. Κατέλυσε κάθε έννοια ευθύνης της εκάστοτε κυβέρνησης για την προστασία του Δημόσιου συμφέροντος.

3. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. εκφράζοντας την «ιδιαίτερη συμπάθεια» της σε άτομα που δοκιμάζονται:

o Αδρανοποίησε τον Ν. 1648/86 για την επαγγελματική αποκατάσταση των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των πολυτέκνων και των παιδιών αγωνιστών της Αντίστασης και παράλληλα ενεργοποίησε μεταγενέστερους νόμους που ευνόησαν την εισαγωγή στο Δημόσιο τομέα των γνωστών «ημέτερων» ανάπηρων «μαϊμούδων» υποθηκεύοντας τις θέσεις εργασίας των πραγματικά ανάπηρων για την επόμενη δεκαετία.
o Κατήργησε τα ελευθέρας στις αστικές συγκοινωνίες για τις περισσότερες κατηγορίες αναπήρων
o Υποβάθμισε ουσιαστικά και κατήργησε σε πολλές περιπτώσεις το θεσμό του κοινωνικού τουρισμού για τους ανάπηρους, τα άτομα της τρίτης ηλικίας και τις πολυμελείς οικογένειες
o Κατήργησε ουσιαστικά τα στεγαστικά προγράμματα για πολυμελείς οικογένειες, ανάπηρους, συνταξιούχους και νέα ζευγάρια
o Περιέκοψε προγράμματα κατασκηνώσεων για παιδιά και ηλικιωμένους
o Υποβάθμισε και περιόρισε τα προγράμματα των κέντρων εκπαίδευσης και αποκατάστασης με περικοπή χρηματοδοτήσεων
o Υποβάθμισε την ειδική αγωγή. Εγκατέλειψε ολοκληρωτικά τον τομέα αυτό στην ιδιωτική πρωτοβουλία-κερδοσκοπία με παράλληλη περιθωριοποίηση των Δημόσιων σχολείων.
o Αδρανοποίησε τον Ν. 1577/85 που έθετε τις βάσεις για την άρση των αρχιτεκτονικών εμποδίων για τους κινητικά αναπήρους.
o Κατήργησε ουσιαστικά τα προγράμματα ανάπτυξης του δικτύου των ΚΑΠΗ
o Χρησιμοποίησε το θεσμό του Ειδικού Κρατικού Λαχείου, που στήριζε τα προγράμματα των φορέων Πρόνοιας για την χρηματοδότηση άλλων δραστηριοτήτων.
o Σπατάλησε σκανδαλωδώς 300 εκατομμύρια Επιχορηγώντας τον ιδιωτικό φορέα ΕΛΕΝΑΠ για να γίνει δήθεν απογραφή των αναπήρων, ενώ η απογραφή ήδη είχε γίνει από την ΕΣΥΕ με την απογράφη του πληθυσμού 1991. Παράλληλα για την απογραφή χρησιμοποιείτε το σύνολο του κρατικού μηχανισμού πρόνοιας, ενώ το σύνολο της αμοιβής λαμβάνει ο ιδιωτικός φορέας.
o Τέλος, η ρεβανσιστική πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. με τις διώξεις και τις απολύσεις έμπειρων εργαζομένων από προνομιακούς χώρους, αποδυνάμωσε και διέλυσε βρεφονηπιακούς σταθμούς, θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων και ιδρύματα αποκατάστασης αναπήρων.

4. ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Άμεση ήταν η «φροντίδα» της Ν.Δ. για την ψήφιση του «αντιαπεργιακού» νόμου. Στόχος ήταν το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών και η δίωξη συνδικαλιστικών με βάση τις πολιτικές προτιμήσεις για την καθυπόταξη των εργαζομένων της χώρας. Η ανεργία από την ανερμάτιστη και αναποτελεσματική πολιτική της ξεπέρασε κάθε προηγούμενο στα τελευταία είκοσι χρόνια. Πολιτική που «ολοκληρώθηκε» με το ξεπούλημα επιχειρήσεων, την αποβιομηχάνιση και τη διάλυση, ολόκληρων περιοχών της χώρας. Ένας στους έξι από τον οικονομικά ενεργό πληθυσμό είναι άνεργος.

5. ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ

Οι νεοφιλελεύθερες ιδέες και οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης της Ν.Δ. έθεσαν τη σφραγίδα τους και στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας:

o Οδήγησαν σε συρρίκνωση τα προγράμματα της εργατικής κατοικίας
o Έκλεισαν ή έθεσαν σε υπολειτουργία τα περιφερειακά γραφεία του Οργανισμού
o Ελαχιστοποίησαν το κατασκευαστικό πρόγραμμα
o Κατήργησαν τα μικτά δάνεια μέσω ΣΕΚΤΕ
o Δεν εφήρμοσαν το πρόγραμμα Ειδικού Στεγαστικού Ανακυκλούμενου Κεφαλαίου
o Πάγωσαν το καθεστώς της επιδότησης των τοκοχρεολυσίων των δανείων
o Πάγωσαν το θεσμό της ενοικιαζόμενης κατοικίας
o Δεν εφήρμοσαν τον οργανισμό λειτουργίας των υπηρεσιών του ΟΕΚ
o Κατήργησαν τη συμμετοχή του Κράτους στα προγράμματα του ΟΕΚ
o Κατήργησαν το πρόγραμμα για τους πολύτεκνους και τους ανάπηρους
o Τέλος, αντί να παραχωρήσουν στον ΟΕΚ τις εκτάσεις γης για αξιοποίηση και κάλυψη των αναγκών των δικαιούχων, επέλεξαν τη γνωστή πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας γης μέσω των ομολόγων.

Η δε συνολική πολιτική της Ν.Δ. προσανατολίζεται στο να μεταφερθούν οι αναπτυξιακές και κοινωνικές δραστηριότητες του ΟΕΚ σε τραπεζικούς φορείς.


6. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης η επίθεση της Ν.Δ. είχε και στόχους έχει και διάρκεια. Με το Ν. 1884/90 ανέτρεψαν εκλεγμένες διοικήσεις στα ασφαλιστικά Ταμεία για τον έλεγχο των προσώπων. Στη συνέχεια με το Ν. 1902/90 συρρίκνωσαν τις κοινωνικές παροχές, αύξησαν το κόστος ασφάλισης κατά 3% καθώς και τα όρια ηλικίας.

Προβάλλοντας μόνο τις ταμειακές ανάγκες του συστήματος και την κάλυψη 155 δις που δεν πραγματοποιήθηκε.

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. συγκρότησε επιτροπή μελέτης του ασφαλιστικού συστήματος από ειδικούς επιστήμονες και εκπροσώπους των εργαζομένων για την επεξεργασία και υποβολή προτάσεων. Στα πλαίσια της αναξιοπιστίας της, πριν περατώσει το έργο της η επιτροπή, η Ν.Δ. προκάλεσε νέα νομοθετική ρύθμιση. Οι ειδικοί επιστήμονες καθώς και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων αποχώρησαν από την επιτροπή και γιατί οι νέες αποσπασματικές ρυθμίσεις επαναβεβαίωσαν τον ταμειακό χαρακτήρα των ρυθμίσεων του προηγούμενου νόμου. Προεβλήθη και πάλι νέο πλάνο ταμειακών αναγκών από 48 δις που δεν πραγματοποιήθηκε. Με το νομοθέτημα 1986/91 επικύρωσαν και υπουργικές αποφάσεις για ρύθμιση χρεών οφειλετών προς το ΙΚΑ!

Η επιτροπή για το πόρισμα έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα ένα κείμενο. Το κείμενο της επιτροπής δεν αποτελεί συνθετικό πόρισμα αλλά τα πρακτικά των συνεδριάσεων της. Ο βασικός άξονας των εκτιμήσεων είναι ότι το πρόβλημα είναι ταμειακό με αιχμή τα ελλείμματα. Αυτή είναι η μισή αλήθεια και η δευτερεύουσα πλευρά του μεγάλου αυτού θέματος.

Η βασική αιτία της κρίσης στο Σύστημα Ασφάλισης είναι διαρθρωτικού χαρακτήρα. Είναι κρίση διάθεσης πόρων στο ασφαλιστικό σύστημα, οργάνωσης των παροχών της, θεσμοθέτησης κανόνων λειτουργίας σύγχρονων και αποδοτικών. Η επιτροπή επισημαίνει και αναφέρεται στις υψηλές παροχές σε ορισμένα Ταμεία. Αυτό είναι ένα πρόβλημα αλλά όχι το κύριο. Το κύριο είναι η μέχρι τώρα -από το 1950- δέσμευση των αποθεματικών, η μη αποδοτική αξιοποίηση τους καθώς και η άσκηση κοινωνικής πολιτικής από τις κυβερνήσεις μέσα από τα περιουσιακά στοιχεία των Ταμείων χωρίς την ανάλογη συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού. Είναι λοιπόν, διαφορετική η αφετηρία της επιτροπής από αυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τα αίτια και διαφορετικές οι επιλογές.

Διαπιστώνεται έλλειμμα της τάξης του 1.5 τρις. Η θέση μας είναι ότι απαιτούνται νέοι πόροι γιατί το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι αυτόνομο. Είναι μέσα στην οικονομική ζώνη των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών. Αντίθετα, η επιτροπή ζητά μεταφορά πόρων, μείωση συντάξεων, επιδείνωση παροχών, αύξηση εισφορών και γι’ αυτό επικαλείται ανισορροπίες που υπάρχουν στο εσωτερικό του ασφαλιστικού συστήματος που πρέπει πράγματι να αντιμετωπιστούν. Έχει όμως, σημασία με ποια κριτήρια θα αντιμετωπιστούν για να αρθούν αδικίες και όχι για να προκύψουν και νέες. Αλλά και πάλι το κύριο δεν είναι αυτό. Το καθοριστικό είναι οι νέοι πόροι έξω από το σύστημα. Γι’ αυτό δεν λέει τίποτα η επιτροπή.

Η επιτροπή επαναφέρει την ταμειακή λογική. Η ταμειακή απόδοση δεν πέτυχε και σε ανάλογα μέτρα που είχε εν μέρει νομοθετήσει πριν η Ν.Δ. Με τον νόμο 1902 προέβλεπαν είσπραξη 155 δις. και εισέπραξαν 12 δις.

Στο αίτημα της τριμερούς χρηματοδότησης αναφέρει το 50% του συνόλου της εισφοράς ασφαλισμένων και εργοδοτών. Είναι λοιπόν, σαφής η άρνηση για νέους πόρους που προκύπτουν από την ανάπτυξη, από τη συσσώρευση πλούτου και από την ανάγκη για την ανακατανομή του. Είναι σαφής και η διαφορετική προσέγγιση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Στο θεσμικό πεδίο, η επιτροπή προτείνει όχι αυτοτέλεια στα Ταμεία, όχι αξιοποίηση πόρων από τα Ταμεία, αλλά έλεγχο και προσδιορισμό κατευθύνσεων από την Κεντρική Διοίκηση και γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, προτείνει διορισμένες κυβερνητικές διοικήσεις.

Είναι σαφής η διαφορετική δημοκρατική αρχή αυτοτέλειας των Ταμείων στην πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. καθώς και η εκλογή των Διοικήσεων που πρέπει να επικυρώνονται από αρμόδια επιτροπή του Κοινοβουλίου.

Στην οργάνωση του συστήματος η επιτροπή προτείνει συγχώνευση και για τη χρησιμοποίηση των αποθεματικών και για τα ελλείμματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι αντίθετο και προτείνει την ενοποίηση στη βάση κανόνων και αρχών.

Η επιτροπή διαχωρίζει την ασφάλιση από την πρόνοια με το να προτείνει να γίνεται σε ένα ποσοστό του τιμάριθμου η αναπροσαρμογή των συντάξεων. Αυτή η θέση οδηγεί στην εξαφάνιση της κοινωνικής πολιτικής στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Θα απομένει έτσι μόνο το ανταποδοτικό μέρος. Η θέση αυτή οδηγεί στην κατάργηση του minimum ορίου διαβίωσης. Η πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει αντίθετη κατεύθυνση με συγκεκριμένα μέτρα. Η επαναδιαπραγμάτευση και η ρύθμιση των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων δεν αναφέρεται στο πόρισμα της επιτροπής. Επίσης, δεν αναφέρεται στην ανάγκη για την εξυγίανση του συστήματος των εσόδων όπως π.χ. την πάταξη της εισφοροδιαφυγής. Η πρόταση της επιτροπής καταργεί τους κοινωνικούς πόρους ενώ πρέπει να συμψηφισθούν με την τριμερή χρηματοδότηση. Η επιτροπή θεωρεί κοινωνικό πόρο και την κάλυψη των ελλειμμάτων από τους εργοδότες. Είναι κοινά αποδεκτό ότι κοινωνικός πόρος είναι ο φόρος υπέρ τρίτων.

Κυβερνητικοί παράγοντες δήλωσαν ότι οι προτάσεις της επιτροπής δεν είναι δεσμευτικές. Ωστόσο, οι επιδιώξεις της Ν.Δ. είναι γνωστές για το μεσοπρόθεσμο και ταμειακό τους χαρακτήρα και χωρίς κοινωνικές αρχές.

Ο κλάδος των συντάξεων και τα όρια ηλικίας είναι μόνιμα στο στόχαστρο. Η αρχή έγινε από την κατάργηση των συντάξεων των Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Η εξυγίανση και η αναδιάρθρωση δεν ενδιαφέρουν την πολιτική της Ν.Δ.

Άλλες είναι οι μη εμφανώς διακηρυγμένες κατευθύνσεις. Είναι η συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και δημιουργία «εύκρατου» κλίματος για την ανεμπόδιστη δράση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών. Είναι μια πολιτική που με συνέπεια εμπεδώνει το καθεστώς ευκαιριών για όσους δύνανται, για τους λίγους. Και βέβαια όχι για όσους δικαιούνται, έχουν πραγματικές ανάγκες και δεν δύνανται.

Δ. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Μετά το 2ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το Νοέμβριο του 1990, έγινε η ανάθεση της ευθύνης για την κοινωνική πολιτική από το Εκτελεστικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής.

Κατατέθηκε το σχέδιο των επιλογών μας για την Κοινωνική πολιτική στο πρώτο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Θες/νίκη, τον Ιούνιο του 1991.

Η Κ.Ε. ενέκρινε το σχέδιο της προγραμματικής πρότασης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τις κατευθυντήριες γραμμές της Κοινωνικής πολιτικής.

Το Νοέμβριο του 1991 ο Πρόεδρος Α. Παπανδρέου και το Ε.Γ. αποφάσισαν τη συγκρότηση της Επιτροπής της Κοινωνικής πολιτικής, την ανάθεση της ευθύνης και τη συγκρότηση της από στελέχη και επιστήμονες, για την εξειδίκευση των θέσεων και των επιλογών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως σοσιαλιστικού κόμματος στον τομέα της Κοινωνικής πολιτικής, με δέσμευση τις κατευθυντήριες γραμμές του Πρώτου Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Θες/νίκη, που αποτελούν Βασική Πολιτική Συμφωνία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Η επιτροπή θα είναι μόνιμη και κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την επεξεργασία θεμάτων σε μια σοσιαλιστική κατεύθυνση, για να προτείνει λύσεις και για να διατυπώνει κρίσεις κατά την εφαρμογή του προγράμματος.

Ως θεματικές ενότητες της Κοινωνικής πολιτικής ορίστηκαν η Υγεία, το Φάρμακο, η Κοινωνική Πρόνοια, οι Εργασιακές Σχέσεις, η Απασχόληση, η Κατοικία και η Κοινωνική Ασφάλιση.

Συγκροτήθηκαν ομάδες εργασίας και σε αλλεπάλληλες συζητήσεις και συνεδριάσεις με αθόρυβο και συστηματικό τρόπο εργάστηκαν επί ένα εξάμηνο. Πήραν υπ’ όψη τις εξελίξεις στις βιομηχανικές χώρες και τη βασική μας επιλογή για την Κοινωνική Ευρώπη.

Εξέτασαν κριτικά τη πορεία και την εξέλιξη των προτάσεων και των εφαρμογών των σοσιαλιστικών, σοσιαλδημοκρατικών και εργατικών κυβερνήσεων και κομμάτων στο σύγχρονο κόσμο.

Παρακολούθησαν τη ρητορική αλλά και τον ανατρεπτικό κατήφορο των νεοφιλελεύθερων συνταγών και στην Ελλάδα αλλά και στην κοιτίδα τους (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο) που είναι γνωστές η φτώχεια, η απόγνωση και οι υποβαθμισμένες συνθήκες διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων με ταυτόχρονη –και εδώ είναι ο τραγέλαφος, ο κόλαφος για τον νεοφιλελευθερισμό- πτώση της παραγωγής, του ανταγωνισμού και της ευημερίας, επιδιώξεις που θέτουν ως στόχους οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού στο πολιτικό, παραγωγικό και κοινωνικό πεδίο.
Το προσχέδιο της Επιτροπής Κοινωνικής Πολιτικής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προορισμό έχει να ανοίξει διάλογο σε πανελλήνια κλίμακα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ιδιαίτερα στις Οργανώσεις Υγείας, Νοσοκομείων και χώρων εργασίας. Στο διάλογο αυτό σημαντική θα είναι η συμβολή των Βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που συμμετέχουν στους Κοινοβουλευτικούς Τομείς Υγείας-Πρόνοιας και Εργασίας-Κοινωνικής Ασφάλισης καθώς και των στελεχών της Επιτροπής Κοινωνικής Πολιτικής.

Ο διάλογος που θα επιδιώξει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τις ενδιαφερόμενες κοινωνικές οργανώσεις, με τους ειδικούς αλλά και με κάθε πολίτη έχει καθοριστική σημασία.

Ο εθνικός διάλογος τους κοινωνικούς εταίρους και οι κοινωνικές συμφωνίες με τις κοινωνικές οργανώσεις με βάση την αμοιβαιότητα αλλά και τις διαφορές είναι επιλογή αντίθετη με τις μονομερείς αποφάσεις. Είναι επιλογή συναίνεσης και αναγνώρισης του καθολικού χαρακτήρα των προβλημάτων και των σωστών λύσεων που απαιτούνται για την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη και την πρόοδο του έθνους μας.

Ιδιαίτερη σημασία θα δώσει η Επιτροπή στις απόψεις που θέλουμε να διατυπώσουν τα Ερευνητικά Κέντρα και τα Ινστιτούτα, οι Ιατρικές, Οδοντιατρικές, Φαρμακευτικές καθώς και οι Σχολές Οικονομικών και Νομικών Επιστημών των Α.Ε.Ι., οι ανάλογες Σχολές των Τ.Ε.Ι. και οι Πρωτοβάθμιες, Δευτεροβάθμιες και Τριτοβάθμιες Διοικήσεις των Κοινωνικών Οργανώσεων της χώρας.

Ασφαλώς και θα βοηθήσει τη σκέψη και τις περαιτέρω επεξεργασίες μας ο καλοπροαίρετος αντίλογος από τις πολιτικές δυνάμεις.

Είναι αυτονόητο ότι η δεσμευτική προγραμματική εξειδίκευση θα προκύψει από απόφαση της Κ.Ε. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά την ολοκλήρωση του διαλόγου για τον οποίο προσφέρεται το παρόν προσχέδιο.

Στέφανος Τζουμάκας

Αθήνα, 1 Ιουνίου 1992.