«Η Ν.Δ. και ο Καραμανλής άσκησαν αγοραίες πολιτικές...»

Ο Στέφανος Τζουμάκας στον Κόσμο του Επενδυτή
Συνέντευξη στον Λάμπρο Καλαρρύτη

Χειμαρρώδης, χωρίς να μασάει τα λόγια του, ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β' Αθηνών Στέφανος Τζουμάκας μιλάει σκληρά για την κυβέρνηση της Ν.Δ., βρίσκει αναλογίες με τη διακυβέρνηση Σημίτη, εξηγεί γιατί συγκρούστηκε τότε και καταθέτει τι περιμένει από μία νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου.

Στο παρελθόν είχατε συγκρουστεί με το κόμμα σας, διαφωνώντας με συγκεκριμένες πολιτικές. Τι διαφορετικό περιμένετε από το σημερινό ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο διακυβέρνησης, αν κερδίσει τις εκλογές;

Οι δημόσιες διαφωνίες μου -γιατί υπήρχαν και εσωτερικές- αφορούσαν θέματα ουσίας. Διαφωνούσα γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρχε υποκατάσταση της πολιτικής, είτε με τρέχοντα μέτρα χωρίς συνοχή και σχέδιο είτε με τη διοίκηση, επειδή άλλες φορές υπήρχε ρητορική χωρίς έμπρακτη υλοποίηση, δηλαδή πολιτική χωρίς αρχές, και επίσης διότι κυρίαρχες ηγετικές ομάδες λειτουργούσαν στη λογική του κυβερνητισμού και της εξουσίας, όπου την πολιτική χάραζαν άλλα κέντρα δύναμης στη χώρα...

Είχατε και καθαρά ιδεολογικού χαρακτήρα ενστάσεις...

Ναι. Για τις συντηρητικές όψεις της οικονομικής πολιτικής σε βάρος της ανάπτυξης και υπέρ παρασιτικών δραστηριοτήτων και σε βάρος της καινοτομίας, της τεχνολογικής και παραγωγικής βάσης. Γιατί κύριο χαρακτηριστικό ήταν η λογική της αυτορρύθμισης στην οικονομία, στις αγορές, στην εργασία. Υπήρχε επίσης αφόρητη δημοσιονομική φιλολογία σε βάρος όλων των δεικτών της οικονομίας και προώθηση της χάρτινης οικονομίας σε βάρος της πραγματικής, κατάφωρα άνιση μεταφορά πλούτου από τις δυνάμεις της εργασίας στις δυνάμεις του κεφαλαίου, θεσμοθέτηση εργασιακών ρυθμίσεων νεοφιλελεύθερου προσανατολισμού και μη τήρηση αρχών από στελέχη της κυβέρνησης, της Αυτοδιοίκησης και των συνδικάτων, χωρίς συνέπειες.

Να υποθέσω ότι τώρα περιμένετε τα αντίθετα...

Η νέα διακυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου θα είναι προοδευτική με βάση το δημόσιο και το γενικό συμφέρον, όπου τα δίκτυα του παρασιτισμού και της κερδοσκοπίας δεν θα έχουν θέση. Θα έχει κατεύθυνση τη βιώσιμη, την αειφόρο ανάπτυξη, την παραγωγή, την εργασία, την αναδιανομή του πλούτου, με βάση τα δικαιώματα του παραγωγού και του εργαζόμενου. Θα είναι κοινωνική στη βάση των προτεραιοτήτων για μια ριζοσπαστική εκπαιδευτική πολιτική, για ένα νέο σύστημα υγείας και ασφάλισης και πολιτικά προοδευτική, με ριζικές αλλαγές στον εκλογικό νόμο, στην Αυτοδιοίκηση, στους συνεταιρισμούς, στη δημόσια διοίκηση, στο πλαίσιο για την προστασία του περιβάλλοντος, τη διαφάνεια, την ισονομία. Θα προωθηθεί άμεσα ο εκδημοκρατισμός του πλαισίου για την αυτονομία της πολιτικής, για την αποτροπή εξωθεσμικών κέντρων από το να χειραγωγούν και να υποκαθιστούν τις λειτουργίες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Κρίνοντας τη διαδρομή της Ν.Δ., εκ των υστέρων, ποιος ή τι εκτιμάτε ότι ευθύνεται για την «πτώση» της; Ο Καραμανλής, οι «άλλοι», αντικειμενικές δυσκολίες;

Η Ν.Δ. και ο Κ. Καραμανλής δεν έκαναν κανένα λάθος. Άσκησαν νεοφιλελεύθερες και αγοραίες πολιτικές. Οργάνωσαν έμπρακτα την αυτορρύθμιση στην πραγματική οικονομία και έκλεισαν πλέον των 4.000 επιχειρήσεων. Έφεραν τη χώρα τελευταία στις εξαγωγές. Με υψηλή ανεργία και χαμηλά εισοδήματα σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Προκάλεσαν δημοσιονομική κρίση με τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τη σπατάλη και την υπερχρέωση τομέων του Δημοσίου. Έφεραν τη χώρα δεύτερη σε φτώχεια στην Ε.Ε. και πρώτη -παγκόσμια- σε ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία και την παιδεία και στο επίπεδο της πολιτικής δημοκρατίας συμπορεύτηκαν και τώρα σύρονται στην κατάρρευση από τις δυνάμεις του παρασιτικού και κερδοσκοπικού κεφαλαίου, που ελέγχουν τα ιδιωτικά ΜΜΕ.

Και μετά...

Και μετά... δεν ήλθαν οι... μέλισσες. Η διαφθορά, η διαπλοκή, η πολιτική παρακμή της Ν.Δ., είναι αποτέλεσμα των αγοραίων, αντιδημοκρατικών και χωρίς αρχές πολιτικών της ηγεσίας της Ν.Δ. Με τη νέα διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εν μέσω της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, αρχίζει ξανά η αλλαγή από τον νότο της Ευρώπης. Θα ακολουθήσει η κατάρρευση και άλλων δεξιών και νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. Η ανάληψη του βάρους και των ευθυνών για την έξοδο από την κρίση θα είναι υπόθεση των σοσιαλιστικών κομμάτων και των Ευρωπαίων πολιτών.