Αθήνα, 29 Φεβρουαρίου 2012
Πριν από τη κρίση και συγκεκριμένα τρείς μήνες πριν από το πρώτο μνημόνιο-το Φεβρουάριο του 2010- μίλησα για τις αρνητικές συνέπειες μια πολιτικής που γνωρίζαμε. Με εντιμότητα και ευθύτητα. Εκ των προτέρων.
Με πολιτική κριτική ως προς επιλογές αντίθετες από τις αρχές ενός σοσιαλιστικού κόμματος. Με αρχές πρώτα η πολιτική, πρώτα οι κοινωνίες, πρώτα η παραγωγή και η ανάπτυξη. Ναι στη οικονομική σταθερότητα αλλά όχι με την υποτίμηση της χώρας, της εργασίας, των δικαιωμάτων.
Με βάση αυτό το πλαίσιο κατέθεσα πρόταση για την εναλλακτική λύση τόσο στην Εθνική Συνδιάσκεψη, το Σεπτέμβριο του 2011 όσο και στα Εθνικά Συμβούλια
Γνωστοποίησα την υποψηφιότητα μου από τις 12 Ιανουαρίου 2012.
Χρειαζόμαστε γνώση, σταθερότητα, αισιοδοξία. Χρειαζόμαστε κοινή πορεία, κοινούς σκοπούς και στόχους, κοινές ιδέες, κοινές αρχές.
Θετική έκβαση της κρίσης, ούτε υπήρχε ούτε θα υπάρξει χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς να φέρουν το βάρος οι έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι μέχρι τώρα είναι στο απυρόβλητο.
Το δομικό πρόβλημα της χαμηλής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας δεν είναι οι αμοιβές. Το καθοριστικό είναι ότι δεν αναπτύχθηκαν στη χώρα κλάδοι παραγωγής με υψηλή προστιθέμενη αξία. Η επιχειρηματική τάξη της χώρας δεν θεωρούσε επικερδή μια τέτοια επιλογή. Ανάλογες ευθύνες είχαν και οι κυβερνήσεις που δεν ενίσχυσαν πολιτικές στη καινοτομία, στην έρευνα, στη ποιοτική παραγωγή και τις υπηρεσίες, στην ποιοτική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών μονάδων, στη αξιοποίηση των φυσικών πόρων, για την «αξιοβίωτη» ανάπτυξη. Την έλλειψη ανταγωνιστικότητας μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με την καταπολέμηση των στρεβλώσεων της αγοράς και της ύπαρξης καρτέλ και ολιγοπωλίων σε όλους τους κομβικούς τομείς της οικονομίας που λειτουργούν με υψηλά περιθώρια κέρδους και με τη στήριξη και συνεργασία με το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας σε μια τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση.
Αυτό το απέδειξαν εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι, φίλοι, μέλη και στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε όλη τη χώρα που έδειξαν κριτική στάση, που διαφώνησαν, που πρωτοστάτησαν σε κοινή δράση για μια προοδευτική πολιτική σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη επιδίωξη των παρασιτικών κύκλων και της διαπλοκής και παρά τη χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και από ορισμένους πολιτικούς κύκλους.
Το μεγαλύτερο κόμμα σήμερα το συναρθρώνει η κοινωνική βάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το συναποτελούν όσοι έχουν μια κριτική στάση και προέρχονται από τους κόλπους του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Η υποψηφιότητά μου επιδιώκει να διαμορφώσει μια νέα ηγεσία με συλλογικότητα. Αναδείχθηκε μέσα από αυτή την κρίση για άλλη μια φορά η θέση μας για τη συλλογική ηγεσία τόσο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και σε όλα τα κόμματα για τη συλλογικότητα στις αποφάσεις για να αποκλείονται ηγεμονισμοί και βοναπαρτικές συμπεριφορές και τώρα και στα όργανα θα προτείνουμε τη θεσμοθέτηση δύο αντιπροέδρων άμεσα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Με μια ηγετική
ομάδα με δοκιμασμένους ανθρώπους αλλά και νέους αγωνιστές που έμπρακτα να οδηγήσει σε ανασύνταξη της προοδευτικής πολιτικής και των δυνάμεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για αλλαγή πλεύσης, με πολιτική διαπραγμάτευση στη βάση των πραγματικών δεδομένων και σε αντίθεση με τις δύο «πραγματικότητες», μία πραγματική και μία εικονική: Η πραγματικότητα που ζουν οι πολίτες και μία «πραγματικότητα» που κατασκευάζουν τα δίκτυα συμφερόντων και χειραγώγησης.
Τίποτε δεν είναι αναλλοίωτο και αμετάβλητο. Άνθρωποι αλλάζουν αποφάσεις άλλων ανθρώπων. Και η αλλαγή πορείας θα έχει επιτυχία με το λαό σε ενότητα, με τη κοινωνία σε υποστήριξη. Ακόμη η υποψηφιότητα μου είναι σε κοινή προοδευτική προσπάθεια για να ενώσει χιλιάδες πολίτες στον αγώνα τους και στη δίκαιη απαίτηση τους για να δώσουμε λύσεις και να οδηγήσουμε από κοινού σε έξοδο από τη κρίση με:
Προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή στρατηγική που ομολογήθηκε η αποτυχία της από τους ηγέτες της ευρωζώνης και ήδη ομιλούν και για νέο σχέδιο, που δεν θα ευοδωθεί όσο επιμένουν σε συνταγές αποτυχίας.
Αυτονομία της πολιτικής απέναντι σε παλιά και σε νέα δίκτυα του παρασιτικού κεφαλαίου που επιδιώκουν τον έλεγχο της πολιτικής ζωής προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων και που επιδιώκουν τον έλεγχο της ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Να ανορθώσουμε ξανά τη Πολιτική στην υπηρεσία του γενικού και του δημοσίου συμφέροντος. Είμαστε εδώ για να ξαναχτίσουμε την πολιτική στο βάθρο που τη θέλει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας.
Δημοκρατία απέναντι στις αντισυνταγματικές και αντιευρωπαϊκές απόπειρες επιβολής, καταλύοντας την αρχή της πολιτικής ισοτιμίας και επιχειρώντας ανοικτές παρεμβάσεις στην εσωτερική πολιτική ζωή. Να μην οδηγηθεί η Δημοκρατία σε αναπηρία όπου θα συμμετέχει το 40% του πληθυσμού στα κοινά, ένα άλλο 40% θα ιδιωτεύει και ένα 20% θα κινείται σε αντιπολιτικά δίκτυα. Και η προσπάθεια όλων μας πρέπει να είναι το όχι στην ιδιώτευση, ναι στη συμμετοχή για προοδευτική έξοδο από τη κρίση.
Παραγωγική ανασυγκρότηση απέναντι στην πολιτική μαζικής φτωχοποίησης και ανεργίας εις βάρος του λαού και προς όφελος του παρασιτικού κεφαλαίου.
Κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη απέναντι στην κοινωνική ισοπέδωση και στη διάλυση εισοδημάτων και επιχειρηματικών προσπαθειών.
Πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ απέναντι στην απόπειρα διάλυσης του διά της απαξίωσής του και της στρατηγικής του πρόσδεσης με το νεοφιλελευθερισμό, που επιχειρούν γνωστά διαπλεκόμενα δίκτυα οικονομικά και πολιτικά , με ταυτόχρονη προσπάθεια ελέγχου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Άνθρωποι και κύκλοι που πάντα πολέμησαν τόσο την κοινωνική βάση, όσο και την ιδεολογική ταυτότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η βάση του ΠΑΣΟΚ καθώς και τα χιλιάδες στελέχη του είναι εκεί που είναι η κοινωνία. Είναι σε προοδευτική κατεύθυνση.
Η υποψηφιότητα μου δεν υπακούει σε προσωποκεντρικές προσεγγίσεις υποψηφίων “αρχηγών” με κορώνες και ρητορικές χωρίς ουσία, ούτε σε ομάδες χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, πολύ δε περισσότερο η υποψηφιότητα μου είναι απέναντι στον έλεγχο προσώπων από χορηγούς και διαπλοκές. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε πραγματικότητες, όπως αποτυχία στους δημοσιονομικούς στόχους, μείωση του εθνικού πλούτου, διάλυση εισοδημάτων, άνεργους ενός εκατομμυρίου, 30% των πολιτών κάτω από το όριο της φτώχειας, διάλυση κοινωνικών δικαιωμάτων. Όπως καθοριστικά προβλήματα είναι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή και αυτά θα έπρεπε να είναι τα κεντρικά ζητήματα μιας κυβέρνησης και να ενδιαφέρουν και τους εταίρους μας στην Ε.Ε
Και αυτές οι πραγματικότητες δεν επισκιάζονται με τεχνάσματα που θυμίζουν αποτυχημένους εκφοβισμούς της δεκαετίας του 1980, περί «ευρωπαϊστών» και «αντιευρωπαϊστών».
Το κρίσιμο ζήτημα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι με ποια στρατηγική θα βγει η χώρα από την κρίση. Με τον νεοφιλελευθερισμό ή με τις Προοδευτικές πολιτικές; Για ποια πολιτική και για ποια συμφέροντα; Με ποιων την υποστήριξη; Tων κοινωνικών δυνάμεων ή παρασιτικών κύκλων και δικτύων προβολής με πρόσδεση στο νεοφιλελευθερισμό και σε πολιτικές συντήρησης και διαιώνισης της κρίσης σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο;
Η υποψηφιότητά μου είναι αποτέλεσμα συλλογικής διαδικασίας όσων διαβλέψαμε εγκαίρως την αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων, του νεοφιλελευθερισμού, του παρασιτισμού και όσων αγωνιζόμαστε για την ανάγκη μιας δημοκρατικής και προοδευτικής συνεργασίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Και για μια κυβερνητική λύση με βάση αρχές όπως την αρχή της πλειοψηφίας, την αδιαπραγμάτευτη συμμετοχή μας στην Ε.Ε., στην Ευρωζώνη και στο ευρώ. Η Ε.Ε. δεν είναι ιδιοκτησία κανενός ούτε χώρος απειλών και εκβιασμών. Και με τις δυνάμεις που δρουν σε ανάλογες αντί-νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις.
Για μια Ελλάδα σε μια Ε.Ε. της ισοτιμίας, του κοινού νομίσματος, της κοινής νομισματικής πολιτικής, των αυτόματων δημοσιονομικών μεταβιβάσεων από τις πλεονάζουσες χώρες στις ελλειμματικές, με κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη είναι αντίθετες με το σχέδιο λιτότητας και ύφεσης τόσο ως προάγγελος εφαρμογής και σε άλλες χώρες, όσο και ως πρόλογος του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας και του «φρένου χρέους», που προετοιμάζει η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της ΕΕ το αμέσως επόμενο διάστημα προκειμένου να επιβάλλει ως γενικευμένη στρατηγική, επιδιώκοντας και την αναθεώρηση και των συνθηκών της Ε.Ε. Μπορούμε ξανά να συμβάλλουμε και στην ανασυγκρότηση της χώρας και της Ε.Ε.
Σε δύο ή και περισσότερες βάρκες και όπου αλλού επιδιώκουν τα οικονομικά δίκτυα και η μιντιοκρατία δεν μπορούν να βρίσκονται οι σοσιαλιστές.
Θέση μας είναι η συμπόρευση και η κοινή προσπάθεια. Το οφείλουμε στην ιστορία μας, στους αγώνες μας, στο προοδευτικό κίνημα και στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που δοκιμάζεται αυτήν την περίοδο.
Είναι η ώρα λοιπόν, να συστρατευθούμε στον αγώνα για αυτονομία της πολιτικής, δημοκρατία, προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση και ανασυγκρότηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως ενός κινήματος που οδήγησε σε κατακτήσεις τον ελληνικό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου