Για τα αίτια της ήττας το 2019 δε συζητήσαμε πραγματικά. Περιγραφές και όχι αξιολογήσεις για να υπερβούμε την τότε ήττα. Και τώρα πάλι μετά τη διπλή ήττα του 2023, όλοι επιδιώκουν να υπερβούν τη συζήτηση για τα αίτια της ήττας. Οι μεθοδεύσεις που γίνονται αποσκοπούν εκεί. Ποτέ δεν δικαιώθηκε η ήττα ιστορικά και αυτό θα το δούμε και στο μέλλον ξανά.
Έπρεπε να προηγηθεί η συζήτηση για τα αίτια της ήττας, της εκλογής νέου Προέδρου στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Οι τέσσερις από τους πέντε υποψήφιους πρεσβεύουν φανατικά πολιτικές που ηττήθηκαν και παρόλα αυτά είναι υποψήφιοι.
Η υποψηφιότητα μου σχετιζόταν με την επέμβαση της ολιγαρχίας και της διαπλοκής στην επιλογή Προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με σχέδιο και στρατηγική ένα μικρό κόμμα, δεύτερη ήττα για τη νέα φάση και η διάλυση και λογική 8ετίας για τη Δεξιά και μια μετριότητα ως Πρόεδρο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για να χάσει και στις ευρωεκλογές. Διάσπαση, ήττα και διάλυση, ως επιδίωξη. Και υπάρχουν δυνάμεις και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που έχουν αυτές τις επιδιώξεις.
H μεγάλη συμμετοχή σχετίζεται φυσικά και με τον αντικυβερνητικό χαρακτήρα που είχε αλλά και με την αγωνία των μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού του.
Σε επίπεδο κοινωνικό, οι πολίτες στο αδιέξοδο τους, επιδιώκουν καλόπιστα να ενισχύσουν κάποιον που θεωρούν ότι «μπορεί να τους σώσει», όπως λέει και «ο λαός ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Ο κόσμος είναι σε αδιέξοδο και θέλει ένα μύθο, μια ελπίδα. Πάνω σε αυτή την ανάγκη των πολιτών πατάει και επενδύει συγκεκριμένος υποψήφιος που δεν ήρθε απλώς, τον φέρανε, τον «φυτέψανε» κανονικά.
Είναι ο εκπρόσωπος της διάλυσης του χώρου. Δεν έχει καμία σχέση με τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές του χώρου, την κοινωνική του εξέλιξη, τη διαδρομή του και τους αγώνες. Ορισμένοι που τυφλώνονται με την εξουσία, το αξίωμα και το πόστο είναι ικανοί να πουν το οτιδήποτε στη λογική «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και ο κόσμος είναι καλόπιστος και πολλές φορές τον εξαπατούν.
Κυριαρχεί το αίσθημα όχι μπαίνω μπροστά και αγωνίζομαι αλλά θα σας δείξω εγώ… από το πληκτρολόγιο. Σημαντικό ρόλο δηλαδή έχει παίξει και η λογική του τιμωρητισμού, μια συντηρητική πρακτική σε αυτή την υποψηφιότητα που εμφανίζεται ως δήθεν πρόοδος. Και είναι συντηρητικό γιατί εναντιώνεται σε πρόσωπα και όσον αφορά το σύστημα, ορνιθοτροφείο.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση ούτε με την Αριστερά, ούτε με την Προοδευτική παράταξη. Για αυτό μίλησα για φαινόμενα εκφυλισμού και παρακμής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα συνεχίζει να είναι σε δοκιμασία. Να έχει κρίση ηγεσίας, κρίση πολιτικών επιδιώξεων και κρίση πολιτικής ενότητας και αξιοπιστίας καθότι πέραν των άλλων ανέκαμψε σήμερα και ένα βαθιά συντηρητικό ρεύμα τιμωρητισμού με αφελείς προσδοκίες καθώς και χειραγωγούμενες φαντασιώσεις για εκκαθάριση εσωτερικών αντιθέσεων. Αυτά είναι τα βασικά, τα άλλα έπονται.
Φυσικά και θα πάω να ψηφίσω αυτό που θα επιλέξω με βάση τα δεδομένα και τη συνείδηση μου. Και καλώ τους φίλους και τα μέλη μας, τους «πιστεύοντες», να σκεφθούν πολύ τι θα ψηφίσουν.
Θα είμαι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την επόμενη μέρα στη βάση αρχών και ενός προοδευτικού σχεδίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου