Στέφανος Τζουμάκας, για τον αδόκητο χαμό του δημοσιογράφου και διανοούμενου φίλου, Δ. Φύσσα

 

 

Δημήτρη Φύσσα,
Αγαπητέ φίλε και σύντροφε,

Σε θρηνούμε και θα είσαι πάντα στη μνήμη των ανθρώπων που αγωνίζονται.

Γιατί Δημήτρη τώρα; Έτσι κάνουν οι φίλοι;

Τώρα που η Ούρσουλα από το Βερολίνο έθεσε θέμα να αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση ατομική βόμβα, τώρα που ο Μακρόν από τα Ηλύσια Πεδία θέλει Ευρωπαϊκό μακελειό για το Κίεβο... Δεν μας φτάνουν οι εκατόμβες των εκατομμυρίων νεκρών από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα που ο ακροδεξιός Νετανιάχου συνεχίζει τη σφαγή και ο Μπάιντεν χρηματοδοτεί τη πολεμική βιομηχανία.

Τώρα που στον Προοδευτικό χώρο βασιλεύει η αβελτηρία και αποτελεί μια από τις αιτίες για την επάνοδο ενός νέου κύματος τιμωρών, ακροδεξιάς κοπής.

Γιατί και στο «οπαδιστάν» του μικροαστισμού, πάντα έχουμε και μικροτιμωρούς δήθεν αριστερούς...

Συχνά συζητούσαμε ότι οι άνθρωποι που είναι σε αδυναμία και έρχονται σε αδιέξοδα, δεν επιλέγουν μια δημιουργική και προοδευτική διέξοδο. Αυτό ήταν διαχρονικά μεταξύ των αρνητικών πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων.

Γιατί Δημήτρη, όπως λέγαμε εδώ και καιρό οι πολιτικές ηγεσίες έχουν υποκατασταθεί από ανδρείκελα της οικονομίας του τζόγου των χρηματιστηρίων, των εξοπλιστικών προγραμμάτων και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Σήμερα έγινε η κηδεία και αποτέφρωση του αγαπημένου μου φίλου και συντρόφου Δημήτρη Φύσσα που έφυγε εντελώς ξαφνικά από κοντά μας.

Ένας σπάνιος άνθρωπος, διανοούμενος, δημοσιογράφος, αγωνιστής.

Πήρε μέρος στην Κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973. Ήταν τότε μαθητής στην Γ’ Λυκείου. Στη Μεταπολίτευση - ως φοιτητής στη Φιλοσοφική Σχολή- συνέβαλε στην οργανωμένη δράση του φοιτητικού κινήματος μέσα από την ΚΝΕ. Εργάστηκε ως φιλόλογος, έγραψε εξαιρετικά βιβλία. Αρθρογραφούσε με άποψη και εντιμότητα.

Η παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του, "Ο Μέσκουλας αποσύρεται για να πεθάνει", εκδόσεις Εστία, θα γίνει την Τρίτη 5/3/24 στις 7μμ, στο βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, Σκουφά 64.

Δημήτρη,
φίλε και σύντροφε,
ΔΕΝ σε αποχαιρετώ...

Με πολλή αγάπη αλλά και λύπη,
Στέφανος

Στέφανος Τζουμάκας: Για την επέτειο της κατάληψης της Νομικής.

 

 

Σαν σήμερα, στις 21 Φεβρουαρίου 1973, καταλάβαμε το κτίριο της Νομικής Αθηνών. Τη κατάληψη της Νομικής την είχαμε προαποφασίσει τόσο στο επίπεδο των τοπικών φοιτητικών συλλόγων όσο και σε παράνομες οργανώσεις. Είμαστε αποφασισμένοι να έρθουμε σε ανοιχτή σύγκρουση με την χούντα με όλες τις συνέπειες. Είμαστε εναντίον του συστήματος που γέννησε τη δικτατορία.

Η χούντα ήταν επιλογή των ΗΠΑ στο πλαίσιο της διαίρεσης του κόσμου με τη συμφωνία της Γιάλτας και τον πρώτο Ψυχρό Πόλεμο ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις. 

Σήμερα, έχουμε μπει στο δεύτερο Ψυχρό Πόλεμο με βάση νέες διεθνείς ανακατατάξεις ανάμεσα στις αναπτυσσόμενες και τις ανεπτυγμένες χώρες, τη νέα κρίση του κεφαλαίου και τη χειραγώγηση από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα σε διεθνή, περιφερειακή και εθνική κλίμακα. 

Οι δύο αιματηροί πόλεμοι που σήμερα είναι σε εξέλιξη καθώς και η απόπειρα της ηγεσίας της Ε.Ε. για νέα εξοπλιστικά προγράμματα, με συζητήσεις που αφορούν μέχρι και την απόκτηση ατομικής βόμβας, αποτελούν καταστροφικές επιλογές για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη αλλά και προαναγγελία μη ειρηνικών εξελίξεων τόσο στην Ε.Ε. όσο και διεθνώς. Βέβαια, στο δρόμο αυτό των νέων αλόγιστων εξοπλιστικών προγραμμάτων, πρωτοστατούν και πάλι οι ΗΠΑ και με την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος στη διακυβέρνηση.

Στην κατάληψη της Νομικής, είμαστε συνειδητοποιημένοι και τοποθετημένοι απέναντι στη χούντα και στο σύστημα και δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι τα γεγονότα για την ανατροπή της χούντας. Πήραμε απόφαση να έρθουμε σε αναμέτρηση που θα υπερβαίνει τις ατομικές πράξεις αντίστασης, που θα υπερβαίνει τις ανακοινώσεις.

Χρειαζόμαστε πρωτοβουλίες και πράξεις με συνέπειες αλλά που θα οδηγούσαν σε αντίσταση και έμπρακτα θα αποτελούσαν την αρχή του τέλους της χούντας. 

Ακολούθησαν συλλήψεις βασανιστήρια, παραπομπές στο στρατοδικείο. Ακολούθησε το κίνημα του Ναυτικού, το πρώτο ψευδό-δημοψήφισμα για το Γλύξμπουργκ, η οπερέτα του Μαρκεζίνη και η αυθόρμητη κατάληψη και εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς που συγκλόνισε το κόσμο.

Η κατάληψη της Νομικής, ήταν μία πράξη καθαρά πολιτική. Πήραμε την υπόθεση στα χέρια μας γιατί μας αφορούσε η εξέλιξη. Ήταν η πρώτη μαζική και συλλογική αντίσταση που οργανώσαμε εναντίον των Συνταγματαρχών.

Το ερώτημα από τους Μπάμπαλη και Μάλλιο, κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων ήταν: «Γιατί δεν βγαίνετε στο βουνό;» «Θα σας ρίξουμε στο δρόμους, γιατί είστε σύμπτωμα και τα αφεντικά σας είναι εκτός της χώρας», ήταν η απάντησή μας. Η κατάληψη απομόνωσε τη χούντα και γιατί δημιουργήσαμε κίνημα για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Ήταν μια μαζική πολιτική πράξη που ενεργοποίησε την κοινωνία καθότι η χούντα, είχε μεν, οδηγήσει σε ανοχή από πολλούς Έλληνες, αλλά δεν μπόρεσε να αποκτήσει λαϊκή βάση, όπως σε άλλες χώρες που ήταν σε δικτατορικά καθεστώτα. 

 

Οι διώξεις και η αιματηρή καταστολή ήταν το αδιέξοδο της χούντας, όπως αποδείχθηκε περίτρανα με την εξέγερση του Πολυτεχνείου που ακολούθησε.

Εμείς αποκαταστήσαμε εκεί, την ώρα της αναμέτρησης τον πολιτισμό μας, το φρόνημα μας, τα ιδανικά ενός λαού με ιστορία αγώνων για την ανεξαρτησία και τις ελευθερίες του.

Σήμερα, 51 χρόνια μετά την Κατάληψη της Νομικής και στη συνέχεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα έπρεπε να κρίνεται νέα φάση για τη χώρα.

Να κρίνονται προγράμματα και σχέδια για τη θέση της χώρας και των Ελλήνων πολιτών στον 21αι. της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, για τον εθνικό σχεδιασμό, για την πραγματική οικονομία και την παραγωγή, για την διανομή, την εκπαίδευση, την ενημέρωση, τις νέες τεχνολογίες, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, για τους εθνικούς και κοινωνικούς μας στόχους. 

Για μια δημοκρατική χώρα που θα έχει κυβέρνηση και όχι παράρτημα συμφερόντων, που θα αποδίδει δικαιοσύνη και δημοκρατικές αρχές.

Σήμερα, 51 χρόνια μετά την Κατάληψη της Νομικής και την εξέγερση του Πολυτεχνείου ήλθε η ώρα να απομονώσουμε όσους υποκαθιστούν τη πολιτική με τη διαπλοκή, τη χειραγώγηση και τη κυριαρχία του παρασιτικού κεφαλαίου. Σήμερα που στο χώρο της πολιτικής καλλιεργούν τον καιροσκοπισμό, την ιδιοτέλεια, την ανοχή.

Χρειαζόμαστε συνολικά μια σταθερή πολιτική ειρήνης, συνεργασίας και έμπρακτη εφαρμογή των αρχών του διεθνούς δικαίου. Η κρίση ιδεών, συστημάτων, γεωπολιτικών στρατηγικών, δυτικά και ανατολικά, η συνέχιση -σε μια σειρά από χώρες - δικτατορικών συστημάτων με διαφορές μορφές μας θέτει την ευθύνη για την επανεξέταση βασικών επιλογών στη Χώρα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη Μεσόγειο.

Από την εποχή της συνολικής ρήξης, γυρίσαμε στις επιμέρους ρήξεις και στη συνέχεια σε ήττες που δεν ανταποκρίνονταν στα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας που ήδη διέρχεται τρεις κρίσεις σε μια δεκαετία.

Η χώρα χρειάζεται -από χθες- αλλαγή πορείας με προάσπιση αρχών, ιδεών και θέσεων σε μια προοδευτική κατεύθυνση απέναντι σε μηχανισμούς, παρασκήνια και οργανωμένα συμφέροντα από μια προκλητική μειοψηφία.

Την προοδευτική πολιτική τη δημιουργούμε με θέσεις, με πρωτοβουλίες και με τη θέληση του λαού και της νεολαίας.

Για να είμαστε η εναλλακτική λύση στη χώρα, για να ανοίξουμε το δρόμο της νέας νίκης των προοδευτικών δυνάμεων, για την πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία, για να ευοδωθούν έμπρακτα οι αξίες που μας ενέπνευσαν για μια κοινωνία δίκαιη στη χώρα που δοκιμάζεται.