Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
Βγήκαν οι πομπές στις στράτες...
Βγήκαν οι πομπές στις στράτες...
Και περιγελάνε τους διαβάτες.
Θα προσπεράσω τις κούφιες περί οριστικής κατάργησης 13ου τε και 14ου, κούφιες που ρίχνονται προς άγραν αντιδράσεων. Γιατί πρέπει κάπως να θερμομετρήσουν και τον ασθενή! Ποιές αντιδράσεις όμως, που εδώ ο πεθαμένος δεν... ανακλάται!
Τελικά την ζημιά την κάνουν τα κανάλια που δίνουν βήμα σε κείνους που θα έπρεπε να κυκλοφορούν με κουκούλα.
Καλά, να κρατηθώ να μην τους πετάξω σκυλόσκατα στα μούτρα που έδωσαν υπόσταση στο απόλυτο τίποτα (του καλλιτεχνικού, τάχα) και τους βοήθησαν να αγοράσουν σπίτια σε ακριβά προάστεια, δουλεύοντας σκληρά δυο ολόκληρες σεζόν. Με το σπαθί τους.
Αλλά να βγάζουν και τους δράστες του εγκλήματος, ένα δράμα που θα πρωταγωνιστήσουμε προσεχώς, να μας τους πετάνε μέσα στα μούτρα σε ώρα υψηλής θεαματικότητας, είναι κάτι που με αποδιοργανώνει και αδυνατώ να αναλύσω το σκεπτικό. Για το κίνητρο έχω τις υποψίες μου. Είναι θέαμα τώρα αυτό, να βλέπουν παιδιά τον κ. τάδε που τα σούφρωσε και τώρα με αναίδεια χιλίων πιθήκων βγαίνει και λέει τη γνώμη του για το πώς θα βγούμε από την κρίση; Το Ε.Σ.Ρ. γιατί δεν βγάζει απαγορευτικό; Η Ε.Μ.Υ. γιατί δεν εκδίδει δελτίο θυελλωδών ανέμων, να απαγορεύσει τον απόπλου, να γίνει κάτι.
Μήπως να χειροδικούμε στους δρόμους;
Αλλά τα γιαούρτια στοιχίζουν πια, πέτρες δεν βρίσκεις εύκολα για μπάζωσαν με δαύτες άλλοι επιτήδειοι κάτι ρεματάκια, κάτι θα σκεφτώ. Άσε με σε παρακαλώ και ξημερώνει η μέρα του Μαγιόξυλου!
Αυτό πάλι με το Μαγιόξυλο, αδυνατώ να το ερμηνεύσω επακριβώς, να το φέρω βόλτα, να το μανικουλάρω ρε αδερφέ, πώς το λένε!
Εδώ η Επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια ζητώντας την βοήθεια εξειδικευμένων θεραπόντων, με Μάστερ στο θέμα.
Πάντως κάτι περί πονηρού μου κάνει έτσι που το ακούω. Κάτι σκαμπρόζικο, αλλά τι!
Σκέφτομαι διάφορα, να τα πω, να μην τα πω!
Άσε έχουμε μικρά και εδώ στο φιλοθεάμον. Μπορεί να απαιτήσουν αναλύσεις, ίσως και πειράματα, παραστατικότερα του επιτρεπομένου. Σωστά;
Δημήτρης Χίλιος
Ο Δημήτρης Ιατρόπουλος για την Κρίση 2010
«Κυρίες και Κύριοι, αδελφοί Συνέλληνες. Τώρα που πέσανε πια όλες οι μάσκες, τώρα που η χώρα αυτή, για άλλους Πατρίδα, για άλλους χώρος επιχειρήσεων και για άλλους κερδοσκοπικός παράδεισος, κινδυνεύει όχι πλέον να πτωχεύσει αλλά να σβηστεί απ τον παγκόσμιο χάρτη κυριολεκτικά, σε ελάχιστα μονάχα χρόνια, τώρα λοιπόν που οι κατεργάρηδες μέσα κι έξω απ τον τόπο, είναι τόσοι πολλοί ώστε να μην υπάρχουν πάγκοι για να καθίσουν, ας κοιταχτούμε στα μάτια, στα ίσα, κι ας κουβεντιάσουμε σταράτα και κάθετα.
Γνωριζόμαστε όλοι σ’ αυτό τον τόπο. Εννοώ κι εσάς τους 10.000 ?δεν είσαστε περισσότεροι- κι εμάς που παροικούμε την Ιερουσαλήμ της Ενημέρωσης ως ένοικοι του Δημόσιου Βήματος αυτής εδώ της τραυματισμένης Δημοκρατίας.
Δεν ωφελεί κανέναν μας πια, η Οπισθοδακτυλοκρυψία, το Συναξάρισμα, η Επαγγελματική Υποκρισία και το Αλληλοπαραμύθιασμα. Η Ελλάδα έγινε Μπατεσκυλαλεσταρία. Απευθύνομαι σ’ εσάς, -με ξέρετε όλοι, περνάτε καλά μαζί μου όταν «τα χώνω» από τηλεοράσεως, έχετε διασκεδάσει με τα τραγούδια μου, κοντά μισόν αιώνα τώρα, και σε κάποιες εξαιρέσεις σας μάλιστα, έχετε επικοινωνήσει και με τον καθαρό ποιητικό μου λόγο, κλπ.
Απευθύνομαι σ εσάς, διότι εσείς κυβερνάτε εδώ και πολλά χρόνια τον τόπο. Αγοράζετε και εξαγοράζετε επίορκους, ανίκανους και φτωχομπινέδες πολιτικούς, -οι εξαιρέσεις, πασίγνωστες και φωτεινές δεν αρκούν να τουμπάρουν τη ζυγαριά- φτιάχνετε νόμους και καθιερώνετε διατάξεις σύμφωνα με τα κλειστά δικά σας συμφέροντα, γράφοντας στα παλιά σας τα παπούτσια το λαό αυτής της χώρας. Τον οποίο συχνά πυκνά φωνάζετε να σκύψει κι άλλο και να βγάλει απ τη μύγα το ξύγκι να το καταθέσει στις ατέλειωτες τεράστιες δεξαμενές χρημάτων που είτε κληρονομικά, είτε με τη δικιά σας μαεστρία και ικανότητα, έχετε αποθηκεύσει για πολλές-πολλές γενιές των οικογενειών σας.
Απευθύνομαι σ’ εσάς γιατί δεν είσαστε όλοι παλιοτόμαρα, η συντριπτική σας πλειοψηφία έχει σπουδάσει, συνήθως στο εξωτερικό, έχετε λάβει και ελληνική παιδεία, ξέρετε γλώσσες αλλά μιλάτε και την ελληνική πολύ καλά.
Έχετε διαβάσει ιστορία και μετέχετε των παραδόσεων στο βαθμό που οι τελετές τους σας εξασφαλίζουν ένα μίνιμουμ ψυχικής ευφορίας.
Πολλοί από σας είσαστε και αληθινά φιλοπάτριδες. Και βοηθάτε μακριά από τη δημοσιότητα με συγκεκριμένο φιλανθρωπικό έργο.
Κανείς δεν δικαιούται να σας βάλει σ’ ένα καζάνι όλους μαζί, έτσι απλουστευτικά και αφελώς.
Απευθύνομαι λοιπόν σ εσάς, γιατί ετούτες τις μέρες η Ιστορία μας η Ελληνική, μας χτυπάει τα τζάμια των παραθύρων, έρχεται τη νύχτα στον ύπνο μας, κυκλοφορεί αμεταμφίεστη πλέον στους δρόμους μας, τη βλέπετε βουρκωμένη να κρεμιέται σαν την πρώτη τυχούσα πουτάνα στα περίπτερα?
Κατ αρχήν, εσείς οι τραπεζίτες μας. Όπως η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας ομολογεί, το ενεργητικό σας είναι 580 δισεκατομμύρια Ευρώ. Τα τελευταία χρόνια μονάχα, κερδίσατε 350 δις!
Κι εσείς οι επιχειρηματίες μας. Τα «Νέα» γράφανε το Μάη του 09, αυτό που αποκαλύπτει το παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, ότι έχετε 10.000 οφ- σορ εταιρίες δικές σας και κάνετε κάθε χρόνο τζίρο, 500 δις!
6.000 από σας χρωστάτε 15 δις ευρώ στο κράτος! Αλλά τα ρέπος σας, γίνανε τα τελευταία χρόνια 277 δις ευρώ! Και οι προθεσμιακές σας καταθέσεις στις τράπεζες είναι άλλα 136 δις!
Και το επίσημο Ενεργητικό των επιχειρήσεών σας, (τα λέει η ICAP αυτά) έχει φτάσει στα 700 δις!
Την ίδια ώρα αυτή η κυβέρνηση, έχει κιόλας ανακοινώσει τη χρηματοδότησή σας με 10 δις ευρώ μέσω του ΕΣΠΑ, με άλλα 7,2 δις ευρώ μέσω του Επενδυτικού Νόμου, με άλλα 6 δις μέσω των «Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα», ενώ άλλα 4 δις ευρώ σας τα χαρίζει για τις πληρωμές των ασφαλιστικών εισφορών που οφείλετε!
Τι άλλο θέλετε πια; ΄Ελεος!
Εσείς οι εφοπλιστές μας, πάλι, το έλλειμμα των 30 δις ευρώ για το οποίο πάμε να βουλιάξουμε έναν ολόκληρο λαό στη μιζέρια, ισοδυναμεί, («Καθημερινή» (8/9/2009)), με μια και μόνο παραγγελία σας για τη ναυπήγηση των νέων 777 ποντοπόρων πλοίων σας εντός του 2009!
Όσο για σας αρχοντοδεσπότες, με την αμύθητη περιουσία που δεν μπορεί να μετρηθεί καν, τι να πει κανείς, οι αριθμοί χλομιάζουν! Δισεκατομμύρια ευρώ, τεράστια φιλέτα της χώρας, χιλιάδες ακίνητα, κτήρια, μέγαρα, καταθέσεις, μετοχές, ΜΚΟ μαϊμούδες, λιβάδια, κοπάδια?
Λοιπόν; Τι θα κάνουμε Κύριοι; Βλέπετε ένα λαό στη συντριπτική του πλειοψηφία ολιγογράμματο, μαστουρωμένο απ τον μπανιστηρτζίδικο λαϊκισμό, και πανικόβλητο. Έχετε κι εσείς, -ξέρετε ποιοι- ευθύνη γι αυτή την κατάντια.
Βλέπετε αναρίθμητους προβοκάτορες να καταστρέφουν τα πάντα, να καίνε τη χώρα βάσει σχεδίου, να βομβαρδίζουν την όποια εναπομείνασα εθνική φυσιογνωμία, να διαλύουν τον κοινωνικό ιστό.
Βλέπετε μια νεολαία ζαλισμένη, και με το δίκιο της. Βλέπετε την ξευτίλα, την υποτέλεια, την υποταγή, η Ελλάδα κινδυνεύει για πρώτη φορά μετά από την ΄Αλωση της Πόλης με μια καινούργια Άλωση.
Θα το επιτρέψετε; Τι σόι αίμα κυλάει στις φλέβες σας; Πόσο νομίζετε ότι θα ζήσετε; Μια μπριζόλα χωράει η κοιλιά σας κι αυτή μετά από άδεια του γιατρού. Για τους απογόνους σας φροντίσατε δεν κινδυνεύουν για πολλές γενιές, τα είπαμε.
Δεν υπάρχει ανάμεσα σας ένας Έλληνας μωρέ, μια αληθινή Ελληνίδα, να βουρκώσει επιτέλους, γαμώ τα λεφτά σας, γαμώ;
Η πατρίδα κυλιέται σαν τσούλα στα πεζοδρόμια, οι κωλοσύμμαχοι βγάζουνε όλα τους τα κόμπλεξ, οι ανθέλληνες περιμένουν σαν κοράκια να μοιράσουν τις σάρκες μας, κι εσείς μετράτε τι ακόμα θα κερδίστε απ’ αυτό το σαρακοφαγωμένο «νεοελληνικό» κρανίο, που πάνε να του αφαιρέσουν εντελώς τη φαιά ουσία απ την κρανιακή κάψα;
Τα παιδιά μας μισογραμματιζούμενα, οι γέροι μας πανικόβλητοι, οι ψυχές μας πεταγμένες στα πεζοδρόμια, τα όνειρά μας σκέτοι εφιάλτες, ηγέτες δεν έχουμε, πολιτικούς δεν έχουμε, πνευματικούς ανθρώπους δεν έχουμε, μαλάκες οι περισσότεροι, τελεία ο τόπος και πάμε για την παύλα.
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ:
Ε, όχι λοιπόν, όχι! Εσείς κυβερνάτε! Κάντε κάτι. Τη σκόνη μονάχα να δώσετε, σώθηκε η πατρίδα. ΄Εχετε και τον τρόπο και τη δύναμη. Κρατείστε την Ελλάδα, γιατί φεύγει! Και δεν το θέλετε ούτε εσείς, που διαβάζετε την ιστορία, να σας σκατοψυχάνε οι μεταγενέστεροι! Δώσετε στην Ελλάδα τη σκόνη από τα αμύθητα πλούτη σας, για να μην διαλυθεί η σκόνη της μνήμης σας κάποτε, στους πέντε ανέμους. Κάντε αυτό που πρέπει. Τώρα. Εσείς, και αμέσως!
ΜΑΞ ΚΑΙΖΕΡ : Η γνώμη του για τη κρίση
Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα διασύρεται και λοιδορείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Μαξ Κάιζερ, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και τολμηρούς οικονομικούς αναλυτές, στέκεται στο πλευρό μας και μιλά ανοιχτά για «οικονομική μαφία» και «οικονομικούς τρομοκράτες» που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.
Γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς υπήρξε χρηματιστής στην Γουόλ Στρητ για περίπου 25 χρόνια, ο Μαξ Κάιζερ, που είχε προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια την οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας, ζητά την σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και προτρέπει τους Έλληνες να διεξάγουν δημοψήφισμα για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Παρουσιαστής οικονομικών εκπομπών στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today, ο Μαξ Κάιζερ μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», χαρακτηρίζει ανούσια τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως τα πραγματικά μέτρα θα μας τα επιβάλει το Δ.Ν.Τ. Θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θα θυσιαστεί από τις διεθνείς αγορές και προτρέπει τους Έλληνες να εμποδίσουν αυτήν την προοπτική.
Είναι το Δ.Ν.Τ μονόδρομος για την Ελλάδα, ή υπάρχουν εναλλακτικές οδοί;
Ο μονόδρομος για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και όλων όσων συμμετείχαν στην χάλκευση της ελληνικής οικονομίας το 2000, που μπήκατε στο ευρώ. Το επόμενο βήμα, η εθνικοποίηση των τραπεζών, όπως έκανε η Σουηδία το 1993. Το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε. Θα χάσετε την κυριαρχία σας. Ασκεί οικονομική τρομοκρατία. Χρησιμοποιεί οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής. Θα σας βιάσει με τέτοιον τρόπο, που δεν θα έχετε νιώσει ποτέ χειρότερο πόνο.
Υπάρχει η άποψη πως το Δ.Ν.Τ δεν είναι ο «κακός λύκος» αλλά η μοναδική λύση για την Ελλάδα;
Αν κάποιος σας κάψει το σπίτι για να σας πουλήσει μετά κάρβουνο θα το θεωρούσατε λογικό; Αυτό ακριβώς έκανε και η Goldman Sachs στην ελληνική οικονομία. Σας έκαψαν σαν εμπρηστές και τώρα έρχονται και σας λένε μην ανησυχείτε θα σας δώσουμε κάρβουνο. Είναι εξωφρενικό. Το Δ.Ν.Τ διεμήνυσε στην Ελλάδα πως αν το χρειαστεί θα έρθει για βοήθεια. Τα επενδυτικά hedge funds της Γουόλ Στρητ επιτίθενται στην αγορά ομολόγων της Ελλάδας για να κατευθύνουν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και ο λόγος που το κάνουν είναι απλός. Να αναγκάζουν τον ελληνικό λαό να ζητήσει τη βοήθεια του Δ.Ν.Τ. Και το Δ.Ν.Τ θα πει, αφού μας φωνάξατε για βοήθεια εμείς απλώς ήρθαμε. Οι τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ συνεργάζονται απόλυτα με το Δ.Ν.Τ. Είναι μια οικονομική μαφία και τα hedge funds είναι οι εκτελεστές. Οι έρευνες για την Goldman Sachs στις Η.Π.Α αλλά και στην Ευρώπη δείχνουν το μέγεθος της μαφίας. Είναι αναμεμειγμένοι σε παράνομες δραστηριότητες σε όλον τον κόσμο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται; Πως εξηγείτε την αντιμετώπιση της Γαλλίας και της Γερμανίας;
Η Γερμανία είναι στην πλευρά των τραπεζιτών της Γουόλ Στρητ. Δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα ή το ευρώ. Το ευρώ αντικατέστησε ένα φθηνό μάρκο ώστε να διατηρήσει ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της. Όσο η Ελλάδα είναι το πρόβλημα, το ευρώ πέφτει και η Γερμανία ευνοείται.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ ανταγωνίζονται το δολάριο. Δυστυχώς η κρίση θα καταστρέψει το ευρώ. Οι τραπεζιτικοί τρομοκράτες της Γουόλ Στρητ, έχουν σκοπό μετά την Ελλάδα, να καταστρέψουν την Πορτογαλία και να συνεχίσουν. Η καταστροφή του ευρώ θα βοηθήσει το δολάριο να παραμείνει το μοναδικό διεθνές νόμισμα, το μοναδικό «αποθεματικό νόμισμα». Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει πετρέλαιο, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει χαλκό, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Γιατί αυτά και αρκετά ακόμα προϊόντα πωλούνται μόνο σε δολάρια. Αυτό σημαίνει πως οι Η.Π.Α κερδίζουν διαρκώς. Όλος ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να αγοράζει συνεχώς δολάρια. Το ευρώ λοιπόν απείλησε την αυτοκρατορία του δολαρίου. Ήταν λογικό αυτό να μην αρέσει στους τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ. Χρησιμοποιούν την κρίση για να καταστρέψουν το ευρώ. Οι Έλληνες πρέπει να σταθούν ενάντια στους τραπεζίτες, όπως κάνανε οι Ισλανδοί.
Τι προτείνετε; Πώς θα καταφέρουμε να ζητήσουμε δάνεια από τις αγορές;
Να κάνετε δημοψήφισμα. Όπως στην Ισλανδία. Οι Ισλανδοί αποφάσισαν με 93% να μην δώσουν σε μερικούς τραπεζίτες 5 δις ευρώ. Πρέπει εσείς οι Έλληνες να αποφασίσετε αν θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας. Η κυβέρνησή σας δεν έχει αυτήν την εντολή. Σας θεωρούν ανόητους και δεν ζητάνε τη γνώμη σας; Θεωρούν πως είστε μωρά και δεν έχετε δικαίωμα λόγου; Πως δεν μπορείτε να αποφασίσετε για τις ζωές σας; Ζητείστε δημοψήφισμα. Θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας ή όχι; Εσείς έχετε τη δύναμη. Πρέπει να παλέψετε, να αγωνιστείτε. Αν δεν γίνει δημοψήφισμα τότε να γίνουν εκλογές. Να εθνικοποιήσετε άμεσα όλες τις τράπεζές σας, να δημιουργήσετε δύο ή τρεις κρατικές τράπεζες και να αναδομήσετε την οικονομία σας. Μην πάτε μακριά. Κοιτάξτε το μοντέλο που εφάρμοσε η Σουηδία το 1993.
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Κίνηση «ανοιχτής διαφωνίας» από τον Στ. Τζουμάκα
Κάθετα αντίθετος με τη σημερινή οικονομική πολιτική της κυβέρνησης εμφανίζεται ο κ. Στέφανος Τζουμάκας, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αναλαμβάνει «πρωτοβουλία προοδευτικής διακυβέρνησης». Σε αυτό το πλαίσιο, μιλώντας στο tvxs.gr, προαναγγέλλει τη διοργάνωση μιας πρώτης σχετικής εκδήλωσης «μαζί με άλλες κινήσεις από τον προοδευτικό χώρο», στις 9 Μαίου, στη Θεσσαλονίκη.
Ο κ. Τζουμάκας, όπως και οι κ.κ. Γιώργος Παναγιωτακόπουλος (Αριστερή Πρωτοβουλία) και Παντελής Οικονόμου (Έλληνες Σοσιαλιστές), έχει εκφράσει δημόσια επιφυλάξεις ως προς τους κυβερνητικούς χειρισμούς για την αντιμετώπιση της κρίσης. Μέσα από τη συνέντευξη, μιλάει για «νεοφιλελεύθερο σχέδιο» το οποίο «έχει στόχο να φτωχύνει τη χώρα κατά 30%, ώστε να την κάνει πιο ανταγωνιστική κατά τους μονεταριστές του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικτύου». Παράλληλα, εκτιμά ότι δεν δίνεται έμφαση στα αίτια (διάλυση της παραγωγικής βάσης) αλλά στα αποτελέσματα (επιτόκια και δανεισμός) της οικονομικής κρίσης. Εξού και η κριτική του στην κυβέρνηση η οποία «ξεκίνησε με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω».
Ο ίδιος, χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα, μιλάει για «αγοραία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», «συμμορίες» που αποτελούν τις διαβόητες αγορές, «προβοκάτορες» με έδρα τις Βρυξέλλες αλλά και «παρασιτικούς επιχειρηματίες» που «είναι υπόλογοι» για τη σημερινή εικόνα της ελληνικής οικονομίας.
Επιπλέον, θεωρεί ότι η κυβέρνηση «έπρεπε να στραφεί σε άλλες αγορές», υπενθυμίζει ότι στο ΠΑΣΟΚ, «πριν από τις εκλογές λέγαμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι» και εντοπίζει στο κυβερνών κόμμα «σοσιαλφιλελεύθερους που μιλούν για ακόμη χειρότερα μέτρα».
Κληθείς να σχολιάσει την πρόταση του κ. Παναγιωτακόπουλου για τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου στο κυβερνών κόμμα, ο κ. Τζουμάκας υποστηρίζει ότι «δεν τίθεται θέμα φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ» αλλά «ζήτημα της κυβερνητικής πολιτικής που δεσμεύει τη χώρα».
Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη του κ. Τζουμάκα στο tvxs.gr:
Ευρωζώνη και ΔΝΤ υπαγορεύουν στην Ελλάδα μια σειρά μέτρων λιτότητας τα οποία, όπως διαφαίνεται, θα οδηγήσουν τη χώρα σε παρατεταμένη περίοδο ύφεσης. Πώς φτάσαμε ως εδώ και τι μερίδιο ευθύνης αναλογεί στη σημερινή κυβέρνηση;
Δεν πρόκειται για φυσικό φαινόμενο. Και αυτό το λέω, διότι ορισμένοι λένε: «τι να κάνουμε, φτάσαμε εδώ». Πρόκειται για μία διαδρομή η οποία οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα. Αυτή η κυβέρνηση παρέλαβε μεγάλο δημόσιο χρέος και μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα. Αλλά αυτά ήταν αποτελέσματα, δεν ήταν αίτια. Και η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκίνησε την πολιτική «με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω», ξεκίνησε από τα αποτελέσματα, ενώ έπρεπε να ξεκινήσει από τα αίτια. Δηλαδή, με το γεγονός ότι διαλύθηκε η παραγωγική βάση της χώρας, με την ανταγωνιστικότητα (και πώς την εννοεί ο καθένας) και με το ανθρώπινο δυναμικό. Χώρα που δεν παράγει, όσους τόκους και φόρους βάλει, όσα δάνεια πάρει, δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος και το έλλειμμα.
Κι εδώ ερχόμαστε στο θέμα των ευθυνών διαχρονικά. Ορισμένοι λένε: «οι κλέφτες, τα λαμόγια, έφαγαν τα λεφτά». Αυτές είναι επιφανειακές και κουτοπόνηρες προσεγγίσεις. Επί 20 χρόνια, που η χώρα είχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, μεταφερόταν πλούτος δεκάδων δις ευρώ στο 20% των πιο πλούσιων Ελλήνων, των εχόντων, οι οποίοι εφταπλασίαζαν τα κέρδη τους κάθε χρόνο. Και αυτό οι κυβερνήσεις το άφηναν. Και δεν είναι μόνο ότι το άφηναν, αλλά και ότι δανείζονταν το ίδιο ποσό για να πληρώνουν χρέος και έλλειμμα. Αυτό είναι το πολιτικό σκάνδαλο.
Ως προς το επιτόκιο, «κύριοι, βλέπετε ότι οι αγορές αποτελούνται από συμμορίες». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη συμμορία από την Goldman Sachs κ.ο.κ. Και αυτές οι συμμορίες συνδέονται με την αγοραία Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Μία χώρα έχει πιστοληπτική ικανότητα αν την αξιολογούν δυο οίκοι. Γιατί δεν το εφαρμόζει αυτό και η τράπεζα των ΗΠΑ; Δεν είναι δυνατό συμμορίες, εταιρείες να αξιολογούν τις χώρες. Επίσης, λέει η ΕΚΤ το απίθανο ότι δεν θα δανείζει χώρες, αλλά τράπεζες για να δίνουν στις χώρες. Αυτός είναι καπιταλισμός - καζίνο. Και δεν μπορούν οι ηγεσίες να αφήνουν αυτά και να ασχολούνται μόνο με τα επιτόκια, αποδεχόμενες ότι οι συμμορίες θα μας αξιολογήσουν.
Έχουμε να κάνουμε με προβοκάτορες, όπως ο Αλμούνια (τέως Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων), ο Τρισέ (πρόεδρος της ΕΚΤ) και ο Γιούνκερ (πρόεδρος του Eurogroup). Επί δύο μήνες έλεγαν ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει και θα βγει από το ευρώ. Τι κάνουν με αυτό; Προβοκάρουν το ευρώ. Μαζί και τα δελτία ειδήσεων των 8 στην Ελλάδα που κάθε μέρα φέρνουν την καταστροφή. Αυτό ήταν ό,τι χρειάζονταν οι συμμορίες του δολαρίου και της λίρας οι οποίες στοιχημάτιζαν εναντίον του ευρώ. Τρία δις δολάρια συγκέντρωσε κάποιος βάζοντας στοιχήματα ότι θα πέσει η αξία του ευρώ.
Η κυβέρνηση έπρεπε να στραφεί σε άλλες αγορές. Οποιεσδήποτε άλλες, έχουμε παγκόσμιο σύστημα. Όλα τα στελέχη του ΔΝΤ παίζουν στα χρηματιστήρια. Όλα τα στελέχη αυτών των οίκων παίζουν στα χρηματιστήρια. Το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης έχει ανοιχτή γραμμή με το ΔΝΤ. Οδηγηθήκαμε, λοιπόν, σε μια λογική μονόδρομου. Πριν από τις εκλογές λέγαμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ότι υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Τώρα, ποιοι χαίρονται στην Ελλάδα; Ποιοι λένε ναι στην κυβέρνηση; Οι τραπεζίτες, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, η ολιγαρχία. Γιατί έτσι ξαφνικά; Διότι αυτοί είναι οι πρώτοι που μάζεψαν 2 τρις δολάρια από την οικονομία της χώρας με αποτέλεσμα να μεγαλώσει το έλλειμμα και το χρέος.
Εκφράζεται η άποψη ότι η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας δραματικούς τόνους (απειλή για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, Τιτανικός κλπ) κατά την περιγραφή των οικονομικών δεδομένων, πυροδότησε περαιτέρω το κλίμα και δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για την εκδήλωση κερδοσκοπικών τακτικών μέσω των spread. Συμφωνείτε;
Είναι δεδομένο αυτό. Η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε μονόδρομο από ένα μπαράζ προβοκατόρων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου.
Ο επικεφαλής της Αριστερής Πρωτοβουλίας, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, ζήτησε να διεξαχθεί έκτακτο συνέδριο για να αποσαφηνιστεί η φυσιογνωμία του κόμματος, ύστερα από τις τελευταίες εξελίξεις. Πώς τοποθετείστε απέναντι σε αυτή την πρόταση;
Δεν συμφωνώ. Δεν είναι θέμα φυσιογνωμίας του κόμματος. Είναι δεδομένη η φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος ο Παπανδρέου είπε στο υπουργικό συμβούλιο ότι αυτή η πολιτική δεν αντιστοιχεί στη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. «Εμπρός», είπε, «να απεξαρτηθούμε από την κηδεμονία του ΔΝΤ». Δεν είναι θέμα ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει σαφή στάση απέναντι σε αυτά τα δίκτυα. Το θέμα είναι ποια κυβερνητική πολιτική δεσμεύει τη χώρα. Αυτή πρέπει να δούμε. Να πάμε σε μια πολιτική που αναπτύσσει την οικονομία. Χρειάζεται πολιτική λύση για την έξοδο από την κρίση και στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας μου για την προοδευτική διακυβέρνηση, μαζί με άλλες κινήσεις από το ΠΑΣΟΚ και τον προοδευτικό χώρο, κάνουμε την πρώτη μας εκδήλωση ανοιχτής διαφωνίας με αυτή την πολιτική, στη Θεσσαλονίκη, στις 9 Μαίου.
Βεβαίως, υπάρχουν και ορισμένοι πρόθυμοι, σοσιαλφιλελεύθεροι, οι οποίοι χαίρονται. Υπάρχουν τέτοιες συντηρητικές δυνάμεις και στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, που χαίρονται για αυτή την πολιτική και μιλούν για ακόμη χειρότερα οικονομικά μέτρα. Αλλά αυτές δεν είναι κυρίαρχες δυνάμεις στο ΠΑΣΟΚ. Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ είναι δυνάμεις της ανάπτυξης, της παραγωγής, της ευημερίας, της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της χώρας.
Αναφέρεστε στις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην υπουργού Οικονομικών, Αλέκου Παπαδόπουλου;
Σχολιάζω κάθε σχετική δήλωση που θέλει μέτρα μόνο δημοσιονομικού χαρακτήρα και όχι μέτρα ανάπτυξης της οικονομίας της Ελλάδας. Χώρα που δεν παράγει, δεν μπορεί να κάνει οικονομία στα δημοσιονομικά. Όλοι οι μονεταριστές, οι δημοσιονομικοί, θεωρούν οικονομία κυρίως το έλλειμμα, το χρέος και τον πληθωρισμό. Πρέπει να ξεκινήσουμε από το παράγειν.
Ποια προβλέπετε ότι θα είναι η κοινωνική αντίδραση στα οικονομικά μέτρα;
Αυτό το νεοφιλελεύθερο σχέδιο έχει στόχο να φτωχύνει τη χώρα κατά 30% για να την κάνει πιο ανταγωνιστική κατά τους μονεταριστές του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικτύου. Αυτό θα έχει συνέπειες.
Προμηνύονται, λέτε, και αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό;
Ποιο πολιτικό σκηνικό και ποιο πολιτικό σύστημα; Έχουμε καπιταλισμό. Ποιος έχει την εξουσία σε μια χώρα; Η άρχουσα τάξη. Η εκάστοτε κυβέρνηση ασκεί διακυβέρνηση. Έως τώρα είχαμε φοροδιαφυγή 30 δις κάθε χρόνο, παραοικονομία, εισφοροδιαφυγή, αδήλωτη εργασία πάνω από 25 δις. Αυτά τα λένε εκείνοι που ελέγχουν το δημόσιο διάλογο. Είδατε ποτέ συζήτηση στα ΜΜΕ για την πραγματική οικονομία; Δεν είναι τυχαίο, γιατί σε μία τέτοια συζήτηση θα δούμε τις ευθύνες της οικονομικής τάξης της χώρας. Σήμερα πανηγυρίζει ο ΣΕΒ; Αυτοί οι κύριοι έχουν κλείσει 6 χιλιάδες επιχειρήσεις τα τελευταία 5 χρόνια και τις πήγαν στα Σκόπια, στο Βουκουρέστι και στη Σόφια, και πανηγυρίζουν κιόλας.
Με την ευκαιρία, γίνεται τελευταία και μία συζήτηση γύρω από τον ενδεχόμενο δραστηριοποίησης επιχειρηματιών στην πολιτική.
Οι επιχειρηματίες αυτοί να απολογηθούν για το πόσες επιχειρήσεις έκλεισαν τα τελευταία χρόνια. Για το πόσα λεφτά ξεπλένουν στη χώρα. Να μας πουν γιατί κάθε χρόνο φοροδιαφεύγουν πάνω από 30 δις και κερδίζουν από αδήλωτη εργασία πάνω από 25 δις. Να απαντήσει αυτή η παρασιτική τάξη της χώρας, το πιο παρασιτικό τμήμα κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ, το οποίο άρπαξε από το χρηματιστήριο τεράστιο πλούτο από τη χώρα και επένδυσε λιγότερο από το 1/3. Αυτή είναι η απολογούμενη οικονομική τάξη.
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος του 1898 (η Ιστορία επαναλαμβάνεται;)
Μετά την πτώχευση του 1893, όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις που ακολούθησαν, προσπάθησαν να έρθουν σε συμβιβαστική συμφωνία με τους δανειστές χωρίς αποτέλεσμα, καθώς οι ξένοι αυτοί κεφαλαιούχοι και τραπεζίτες τηρούσαν σκληρή στάση απαιτώντας την άμεση καταβολή όλου του χρέους. Οι ξένοι κεφαλαιούχοι που είχαν αγοράσει το Ελληνικό χρέος στηρίζονταν από τις κυβερνήσεις τους και περισσότερο από την Γερμανία, την Αγγλία και την Γαλλία που πίεζαν την Ελλάδα να φανεί συνεπής.
Από το ιστολόγιο http://istorikathemata.blogspot.com/, 24/4/2010.
Είναι αδιαμφισβήτητο Ιστορικά πως η Ελλάδα εξωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο του 1897 από την Γερμανία Κάιζερ Γουλιέλμου ΙΙ, η οποία προεξοφλώντας την Ελληνική ήττα αρχικά στήριξε με θέρμη τις Ελληνικές απόψεις για την ανεξαρτησία της Κρήτης, αλλά μετά την συντριβή του Ελληνικού στρατού, αξίωνε την επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα.
Οι Μεγάλες δυνάμεις επενέβησαν για να σταματήσει ο πόλεμος του 1897, επιδικάζοντας στην Ελλάδα να πληρώσει αποζημίωση 95.000.000 χρυσά φράγκα στην οθωμανική Αυτοκρατορία, ποσό μεγάλο για την εποχή εκείνη που η Ελληνική κυβέρνηση δεν υπήρχε περίπτωση να το εξασφαλίσει χωρίς εξωτερικό δανεισμό. Η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχτεί τους δυσμενείς αυτούς όρους της αρχικής συμφωνίας που υπογράφτηκε ως συνθήκη ειρήνης τον Σεπτέμβριο του 1897.
Στο άρθρο 2 της συνθήκης προβλεπόταν πως η καταβολή της αποζημίωσης δεν θα καθυστερούσε την ικανοποίηση των παλαιών δανειστών της Ελλάδος και προέβλεπε την ίδρυση επιτροπής Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου από αντιπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων. Η Επιτροπή αυτή θα βρίσκονταν μονίμως στην Αθήνα και θα επέβλεπε την τήρηση των συμφωνιών, την εξόφληση των δανειστών της Ελλάδας και την καταβολή της αποζημίωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Να σημειωθεί ότι η συνθήκη ειρήνης αφορούσε τον Ελληνο-Τουρκικό πόλεμο και προκαλεί απορία πως οι Μεγάλες Δυνάμεις "χώρεσαν" το παραπάνω άρθρο. Αλλά όχι μόνο αυτό. Με απροκάλυπτη ωμότητα η συνθήκη αυτή περιείχε την πρωτοφανή ρήτρα πως η Ελληνική Κυβέρνηση όφειλε να εξασφαλίσει την υπερψήφιση των όρων της συνθήκης από την Ελληνική βουλή!
Τον Οκτώβριο του 1897 έφτασαν στην Αθήνα οι απεσταλμένοι των Μεγάλων Δυνάμεων για την επιβολή των όρων της συνθήκης Ειρήνης. Η Ελληνική Κυβέρνηση υπό τον Ζαίμη προσπάθησε να διαπραγματευθεί και να πετύχει κάποιο συμβιβασμό που θα μείωνε την επέμβαση των ξένων στην διοίκηση του κράτους, αλλά τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά, λόγω κυρίως την αρνητικής στάσης των Γερμανών απεσταλμένων. Αντιθέτως οι Βρετανοί και οι Ιταλοί έδειξαν κάποια κατανόηση στις Ελληνικές ευαισθησίες.
Το τεχνοκρατικό τμήμα της δουλειάς της διεθνούς επιτροπής ελέγχου ολοκληρώθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1898. Ο νόμος που συνέταξε η εξαμελής αυτή επιτροπή ψηφίστηκε από την Ελληνική βουλή στις 21 Φεβρουαρίου 1898 και επισήμως η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου ανέλαβε την οικονομική διοίκηση της Ελλάδας στις 28 Απριλίου 1898. Η πρώτη απόφαση της Επιτροπής ήταν να χρησιμοποιήσει τις βασικότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Χώρας για την εξόφληση του Χρέους.
Έτσι εκχωρήθηκαν οι κάτωθι πηγές εσόδων:
1. Κρατικά μονοπώλια άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιοχάρτων, σμύριδος, σιγαροχάρτου...................................................................12.300.000 δρχ
2. Φόρος καπνού................................................................6.600.000 δρχ
3. Τέλη χαρτοσήμου..........................................................10.000.000 δρχ
4. Δασμοί τελωνείου Πειραιώς.........................................10.700.000 δρχ
Σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνονταν τα ποσά αυτά προβλέπονταν επικουρικά τα εξής:
1. Δασμοί τελωνείου Λαυρίου...........................................1.500.000 δρχ
2. Δασμοί τελωνείου Πατρών............................................2.400.000 δρχ
3. Δασμοί τελωνείου Βόλου...............................................1.700.000 δρχ
4. Δασμοί τελωνείου Κέρκυρας..........................................1.600.000 δρχ
Όροι που επιβλήθηκαν από τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο
Τα χρωστούμενα δάνεια χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με την παλαιότητα τους και υπολογίστηκε τόσο ο τόκος για τα 4 έτη της πτώχευσης που η Ελλάδα δεν αναγνώριζε, αλλά επιβλήθηκε και επιπλέον ένα χαμηλό επιτόκιο ως την πλήρη αποπληρωμή τους. Στην Ελλάδα επιβλήθηκε επίσης μια ισοτιμία της δραχμής προς τα ξένα νομίσματα (ευνοϊκή για τους δανειστές προφανώς) και επίσης της αφαιρέθηκε το δικαίωμα της τύπωσης χαρτονομίσματος.
Το υπερβολικότερο όλων όμως θεωρώ πως ήταν ότι η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου έθεσε υπό τον έλεγχο της και τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις και προαγωγές των υπαλλήλων του στενού Δημοσίου τομέα. Ουσιαστικά η Ελληνική Εθνική κυριαρχία είχε πάψει να υφίσταται ενώ ο Ελληνικός λαός εργαζόταν στην κυριολεξία υπό ένα ιδιότυπο και πρωτόγνωρο καθεστώς Ευρωπαϊκής αιχμαλωσίας. Φυσικά ο Ελληνικός στρατός υπήρχε μόνο στα χαρτιά, καθώς δεν υπήρχαν πόροι για την συντήρηση του, δεν αγοραζόταν πολεμικό υλικό, δεν γίνονταν ασκήσεις και η στρατιωτική θητεία είχε ελαχιστοποιηθεί.
Όταν λειτούργησε η επιτροπή του Ελέγχου, οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις χορήγησαν νέο δάνειο 170.000.000 χρυσών φράγκων ώστε η Ελλάδα να πληρώσει την πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία για την πολεμική της ήττα και να αντιμετωπίσει το τρέχον υψηλό της έλλειμμα...
Αποτελέσματα του Διεθνούς Ελέγχου στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία
Η Εθνική ταπείνωση που υπέστησαν πραγματικά δεν είχε προηγούμενο και τονίστηκε από τον Τύπο της εποχής με μελανά χρώματα. Η ισχυροποίηση της δραχμής που επιβληθήκε και η δυσχέρεια του κράτους να επενδύσει έπληξε την Ελληνική παραγωγικότητα και ανάπτυξη. Κυρίως δοκιμάστηκαν οικονομικά τα μικροαστικά κρατικοδίαιτα κοινωνικά στρώματα που ενδυνάμωσαν το ρεύμα μετανάστευσης προς την Αμερική. Ως θετικά μπορούμε να αναφέρουμε την πλήρη εξυγίανση του τραπεζικού τομέα και της Εθνικής τράπεζας, αλλά και την αναγκαστική δημοσιονομική πειθαρχία που επέδειξε η Ελλάδα που έμαθε να λειτουργεί χωρίς ξένη υποστήριξη στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις και έσοδα.
Είναι αναμφίβολο πως στα σκληρά και αποικιοκρατικά μέτρα του Διεθνούς Ελέγχου στηρίχθηκε η Ελληνική ανάπτυξη και Εθνική Αναγέννηση που ακολούθησε την πρώτη δεκαετία του 2ο0υ αιώνα που οδήγησε στους ένδοξους Βαλκανικούς πολέμους, άλλη μια επιβεβαίωση πως οι ανείπωτες δοκιμασίες δεν λυγίζουν αλλά χαλυβδώνουν και φανερώνουν το μέταλλο και τον χαρακτήρα ενός λαού.
Ι. Β. Δ.
Πηγές
Συλλογικό έργο, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδόσεις "Εκδοτική Αθηνών"
Κώστας Κωστής, Η ανάπτυξη της ελληνικής Οικονομίας τον 19ο Αιώνα, εκδόσεις "αλεξάνδρεια"
Αλέξης Φραγκιαδής, Ελληνική οικονομία 19ος-20ος Αιώνας, εκδόσεις "Νεφέλη"
Το νέο 1922, το ευρώ και η αριστερά, του Σπύρου Μαρκέτου
Πηγη TVXS.gr
Ποιά άλλη χρονιά της ελληνικής ιστορίας μας θυμίζει άραγε το 2010; Δεν μοιάζει να είναι ένα απλό 1893 όταν, στον απόηχο της ευρωπαϊκής κρίσης, ο τότε στρατάρχης των ‘εκσυγχρονιστών’ Τρικούπης μουρμούριζε κατηφής «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν». Τότε η αλλαγή οικονομικού μοντέλου έμενε αναγκαστικά εκτός συζήτησης.
Δεν μοιάζει ούτε με το 1932, που παραδειγματικά ανέταμε ο Μαρκ Μαζάουερ (Mark Mazower, Η Ελλάδα και η οικονοµική κρίση του Μεσοπολέµου, ΜΙΕΤ 2002). Ο Βενιζέλος, ο επόμενος ιεροφάντης του λεγόμενου ‘αστικού εκσυγχρονισμού’, έχοντας χάσει τη Μάχη της Δραχμής, έφραξε τότε απρόθυμα την κίνηση των κεφαλαίων και διέκοψε την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.
Διαψεύδοντας τους φιλελεύθερους οικονομολόγους η ελληνική οικονομία ανέκαμψε γοργά, αλλά τα αλλεπάλληλα αυτογκόλ του Βενιζέλου χαντάκωσαν το δημοκρατικό πείραμα και ωφελημένη βγήκε η άκρα δεξιά. Η ίδια σήμερα, θρεμένη από την κατάφωρη πλέον αντινομία μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας, ξαναδυναμώνει σ’ Ελλάδα κι Ευρώπη, αλλά δεν έχει πουθενά τη δυναμική των καιρών του Χίτλερ και του Μουσσολίνι.
Η χρονιά που διανύουμε από κάποιες απόψεις θυμίζει το 1922. Όχι βέβαια στους αριθμούς των νεκρών ή στον ανθρώπινο πόνο, που ήταν τότε ασύγκριτα μεγαλύτερος, ούτε όσον αφορά τη μορφή της καταστροφής, στρατιωτική τότε και οικονομική τώρα. Αλλά αυτές είναι οι δυο χρονιές καμπής της εθνικής ιδεολογίας, όπου συλλογικά όνειρα απογυμνώνονται και καταρρέουν για ν’ ανοίξουν τόπο σε κάτι καινούριο και άγνωστο.
Η ‘ισχυρή ευρωπαϊκή Ελλάδα’ πήρε κιόλας το δρόμο της ‘Ελλάδος των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών’, όσο και αν πασχίζει η πολιτική ηγεσία να μας πείσει για το αντίθετο. Δεν πήραμε καμιά σύντομη παράκαμψη της λεωφόρου της προόδου· σήμερα διαπιστώνουμε, χαμένοι στην ομίχλη, πως λίγο μετά τα διόδια οι εργολάβοι άφησαν ατελείωτη την πολυδιαφημισμένη εθνική οδό, και μπροστά μας ανοίγονται άδηλης έκβασης ατραποί και χωματόδρομοι.
Το 1922 είχε μπει με τους καλύτερους οιωνούς. Η Ελλάδα ανήκε στους νικητές του μεγαλύτερου πολέμου που είχε γνωρίσει η ανθρωπότητα, όλοι οι γείτονες κείτονταν καταγής ηττημένοι, και η Μεγάλη Ιδέα έμοιαζε εξασφαλισμένη. Ο μεγαλύτερος στρατός που είχε φτιάξει ποτέ η χώρα, με δανεικά βεβαίως, οπλισμένος ως τα δόντια από τους Δυτικούς συμμάχους σφυροκοπούσε την κεμαλική ανταρσία στα βάθη της Μικρασίας. Φυσικά οι θυσίες γι’ αυτό τον εθνικό άθλο μοιράζονταν ιδιαίτερα άδικα. Ο λαός, ταλαιπωρημένος από δέκα χρόνια πολέμων, πεινούσε και φοβόταν, αλλά τα αστικά στρώματα απολάμβαναν πρωτόγνωρη ευημερία και η αισιοδοξία τους ήταν ασυγκράτητη.
Ακόμη και η σκέψη συμβιβασμού με τον εθνικό εχθρό σήμαινε εθνική προδοσία, ενώ ο δημόσιος διάλογος δεν χωρούσε πλέον όσους ευαγγελίζονταν καθεστωτικές αλλαγές ούτε τις Κασσάνδρες που προφήτευαν σύντομη λήξη της ευωχίας. Μερικοί κομμουνιστές και δημοκρατικοί ρίχνονταν για παραδειγματισμό στα μπουντρούμια, αλλά το κοινοβούλιο λειτουργούσε εύρυθμα. Η κυβέρνηση είχε πρόσφατα εκλεγεί με αντίθετο πρόγραμμα, όλο υποσχέσεις ότι θα τερμάτιζε την εκστρατεία, αλλά συνειδητοποιώντας εγκαίρως την εθνική κρισιμότητα των περιστάσεων είχε λογικευτεί.
Σήμερα ξέρουμε τη συνέχεια. Η αλληλεγγύη των συμμάχων αποδείχθηκε μικρότερη εκείνης που φανταζόταν το πλέγμα εξουσίας, και πολύ μικρότερη εκείνης που διαφήμιζε. Ο Βενιζέλος είχε τυχοδιωκτικά ξεκινήσει, και οι αντίπαλοί του ακόμη πιο ανεύθυνα συνεχίσει, μια εκστρατεία αν όχι προδιαγεγραμμένης αποτυχίας, πάντως σίγουρα εξαρτημένη από κάθε λογής αστάθμητους παράγοντες, όπως είναι και σήμερα η ένταξή μας στο ευρώ. Αλλά τα δυο κυβερνητικά στρατόπεδα έκφραζαν τους ισχυρούς και συμφωνούσαν να ρίξουν το κόστος της ήττας στους αδύνατους. Οι αστοί κήρυκες της Μεγάλης Ιδέας ωφελήθηκαν περισσότερο από τη διεξαγωγή του πολέμου και πλήγηκαν λιγότερο από την Καταστροφή, μ’ εξαίρεση βέβαια όσους βρέθηκαν στο δρόμο του Κεμάλ. Νέες θυσίες ζητήθηκαν από τους ταπεινούς και ανεύθυνους. Καθώς τα θύματα της εθνικής εξόρμησης έρχονταν πρόσφυγες, με τα φτηνά τους μεροκάματα άνοιξαν έναν νέο κύκλο βιομηχανικής ανάπτυξης και κεφαλαιικής συσσώρευσης. Όπως οι τωρινοί μας μετανάστες.
Ένας κοινωνικός συμβιβασμός ήταν ωστόσο αναγκαίος. Για να σωθεί το καθεστώς έγιναν μεταρρυθμίσεις, με δηλωμένο στόχο ν’ αποτραπεί η εξέγερση των φτωχών. Οι ελάχιστες δυνατές, μελετημένες έτσι ώστε να διασπαστούν οι αμφισβητίες. Μετά την Καταστροφή μοιράστηκε γη στους αγρότες· την επαύριο της οικονομικής κρίσης οι κοινωνικές ασφαλίσεις κατεύνασαν τους εργάτες. Το καθεστώς περιθωριοποίησε την αριστερά όχι μόνο με την καταστολή, αλλά κι εφαρμόζοντας αποσπασματικά ιδέες κι αιτήματά της. Ό,τι κινδυνεύουμε δηλαδή να δούμε και σήμερα με την αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, αν η αριστερά δεν τήν κάνει έγκαιρα και αποφασιστικά οργανικό στοιχείο ενός εξισωτικού προγράμματος.
Αυτό που δεν ξαναζωντάνεψε μετά το 1922 ήταν η Μεγάλη Ιδέα. Στον Μεσοπόλεμο δεν επικράτησε κανένα νέο ιδεολογικό σχήμα, και χρειάστηκε η τραγική δεκαετία του 1940 για να στοιχηθούν οι αστοί πίσω από την ακροδεξιών χαρακτηριστικών εθνικοφροσύνη. Το ξεφούσκωμά της το 1974 έφερε στο προσκήνιο το νέο, κεντριστικό θα λέγαμε, όραμα, με βασικές του υποσχέσεις την ευημερία και τον πολιτικό εκδημοκρατισμό στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Έστω και με επίταση της ανισότητας και της κοινωνικής πόλωσης. Κορωνίδα του, η συμμετοχή στη νομισματική ένωση, την οποία οι κυβερνητικές παρατάξεις προπαγάνδισαν μέχρι ναυτίας. Την κατάληξή του την βλέπουμε σήμερα.
Το πολιτικό προσωπικό δεν έχει ακόμη νιώσει ότι η ηρωίνη των τελευταίων τριάντα πέντε χρόνων τελείωσε, και μεθαδόνη δεν πρόκειται σύντομα να βρει. Κάποιοι εκδηλώνουν ήδη σύνδρομο στέρησης· να δίνει σήμερα εντολές σταθεροποίησης ο κ. Πάγκαλος είναι σαν να διέταζε ο Δημήτριος Γούναρης ενώ καιγόταν η Σμύρνη να ξαναπάρουμε την Κόκκινη Μηλιά.
Μπαίνουμε, όπως και το 1922, σε καιρούς οξυμένων κοινωνικών ανταγωνισμών που τείνουν να κρυσταλωθούν σε συνολικά οράματα. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει ένα τέτοιο έτοιμο, με έντονα φονταμενταλιστικά χαρακτηριστικά, που ξεθωριάζει όμως καθημερινά· η αριστερά φτιάχνει τώρα το δικό της, ψηλαφητά, μέσα από δοκιμές και λάθη, με εισφορές από πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους που ως χτες έμεναν χώρια. Στο εξής δεν θα πείθει αν αρκείται να προτείνει πολιτισμένα βελτιωτικές διεκδικήσεις. Θέλει μαζική κινητοποίηση, που να εκφράζει τα νέα πολιτικά πάθη, και συνάμα στέρεες διαχειριστικές προτάσεις, αρθρωμένες με μια ρεαλιστική αποτίμηση των μεσοπρόθεσμων προοπτικών του συστήματος. Τις οποίες πρέπει επομένως να συζητήσει διεξοδικά.
Ποιές κοινωνικές και ποιές διεθνείς συμμαχίες δίνουν σήμερα ελπίδες ανατροπής; Γίνεται πράγματι ο νεοφιλελευθερισμός να ενώσει την Ευρώπη; Πόσο αντέχει ακόμη, και τι θέλουμε να τον διαδεχτεί; Με ποιούς όρους αξίζει να μείνουμε στο ευρώ, αν αυτό συνεχίσει να υπάρχει; Τι κάνουμε με την κρίση; Πρέπει στ’ αλήθεια να πληρώσουμε το δημόσιο χρέος που μας φορτώθηκε κρυφά και παράνομα; Μπορούμε; Κάποιες από αυτές τις κουβέντες άνοιξαν στη χώρα μας από παλιά, άλλες πιο πρόσφατα. Η μάχη που έχει ήδη ξεκινήσει δεν θα είναι μόνο μάχη ιδεών, αλλά δεν την κερδίζει η αριστερά αν δεν επεξεργαστεί έγκαιρα ιδέες γοητευτικές και λυσιτελείς. Ακριβώς αυτό κάνει από καιρό η βάση στον χώρο της καθημερινότητας· τώρα τα στελέχη οφείλουν να πράξουν ανάλογα στο πεδίο της πολιτικής στρατηγικής.
Κοινή διακήρυξη φορέων για την κρίση της Ελλάδας
Στην κοινοποίηση της κοινής Διακήρυξης αποφάσισαν να προχωρήσουν οι Πρόεδροι των επιστημονικών φορέων της χώρας, για την κρίση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στις σημερινές Ευρωπαϊκές και Παγκόσμιες συνθήκες, δηλώνοντας δυναμικό παρόν των φορέων και των κλάδων που εκπροσωπούν για την προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών, της Ελληνικής Παιδείας και της αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
Αναλυτικά όπως αναφέρεται στην κοινή Διακήρυξη:
Εμείς οι εκπρόσωποι των επιστημονικών φορέων.
Διαπιστώνουμε.
Ζούμε μία κρίση, χωρίς προηγούμενο μετά τη μεταπολίτευση.
Μια κρίση που ξέσπασε το 2008. Απλώθηκε σε όλο τον πλανήτη. Και σήμερα απειλεί με χρεοκοπία τους αδύνατους του συστήματος και, φυσικά, και την χώρα μας.
Τα σταθεροποιητικά προγράμματα της Ε.Ε. δεν μπόρεσαν να αναχαιτίσουν την κρίση. Στηρίζονται σε περιοριστικές πολιτικές, που διευρύνουν τη λιτότητα και την ύφεση.
Τα περισσότερα κράτη της Ε.Ε., έχουν δημοσιονομικά ελλείμματα μεγαλύτερα του 3% και χρέη μεγαλύτερα του 60% του ΑΕΠ. Άλλα έχουν μικρότερες αποκλίσεις από τα κριτήρια του Μάαστριχτ και άλλα πολύ μεγαλύτερες. Το σταθεροποιητικό πρόγραμμα έχει παραβιαστεί από τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. Η Βρετανία έχει μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα από την Ελλάδα. Το έλλειμμά της ανέρχεται στο 12,9%.
Διερωτόμαστε και επισημαίνουμε.
Γιατί λοιπόν τόσος δημοσιονομικός πανικός; Γιατί απώλεια εθνικής κυριαρχίας; Γιατί αυτός ο εκφοβισμός;
Διαρκής και μόνιμη λιτότητα η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, το επιστημονικό δυναμικό, οι συνταξιούχοι, οι χαμηλές και μεσαίες εισοδηματικές τάξεις, της χώρας μας. Διαρκής, αυστηρή επιτήρηση με μια ασφαλή και εύκολη γι’ αυτούς συνταγή:
* τον αποπληθωρισμό αμοιβών και τιμών,
* την απρογραμμάτιστη και χωρίς μεθόδευση και αρχές απελευθέρωση των αγορών,
* τη μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και την μείωση του αριθμού των εργαζομένων στο δημόσιο,
* την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση,
* την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων,
* την άφρονα ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας, που κεφαλαιοποίησε τους κόπους και τις καταθέσεις πολλών γενεών στην πορεία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους,
* την επαναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος,
* την περικοπή των κοινωνικών δαπανών για παιδεία, υγεία, πρόνοια,
* την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων .
Αυτά τα μέτρα έχουν ήδη επιβληθεί. Αυτά και όμοιά τους θα επιβληθούν στο άμεσο μέλλον. Τα θεωρούν μέτρα άμεσης απόδοσης για να ξεπεραστεί η κρίση, που προκλήθηκε από τον τρόπο διαχείρισης, διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία χρόνια, με το στρεβλό αναπτυξιακό και καταναλωτικό μοντέλο της χώρας και τις μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμούς και επανιδρύσεις του κράτους, που έμειναν στα χαρτιά.
Αυτή η διαχείριση, αυτή η διακυβέρνηση και αυτές οι πολιτικές προκάλεσαν τα ελλείμματα και διεύρυναν το δημόσιο χρέος. Κατασκεύασαν μία οικονομία με «γυάλινα πόδια». Με συνθήκες μεγάλης πιστοληπτικής υποβάθμισης.
Η πολιτική «νέων συμπληρωματικών μέτρων», με την «τεχνογνωσία» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα προκαλέσει νέα καταιγίδα. Επίταση και νέα ύφεση. Νέο και βαθύτερο βύθισμα της πραγματικής οικονομίας.
Με την τεχνογνωσίας του ΔΝΤ και την εγκατάλειψη των προγραμματικών στόχων της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δοκιμάζεται η ίδια η δημοκρατική αντίληψη και διάρθρωση της Ελληνικής Πολιτείας. Υφίσταται μια γενικευμένη κρίση πια. Το τελευταίο διάστημα ακυρώθηκε ο ουσιαστικός δημόσιος διάλογος. Επιχειρείται προκλητικά η ακύρωση της δημιουργικής διαβούλευσης των κοινωνικών εταίρων.
Αναβαθμίζοντας την παρέμβαση των επιστημονικών φορέων της χώρας προωθούμε το «Συντονιστικό Συμβούλιο Επιστημονικών Φορέων Ελλάδας» για να συμβάλλουμε στην ολοκληρωμένη και σφαιρική προσέγγιση των θεμάτων που αφορούν θεμελιώδη δικαιώματα του Έλληνα Πολίτη, την ανάπτυξη της χώρας.
Στις κρίσιμες αυτές στιγμές προτείνουμε.
Επιθετική πολιτική με νέα αναπτυξιακά μέτρα, άμεσης απόδοσης και μακρόπνοης λογικής.
* ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολούμενων επιτηδευματιών, που είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας,
* ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων,
* στήριξη και ενίσχυση της ελληνικής γεωργίας, του πρωτογενούς τομέα ευρύτερα και της ελληνικής περιφέρειας
* στήριξη μιας ελληνικής βιομηχανίας υψηλής προστιθέμενης αξίας και υψηλής εξειδίκευσης
* χρήση νέων τεχνολογιών και εισαγωγή καινοτομικών μεθόδων
* ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, για να στηριχθεί η συνολική ζήτηση
* αλλαγή του καταναλωτικού προτύπου που οδήγησε στην αύξηση των εξαγωγών και μείωση των εισαγωγών
* αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας.
Μια νέα δημοσιονομική πολιτική με μέτρα και αυτά άμεσης απόδοσης.
* με κτύπημα της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής,
* των μεσαζόντων και της κρατικής σπατάλης,
* με ανακατανομή του Εθνικού Εισοδήματος,
* με δημόσιες επενδύσεις σε έργα υποδομών για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και
* την δημιουργία νέας φορολογικής συνείδησης στον πολίτη.
Δηλώνουμε το δυναμικό και δημιουργικό παρόν μας.
* Για να προασπίσουμε την εύρυθμη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.
* Για να υποδείξουμε και να σταθούμε αρωγοί στις απαιτούμενες νέες αποτελεσματικές κυβερνητικές πολιτικές.
* Για να προασπίσουμε τα δικαιώματα του έλληνα πολίτη στην ακώλυτη προσφυγή στη δικαιοσύνη.
* Για να κατοχυρώσουμε την ασφάλεια των συναλλαγών και των περιουσιακών δικαιωμάτων του.
* Για να προασπίσουμε το δικαίωμα του και την πρόσβαση στην υγεία και πρόνοια, στην προστασία του περιβάλλοντος και του δημόσιου πλούτου, στην ακώλυτη οικονομική του δραστηριότητα και όλα τα άλλα συνταγματικά προστατευόμενα αγαθά.
* Για να προασπίσουμε την Ελληνική Παιδεία και εκπαίδευση, αποτρέποντας την ισοπέδωση της πανεπιστημιακής παιδείας και την φαλκίδευση των επαγγελματικών και επιστημονικών δικαιωμάτων των αποφοίτων της.
Αυτό επιβάλλει το ελάχιστο χρέος μας απέναντι στη χώρα και τις επόμενες γενιές.
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Δημήτρης Παξινός
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Κώστας Βλαχάκης
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ευθύμιος Πρεκετές
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Μανώλης Καλοκαιρινός
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
Αθανάσιος Κατσίκης
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Δημήτρης Βαγιωνάς
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Κωνσταντίνος Λουράντος
ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ
Θεόδωρος Μαρκόπουλος
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πελοπίδας Καλλίρης
ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ
Γιάννης Αλαβάνος
Σάββατο 10 Απριλίου 2010
Ένα κείμενο για την ΚΡΙΣΗ
Αν ένα ζευγάρι εραστών, επιλέξει να κάνει έρωτα στο ακροκέραμο μιας σκεπής, το πιθανότερο είναι να τσακιστεί. Αυτό βεβαίως δεν θα μας κάνει να λέμε πως ο έρωτας είναι μια επικίνδυνη υπόθεση. Ούτε πως η αναπαραγωγική διαδικασία του ανθρώπινου είδους είναι σε κρίση.
Δεν νομίζω λοιπόν, πως αυτό που σήμερα με μεγάλη βεβαιότητα ονομάζουμε οικονομική κρίση, είναι μια κρίση της οικονομίας. Δηλαδή του συνόλου της παραγωγής , της κατανομής και της διάθεσης των αγαθών. Μάλλον είναι η επιλογή κάποιων για άγριο, επικίνδυνο σεξ στη σκεπή.
Η οικονομία δεν περνάει κρίση. Οι πεδιάδες των ΗΠΑ συνεχίζουν να παράγουν άφθονο καλαμπόκι,τα ορυχεία της Κίνας σιδηρομετάλλευμα και οι αγελάδες της Ολλανδίας παραμένουν παχιές. Επίσης το παγκόσμιο χρήμα δεν έχει ξαφνικά εξανεμιστεί, δεν το έριξαν κάποιοι τρελοί σε λέβητες για να το κάψουν. Άλλαξε χέρια μέσα από περίεργες κινήσεις. Αλλά τόσο το χρήμα, όσο και τα προϊόντα φτάνουν για να θρέψουν τον πληθυσμό της γης με μεγάλη ασφάλεια.
Κρίση περνά η "αγορά". Και πρέπει να διαχωριστούν αυτά τα δύο. Επί δεκαετίες, προσπαθούν να μας πείσουν, πω η "ελεύθερη αγορά", δηλαδή ο αμοραλιστικός τρόπος με τον οποίο κινούν το χρήμα και μοιράζουν τα προϊόντα, δίνοντας σε αυτούς που ήδη έχουν και παίρνοντας πάντα απ αυτούς που δεν έχουν, είναι η οικονομία. Είναι απλώς οι επιλογές και οι κανόνες των κερδοσκόπων.
Σε αυτή την "αγορά", που είναι πλήρως ελεγχόμενη και καθόλου ελεύθερη όπως λέει, ένας κουρευτής σκύλων, παίρνει περισσότερα χρήματα απ ό,τι ένας εργάτης ορυχείου. Μια τραγουδίστρια της Εθνικής περισσότερα από ένα πυρηνικό φυσικό και ένας αγράμματος ποδοσφαιριστής σίγουρα πολλά περισσότερα από έναν γιατρό. Για να μην πούμε πάλι για την Τζούλια.Τα περί δεξιοτήτων λοιπόν, ευκαιριών και δικαιοσύνης σε αυτή την αγορά είναι μύθος.
Το χρηματιστήριο για παράδειγμα δεν έχει σχέση με την πραγματική οικονομία. Είναι απλώς μια εικόνα της. Συνήθως δημιουργημένη. Δεν είναι παραγωγική διαδικασία. Δεν είναι σιτηρά, ραπανάκια ή ρύζι. Είναι ένας τζόγος με όλα αυτά. Και στην Ελλάδα το 2000, είχαμε ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα, για το πώς οι αλογομούρηδες της Σοφοκλέους, πλούτισαν, έχοντας με την παραγωγή όποια σχέση είχαν και με την ηθική. Καμία.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση, μου φαίνεται πως είναι ο παγκόσμιος τζόγος όπου μια ομάδα ανήθικων τζογαδόρων, που βαφτίζονται γκουρού της οικονομίας ,βγάζουν χρήμα, ποντάροντας σε χώρες όπως παλιά πόνταραν σε εταιρείες. Σπέρνουν φήμες, δημιουργούν εξελίξεις και μαζεύουν χρήμα. Αυτό λοιπόν δεν είναι κρίση της οικονομίας. Είναι κρίση που δημιουργεί το παιχνίδι τους. Και δυστυχώς οι κυβερνήσεις που ανησυχούν για την κρίση, την βαθαίνουν κάνοντας επιλογές που ευνοούν τους "παίκτες". Σκεφθείτε πως στην Ελλάδα, τα 25 δισεκατομμύρια που αναζητά ο Παπανδρέου, τα έδωσε ο προκάτοχός του στις τράπεζες, για να να διατηρήσουν ρευστότητα στην αγορά. Η οποία ρευστότητα βεβαίως δεν υπήρξε.
Σε αυτό τον φαύλο κύκλο, όσοι αποτελούσαν το υπόστρωμα και την εικόνα της ευμάρειας, μπορεί να εξαφανιστούν. Οι "στρατιώτες" της ελεύθερης αγοράς, μπορεί να πληρώσουν το τίμημα της ευπιστίας τους. Θα εξαφανιστούν με την ίδια ευκολία που δημιουργήθηκαν.
Είναι αφέλεια να πιστεύει κάποιος, πως η "αγορά" λειτουργεί με όρους οικονομικούς. Για να υπάρξει και να καθιερώσει τους κανόνες της, διαμόρφωσε την ίδια την προσωπική και κοινωνική μας διάσταση. Μας έκανε καταναλωτές. Αντικατέστησε βασικές αξίες με μία και μοναδική: το κέρδος. Δεν χρειάζονται μορφωμένοι άνθρωποι, ή διαφορετικοί. Χρειάζεται ένα είδος ανθρώπου, αδίστακτου που θα θέλει απλώς να επικρατεί. Χρειάζεται ένας αλαζόνας, φιλάρεσκος, ημιμαθής και εγωκεντρικός ανθρωπίσκος που μπορεί εύκολα να γίνει εντολοδόχος για να πετύχει. Ένας άνθρωπος που ταυτίζει την αδιαφορία με την ευτυχία. Τα άλλα είναι εύκολα. Δηλαδή εύκολα γίνονται αξίες οι κουρευτές σκύλων και οι άνθρωποι χάμστερς των reality. Ποτέ η Ιστορία δεν θα καταγράψει τον ρόλο του dog hair stylist στην παγκόσμια εξέλιξη. Δυστυχώς όμως θα καταγράψει την παράδοση της Ανθρωπότητας στα χέρια μιας χούφτας σύγχρονων Νερώνων
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
O Nώε και η Κιβωτός
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ το καθιστά, ως προς το περιεχόμενο του, χρήσιμο όσο ποτέ άλλοτε.
O Nώε και η Κιβωτός
Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε:
Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό.
Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό. Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό. Θυμήσου, είπε ο Κύριος, Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο...
Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει.
Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;
Συγχώρεσε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ό,τι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα. Πρώτα-πρώτα έπρεπε να πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό. Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή.
Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας, βάρκες και σωσίβια.
Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου, γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία.
Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες.
Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες.
Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό, αλλά δεν έχω κουκουβάγιες.
Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα, μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών, γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος.
Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος.
Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο.
Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας, που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα, Κύριε.
Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής.
Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους.
Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός, αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη.
Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 - 6 χρόνια..
Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα.
Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα.
Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα τα καταστρέψεις όλα;;;
Και απάντησε ο Θεός,
Μπα, δε βαριέσαι. Ας το κάνει το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ